Vikublaðið - 10.03.1994, Síða 10

10
Nú er þessum flækingsketti
vandi á höndum. Hann er að
reyna að gera það upp við sig hvort
sá atburður þegar Hrafn Bragason
forseti Hæstaréttar neitaði að taka
við áskorun kvenna, sem gengu
saman 8. mars til að mótmæla kyn-
ferðislegu ofbeldi og krefjast réttar-
úrbóta, sé til marks um skoðun eða
skoðanaleysi Hrafns á málinu. Þessi
sami Hrafn hefur nefnilega að und-
anförnu verið djarfur til ýmissar
tjáningar á skoðunum sínum og þar
með rofið þá næstum trúarlegu
þögn sem ríkt hefur um æðstu emb-
ættísmenn dómskerfisins. Þannig
veit alþjóð núna hvaða skoðun um-
ræddur maður hefur á Olafi Ragnari
Grímssyni, Kristínu Astgeirsdótmr,
Davíð Oddssyni og öllum öðrum
sem hafa lýst éfasemdum um stað-
setningu Hæstaréttarhússins nýja.
Þá vitum við meira en áður um álit
hans á iögmannastéttinni í heild og
sér í lagi nokkrum sauðsvörtum í
hjörðinni.
Hrafn fékk nokkra ofanígjöf fyrir
tiltækið eins og allir vita. Þeir var-
færnu hafa bent á að þögnin sé gulls
ígildi þegar um æðsta mann íslenska
dómkerfisins er að ræða, enda mikið
í húfi að dómarar haldi áfrarn að
vera sveipaðir Salómonsskikkjum í
augum almúgans og dómsorð þeirra
jafn heilagt og ræðan á fjallinu forð-
um.
Af þessu stafar vandi flækingskatt-
arins. Er Hrafn nú orðinn svo var-
færinn eftir allar ákúrurnar að hann
þorir ekki einu sinni að taka við
skjali og pappírskransi af ótta við að
vera sakaður um samúð með
þolendum kynferðisofbeldis? Hefði
hann brugðist eins við ef fórnar-
lömb umferðarslysa hefðu
skakldappast á hans fund til að krefj-
ast þess að dómstólar landsins tækju
af meiri hörku á umferðarglæpon-
um?
Var þá sú staðreynd að hann neit-
aði að taka við skjalinu merki um
andúð hans á málstað kvennanna?
Vill hann meina að Hæstarétt megi
ekki gagnrýna? Telur hann að
hvergi megi bæta nteðferð kynferð-
isofbeldismála?
Þetta kattarkvikindi er illa innrætt
eins og hver maður veit. Hann er þvf
ekki sérlega viljugur til þess að af-
saka þessa framkomu Hrafns og tel-
ur hana óneitanlega segja meira um
afstöðu hans hejdur en það hefði
gert ef hann hefði bara tekið við
skjalinu og þakkað pent eins og
kurteisin og almennir mannasiðir
bjóða þegar einhver vill af góðum
hug færa manni einhver skilaboð.
Nú má nefnilega allt eins búast við
því að það álit þolenda, langflestra
kvenna og sem betur fer mjög
margra karla líka að illa sé á þessum
málum haldið muni síst batna vegna
framkomu Hrafns. Að þvert á móti
muni margir telja þetta staðfestíngu
á því viðhorfi, sem enn gegnsýrir
umræðu um þessi mál og meðferð
þeirra, að sjónarmið þolendanna séu
einhver öfgafull minnihlutasjónar-
mið sem samfélagið í heild geti ekki
gert að sínum.
Hvaða önnur fómarlömb ofbeldis
og glæpa þurfa að glfma við slík við-
horf? Segjum við gamalli konu sem
keyrt er á á gangbraut að hún geti
sjálfri sér um kennt? Hlæjum við
upp í opið geðið á þeim sem brotist
hefur verið inn hjá og segjurn hon-
um nær að vera að sanka að sér ver-
aldlegum gæðum? Hvers vegna í ó-
sköpunum tekur samfélagið og
ráðamenn þess því ekki fagnandi
þegar þolendur benda á brotalainir í
meðferð kynferðisofbeldis og líta á
það sem kærkomið tílefni til að gera
bragarbót? Spyr sá sem ekki veit.
fslandsheimsókn
s ,
Iíslenskri orðabók, sein Arni heitinn
Böðvarsson ritstýrði, er meðal annars
svofelld skýringargrein: „heimsækja: hitta
e-n á heimili (dvalarstað) hans, koma (fara) í
heimsókn til e-s.“
Ætla mætti að merldng og eðlileg notkun
þessarar sagnar vefðist ekld fýrir neinum
þeim manni sem á íslensku að móðurmáli.
Svo er þó ekki. Á umliðnum árum hefur
ntjög borið á því í ræðu og riti að ýmsir
dauðir hlutir séu heimsóttir. Málvísir menn
hafa amast við þessu og bent á heppilegra
orðalag, oftast sé eðlilegra að tala urn að
„vitja“, „fara“, „koma" o.s.frv. fremur en að
„heimsækja", enda þótt einstök dæmi um
slíkt finnist í fornu máli.
Islenskir ferðamálafrömuðir hafa nýverið
útbúið vígorð í því skyni að hvetja landa
sína til að ferðast meira en áður urn eigið
land. Vígorðið hefiir meðal annars verið
þrykkt á innkaupapoka og það hljóðar svo:
„Island. Sækjuin það heim!“ Undir þessa
áskorun taka svo á pokanum Mjólkursam-
salan í Reykjavík, Olíufélag Islands og sam-
gönguráðuneytið.
Höfundur vígorðsins hefur líklega viljað
vanda sig sérstaklega og því gripið til orða-
Haukur
Hannesson
Hjartagátan
santbandsins „að sækja einhvern heim“ í
stað „heimsækja“. Honum hefur þótt það
hátíðlegra. En vígorðið verður síst betra við
þetta. Það er fullkomin mál- og rökleysa,
því hvernig eiga Islendingar að geta heim-
sótt eigið land? Það er álíka örðugt og að
heimsækja sjálfan sig.
Ein er sú stétt manna sein heimsækir ekki
né fer í heimsókn í embættiserindum, held-
ur „vísiterar" og fer í „vísitasíu“. Þetta eru
biskupar og prófastar. Þá miklu bók sem
starf þeirra byggist á er nú smám saman
verið að þýða upp enn og aftur á ísiensku og
færa til nútímamáls, sem kallað er. Það var
mildl mildi að íslenskir ferðamálamenn
voru ekki kallaðir til þess starfa. Á einum
stað í ritningunni standa nefnilega þessi
frægu orð: „Sjúkur var ég og þér vitjuðuð
mín“. í nýrri þýðingu ferðaþjónustumanna
stæði nú líkast til á þessum stað: „Eg var
veikur og þið sóttuð mig heim“.
Sviðsljós
Ljóðatón-
leikar
Gerðubergs
Katrín Sigurðardóttir sópr-
ansöngkona keinur fram á
Ljóðatónleikum Gerðubergs
laugardaginn 12. mars kl. 17.00
Katrín lauk söngkennaraprófi
frá Söngskólanum í Reykjavík
1980 en áður haföi hún útskrif-
ast sem tónmenntakennari frá
Tónlistarskólanum í Reykjavík.
Kennari hennar við Söngskól-
ann var Þuríður Pálsdóttir, en
einnig sótti hún námskeið hjá
dr. Erik Werba. Katrín lagði um
skeið stund á nám hjá Karin
Langebo í Svíþjóð og Judith
Bauden í Washington í Banda-
ríkjunum.
Katrín starfar sem píanóleik-
ari og söngkennari við Söng-
skólann í Reykjavík en auk þess
hefur hún víða koinið fram op-
inberlega sem söngkona. I ÞjóÖT
leikhúsinu hefur hún m.a. farið
með hlutverk Ilönnu í Meyjar-
skemmunni og Oscars í Gríinu-
dansleik Verdis og í Islensku
óperunni fór hún með hlutverk
Papagenu í Töfraflautunni,
Nam - Nam í Míkakó, Moniku í
Miðlinum og Frasguitu í Car-
men. Katrín hefur koinið fram
Setjið rétta stafi í reitina neðan við krossgátuna. Þeir mynda þá bæjarnafn. - Lausnarorð krossgátunnar í síðasta
blaði er Jórukleif.
Katrín Signrðardóttir syngur á
Ljóðatónleikum Gerðitbergs á
laugardaginn.
sem einsöngvari, m.a. með Sin-
fóníuhljómsveit íslands, og í
febrúar sl. söng hún lög eftír
Jórunni Viðar í þætti Sjónvarps-
ins uin tónskáldið.
Á efnisskrá Ljóðatónleika
Gerðubergs eru m.a. verk eftir
Grieg, Síbélius og Jórunni Við-
ar. Einnig flytur Katrín ensk og
ítölsk lög. Meðleikari á tónleik-
unum er Jónas Ingintundarson,
píanóleikari.
Gerðuberg býður skólafólki
50% afslátt af aðgangseyri gegn
framvísun skólaskírtéinis.
A = 1 =
Á = 2 =
B = 3 =
D = 4 =
Ð = 5 =
E = 6 =
É = 7 =
F = 8 =
G = 9 =
H = 10 =
1 = 11 =
í = 12 =
J = 13 =
K = 14 =
L = 15 =
M = 16 =
N = 17 =
o = 18 =
Ó = 19 =
P = 20 =
R = 21 =
S = 22 =
T = 23 =
U = 24 =
ú = 25 =
v = 26 =
x = 27 =
Y = 28 =
Ý = 29 =
Þ = II o rr-t
Æ = 31 =
Ö = UJ II