Tíminn - 25.05.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Fimmtudagur 25. mai 1972.
ljar beið min fjöldi fólks. Max
og litla konan hans friða, Drake
Mercer, ýmsir frá leikhúsinu, og
— Fleur og Chris. Þvert i gegnum
hið yfirfulla herbergi mættust
augu okkar leiftursnöggt. Seinna
þrýsti hann hönd mina og hvisl-
aði: — Undursamlega Kay. Þessi
orð frá Chris þýddu meira fyrir
mig en allrar veraldarinnar lof-
gerðir.
Eftir þessa fyrstu æsilegu daga
varð allt rólegt. Faðir minn
dvaldi i Lundúnum i tiu daga.
Hann bauð mér á dýrustu veit-
ingastaði borgarinnar daglega,
og það var mór mikils virði að
vera tilefni aðdáunar hans og
stolts. Hann sótti mig alltaf eftir
sýningu og ók mór heim. Við sett-
umst venjulega að teborði og var
hann alltaf jafn kátur og elsku-
legur. Við nálguðumst hvort ann-
að meir og meir, og ég held hann
hafi átt mestan þát i þvi að mór
var larið að liða mikið betur.
Hann hafði ekki haft sérlega mik-
inn áhuga á mér sem barni, en
nú likaöi honum bara vel við mig
og vildi alltaf vera hjá/rrér.
Þegar hann svo varö að fara,
saknaði ég hans aiyeg afskap-
lega. En ég fékk aðra heimsókn á
búningsherbergið/mitt, sem mér
þótli vænt um./ Eitt kvöldið i
fyrsta leikhléinú barst mér kort:
,,Mér finnst/leikurinn ágætur.
Get ég fengiðóð heilsa þér á eftir.
Ég er ein. /Eg skrifaði al'tan á
kortið: ,,Vil endilega íá að sjá
þig’’, og sendi henni svo kortið til
baka. Eg var að strjúka af mér
andlitsfarðann, þegar hún kom.
Hún var nákvæmlega hin sama
Maeve.meðsinn yndisþokka, jafn-
vægi og stillingu, og ég var raun-
verulega glöð yfir þvi að fá að sjá
hana. Mér hafði geðjast sérlega
vel að henni frá þvi íyrsta, og tók
hana l'ramyfir alía meðlimi
'Blaney-fjölskyldunnar. Að visu
höl'ðum við ekki kynnzt sérlega
mikið, en það skipti ekki miklu
máli, þvi ég vissi og fann að við
Maeve liktumst hvor annarri
innst inni.
Hún sagði mér náttúrlega frétt-
ir úr fjölskyldunni. Fleur og Chris
höfðu gifzt að nýju, án sérlegrar
viöhafnar, og Fleur bjó á Fair-
field.
Ég spurði svona til mála-
mynda, hvernig það gengi fyrir
Fleur, og Maeve sagði að hún
blómstraði. Hún og Chris voru á
hnotskóg eftir litlu húsi. Hótel-
ibúðin var óhentug fyrir smá-
börn.
Það skil ég vel. Hafa þau
komið auga á nokkuð?
- Ekki það ég veit, en hitt veit
ég að það verður langt frá Fair-
field, ef Chris má ráða, saagði
Maeve og hló við. — Hann er vist
ekki sérlega hrifinn af Blaney-
fjölskyldunni, sem slikri, eða
hvað heldur þú um það?
Ég vissi ekki vel hverju svara
skildi.
— Og ég held að skoðun hans á
okkur sé rétt, sagði Maeve alveg
óvænt. Ég held aö það væri bezt
fyrir alla að fjölskyldan dreifði
svolitið úr sér.
— Meinarðu þetta virkilega,
spuröi ég undrandi.
- Já, ég geri það. Það hefði
verið hræðilega heimskulegt af
ykkur Jónatan að setjast að á
Fairfield. Það hefði aldrei getaö
gengið — ekki fyrir þér, Kay, þú
ert einstaklingshyggjukona — til
þess að geta orðið Blaney verða
menn að geta fallið nákvæmlega
inn i munstur fjölskyldunnar.
— Þetta var ein af þeim ástæð-
um til þess að ég varð að slita trú-
lofun okkar Jónatans.
— Ein af þeim? Jónatan heldur,
að hann gangi með kramið hjarta
— en svo er ekki. Sjálfsvirðing
hans er særð, en hann nær sér af
þvi.
Eftir að hún var farin fór ég að
hugleiða, hve merkilegt þetta
samtal okkar hefði verið. Vissu-
lega var Maeve stórmerk
persóna, kona sem mig langaði
virkilega til að kynnast betur.
Það hafði alltaf verið einhver
velviljaður skilningur á milli
okkar, og einmitt núna þurfti ég
sárlega á vináttu konu að halda.
Ég átti að visu margar skemmti-
legar vinkonur — einmitt stúlkur
á minum aldri, en vinátta Maeve
var annars eðlis og þýddi mikið
meira fyrir mig. Hún var eldri en
ég, lifsskoðun hennar einkenndist
af stillingu hennar og umburðar-
lyndi, og ekkert litilmótlegt var
hjá henni að finna. Við urðum
mjög góðar vinkonur við nánari
kynni, og eftir allt sem skeð
hefur, get ég enn þann dag i dag
reiknað ineð vináttu hennar.
Við fórum að leggja i vana
okkar að borða hádegisverð
saman, og oft átti hún leið um,
þegar hún vissi að ég var heima.
Einn daginn spurði ég hana,
spurningar, sem hafði vafizt fyrir
mér:
— Veit Jónatan að við hittumst
svo oft sem raun ber vitni?
— Það held ég. Ég hef ekki sagt
honum það, en hann spyr oft um
þig, og likar það mjög vel að við
sjáumst oft.
— Hvers vegna skyldi honum
lika það vel?
— Jah, hann heldur að svo
lengi sem þú hefur samband við
einn af meðlimum fjölskyld-
unnar, muni vera smávegis
möguleiki fyrir hann að nálgast
þig að nýju. Mig langar ekki til
þess að valda honum vonbrigð-
um. . . . hún horfði fast á mig. —
Hann hefur vist engan möguleika,
eða hefur hann það, Kay?
Ég hristi höfuðið. — Nei,
Maeve, ég er hrædd.......
— Auðvitað fer um þetta sem
má. Mér þykir vænt um Jónatan,
það er ekki það, en ég get komið
auga á galla hans. Ég held, að
hann geti aldrei orðið hinn sigildi
eiginmaður.
r— Álika fjarstætt og að þú
gætir verið „hin gamla
piparjómfrú”, Maeve. Hefur það
aldrei verið neinn annar en
Ronnie?
— Nei, i raun og veru ekki.
Samt sem áður hefði ég gjarnan
viljað giftast, eignast heimili og
börn. Eftir að hann fórst var ég
anzi beisk.
— En siðar. . . . þegar mesta
sorgin var liðin hjá, Maeve, hittir
þú ekki marga karlmenn........?
— Ég vandist. . . einfaldlega af
þvi að fara á skemmtistaði,
gleymdi þvi, hvernig ég ætti að
hegða mér og hvað ég ætti að tala
um. Timinn liður fljótt og einn
góðan veðurdag er maður ekki
ungur lengur. Hún horfði á reyk-
inn úr sigarettunni sinni. Mér
þykir mjög vænt um það, að
Lindsay skyldi sleppa i tima. Ein
„piparkerling” er kappnóg i fjöl
skyldunni.
Það var kannski ekki alveg rétt
hjá mér að vera svona mikið á
móti „piparjómfrúr” framtið
Maeves, fyrst hún var sjálf ánægð
með lifið. En ég var búin að fá það
á heilann að finna rétta manninn
handa henni. Svo langt gekk ég,að
ég skrifaði lista yfir menn, sem
ég þekkti, en það voru ek<i margir,
sem ég var ánægð með. Maðurinn
varð að vera eldri en hún, hann
varð að hafa góða lifsaðstöðu, og
vera umfram allt geðfelldur. Ég
komst loks að þeirri niðurstöðu,að
það var ekkert hlaupið að þvi að
finna rétta manninn handa
Maeve. Ég var raunar hætt að
hugsa um það þegar ég hitti
Edwin Wade, sem Maeve vann
hjá, i fyrsta sinn.
Ég hafði ákveðið að festa kaup
á húsinu, sem okkur Chris hafði
dreymt um á sinum tima, og ég
hafði verið svo heppin að rekast á
hús, sem kom vel til greina. Það
var við Knightsbridge, var i ógur-
legri niðurniðslu en bauð uppá
óendanlega möguleika.
Ég uppgötvaði fljótt^að það var
ekki létt verk að koma þessum
kaupum i kring. Ég þurfti lög-
fræðilegrar aðstoðar, og ákvað að
. snúa mér til húsbónda Maeves.
Þegar ég kom upp á skrifstof-
una var mér visað inn til Maeve
af mikilli kurteisi. Inna um^
þessi rykugu skjöl og bækur
ljómað hún ung og frisk.
— Herra Wade vill gjarnan að-.
stoða þig, ég hef sagt honum frá
þér, Kay.
— Þaðer vinsamlegt af honum,
sagði ég.
— Já, og hann meira að segja
hlakkar til að fá að kynnast þér,
Kay.
Ég hafði gert rnér hann i hugar-
lund sem gamlan, skorpinn og
fremur smásmugulegan herra.
Ég varð þvi fyrir óvæntri undrun
þegar ég heilsaði Edwin Wade.
Hann var blátt áfram tigulegur
maður, hátt á fimmtugs aldri.
Ekki friður, en með svipmikið og
svipgott andlit, grátt hár og
lifandi ung augu. Hann talaði
stuttlega en málefnalega, og hið
hlýja bros hans gerði hann sér-
— lega aðlaðandi.
iftm
1113.
Lárétt
1) Karldýr.- 6) Haf.- 8)
Land - 10) Haf,- 12) Slagur,-
13) Tónn.- 14) Arinn,- 16)
Málmur,- 17) Berja- 19)
Verkfæri.-
Lóðrétt
2) Agóða,- 3) öðlast.- 4)
Þangað til,- 5) Æki.- 7)
Sverð.- 9) Norður,- 11)
Gubba.- 15) Vonarbæn,- 16)
Dropi.- 18) Svik,-
Ráðning á gátu nr. 1112
Lárétt
1) Götur,- 6) Nál,- 8) Von,-
10) Lem,- 12) Ak,- 13) Fá,-
14) Rit,- 16) VII - 17) Ari,- 19)
Gráni.-
Lóðrétt
2) önn,- 3) Tá,- 4) Ull.- 5)
Svara.- 7) Smáir.- 9) Oki.-
11) Efi.- 15) Tár,- 16) Vin.-
18) Rá -
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
Engin ummerki— þá spyr
lögreglan engra spurninga!
(Þú verður með
vitundarlaus og
drukknar.
Nokkur
lokaorð? ,
Dreki svarar með þvi að flauta hátt!
jWfilI
P'T^Sjll lo/ ÍLi 1L «
lll !l lllNfl
I
FIMMTUDAGUR
25.maí
7.00 Morgunútvarp.
12.25. Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni. Eydis
Eyþórsdóttir kynnir óskalög
sjómanna.
14.30 . Siðdegissagan :
„Einkalif Napólcons” eftir
Octave Aubry. Magnús
Maenússon islenzkaði.
Þóranna Gröndal byrjar
lesturinn.
15.00 Fréttir. Tilkynningar
15.15 Miðdegistónleikar: Frá
tóniistarhátið i Bratislava
o'g. Hainaut á liðnu ári.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Nýþýtt efni: „Fortið i
framtið” eftir Erik
Danechen. Loftur
Guðmundsson rithöfundur
les bókarkafla i eigin
þýðingu (4).
18.00 Fréttir á ensku.
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30. A skjanum. Stefán
Baldursson fil. kand.
stjórnar þætti um kvik-
myndir og leikhús.
19.55 Atriði úr óperum eftir
Fuccini. Frægir söngvarar
syngja.
21.10 Leikrit: „Máninn skin á
Kylenamoe” cftir Sepn
O’Casey Áður útv. i sept.
21.00 Tónlcikar Sinfóniuhljóm-
sveitar islands i Háskóla-
biói, siðustu reglulegu tón-
leikar á starfsárinu. Hljóm-
sveitarstjóri: Bohdan
Wodiczko. Einleikari á
pianó: Shura Cherkassky
frá Bandarikjunum. a.
Gleðiforleikur eftir Victor
Urbancic. b. Pianókonsert
nr. 1 i b-moll eftir Pjotr
Tsjaikovský.
21.45 Leysing.Nina Björk
Árnadóttir les ljóð eftir Ara
Jósefsson.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
Kvöldsagan: „Gömul saga”
eftir Kristinu Sigfúsdóttur.
ölöf Jónsdóttir les (5).
22.35 Létt músik á siðkvöldi.
flytjendur: Arne Domnérus
trióið, David Loyd og hljóm-
sveit hans, Kingston trióið,
Tommy Reynolds, og hljóm-
sveit hans, Digno Garcia og
félagar hans.
23.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Hálinað
erverk
þá hafið er
sparnaðnr
skapar
verðmæti
Samvinnnbankinn
Auglýsið
*
i
Tímanum
— PÓSTSENDUM —