Tíminn - 25.02.1972, Blaðsíða 11

10
TÍMINN
Föstudagur 25. febrúar 1972
Föstudagur 25. febrúar 1972
TÍMINN
11
reikninga og minntist um leið Jóns
Gauta Péturssonar, sem verið hef-
ur endurskoðandi félagsreikninga
öllum lengur, en er nú hættur þeim
störfum.
Tveir menn áttu aö ganga úr
félagsstjórn, þeir Úlfur Indriðason
og Illugi Jónsson, en voru báðir
endurkjörnir. Fulltrúar á aöalfund
SIS voru kjörnir Teitur Björnsson,
Haukur Logason, Úlfur Indriðason,
Jóhann Hermannsson og Baldvin
Baldursson, en til vara Indriði
Ketilsson, Skafti Benediktsson,
Böðvar Jónsson, Sigurjón
Jóhannesson og Ingi Tryggvason.
1 stjórn Menningarsjóðsins var
kjörinn Böðvar Jónsson.
Allmiklar umræður urðu um
verzlunarmál, ekki sizt hið nýja af-
sláttarkerfi, sem félagið hefur tek-
ið upp, og lýsti fundurinn yfir ein-
dregnum vilja sinum til þess að
þessu yrði haldið áfram.
Einnig urðu miklar umræður um
heykögglaverksmiðju i héraðinu og
samþykkt eftirfarandi ályktun:
,,Aðalfundur Kaupfélags Þingey-
inga 19. og 20. febr. 1972 endurtekur
áskoranir frá siðasta aðalfundi um
að Landnám rikisins vinni að bygg-
ingu heykögglaverksmiðju i Reyk-
jahreppi. Jafnframt felur fundur-
inn stjórn K.Þ. að halda áfram að
vinna að framgangi málsins.
A fundinum fór fram úthlutun úr
Minningarsjóði Þórhalls Sig-
tryggssonar fyrrv. kaupfélags-
stjóra, en sá sjóður veitir viður-
kenningu fyrir dugnað og trú-
mennsku i starfi fyrir félagið. Við-
urkenningu að þessu sinni hlaut
Guðmundur Sigurjónsson deildar-
stjóri i pakkhúsdeild.
Þá geröi stjórn menningarsjóðs-
ins tillögu um úthlutun úr sjóðnum
i tilefni afmælisins, og samþykkti
aðalfundurinn þá úthlutun. Hæsta
framlagið fór til Bókasafns Þing-
eyinga, en það hefur jafnan verið
skjólstæðingur félagsins. Var
framlagið að þessu sinni hálf
milljón. Jóhann Skaftason sýslu-
maður, formaður bókasafnsstjórn-
ar, þakkaði þennan myndarlega
stuðning, sem kæmi sér vel nú, er
safnið væri að flytjast i nýja safna-
húsið. Þá voru Laugaskóla veittar
hundrað þúsund krónur og ýmsum
menningarfélögum i bæ og sýslu
verulegur fjárstuöningur. Menn-
ingarsjóðurinn heiðraði og sérstak-
lega þá Pál H. Jónsson og Egil
Jónasson, en þeir hafa báðir lagt
markveröan skerf til skemmti- og
menningarstarfs félags og héraðs.
Þá samþykkti fundurinn að gera
Hauks Ingjaldssonar, Garðshorni
og Ketils Indriðasonar á F'jalli
Fundarritarar voru Hjörtur
Tryggvason, Indriði Ketilsson og
Eysteinn Sigurðsson.
Formaöur flutti siðan skýrslu
félagsstjórnar. Mesta framkvæmd
félagsins á árinu var að Ijúka nýju
og fullkomnu sláturhúsi, sem kost-
ar nú 41 millj. kr. Einnig voru
endurnýjaöar frystivélar i frysti-
húsi og keyptar fullkomnar
trésmiöavélar. Félagið jók nokkuð
hlut sinn i Hótel Húsavik. Formað-
ur ræddi einnig um afsláttarkort
félagsmanna, en sú nýbreytni var
tekin upp á árinu og þótti gefast
vel. Þá lækkaði félagið einnig
álagningu á matvöru i heilum
sekkjum. Formaður þakkaði
starfsfólki félagsins mikil og góð
störf á árinu.
Finnur Kristjánsson kaupfélag-
stjóri flutti siðan skýrslu um
rekslur félagsins á árinu og skýrði
reikninga þess. Arið 1971 varð
félaginu hagstætt verzlunarár, og
óx vörusala um 25%. Það er úkki
aðeins verðhækkunaraukning held-
ur einnig veruleg' magnaukning.
Niðurstöðutölur rekstrarreiknings
eru 232,3 millj. kr. og rekstrar-
hagnaður 2,45 millj. kr. Samkvæmt
ákvörðun aðalfundar voru 1,2 millj.
lagðar i varasjóð, og einnig sam-
þykkti fundurinn tillögu, sem st-
jórnarfundur á Þverá 17. febrúar
gerði um að leggja i Menningarsjóð
K.Þ. 1 millj. kr. i tilefni afmælisins,
en þvi fé yrði siðan ráðstafað til
menningarmála i héraöinu.
Kaupfélagsstjóri skýrði einnig
afkomu einstakra deilda, og var
hagnaðuraf rekstri þeirra flestra á
árinu. Hann kvað hag félagsins í
heild hafa batnað mjög siöustu tvö
árin og verzlunin aukizt um 60%.
Starfsfólk félagsins var 106 á árinu
sem leið. Félagsmannatala var um
s.l. áramót 1731 og hafði fjölgað um
rúmlega hundrað félagsmenn sið-
ustu fimm árin. Mjólkursamlag
K.Þ. er 25 ára á þessu ári og þakk-
aði kaupfélagsstjóri Haraldi Gisla-
syni mjólkursamlagsstjóra mikið
og gott starf. Félagið greiddi 46,3
millj. i vinnulaun á s.l. ári. Kaup-
félagsstjóri þakkaði starfsfólki góð
störf og einkum það, sem það hefði
orðið á sig að leggja til þess að
reikningar félagsins fyrir s.l. ár
yrðu til svo snemma, að unnt væri
að halda aðalfundinn á afmælinu.
Formaður félagsins þakkaði
Finni Kristjánssyni ágæt störf i
þágu félagsins. Hlööver Hlööves-
son geröi grein fyrir endurskoðun
þá heiðursfélaga K.Þ. Jón Gauta
Pétursson og Karl Kristjánsson.
Jón Gauti hefur lengi verið i stjórn
félagsins og endurskoðandi, og
hann ritaði sögu félagsins á 60 ára
afmæli þess. Karl Kristjánsson
hefur átt sæti i stjórn félagsins
lengur en nokkur annar eða 46 ár,
og formaður þess i aldarfjórðung.
Jón Gauti var ekki viðstaddur sakir
sjúkleika, en Karl þakkaði heiður-
inn með hvatningarræðu til félags-
manna.
Óskar Agústsson, formarður
Héraðssambands S-Þingeyinga,
þakkaði stuðning K.Þ. við þau
samtök og bar fram afmælisóskir.
Nokkuð var rætt um húsakost
félagsins, og Finnur Kristjánsson
minntist á nokkur framtiðarverk-
efni. Hann kvað nauðsyn bera til að
rifa flest gömlu verzlunarhúsin i
miðbænum á Húsavik, en æskilegt
að varðveita hið elzta, Jaðar, sem
söguminjar. Björn Friðfinnsson
bæjarstjóri gerði nokkra grein fyr-
irhugmyndum um miðbæjarskipu-
lag Húsavikur.
Loks kom fram eftirfarandi til-
laga frá Eysteini Sigurðssyni,
Sigurði Jónssyni, Guðmundi
Hallgrimssvni og Böðvari Jónssvni
og var samþykkt:
Aöalfundur K.Þ. haldinn 19. og
20. febrúar 1972 samþykkir að fela
félagsstjórninni að leggja fyrir
deildarfundi á næsta ári þá breyt-
ingu viö 14. grein samþykkta
félagsins, að stjórnarmenn þess
megi ekki sitja nema 9 ár i einu i
stjórn. Þessi breyting á samþykkt-
unum veröi lögð fyrir næsta aðal-
fund”.
Aö kvöldi fyrri fundardagsins
efndi félagið til tveggja samkoma i
samkomuhúsi Húsavikur. Þar var
flutt leikrit Páls H. Jónssonar
„ísana leysir”, en það er um stofn-
un K.Þ. Leikstjóri var Sigurður
Hallmarsson. Jóhann Hermanns-
son stjórnaði samkomunum, Finn-
ur Kristjánsson las gömul bréf og
Ladislaw Vojta lék einleik á pianó.
Leikurinn „Isana leysir”, sem er
einþáttungur i 4 atriðum, var sam-
inn fyrir útvarp 1962 og fluttur þar
20. febrúar. Nú hefur höfundur end-
ursamið hann að nokkru fyrir svið.
Leikendur voru þessir: Einar
Njálsson, Sigriður M. Arnórsdóttir,
Gunnar Jóhannsson, Stefán
Bjarnason, Védis Bjarnadóttir, Ið-
unn Steinsdóttir, Kristján
Eysteinsson, Kristján Jónasson,
Sigurður Hallmarsson (einnig leik-
stjóri) og Ingimundur Jónsson.
Páll H. Jónsson var sögumaður
milli atriða og ljósameistari Hall-
dór Báröarson.
A sunnudagskvöldið var aðalaf-
mælissamkoma félagsins. Finnur
Kristjánsson kaupfélagsstjóri setti
samkomuna og stjórnaði henni, las
milli þátta nokkurn hluta þeirra
mörguafmælisslíeyta, sem félaginu
höfðu borizt, og hann afhenti sem
stjórnarmaður SIS Úlfi Indriða-
syni, formanni félagsins, afmælis-
gjöf SIS, hið stóra og veglega mál-
verk af stofnun SIS sem áður getur.
Avörp fluttu á samkomunni Úlfur
Indriðason formaður félagsins,
Björn Friðfinnsson bæjarstjóri, og
Andrés Kristjánsson ritstjóri.
Karlakórinn Þrymur söng undir
stjórn Ladislaw Vojta, og Sigurjón
Jóhannesson skólastjóri stjórnaði
visnaþætti þeirra Egils Jónasson-
ar, Baldurs Baldvinssonar, Páls H.
Jónssonar, Þorgrims Starra og
Hálfdans Björnssonar. slikir þættir
þessara bragsnillinga njóta afar
mikilla vinsælda. Samkoman var
haldin i nýjum og stórum sal
Félagsheimilis Húsavikur. Fjöldi
fóks úr héraði og bæ sótti afmælis-
samkomur félagsins. Fundar- og
samkomusalir voru fánum og
blómum skreyttir _ AK.
Finnur Kristjánsson afhendir sem stjórnarmaöur SIS Úlfi Indriðasyni formanni kaupfélagsins stórt málverk, sei
er gjöf frá SIS í tilefni 90 ára afmælisins. Málverkiö er eftir Jón Þorieifsson og sýnir stofnfund SIS aö Yztafelli 1902.
Aðalfundur K.Þ. ákvaö aö styrk-
ja bókasafn Suöur-Þingeyinga meö
hálfri milljón á afmælinu. Jóhann
Skaftason sýslumaöur, formaöur
bókasafnsstjórnar, þakkar
stuðninginn.
Kaupfélag Þingeyinga hélt 91.
aðalfund sinn á Húsavik dagana 19.
og 20. febrúar og minntist um leið
90 ára afmælis sins með ýmsum
hætti. Félaginu bárust margar
kveðjur og góðar gjafir i tilefni af-
mælisins, meðal annars mjög stórt
málverk eftir Jón Þorleifsson frá
Sambandi isl. samvinnufélaga.
Málverkið er af stofnfundi SIS aö
Yztafelii á 20 ára afmæli Kaup-
félags Þingeyinga, 20. febrúar 1902.
Aðalfund kaupfélagsins sátu 117
lulltrúar frá deildum félagsins auk
stjórnar, l'ramkvæmdastjóra, end-
urskoðenda og allmargra gesta,
þar á meðal nokkurra fyrrverandi
iöryslumanna i félaginu, sem boðið
var vegna afmælisins.
Formaður lélagsstjórnar, úlfur
Indriðason bóndi á Héðinshöföa,
setti fundinn og stjórnaði honum.
Hann minntist þriggja látinna
félagsmanna, sem allir höfðu vcrið
fullirúar á aöalfundum, Asmund-
ar Kristjánssonar, Lindahliö,
Tvarl Krisljánsson og Jón Gauti
Pétursson voru kjörnir heiöurs-
félagar. Jón Gauti var fjarstaddur
sökum lasleika, en Karl þakkaöi
heiöurinn ineö ræöu.
Hnnur Kristjánsson kaupfélagsstjóri flytur skýrslu um rekstur Kaupfélags Þingcyinga á árinu 1971 og A afmælissamkomu félagsins á afmælisdaginn. Sér yfir rúmlega helming salarins. Sanikoman var mjög fjölsótt.
skýrir reikningana. (Ljósmyndaslofa Péturs á Ilúsavik tók myndirnar)
I FRÁ AFMÆLISFUNDI KAUPFÉLAGS ÞINGEYINGA ~)
Rekstrarvelfa 232 millj. s.l. ár
Bókasafninu veitt hálf millión
BIFREIÐATRYGGINGAR
Tryggingafélögin hafa veriö
óvenju mikið til umræðu manna á
meðal siðustu vikurnar, og það
ekki að ástæðulausu, svo mjög
sem þau hafa sótt á um iðgjalda-
hækkun ábyrgðartryggingu bif-
reiða meiri hlutann af siðasta ári,
og gátu loks knúið stjórnvöld til
útgáfu bráðabirgðalaga um
sjálfsábyrgð svo sem öllum er nú
kunnugt um.
En það sem hlytur að vekja sér-
staka athygli, allra þeirra, sem
engum tjónum hafa valdið um
árabil, og allt upp i tugi ára og
alltaf greitt hærra og hærra
tryggingariðgjald vegna hinna
sem tjónum valda jafnvel oft á
ári. Með þessum lögum er hlutur
þeirra enn skerktur, þvi verði
þeir nú bótaskyldir verður þeim
ekki eingöngu gert að greiða 7500
kr. við tjón, þeir missa lika bónus,
sem i mörgum tilfellum er veru-
leg fjárhæð. T.D. maður sem
búinn er að vera tjónlaus i 10-20 ár
fær nú aukahegningu miðað við
þá sem eru tjónvaldar árlega ef
hann yrði svo óheppinn að verða
bótaskyldur.
Ég er þvi viss um að ég mæli
fyrir munn allra þeirra mörgu,
sem tjónlausir hafa verið, er ég
ber fram ósk til Alþingis, að
breyta nú þessum bráðabirgða-
lögum á þann veg, að þeir bif-
reiðaeigendur sem ekki hafa
valdið tjóni siðasta tryggingaár
og lengur, verði undanskyldir
sjálfsábyrgð. Menn hafa einnig
sterkan grun um það að sé það
rétt, að tryggingafélögin hafi haft
tilhneigingu til þess að skipta
tjónum, þ.e. telja báða aðila I sök,
ef tveir bilar lenda i árekstri
.o.s.frv. Verði sú tilhneiging ennþá
rikari hér eftir en hingað til.
Þá vil ég einnig leifa mér, aö
vekja athygli á þvi að það ætti að
vera skylda tryggingafélaganna
að sina einhverja viðleitni til að
stemma stigu við hinum ört
vaxandi, og ógnvekjandi um-
ferðarslysum. Ég efast um, að
nokkur aðili hafi betri aðstööu til
að upphefja sterkan, og áhrifa-
rikan áróður gegn þessari
óheillaþróun sem nú vex með ári
hverju. Og ég held að það hljóti
allir bifreiðareigendur aö vera
sammála um það, að þar sem
okkur er lögskipað að verzla viö
þessi fyrirtæki, þá sé það sann-
gjörn krafa okkar, að þau hafi I
huga eitthvað annað en bara
biðja um meiri og meiri peninga
ár eftir ár. Þau fá skýrslur um
flest umferðarslys og óhöpp, jafn
óðum og þau verða, og þau hljóta
að geta lært eitthvað af þeim, og
þeim beri að gera sameiginlegt
átak á þvi sviði, og leitast með þvi
við, að draga úr sinum útgjöldum
vegna slysa og tjóna. Það hefði
orðið heilladrýgra, ef þau hefðu
barizt við það á siðasta ári, i stað
þess að berjast við að fá iðgjalda-
hækkun.
Það er alveg vist, að ef sjúk-
dómsfaraldur gengi, og legöi
eins margt fólk i sjúkrahús og ylli
örkumlun og dauða, eins og bila-
umlerö gerir, auk allra annarra
tjóna, þá mundi verða leitað allra
hugsanlegra ráða til úrbóta. Hér
eiga tryggingafélögin að beita sér
fyrir raunhæfum aðgerðum sem
að gagni koma.
Hækkandi iðgjöld draga hvorki
úr slysum né tjónum.
En eru tryggingafélögin nú svo
illa stödd fjárhagslega, að enn
þurfi að hækka fjárveitingu til
þeirra?
1 Þjóðviljanum 29. des. s.l. er
sagt frá athugunum er gerðar
voru á ársskýrslum fjögurra
tryggingafélaga af niu fyrir árið
1970, er hafa um 72% ábyrgðar-
trygginga bifreiða.
Niðurstöður þeirra athugana
leiða það i ljós, að heildarið-
gjaldatekjur abyrgðartrygginga
bifreiða námu þetta ár samtals
215,6 milj. króna og heildar-
greiðslur vegna tjóna sömu
trygginga 127 millj. Niðurstöðu-
tölur tekjumegin á rekstrar-
reikningi ökutækjatryggingu
294,4. millj. og niðurstöðutölur
gjaldamegin 270,4 millj. Og þó
flest þessara fyrirtækja geti siflt
tap á rekstri þessara trygginga,
þá er þess einnig að geta, að tveir
þriðju til þrir fjórðu hlutar af út-
gjöldum vegna tjóna eru
áætlanir, svo sem eftirfarandi
dæmi slnir. A rekstrarreikningi
eins þessara félaga stendur eftir-
farandi: Tjón greidd á árinu 1976
35 481 387,00 Aætluð ógreidd tjón
102 569 626,00 þar er bókfært tap 6
166 757,00 A rekstrarreikningi
annars félags stendur: Tjón
greidd á árinu 1970 12 564 739.00
áætluð ógreidd tjón 11 988 433.00.
Þar er sýndur hagnaður 91 774.00
Arður og ágóðahluti þessara 4.
fyrirtækja var á þvi ári 14,2 millj.
kr. samanlagðar vaxtatekjur
(nettó) 28 milljónir, og sjóðir alls-
konar upp á nokkur hundruð
milljónir.
Að þessu athuguðu viðist ekki
um tap aö ræða hjá þessum fyrir-
tækjum, heldur hitt ab þeim
finnist gróðinn ekki nógu mikill,
þess vegna verði að biðja um
meira fé frá bifreiðaeigendum.
Daniel S. Pálsson bifreiðastjóri.
Enn einu sinni hefur hafrann-
sóknaskipið r/s Arni Friðriksson
sannað ágæti sitt. Með vel-
heppnaðri loðnuleit og rannsókn
fyrri ára tókst svo vel, að loönu-
vertið hefur nú staðið, þegar
þetta er skrifað, um mánaöar
tima-og enn er ekki kominn sá
timi, er veiðarnar hófust á siðasta
ári. Þannig hefur fengizt dýrmætt
hráefni fyrir sveltandi verk-
smiðjur, sem verið hafa mjög illa
nýttar siðan sildaræfintýrinu
lauk. Upp úr áramótum hófst
loðnuleit á siðasta ári og fannst
nokkuð loðnumagn, en var ekki
veiðanlegt og hamlaði meðal
annars veöur. Með tilkomu r/s
Bjarna Sæmundssonar voru
margir þeirrar trúar, aö veruleg
leit yrði gerö að þorski og togara-
floti landsmanna nyti góös af, en
þessar vonir hafa, að þvi er
margir telja, brugðizt. Viljamenn
kenna því um, að ekki sé nægilega
góð samvinna þeirra, sem stjórna
rannsóknunum og þeirra, sem
hugsanlega nytu upplýsinga
þeirra, sem skipið gæfi um fiski-
göngur. Þegar r/s Bjarni
Sæmundsson er aö rannsókna-
störfum mun hann, ef svo vill,
gefa togaraflotanum upplýsingar
um fiskigöngur, án þess þó að
rannsakað sé fyllilega hvaða fisk
er um að ræöa, og á ég þá við að
hann hafi ekki endilega togað á
viðkomandi svæöi. Þegar land-
helgin hefur verið færð út i 50
milur gera menn sér vonir um að
hægt verði að friða þau svæði,
sem smáfiskur er helzt á, án þess
að þurfa að sækja undir aðrar
þjóðir í þvi efni. Svo ég snúi mér
að þvi efni, sem I upphafi var
rætt, þ.e. loðnuleit, þá er auðséð
að búa verður vel aö þessari
stofnun. Verkefnin eru margvis-
leg, og öll mikilvæg, - aö sumu
leyti sem rannsóknir , aö öðru
leyti sem leiöbeiningar fyrir flot-
ann.
Það er stórmerkilegt, hvaö fiski-
fræðingar okkar hafa afrekað við
rannsóknir viö Irumstæð skiiyroi,
og i mörgum tilvikum hafa rann-
sóknirnar bjargað atvinnu heilla
byggðarlaga, svo sem með til-
komu vinnslu hörpudisks - svo
eitthvað sé nefnt.
Ég vil þakka fiskifræðingum
sérstakleg fyrir góða hjálp við að
halda i gangi útvarpsþættinum
„Við sjóinn”, en þeir hafa lagt
mikið og margvislegt efni i þann
þátt. Margir aðrir, svo sem
Rannsóknastofnum fiskiðnaða-
rins, hafa verið hjálplegir og vil
ég þakka þeim og svo fjölmörgum
öðrum.
Þáttur þessi verður tveggja ára
á næsta sumri og tel ég að margt
hafi þar verið tekið fyrir, sem sjó-
sókn og vinnslu sjávarafurða
varðar, en ég sakna þess að sjó-
menn gera of litið að þvi aö senda
efni eða fyrispurnir.
OPIÐ BRÉF
til Jóns Sveinssonar, Lótravíkurforstjóra
Kæri Jón Sveinsson.
Mér finnst tilhlýðilegt að byrja
þessar fáu linur með þvi að þakka
þér gamalt og gott og oft á tiðum
skemmtilegt samstarf i fiski-
ræktarmálum. Þú átt langt starf
að baki i byrjunarmálum fiski-
ræktar i landinu, hefur sýnt lofs
verðan áhuga og stundum, að
minnsta kosti, allmikla dirfsku,
þar sem bæði hafa skipzt á skin og
skúrir. Ég minnist þess lika á
siðastliðnu sumri, þegar i blöðun-
um birtust feitletraðar fréttir um
hina miklu laxagengd i Lárós, að
ég mun hafa verið einn af þeim
fyrstu, sem talaði við þig yfir
simann og óskaði þér til hamingju
með þennan langþráða árangur
við Lárós. Þú þakkaðir mér með
mörgum fögrum orðum fyrir að
hafa hringt i þig og samglaðzt
þér.
En — kæri Jón. Ég minnist þess
ekki að þú hafi þá getið þess einu
orði við mig, að mestur hluti
þessa lax hefði veiðzt i ádráttar-
net við flæði framan við flóð-
gáttina og laxagildruna við
Lárós. Þessa duldir þú mig,
auðvitað af ásettu ráði. Þér hefur
vist fundizt þaö litt frásagnar vert
og vafalaust óskað þess heitast i
hjarta þinu, sem sannur fiski-
ræktarmaður, aðsem minnst yrði
um þá laxveiöiaðferð við Lárós
talað.
Nú er þetta hins vegar komið i
hámæli og allmikil blaðaskrif til
orðin út af netaveiði þinni framan
við stiflugarðinn og flóðgáttina i
Lárósi. Og i þessum blaðaskrifum
hefur þú gert mér svo hátt undir
höfði aö stinga mig nokkrum
„tituprjónastungum” og meðal
annars borið á mig rangar sakir,
ef sakir skýídu’kállast.
Mig langar til aö taka það fram,
kæri Jón, aö i þeim umræðum, er
fram fóru á aðalfundi Lands-
sambands stangaveiðifélaga i
Keflavik hinn 27. nóvember s.L,
vék ég ekki einu styggðaryröi að
starfsemi þinni við Lárós. Ég
sagði þar það sem rétt er, að það
væri leitt til þess að vita að til-
raun ykkar Látravíkurmanna um
laxeldi við Lárós virtist hafa
mistekizt, i þeirri mynd, sem
hún nú er rekin, þar eð laxinn
fengist ekki sjálfkrafa til að
ganga inn i eldisstöð ykkar og það
bæri að styrkja ykkur til að bæta
úr þeim ágöllum, sem þarna væru
fyrir hendi, ef það þá á annaö
borð væri hægt.
Hins vegar fordæmdi ég, ásamt
mörgum öðrum, framkomu veiði-
málastjóra að veita ykkur
undanþágu frá lax- og silungs-
veiöilögunum til að stunda neta-
veiði á flæöi við Lárósstöðina, og
taldi slikt brjóta i bága viö anda
og ákvæði lax- og silungsveiði-
laganna. Og ég hefi ekki skipt um
skoðun i þessu máli i dag, og
sannast sagna hefur þessi skoðun
min styrkzt, eftir að fréttir bárust
um að búið væri að dæma rikis-
sjóð i fébætur fyrir afglöp Þórs
Guðjónssonar veiðimálastjóra
gagnvart laxeldisstöð Skúla Páls-
sonar að Laxalóni, sem sællar
minningar styrkti ykkur Látra-
vikurmenn vel og drengilega i
byrjunarstarfi ykkar við Lárós,
með þvi að veita ykkur aögang
með klak og eldi viö stööina i
Laxalóni.
Þú hefur, kæri Jón, i tituprjóna-
stungum þinum i blöðunum að
undanförnu, sifellt verið að reyna
að verja gerðir vinar þins Þórs
Guðjónssonar, varðandi un-
danþáguheimildina til netaveiði á
sjávarflæöi við Lárós
stööina. Þetta er ofur skiljanlegt
og ekki nema fallega gert af þér.
Og ég er viss um að Þór Guð-
jónssyni þykir þaö ekki til of
mikils mælzt við þig, að þú gangir
fram með hálfgerðum berserks-
gangi i máli þessu fyrir hans
hönd, þegar hafðar eru i minni
þær fjárupphæðir, sem hann
hefur útvegað ykkur i styrk frá
landbúnaöarráðherra á undan-
förnum árum til Lárós-
stöövarinnar — af mjög tak-
markaðri fjárveitingu i þessum
málum — sem leitt hefur til þess,
að sumar klak- og eldisstöðvar i
landinu hafa bókstaflega verið
sveltar og fengið annað hvort
litinn eöa engan styrk, og þvi
siður skilning, úr þessari átt.
Þaö er rétt hjá þér, kæri Jón, að
fiskiræktarmálin eru viðkvæm og
margslungin. Nú ert þú i brenni
depli i málum þessum og virðist
bara una þér ágætlega þar, svo
vel, að þú sljirrist ekki viö að fara
sem köttur i kringum heitan
grautum kjarna málsins, en hann
er þessi: Úr þvi aö ágreiningur
hefur risið um netaveiðina við
Lárós og undanþáguheimild
veiöimálastjóra til ykkar fyrir
slikri veiði, þá er i rauninni
sjálfsagt að leita úrskurðar dóm-
stólanna. Vinnir þú þaö mál er
sjálfsagt að óska þér til hamingju
— en eins og þú veizt núna, þá er
veiðimálastjóri orðinn vanur að
tapa málum.
Mér finnst alveg bráð-
nauðsynlegt að ykkur Látra-
vikurmönnum sé sem allra fyrst
veitt myndarleg fjárhagsleg
aðstoð, með löngu og hagstæðu
láni, til dæmis úr Stofnlánadeild
landbúnaöarins, til þess að þið
getið ráðið bót á þeim mistökum,
sem virðast hafa orðið við stöðina
ykkar við Lárós — þannig, að
laxinn geti gengiö beint inn i
stöðina, án þess að vera veiddur i
ádrætti eöa háfaður inn i stöðina
við stiflugarðinn, eins og þú hefur
upplýst á fundum. Að þessu ættu
allir sannir fiskiræktarmenn að
vinna, en ekki hinu, að beitt sé
vafasömum lagaákvæðum til að
bjarga við, i svipinn, þeim mis-
tökum, er á hafa orðiö.
Þú verður aö gera þér það ljóst,
kæri Jón, að það réttlætir á engan
hátt netaveiðina ykkar við Lárós
á sjávarflæði, þótt hún sé framin
á eigin landi. Lög heimila ykkur
ekki slikt.
Svo að lokum þetta, kæri Jón
Sveinsson.
Eigum við ekki — þú og ég — að
fá stangaveiðimenn, sem hlunn-
inda eiga að gæta á norðanverðu
Snæfellsnesi, til að koma saman á
fund með okkur, til dæmis i Ölafs-
vik eða Stykkishólmi, ásamt
veiðiréttareigendum og ræða þar
þessi mál á málefnalegum grund-
velli. Þú mættir gjarna taka
veiðimálastjóra með þér.
Liföu svo heill og sæll.
Jakob V. Hafstein.