Fréttablaðið - 22.07.2004, Síða 21

Leiður á kjósendum
Það er sorglegt þegar að annars farsælir
stjórnmálamenn þekkja ekki sinn vitjunar-
tíma og hætta ekki í pólitík fyrr en kjós-
endur eru löngu búnir að að fá nóg af
þeim. Það sem verra er í tilfelli Davíðs er
hvað hann virðist orðinn leiður á kjósend-
um og finnst lítið til skoðana þeirra koma.
Þegar að svo er komið eiga stjórnmála-
menn að hætta sjálfum sér og flokki sín-
um til heilla.
Einar Mar Þórðarson á sellan.is
Völd til að afturkalla lög
Gangur [fjölmiðla-]málsins hefur svo sýnt
fram á tvennt: 1. Að stjórnmálamenn ótt-
ast ekkert meir en að þjóðin fái að segja
hug sinn um verk þeirra. Óttinn við þjóðar-
atkvæðagreiðslu varð að lokum til þess að
ríkisstjórnin fór öfug út úr málinu. 2. Að til-
raunir ríkisstjórnarinnar til að skerða stjórn-
arskrárbundin völd forseta Íslands hafa
misheppnast. Þvert á móti hefur forsetinn
nú fengið í hendur meiri völd en honum
hafa nokkurn tíma verið gefin áður. Í stað
þess að vísa lögum til þjóðarinnar hefur
forsetinn nú í raun fengið völd til að aftur-
kalla lög, vegna paranoiukennds ótta ráða-
manna við þjóðaratkvæði.
Sverrir Jakobsson á murinn.is
Vefþjóðviljinn á móti
Vefþjóðviljinn fagnar því að breytingar
sem gerðar voru á útvarps- og samkeppn-
islögum í vor verða afturkallaðar. Ástæður
sínar fyrir því hefur hann rakið bæði áður
og eftir að frumvarp um þessar lagabreyt-
ingar var lagt fram á Alþingi. Vefþjóðviljinn
er einfaldlega andvígur „samkeppnislög-
gjöf“ sem nær til einkafyrirtækja. Hvort
sem það er bakarí eða blaðaútgáfa sem á
í hlut. Hann þarf engar málamyndaástæð-
ur eins og „málsmeðferðina“ til setja sig á
móti lögum af þessu tagi.
Vefþjóðviljinn á andriki.is
Vinstrisinnuð umræða
Undanfarið hefur sprottið upp umræða í
kringum furðulega skýrslu ríkisendurskoð-
unar sem gagnrýndi hægrisinnaðan
menntamálaráðherra fyrir að vera ekki
sósíalisti. Af hverju ríkisendurskoðun
ákveður að koma með gagnrýni af sósíal-
ísku meiði er umhugsunarvert. Reyndar er
umræða um menntamál, því miður,
almennt mjög vinstrisinnuð.
Kristinn Már Ársælsson á frelsi.is
Vald og frelsi
Vald eins yfir öðrum er í eðli sínu vont en
reynist þó stundum nauðsynlegt til að
tryggja frelsið, hversu þversagnakennt
sem það kann nú að hljóma. Þess vegna
styðja frjálslyndir lýðræðissinnar ákveðna
tegund af ríkisafskiptum til að koma í veg
fyrir að menn brjóti hver á öðrum. Ágætt
dæmi um slík ríkisafskipti eru einhverjar
reglur um fjölmiðla til að tryggja tjáningar-
frelsið. Völd eru hins vegar þess eðlis að
þau eru hægt að nota bæði til góðs og ills.
Því hlýtur það að teljast skynsamlegt að
dreifa völdum eins og kostur er. Því ber að
hafna öllum hugmyndum um aukið vald
þings og ríkis á kostnað hins almenna
borgara. Er því ástæða til að hvetja ráða-
menn til að auka rétt almennings til að
hafa áhrif á stjórnvaldsaðgerðir.
Frelsisunnendur vilja meira lýðræði, ekki
minna.
Sigurður Hólm Gunnarsson á skodun.is
Í fyrsta sinn á
lýðveldistímanum
ræða Íslendingar nú grund-
vallarmál er varða stjórn-
skipan og lýðræði í landinu.
Sannarlega kominn tími til.
Málskotsrétturinn verði færður til þjóðarinnar
Ætli megi ekki fullyrða að okkar
ágæti forsætisráðherra Davíð Odd-
son hafi farið heldur mikla sneypu-
för í fjölmiðlafarsanum. Var sem bet-
ur fer gerður afturreka með arfavit-
laus haftalög sín á fjölmiðla sem að-
eins gátu gengið upp í hans eigin
kolli. Merkilegast er þó kannski
hversu langt hann komst með vit-
leysuna áður en að hann sökk endan-
lega ofan í heimatilbúinn forarpytt-
inn sem hann hefur verið að malla
sér og sínum frá því í vor. Honum
tókst þrátt fyrir allt að hafa alla þing-
menn Sjálfstæðisflokksins og
megnið af Framsóknarflokknum
með sér út á foraðið þar til þeir sátu
allir saman pikkfastir í eigin aur, upp
fyrir haus. Það hratt þeim enginn út
í. Samt eira þeir engu. Hver sá sem
komst í færi var umsvifalaust attur
auri; lögfræðingar, blaðamenn, kaup-
héðnar, fyrrverandi samherjar,
stjórnarandstæðingar og aðrir sem
áttu leið hjá áttu fótum sínum fjör að
launa. Aursletturnar fengu að fjúka
út um allt.
Svo reyndi blessaður forsetinn
meira að segja að bjarga þeim upp úr
og kastaði til þeirra reipi með því að
vísa málinu til þjóðarinnar í almenna
atkvæðagreiðslu. En ríkisstjórninni
virtust þá allar bjargir bannaðar. Í
stað þess að nota reipið til að hífa sig
upp úr mykjuhaugnum hengdu þeir
sig á því. Reyndu að beita þjóðina
brellum; fyrst með því að girða af
þjóðaratkvæðagreiðsluna með ýmis-
konar þröskuldum og höftum og svo
með því að afturkalla atkvæða-
greiðsluna en setja samt samskonar
lög á um leið. Og þeir slógu meira að
segja um sig og þóttust bæði snið-
ugir og snjallir, - nema Björn Bjarna-
son sem rann á rassinn þegar hann
reyndi að ritskoða sjálfan sig eftir á.
En sem betur fer lét þjóðin brellur
stjórnarstrákanna ekki blekkja sig
og flengdi þá á beran bossann eins og
mæður þurfa stundum að gera við
óþekka stráka.
Það eina sem stendur eftir, eftir
allan darraðardansinn, er að tví-
burarnir í íslenskum stjórnmálum,
Davíð og Halldór, ganga ansi laskað-
ir til stólaskiptanna 15. september, en
það er það eina sem núorðið heldur
þessari þráu og þaulsetnu ríkisstjórn
saman, - nefnilega nakið valdið. Dav-
íð hrökklast beygður maður út úr
stjórnarráðinu, eftir að mörgu leyti
farsælan feril, og Halldór sest í lang-
þráðan forsætisráðherrastólinn rúinn
trausti sem áður þótti hans höfuðkost-
ur. Það verður enginn friðarstóll.
En það er ljós í myrkrinu. Í fyrsta
sinn á lýðveldistímanum ræða
Íslendingar nú grundvallarmál er
varða stjórnskipan og lýðræði í land-
inu. Sannarlega kominn tími til. Von-
andi verður stjórnarskráin nú loksins
endurskoðuð og málskotsrétturinn
færður frá forseta til þjóðarinnar.
Það er auðvitað út í hött að einn
maður á höfðingjastóli úti á Álftanesi
ráði því hvaða mál fara í þjóðarat-
væðagreiðslu. Miklu nær að þjóðin
ráði því sjálf, til að mynda að fjórð-
ungur atkvæðisbærra manna geti
farið fram á það. ■
21FIMMTUDAGUR 22. júlí 2004
EIRÍKUR BERGMANN
EINARSSON
UMRÆÐAN
FJÖLMIÐLAMÁLIÐ
,,
AF NETINU