Tíminn - 06.04.1972, Page 10

TO__________ TÍMINN Fimmtudagur 6. april 1972.
HINN HVÍTIBLÁFJALLAGEI
Rætt við Eystein Jónsson um skíðamiðstöð í Bláfjöllum, fólkvang á Reykjanesi, „fjörupark” fyrir neðan Korpúlfs
— Hvaö vetrarútivist ibúa Reyk-
javfkur og nágrennis snertir hefur
nú oröiö hrein bylting meö tilkomu
bílvegar suöur i Bláfjallaendann.
Þar hafa nú opnazt nýir mögu
leikar hvaö iökun skiöaiþróttar-
innar snertir, en i Bláfjöllum er
oftast nær skiöasnjór allan vetur-
inn allt, fram i maíog júni. Viö sem
höfum fylgzt meö þessu svæöi I
nokkra áratugi, vitum aö þaö er
engum öörum staö likt um
snjósæld.
Svo fórust Eysteini Jónssyni
alþingismanni orö er viö hittum
hann aö máli nú eftir páskana.
Eysteinn hefur um langt skeiö haft
mikinn áhuga á útilifi og unniö
manna kappsamlegast að fram-
gangi þeirra mála, sem þvi gætu
orðið til eflingar. A þessum ár-
stima eru þessi mál ofarlega i
huga, og þótti okkur þvi timabært
að inna Eystein eftir skoöunum
hans á þeim. Bláfjöllin, hinn nýi
vinsæli skiöastaöur Reykvikinga,
komu fyrst til tals, en einnig bar á
góma önnur hugsanleg útivistar-
svæöi i nágrenni Reykjavikur.
Eysteinn varði eins og svo
margir aörir Reykvikingar dr-
júgum hluta páskaleyfisins á
skiðum i Bláfjöllum.
— Viö, ég og fjöldkylda min,
erum alltaf á skiöum á páskum, ef
þvi veröur með nokkru móti við
komiö og höfum verið áratugum
saman, sagöi Eysteinn. — En ég
man tæpast eftir svona páskum
áður, veörið hefur verið svo frá-
bært.
Það er stórkostlegt að hafa slikt
skiðasvæði i aðeins um 34 kiló-
metra fjarlægð frá Reykjavik og
fólk virðist kunna að meta það
Lögreglan segir að þarna hafi verið
um 2000 bilar á föstudaginn langa,
svo dæmi sé nefnt.
Skiðaráð Reykjavikur hefur fyrir
nokkru samþykkt að gera þetta
svæði i Bláfjöllum að skiðamiðstöð.
Okkar gömlu skiðastaðir eru jafn-
mikilsverðir fyrir þvi. Hér er orð-
inn svo mikill mannfjöldi, að það
þarf fleiri en einn skiðastað. En i
Bláfjöllum verður vafalaust aðal-
miðstöðin. Samt sem áður verða
hinir staðirnir i fullu eildi.
Bláfjöllin hafa lika þann kost, að
þar er ekki siður ánægjulegt að
vera á sumrin. Nú opnast miklir
möguleikar til að hafa þessar slóðir
fyrir göngusvæöi á sumrin.
— Hverjar aðrar skoðanir hefur
Stutt samstarfsbréf til Sighvats Björgvinssonar, ritstjóra:
Samvinna og sameining, eðo
Kæri Sighvatur Björgvinsson.
t sólskinsbirtu páskanna bar svo
viö á hvildarstund, að ég tók mér
Alþýðublaðið i hönd og las með at-
hygli þátt þinn „Eftir helgina”. Ég
les þá þætti jafnan, þvi að mér
finnst þú oft ræða þar ihugunarverð
mál' af góðri skynsemi og glögg-
skyggni, og ég vil þakka þér fyrir
þessa þætti. Þú gafst þættinum á
miövikudaginn 29. marz nafnið
„Samvinna — sameining” og fjall-
ar þar um viöræður vinstri flokk-
anna um svonefnt sameiningar-
mál. Margt, sem þú segir þar, er
allrar athygli vert, en mest finnst
mér til um einlægan vilja, sem
fram kemur i greininni, og skarpa
viðleitni til þess að brjóta málið til
mergjar. Þó eru þar nokkur atriði,
sem ég lit ekki alveg sömu augum,
þótt mér sé ljóst, aö viðhorf okkar
eru aðeins tvær hliðar á sama
hlutnum. Mér þótti þátturinn svo
ihugunarverður, aö ég gat ekki
stillt mig um aö setjast viö ritvél-
ina og skrifa þér bréfkorn, þvi aö
þetta er mál, sem um er vert að
ræöa.
Þú segir i upphafi greinar, að
þrátt fyrir miklar annir stjórn-
málamanna undanfarnar vikur, sé
sifellt unniö að sameiningar-
málinu, unghreyfingar flokkanna
hafi haldiö sameiginlega fundi viðs
vegar um land, nefndir flokkanna
ræözt við, og muni þær viðræður
vafalitið aukast á næstunni. Málið
hafi alls ekki verið látið niöur falla,
og almenningur sýni þvi enn sama
áhugann. Hafi það komiö glöggt i
ljós á þessum fundum, sem yfirleitt
hafi verið vel sóttir og jákvæðir.
Þetta veit ég aö rétt er og gott að
heyra. Siöan ferðu að ræða málið
nánar og segir m.a.:
„Þótt samstarf og sameining geti
verið skyld mál, þá ber þó aö leggja
áherzlu á, að á sameiningarmálinu
annars vegar og hugsanlegri
flokkasamvinnu hins vegar er
mikill munur, bæði eðlismunur og
stigsmunur, og varasamt er að
ræða þau mál, án þess að skilja þar
glöggt á milli”.
Mig langar til aö láta það álit i
ljós, að þessi tvö mál getiekki að-
eins verið skyld, heldur séu það
meira að segja samtvinnuö, og þvi
sé beinlinis varasamt aö skilja á
milli þeirra i viðræðum flokkanna.
Þetta stafar liklega af þvi, hvaða
skil ég vil hafa milli flokkasam-
vinnu og annars konar viðskipta
flokka. Auðvitað er samvinna og
sameining flokka ekki nákvæmlega
hið sama, en leiöirnar eru samhliða
eða ein eftir atvikum. Það væri
órökrétt að ræða samvinnu flokka,
en útiloka með öllu hugsanlegan
möguleika sameiningar sem af-
leiðingu góðs samstarfs i fyllingu
timans. Eins væri það fráleitt að
ræða um sameiningu tveggja
flokka eða fleiri, án þess að hugsa
sér að samstarf og samstaða gæti
komið til greina a.m.k. sem áfangi
að markinu. Þetta viðhorf er að
minum dómi miklu liklegra til
árangurs. Að skilja á milli sam-
vinnu og sameiningar þegar i upp-
hafi umleitana er hins vegar bæði
óviturlegt og varasamt. Þetta við-
horf, sem mér finnst miklu ráð-
legra, hindrar þó engan veginn tvo
flokka innan fjögurra flokka hóps-
ins að ræða sin á milli um nánara
form og framkvæmd samvinnu eöa
sameiningar þegar i stað, eins og
þeir teldu sér henta. Þaö mundi á
engan hátt spilla heildarviöræðum,
jafnvel miklu fremur liklegt að það
auðveldaði heilarsamstarf vinstri
fylkingarinnar i landinu, ef rétt er
aö staðið.
Þú segir ennfremur i grein þinni:
„Þegar stjórnmálaflokkar ák-
veða að vinna saman, er sú sam-
vinna byggð á ákveðnum sam-
vinnusamningi. Með samvinnunni
hefur það einfaldlega gerzt, að
tveir eða fleiri flokkar með ólika
stefnu i ákveðnum grundvallar-
atriðum ákveða að vinna saman i
tilteknum málum, sem þeir hafa
komið sér saman um”.
Um þessa skilgreiningu á sam-
vinnuflokka get ég ekki verið þér
sammála, og kemur þá að þvi, sem
ég var aö tæpa á áðan, hvað væri