Morgunblaðið - 04.12.2005, Side 14

Ó
spillt gleði og friður í sál og
sinni. Hefðir, sem hafa staðið
óhaggaðar síðan allir muna
eftir. Fjölskyldan nýtur
stundarinnar og í því sam-
hengi eru allir ómissandi. Við
viljum vera saman um jólin.
En hvað ef það er ekki í boði? Hvað ef fjölskyldan er ekki sama fjölskylda
og áður? Hvað ef máttarstólpar og stofnendur fjölskyldunnar hafa tekið
upp á því að skilja hver við annan þannig að ekki stendur steinn yfir steini
í jólahaldinu?
Jú, þá getur mikið breyst. Í stað þess að njóta gleði barnanna yfir
gjöfum og góðmeti sér mamma eða pabbi fram á jól í einsemd. Börnin
finna fyrir fjarveru foreldris og hafa áhyggjur af því enda vilja þau eng-
an særa. Í stað friðarins er komin óvissa og jafnvel pirringur eða tog-
streita yfir því hvernig hlutunum skal háttað. Margir kannast við
hnútinn í maganum sem stækkar alla aðventuna og hinar áleitnu
spurningar: Hvernig verða jólin nú í ár? Hvernig eigum við að lifa
þau af?
„Ég rekst oft á að fólk kvíðir þessum tíma þegar aðstæðurnar
eru svona breyttar,“ segir Þórkatla Aðalsteinsdóttir sálfræðingur.
„Jólin eru mikill hefðatími og fjölskylduhátíð og þegar hún er
stokkuð upp virðist það vega að einhverju mjög djúpt innra með
okkur. Jólagleðin felst að svo miklu leyti í siðunum og venjunum
AÐ LIFA AF
JÓLIN
Eftir Bergþóru Njálu Guðmundsdóttur
Ljósmyndir Golli
Jólahald í kjölfar skilnaðar reynist mörg-
um erfitt og vekur óteljandi spurningar
enda felur það í sér breytingar á siðum og
venjum sem við alla jafna leggjum okkur
í líma við að hafa eins ár eftir ár eftir ár.