Morgunblaðið - 11.06.2005, Qupperneq 44

Morgunblaðið - 11.06.2005, Qupperneq 44
44 LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Guðlaug HallaJónsdóttir fædd- ist á Hunkubökkum 6. ágúst 1924. Hún andaðist á dvalar- heimilinu Lundi á Hellu 6. júní síðast- liðinn. Hún var dótt- ir hjónanna Elínar Jónsdóttur, f. 1. mars 1882 og Jóns Jónssonar bónda á Hunkubökkum á Síðu, f. 9. okt. 1889. Systir Höllu var Guðlaug, f. 2. júní 1920, d. 6. júlí 2002. Halla giftist 14. maí 1954 Ein- ari Guðlaugssyni frá Vík í Mýr- dal, f. 9. maí 1927, d. 16. júní 1996. Börn þeirra eru: 1) Jón Er- ling bifreiðarstjóri, f. 3 janúar 1955, búsettur á Hellu, sambýlis- kona Guðrún Jónsdóttir. Börn hans og Guðrúnar Sigurðardótt- ur eru: a) Hjördís Rut, f. 14. mars 1977, maður hennar er Ingi Már Björnsson, börn þeirra eru Harpa Rún og Birgitta Rós. b) Sigrún Dóra, f. 8. maí 1979, maður henn- ar er Barði Sigur- jónsson, dóttir Guðrún Dís. c) Einar Sigurður, f. 19. okt. 1988. 2) Elín Björk hár- snyrtimeistari, f. 27. mars 1957, bú- sett í Fossseli í Ölf- usi, sambýlismað- ur Sigurður Grétar Marinós- son. Börn hennar eru a) Ragnhildur Halla, f. 27.12. 1974, sambýlismaður Sindri Ön- undarson og börn þeirra Elma Þórdís, Elín Bjarney, og Rakel María. b) Bogi Hrafn, f. 22. mars 1985. c) Einar Örn. f. 22. sept 1988. Útför Guðlaugar Höllu verður gerð frá Víkurkirkju, í Vík í Mýr- dal, í dag og hefst athöfnin klukkan 14. Ó, manstu gamlar æskuástarstundir, svo yndislegt var þá að vera til. Litla kofann blómabrekku undir, bunulækinn upp við hamragil. Um sumarkvöld við sátum þar og undum um sólarlag í blíðum sunnanþey. Og litla blómið fagra sem við fundum í fjóluhvammi, það var gleym-mér-ey. (Ágúst Pétursson.) Þetta var lagið hennar ömmu minnar. Hún söng mig í svefn með þessu lagi á kvöldin langt frameftir aldri. Það voru allir löngu hættir að svæfa mig, nema hún amma mín. Þær voru notalegar stundirnar sem við áttum á kvöldin. Söngur um fagra náttúru og ungar ástir og bæn- ir um ljúfan Jesús og góða engla. Margar ferðir átti ég með ömmu minni og afa austur að Kirkjubæj- arklaustri. Sveitinni hennar. Þar var hún fædd og uppalin. Dýrmætar minningar á ég frá þessum ferðum okkar. Hún amma mín var fagurkeri og kunni vel að meta sólsetrið, dala- læðuna, lognið og ósnortna náttúr- una. Að sitja úti í kyrrðinni og hlusta á fuglasönginn var eitt af því sem hún kenndi mér að meta. Árin okkar saman voru góð, sumrin í sveitinni og veturnir í borginni. Ég var svo lánsöm að fá að búa hjá ömmu minni eftir að afi minn féll frá. Við studd- um hvor aðra í sorginni og aftur kom að því að amma mín klappaði mig í svefn með hughreystandi söng um fagra náttúru og ungar ástir. Alltaf hafði hún trú á mér og studdi mig í gegnum lífið. Ég er þakklát fyrir allt sem hún hefur gefið mér og vona að ég hafi náð að endurgjalda henni það góða sem hún veitti mér. Sárt er að missa hana burtu, en eftir stendur minning um yndislega hjartahlýja og umhyggjusama konu sem bar hag okkar allra barnanna sinna fyrir brjósti sér. Þá minningu ber ég áfram til dætra minna. Bænirnar sem hún kenndi okkur hugga okkur í sorginni. Láttu nú ljósið þitt loga við rúmið mitt. Hafðu þar sess og sæti, signaði Jesús mæti. (Höf. ók.) Hvíl í friði elsku amma mín. Ég mun ávallt varðveita minningu þína í hjarta mér. Guð geymi þig. Þín, Halla. Elsku amma mín. Mikið þykir mér erfitt að þurfa að kveðja þig þó þú sért eflaust hvíldinni fegin. Það var svo erfitt að horfa upp á þig svona veika og nú hugga ég mig við það að þér líður vel og ert komin til afa. Það er margs að minnast og mikið er ég þakklát fyrir allar stundirnar okkar. Það er margt sem kemur upp í hugann á þessari stundu. Mér þótti alltaf svo gaman að koma til ykkar afa í Álftamýrina þegar ég var krakki. Í minningunni varstu alltaf búin að elda kjötsúpu handa okkur þegar við komum þó að eflaust hafi eitthvað annað verið á boðstólum stundum en ég man svo vel eftir kjötsúpunni þinni. Það var svo gott að koma til ykkar, knúsa og faðma afa í útiganginum, alltaf nýrakaðan og ilmandi af rakspíra og tölta svo í eldhúsið til þín og knúsa þig við elda- mennskuna. Þú vildir alltaf að við borðuðum vel og spurðir okkur oft hvort við vildum virkilega ekki borða meira og sífellt spyrjandi hvort við værum ekki svöng. Í sérstöku uppá- haldi var brauðsúpan þín góða ásamt kjötsúpunni, kótilettunum í raspi og ömmu- og bóndakökunum þínum. Það var allt svo sérstaklega gott sem amma eldaði. Mikið þótti mér líka gaman að fara í bústaðinn til ykkar afa á Klaustri. Þar var oft farið niður að tjörn eða að Hæðargarðsvatni að veiða en þú varst nú sérstaklega góður og þolinmóður veiðimaður. Oft hafði ég nú ekki eins mikla þol- inmæði og þú, amma mín. Við skemmtum okkur líka vel við Halla og Hjödda í drullubúinu okkar við bústaðinn og lékum okkur þar tím- unum saman með gamalt eldhúsdót frá þér. Ein af fyrstu minningunum mín- um er þegar ég var í útilegu með ykkur afa við Heiðarvatn í hjólhýs- inu. Ég svaf uppí hjá þér og þú fórst út að veiða um nóttina. Þegar þú komst uppí til mín angaðir þú af kæfu og flatköku og ég vaknaði við það og heimtaði að fá líka. Þú rifjaðir þetta oft upp með mér. Amma kunni líka svo margar og skemmtilegar sögur og sagði svo skemmtilega frá. Hún var ótrúlega minnug og góð í ættfræði og gat rak- ið ættir manna langt aftur. Mér þótti líka svo gaman hvað hún gat líkt krökkum og fólki við löngu látna ættingja, þá kannski langömmur, langalangömmur eða afa. Mikið stóðstu þig vel, amma mín, þegar afi veiktist og féll frá. Ég dáð- ist að styrk þínum. Þú stóðst eins og klettur í þeim veikindum og hélst ótrauð áfram þó að þar hafi í raun allt verið frá þér tekið. Mér fannst líka alveg yndislegt að koma í Skeljatangann til þín. Kisan hún Snúlla þín og seinna Rosie voru nú oft aðalumræðuefnið en þær voru líf þitt og yndi. Þú talaðir svo skemmtilega við þær og þær virtust alveg skilja þig og svara þér. Oft eld- uðum við eitthvað saman eða sátum og spjölluðum og drukkum kaffi. Okkar síðustu fundir voru erfiðir. Þú varst orðin svo veikburða. Mér fannst svo óendanlega ósanngjarnt að svona væri komið fyrir þér og eft- ir að þú fórst á Hellu þá hitti ég þig allt of sjaldan. Þú vissir að ég hugs- aði til þín og að mér þætti vænt um þig, það huggar mig. Ég vissi líka vel það væri hugsað vel um þig. Hún Gunna var þér nú svo óendanlega góð. Það myndaðist sérstakt sam- band á milli ykkar og er ég henni þakklát fyrir það. Síðast þegar ég hitti þig þá talaðirðu um hvað ég væri orðin sver og spurðir mig svo skemmtilega hvort mér þætti gaman að vera ólétt. Ég svaraði að það þætti mér eiginlega ekki, ekki svona sver og ónýt í skrokknum. Það ætti ekki vel við mig. Ég spurði svo á móti hvort þér hefði þótt gaman að vera ólett og þú hélst sko ekki. Við gátum grínast með það. Ég hefði viljað að þú hefðir fengið að sjá litla bumbubúann en í staðinn segi ég honum frá þér, amma mín, og þú vakir yfir okkur öllum. Elsku amma mín, mig langar með þessum fátæklegu orðum að þakka þér allt. Takk fyrir að vera amma mín, takk fyrir allan stuðninginn, hlýjuna og ástina frá þér. Ég er svo óendanlega þakklát fyrir að hafa átt þig sem ömmu. Kysstu afa frá okk- ur. Ég trúi því að þið vakið yfir okk- ur. Hvíldu í friði, elsku hjartans amma mín. Vertu, Guð faðir, faðir minn, í frelsarans Jesú nafni, hönd þín leiði mig út og inn, svo allri synd ég hafni. Höndin þín, Drottinn, hlífi mér, þá heims ég aðstoð missi, en nær sem þú mig hirtir hér, hönd þína eg glaður kyssi. Dauðans stríð af þín heilög hönd hjálpi mér vel að þreyja, meðtak þá, faðir, mína önd, mun ég svo glaður deyja. Minn Jesús, andlátsorðið þitt í mínu hjarta eg geymi, sé það og líka síðast mitt, þá sofna eg burt úr heimi. (Hallgrímur Pétursson.) Þín Sigrún Dóra. Elsku amma mín. Þegar ég heim- sótti þig á Hellu um daginn tókstu á móti mér og sagðir, Hjödda mín, ertu komin? ég ætla svo að koma með þér heim. Ég gat ekki uppfyllt ósk þína þá en hef gert það núna því í dag verður þú færð til hinstu hvílu hér heima í Víkinni. Þegar ég sest við og skrifa þessi kveðjuorð kemur margt upp í hugann. Helst langar mig að fara í smáferðalag, byrja í Álftamýri 28, finna ömmu- og afa- lyktina sem þar var, leggja mig í ból- ið ykkar og hlaupa niður og spjalla við Sigrúnu systur í dyrasímann. Einnig færi ég í heimsókn hinum megin til Gunnu frænku og að sjálf- sögðu fengi ég hjá þér soðinn fisk með aromati. Síðan færi ég í sum- arbústaðinn til ykkar, bakaði rice crispies köku, færi með þér á veiðar í tjörnina og sleppti auðvitað fiskinum því ekki mátti drepa fiskana úr tjörninni. Ég mundi baka drullu- köku í drullubúinu sem þú hjálpaðir okkur frænkum við að útbúa og bjóða þér í kaffi. Síðan færi ég í Skeljatangann og þar man ég svo vel eftir vikunni sem ég dvaldi hjá þér, þegar að ég var að bíða eftir því að eiga hana Hörpu mína. Þá nutum við þess að hafa það gott og fórum með- al annars í leikhús. Þó að verkið væri hálflélegt fannst okkur samt gaman. Þú hélst heldur betur ró þinni þegar sú stund rann svo upp að ég yrði léttari og tókst á við það með mér af einskærri ró og yfirvegun. Upp frá þessu fara minningarnar að snúast allt of mikið um veikindi þín sem að sjálfsögðu voru þér afar erfið. Það að ákveða að þú gætir ekki séð um þig sjálf var þér ekki auðvelt og man ég svo vel þegar við Ingi sóttum þig og fluttum þig hingað til Víkur þar sem þú dvaldir um tíma á dvalarheim- ilinu Hjallatúni. Mér þótti afar vænt um að hafa þig svona nálægt mér og áttum við oft gott spjall saman með kvöldkaffinu. Þú fluttir svo á hjúkr- unarheimilið á Hellu og dvaldir þar til dauðadags. Þá urðu stundirnar færri sem ég átti með þér en mikið ósköp var samt alltaf gottað koma til þín. Þú varst afar stolt af okkur og kynntir okkur fyrir öllum, meira að segja páfagauknum, honum Kíkí, sem þú hafðir svo gaman af. Síðasta kveðjustundin okkar var mér afar erfið því ég gerði mér grein fyrir því að hún gæti orðið sú síð- asta. Það voru því þung skrefin frá þér það kvöld en ég hugga mig við það nú að betri kveðjustund hefðum við ekki getað fengið. Guð geymi þig, elsku amma mín. Hjördís Rut. Það er aldrei auðvelt að takast á við að kveðja, jafnvel þó að maður fái langan tíma til þess. Þannig er það þegar kemur að hinstu stundinni, minningar liðinna daga, minningar liðinna ára, orð, gleði og sorg, renna í gegnum hug- ann. Mig langar til að kveðja þig, Halla mín, og þakka þér fyrir allt og allt þó að kynni okkar hafi verið stutt. Þakka þér fyrir hve hlý og notaleg þú varst alltaf við mig, ævinlega er við hittumst. Nú eru að baki þín löngu og erfiðu veikindi, og ég trúi því að nú sért þú frísk, getir hlaupið og leikið þér. Komið er að leiðarlokum og lífsins kerti brunnið, og þín er liðin æviönn, á enda skeiðið runnið. Í hugann kemur minning mörg og myndir horfinna daga, frá liðnum stundum læðist fram mjög ljúf og falleg saga. Svo vina kæra, vertu sæl, nú vegir skilja að sinni. Þín gæta máttug verndarvöld á vegferð nýrri þinni. Með heitu, bljúgu þeli þér, ég þakka kynninguna. Um göfuga og góða sál, ég geymi minninguna. Elsku Elín Björk og Jón Erling, börn og barnabörn, og aðstandend- ur, guð varðveiti ykkur og styrki á þessari erfiðu stundu. Sigurður G. Marinósson. GUÐLAUG HALLA JÓNSDÓTTIR Hún Esther mín er komin heim. Ég lofaði henni þegar hún fór að tala um að vilja hvílast á Íslandi, að ég skyldi fylgja henni alla leið heim til Húsavíkur. Við kynntumst eiginlega af til- viljun í kaffiboði í Norður-Minne- sota fyrir 20 árum, í lok dagsins var sem við hefðum þekkst alla ævi. Hún bjó í Varba Minnesota með seinni manni sínum Melvin Stenseth en ég og Bob maður minn sem er látinn fórum að jafnaði tvisvar á ári í heimsókn til þeirra. Þegar Melvin lést 1990 fluttist Est- her til Stillwater. Við töluðum sam- an í síma daglega og heimsótti ég hana vikulega. Oftast barst talið til Íslands en hugurinn leitaði þangað og til æskuáranna. Þá var hlegið og ESTHER BLÖNDAL STENSETH ✝ Esther BlöndalStenseth fæddist í Reykjavík 24. des- ember 1915. Hún andaðist í Stillwater í Minnesota í Banda- ríkjunum 29. desem- ber síðastliðinn og fór útför hennar fram ytra. grátið. Við skemmtum okkur af sögum um sérstakar persónur sem eru allar dánar en lifa ætíð í minningum hjá gömlum Húsvík- ingum. Guð blessi þá fyrir að skilja eftir þessar góðu sögur, við erum ríkari fyrir að hafa þekkt þá. Esther og Melvin bjuggu í Alaska í 17 ár og áttu þar marga vini, þar á meðal unga konu sem heitir Elly Esther, þau tóku hana undir sinn verndarvæng. Þegar ég var á Hawaii í vetur hitti ég Elly en hún býr þar. Til að minnast Estherar sagði Elly: Solla mín, sú eina setning sem ég kann á ís- lensku er „Elsku Elly mín, hlust- aðu nú á mig.“ Esther notaði hana mikið. Þær héldu vinskap fram á síðasta dag, en Elly skrifaði henni vikulega og hringdi oft. Séra Swenson, sem heimsótti Esther oft, kom rétt fyrir jólin til hennar og spurði hvort hann ætti ekki að lesa úr Biblíunni og tók hún því vel en þegar hann spurði hvort þau ættu ekki að fara með Faðir vorið þá sagði mín kona: „Nei ég fer aldrei með Faðir vorið eða bænirnir nema á íslensku það er á milli mín og Guðs. Íslendingur getur búið ævilangt erlendis en það er aldrei hægt að taka frá hon- um stoltið að vera Íslendingur“. Hjá okkur Esther var stoltið tvö- falt meira þar sem við vorum Þing- eyingar. Esther átti marga vini, vil ég helst nefna Keneth og Guðnýju Crist sem voru henni góð og hjálp- leg. Elsta stjúpdóttir hennar Bar- bara og maður hennar Larry sem gerðu allt fyrir hana sem hægt var. Eins þá miklu tryggð sem hjónin María Þorsteinsdóttir og Stefán Jakob Hjaltason sýndu henni öll árin, einnig Jónas Egils og konu hans Huldu en Esther beið ætíð eftir bréfum frá þessum Húsvík- ingum, eins Jólablaðinu sem Silli Björnsson sendi henni árlega frá Hvammi. Ég kveð þig, elsku vina, með þessum orðum: Ég veit það með fullri vissu og fer ei með það leynt að loforð mitt til Estherar var geymt en ekki gleymt. Ég kveð þig kæra vina um dráttinn mér þykir leitt. Vilt þú mér fyrirgefa og skuldina marka greitt. Ég mun ætíð sakna þín Áslaug „Solla“ Warmboe. Ó, dóttir mín kæra, þú hvarfst mér svo fljótt, þú kvaddir í skyndi um koldimma nótt. ✝ Guðrún Sigur-björg Sigurðar- dóttir fæddist í Reykjavík 22. nóvem- ber 1952. Hún lést af slysförum 26. apríl síðastliðinn og var út- för hennar gerð frá safnaðarheimilinu í Sandgerði 3. maí. g veit að guð faðir hann fagnaði þér, tók þig í faðminn og líknaði þér. Ég vona að þú hafir nú fengið þann frið, sem þú fannst ekki á jörðu og þú leitaðir til, því drottinn á himnum hann græðir öll sár. Ég gleðst með þér, vina, en felli samt tár. Þín mamma. GUÐRÚN SIGURBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.