Vikublaðið - 10.03.1994, Qupperneq 4

4
Kvikmyndir
VIKUBLAÐIÐ 10. MARS 1994
Útboð
F.h. Gatnamálastjórans í Reykjavík er óskað eftir tilboðum í
gatnagerð og lagnir.
Verkið nefnist: Borgarholt II, 3. áfangi. Gatnagerð og lagnir.
Helstu magntölur eru:
Lengd gatna:
Púkk:
Mulningur:
Lengd holræsa:
u.þ.b. 1.475 m
u.þ.b. 4.100 m2
u.þ.b. 8.700 m2
u.þ.b. 2.800 m
Verkinu skal að fullu lokið fyrir 1. september 1994.
Útboðsgögn verða afhent frá og með þriðjudegi.ium 8. mars, á
skrifstofu vorri Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík, gegn kr. 10.000,- skila-
tryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað fimmtudaginn 17. mars 1994,
kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
Utboð
Daniel Day-Lewis, Pete Postlethwaite í hlutverkum sínum í stórmyndinni I nafii fóðurins.
F.h. Hitaveitu Reykjavíkur er óskað eftir tilboðum í endurnýjun
dreifikerfis hitaveitunnar og jarðvinnu fyrir rafveitu, síma og
vatnsveitu og yfirborðsfrágang gangstétta í eftirtöldum götum:
Rauðarárstíg, Háteigsvegi, Flókagötu, Miðtúni, Sigtúni, Bugðu-
læk, Laugarnesvegi og Vesturbrún.
Helstu magntölur eru:
Lengd hitaveitupípna: 7.400 m
Skurðlengd: 5.100 m
Gangstéttarsteypu 3.400 m2.
Hellulögn: 3.100 m2
Útboðsgögn verða afhent frá og með þriðjudeginum 8. mars, á
skrifstofu vorri Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík, gegn kr. 10.000,- skila-
tryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað miðvikudaginn 23. mars 1994,
kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
Utboð
F.h. Gatnamálastjórans í Reykjavík er óskað eftir tilboðum í
viðgerðir á maibiki.
Verkið nefnist: Malbiksviðgerðir A og B.
Helstu magntölur eru:
A Sögun á malbiki u.þ.b. 10.000 m
Malbikun á grús u.þ.b. 7.650 m2
B Sögun á malbiki u.þ.b. 5.100 m
Malbikun á grús u.þ.b. 3.900 m2
Síðasti skiladagur er 31. október 1994.
Útboðsgögn verða afhent frá og með þriðjudeginum 8. mars, á
skrifstofu vorri Fríkirkjuvegi 3, Reykjavík, gegn kr. 5.000,- skila-
tryggingu.
Tilboðin verða opnuð á sama stað fimmtudaginn 24. mars 1994,
kl. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
Fríkirkjuvegi 3 - Sími 25800
(P
Húsverndarsjóður
í apríl verður úthlutað lánum úr Húsverndarsjóði Reykja-
víkur. Hlutverk sjóðsins er að veita lán til viðgerða og
endurgerðar á húsnæði í Reykjavík sem hefur sérstakt
varðveislugildi af sögulegum eða byggingarsögulegum
ástæðum.
Umsóknum um lán úr sjóðnum skulu fylgja verklýsingar á
fyrirhuguðum framkvæmdum, kostnaðaráætlun, teikning-
ar og umsögn Árbæjarsafns.
Umsóknarfrestur er til 1. apríl 1994 og skal umsóknum
stíluðum á Umhverfismálaráð Reykjavíkur komið á skrif-
stofu Garðyrkjustjóra, Skúlatúni 2, 105 Reykjavík.
In the Name of the
Father ★★★★
Sýnd í Háskólabíó
Leikstjóm: Jim Sheridan
Aðalhlutverk: Daniel Day-Lewis,
Pete Postlethwaite, Emma
Thompson
Ekki er laust við að traust manna á
bresku réttarkerfi rýrni við að
horfa á þessa mynd, enda er hún
byggð á einu frægasta og fáheyrðasta
dæmi um misrétti sem ég hef heyrt
um síðan ég kom spriklandi inn í
þennan heim. Það er óneitanlega ó-
trúlegt að bresk yfirvöld skuli hafa
gert saldaust fólk vísvitandi að blóra-
bögglum fyrir hryðjuverk írska lýð-
veldishersins og dæmt það í finuntán
ára fangelsi þrátt fyrir að. sannanir um
sakleysi þeirra liggi fyrir.
En þetta gerðist óneitaniega, og
ædun aðstandenda 1 nafni föðurins,
eins og myndin heitir á íslensku er að
miðla máli þessu til áhorfenda og
reyna að láta þá finna fyrir vissurn
prósentum af þeirri beiskju sem fólk
þetta hlýtur að bera í brjóstí gagnvart
bresku réttarfari. Til þess að boðskap-
urinn berist sem greiðast til áhorf-
endu er mál þetta auðvitað „drama-
tíserað“ í bak og fyrir og persónum og
atburðum er hliðrað tíl í tíma og rúmi
í þeim tílgangi að myndin fljóti sem
greiðast áfram.
Einhver kom að máli við mig og
taldi að þetta frjálsræði með atburði
málsins rýrði sannleiksgildi myndar-
innar, en að mínu mati er svo eigi í
þessu tilviki. Meginatriðin eru öll á
sínum stað þó svo að ofurlítið skáld-
verk hafi verið spunnið í kringum þau
og tel ég að ef farið hefði verið algjör-
lega eftir staðreyndum málsins hefði
myndin ekki aðeins lengst um helm-
ing, heldur hefði sú hætta verið fyrir
hendi að hún yrði ruglingsleg og ekki
nógu hnitmiðuð. í stað þess grípur
myndin áhorfandann strax á fyrstu
nu'númm og sleppir honum ekki einu
sinni þegar myndin er búin, eins og
venjan er.
Þessi mynd lifir enn í hugskotí
mínu, og kemur eflaust til með að
gera það um skeið þó svo að mesta
grimmdin sé horfin úr mér. Þegar ég
gekk út af myndinni var ég tílbúin að
ráðast á næsta mann og bíta hann,
ekki síst ef viðkomandi hefði yrt á mig
með breskum hreim, en sem betur fer
leið það fljótt hjá.
Daniel Day-Lewis vinnur enn einn
leiksigurinn, persóna hans fer í gegn-
um svo inörg breytingarskeið að í
enda myndarinnar er erfitt að trúa því
að hann sé að túlka sömu persónu og í
byrjun. Emma Thompson fær ekki
mörg tækifæri til að sýna hvað í henni
býr fyrr en í lokin, en stendur sig engu
að síður með prýði. Pete Postle-
ísak
Jónsson
thwaite, sem leikur föðurinn sem tit-
illinn skírskotar til, er ótrúlega sann-
færandi í hlutverki manns sem gefst
aldrei upp við að reyna að sanna sak-
leysi sitt og sonar síns, jafnvel þó hann
sé dauðvona.
Leikstjórinn Jim Sheridan hefur
hér náð fullkoinlega jjví svikula and-
rúmslofd sem .uinkringdi þetta mál og
I nafni föðurins er ein sterkasta mynd
sem ég hef séð í langan tíma, bæði
hvað varðar efnistök og umgjörð.
Manhattan Murder
Mystery ★★★
Sýnd í Stjömubíó
Leikstjóm: Woody Allen
Aðalhlutverk: Woody Allen, Diane
Keaton, Alan Alda, Angelica Hu-
ston.
Hér er hún komin, myndin sem
Stjörnubíó hafði hótað að sýna
ekki á almennum sýninguin. Sem bet-
ur fer virðast vinsældir myndarinnar
„Fleiri Pottormar" ekki hafa staðið
undir væntinguin og yfirboðarar téðs
bíós hafa séð sér fært að skjóta nýjustu
afurð hins umdeilda snillings Woody
Allen svona rétt inn á milli. Afstaða
bíósins gegn þessari inynd er kannski
að einhverju leyti skiljanleg, myndir
Woody’s hafa löngum þótt lítið tilefni
til vinsælda, og eflaust hjálpa hneyksl-
isfréttir úr einkalífinu lítið til við að
smala inn bíógestum.
En engu að síður á Woody sinn á-
horfendahóp þótt takinarkaður sé og
ekki var annað að sjá en að þeir bíó-
gestir sem sáu sér fært að mæta á ell-
efusýningu á frumsýningardegi hafi
skemmt sér prýðilega. Woody hefur
sett alvarlegu nóturnar í hvíldarstöðu
í þetta skiptí, sem er gott og blessað,
því þótt hann geri óneitanlega stór-
kostleg persónudrama, eins og síðasta
mynd hans, „Husbands and Wives“,
sýndi svo sannarlega, þá hefur hann
einnig frábæra kímnigáfu sem hefur
lítíð fengið að njóta sín á síðustu
árum.
Umgjörðin um myndina er morð-
gáta, sein er í sjálfu sér álíka merkilég
og eíhisþráður í ómerkilegasta reyf-
ara, en þar sem myndin gengur út á
annað en að halda áhorfendum gisk-
andi allan tíman er Jiað í góðu lagi,
Myndin gengur frekar út á það að
gera grín að þeim aðstæðum sem
Allen og Keaton Ienda í þegar þau
hefja frekar klaufalega rannsókn á áð-
urnefndri gátu. ímyndið ykkur stress-
aðar, miðaldra Woody Allen týpur
fastar í söguþræði bókar númer 678 í
Mack Bolan seríunni og þið getíð ef-
laust gert ykkur grein fyrir hvað grín-
ið í myndinni gengur út á. Þeir sem
hugsa með nostalgíuhnút í inaganum
tíl þeirra tíma þegar Woody gerði
myndir eins og „Bananas" og „Sleep-
er“ ættu að fagna því að hann sé farinn
að viðra húmorinn á ný, þrátt fyrir að
hann sé ekki jafn yfirgengilegur og í
áðurnefndum mynduin.
Myndin inniheldur hvert bráðr
skondna atriðið á fætur öðru og á hik-
laust erindi til reykvískra bíóhúsa-
gesta, seni k)'iinu eflaust glettilega
margir að meta hana ef þeir gæfu
henni tækifæri.
Stólarnir í Stjörnubíó
★★★
Sú var tíðin að ég taldi það ekki vera
í verkahring kvikmyndagagn-
rýnenda að gagnrýna húsgögn. En
þegar ég sá að „bestí og virtastí“ gagn-
rýnandi okkar íslendinga hafði tekið
að sér að dæma innanstokksmuni
Stjörnubíós í hjáverkum sá ég mig
knúinn tíl að gera slíkt hið sama,
svona til þess að fylgja nýjustu tísku-
straumum.
Eins og niargir vita voru gerðar
gagngerar endurbætur á Stjörnubíó
nýlega og t.d. allur setubúnaður end-
urnýjaður. Þessir nýju stólar eru ó-
neitanlega framför frá hinum gömlu.
Þeir láta vel að bakhlutanum og hall-
inn á bakinu er passlegur. Helsti galli
stólanna er sá að armarnir eru helst tíl
mjóir, kókglös halda illa jafnvægi á
þeim sem leiðir til þess að oftar en
ekki gengur maður heim úr bíó með
klístraðar buxur og ör á sálinni.
Til þæginda mætti bæta við svona
„kókstatífum" eins og Laugarásbíó er
með. Fyrst við erum nú komin út í
þægindi á annað borð væri ekki úr
vegi að bæta við litlum skammelum
fyrir framan stólanna svo gestum gæf-
ist kostur á því að „parkera“ löppun-
um meðan á sýningu stendur. Eina
leiðin til þess, eins og ástandið er nú,
er að slumpa löppunum yfir bakið á
stólnum fyrir framan, sem getur orðið
ógæfulegt, ekki síst ef rignt hefur og
viðkomandi hefur þurft að vaða drullu
á leiðinni í bíó.
Annars eru þetta ósköp þægilcgir
stólar og ekki er hægt að segja annað
en að þeir veiti manni þá yfirborðs-
kenndu vellíðan sem maður krefst
meðan á sýningum stendur.
I ruestu viku: Samanburður á
poppf-amhoði kvikmyndahúsa í
Reykjavik.