Morgunblaðið - 16.06.2005, Blaðsíða 10

10
TÓNLIST
ei, þetta er lygi. Þær gera það ekki.
Skipta engu máli, þó margar séu fín-
ar, aðrar frábærar og sumar hund-
ömurlegar (og þegar ákveðin lög setjast á heil-
ann eins og leðurblökur og gera sitt besta,
sjúga úr manni sálina til lengri eða skemmri
tíma er jafnvel hægt að trúa á tilvist hins illa).
Eða kannski er of hart að halda því fram. Tón-
list og þá um leið hljómsveitir, tónlistarmenn,
tónskáld og textahöfundar eiga stóran þátt í
því að móta umhverfi okkar og andlegt
ástand, jafnvel viðhorf og afstöðu í einhverjum
tilfellum. Og rétt eins og með aðrar afurðir
samfélagsins má fá ágæta hugmynd um hvar
það er statt og hvert það stefnir með því að
glöggva sig á henni (kannski sérstaklega því
sem nýtur mestrar almennrar hylli tiltekna
stund, þó það sé svo sem engin regla). Tónlist
er bæði mikilvæg og ekki mikilvæg, það er
engin lygi (og að auki áhættulaus fullyrðing
sem engin leið er að hrekja). Höldum okkur við
það.
En nóg um tónlist. Aðrir miðlar (útvarp?) sinna
þeim málaflokki af miklum sóma hér á landi.
Tölum frekar um Dáðadrengi, fyrrverandi Ís-
landsmeistara í tónlist og núverandi tökubörn.
Eða jafnvel bara við þá? Þeir eru um þessar
mundir staddir í hljóðveri að berja frumburð
sinn þungum smiðshöggum, enda stakir full-
komnunarsinnar þar á ferð, hugsanlega vilja
þeir taka hlé frá barsmíðunum til þess að upp-
lýsa lesendur Málsins hvernig þeir eigi eftir að
hljóma í partíum 21. aldarinnar.
Geimurinn
Klukkan nálgast ellefu um kvöld eftir fallegan
en viðburðasnauðan miðvikudag og hið ljós-
hærða verslunarskólagoð Atli Dáðadrengur,
einn af sex, lóðsar okkur bílstjórann gegnum
farsíma að upptökuveri hljómsveitarinnar
(hvers staðsetningu er því miður ekki heimilt
að gefa upp, enda hafa þeir komið sér upp dá-
góðu safni af hágæða svuntuþeysum sem geta
líkt eftir öllum þeim hljóðum sem mannseyrað
nemur og gott betur, auk öflugra hljóðnema
hannaðra af færustu tæknimönnum Banda-
ríkjanna og Japans í sameiningu).
Atli er hávaxinn og kvöldsólin bjarmar í ljósu
hárinu á honum. „Velkomnir,“ segir hann og
lóðsar okkur af götunni og úr sólskininu inn í
dimmt húsasund. „Hér er svo hljóðver Dáða-
drengja, Stúdíó Geimur, eða Geimurinn. Við
tökum upp alla grunna hér, allt nema tromm-
urnar.“ Blaðamaður veit ekki alveg við hverju
hann á að búast, en í ljósi sagnanna sem sagð-
ar eru af ævintýrum drengjanna og æsandi
sviðsframkomu þeirra á tónleikum á hann
frekar von á því að þeir hangi úr loftinu með
gyrt niður um sig, djúpt sokknir í einhver apa-
læti. Og þó slíkt sé kannski ekki alveg fjarri
sannleikanum eftir því sem á líður (þeir eru
alltaf eitthvað að grínast, spjátrungarnir) er sú
hljómsveit sem við hittum fyrir í þetta skiptið
furðu einbeitt og alvarleg heild. Enda ekkert
gamanmál að framleiða plötu sem gæti breytt
gangi veraldarsögunnar (og nú munum við að
allar menningarafurðir bera í sér möguleika á
stórtækum áhrifum á menningu og samfélag
manna, sjá t.d. Bítlana, Michael Jackson og
Purple Rain, plötu Prince) og því eins gott að
passa sig.
Hótel mamma
Blaðamanni eru sýndar vistarverur drengj-
anna, sem bera þess greinileg merki að þar
hafast að sex karlmenn sem flestir eru ekki
fluttir út af hóteli mömmu (nema reyndar me-
tal- og bassatröllið Haukur, sem hefur einmitt
aðsetur í hljóðverinu). Sælgætisbréf og geisla-
diskahulstur þekja borð, gólf og veggi – sem
reyndar eru líka þaktir gæfulegum plaggötum
(t.d. einu ofsaflottu af Jack Nicholson úr Shin-
ing). Við hliðina á „eldunaraðstöðunni“ hvílir
forláta ofurtölva, sem gegnir því mæta hlut-
verki að festa á stafrænt form hljóðfæraleik og
óp Dáðadrengja. Hér gerast galdrarnir; á 25
fermetrum af hreinni ást.
500 Dáðadrengjalög
– Þetta er glæsilegt hljóðver, búið nýjustu tól-
um og tækni. Takið þið einir hér upp eða hafa
fleiri hljómsveitir aðgang? Og fer platan ekki
að verða tilbúin? Nú eru Íslendingar búnir að
bíða ansi lengi eftir því að geta smellt Dáða-
drengjum á fóninn.
„Takk, takk,“ segja Dáðadrengir, „hér hefur
ýmislegt verið á seyði gegnum tíðina, m.a. hélt
hljómsveitin Hot Damn! hér kynningartónleika
fyrir nokkru. En Dáðadrengir eru þeir einu sem
nýta upptökuaðstöðuna, enda er hún sniðin
að þörfum okkar. Jú, reyndar tróðst hin leynd-
ardómsfulla rappsveit Phat Krew hér einhvern
tímann inn og vann lög. En við viljum ekki tala
um það,“ segir Haukur og ekki er laust við að
greina megi hræðslumerki í andlitum hinna.
„Inni á þessari tölvu leynast rúmlega fimm
hundruð Dáðadrengjalög,“ segir Kalli (söng-
spíra og prógrammari) við mikla undrun blaða-
manns. „Á plötunni verða milli 10 og 15 lög,
þannig að tryggt er að hlustendur fái aðeins
það besta úr því sem við höfum gert gegnum
árin.“
– Fimm hundruð heil lög? Er það ekki frekar
mikið? Og hvernig semjið þið eiginlega, er
einn einvaldur eða hvað?
„Jú, en reyndar er meirihlutinn af þessu hálf-
unnar hugmyndir sem við höfum yfirgefið á
einhverjum tímapunkti. Það sem slapp ekki í
gegnum síuna. En mikið af þessu eru fín lög.
Alveg ágæt bara. Ekki jafngóð og þau sem fara
á plötuna samt.
Varðandi lagasmíðaferlið gengur það yfirleitt
þannig fyrir sig að einhver kemur með hug-
mynd sem hann leggur fyrir hina og í hendur
þeirra. Þannig gengur lagið kannski manna á
milli í nokkrar vikur – og er kannski orðið allt
annað þegar við höfum loksins lokið okkur af.
En afraksturinn er jafnan góður og að auki er
skemmtilegra að allir Dáðadrengirnir geti
fundið sig í lögunum.“
Að þessu sögðu smella drengirnir prufueintaki
af væntanlegri skífu á fóninn og láta hljóma.
Erfitt er að koma „stuði“ til skila á prenti, yf-
irleitt hljómar maður bara eins og fáviti, en
það er eitt helsta lýsingarorðið sem kemur upp
HLJÓMSVEITIR SKIPTA
MIKLU MÁLI
DÁÐADRENGIR
Það er erfitt að segja frá nýju Dáðadrengja-
plötunni án þess að hljóma eins og örvæntingar-
full unglingsstelpa
Texti
Haukur Sigurbjörn
Magnússon
Mynd
Þorvaldur Örn
Sigmundsson
N
1.
Atli Erlendsson,
Björgvin Karlsson,
Karl Ingi Karlsson,
Eiríkur Ragnarsson,
Haukur Viðar
Alfreðsson og
Helgi Pétur
Hannesson.