Tíminn - 27.09.1973, Blaðsíða 8

8
TÍMINN
Fimmtudagur 27. september 1973
Bobo
þessi undarlega vera,
sem fannst á hvítu
sandströndinni við
Areia Branca í Bahia-
er sérfræðingum ennþá
OÞEKKTA
HAPPADYR
Undarleg vera hefur
gert margan sérfræð-
inginn út um allan heim,
gráan fyrir hærum.
Þetta dýr hefur ekki
áður þekkzt, og ekki er
vitað hvaða tegundar
það er. Fyrir hinn unga
brasiliska vélfræðing,
Alberto Pinheiro, var
það happafundur að
finna Bobo. Nú heldur
hann sýningu á dýrinu
og er á leið með að verða
milljónamæringur.
Dag einn þegar hinn ungi vél-
fræöingur Alberto Pinheiro fór
slna daglegu morgungöngu, gerð-
ist nokkuð heldur óvanalegt.
Hann gekk eins og venjulega eftir
hinni hreinu og hvitu strand-
lengju við Areia Branca I Salva-
dor i Bahia. (Borgin sem var
fyrsta höfuðborg Brasiliu). Allt i
einu kom Pinheiro auga á undar-
legt dýr, sem lá á ströndinni
einmitt á þeim stað þar sem
bylgjurnar teygðu sig lengst upp
á ströndina. Þetta undarlega dýr
gaf frá sér smáskræki um leið og
það sló með stuttum uggunum I
sandinn. 1 fyrstu hélt Pinheiro
aö þetta væri litill hvalsungi, en
sá fljótlega að það gat ekki átt sér
stað. Hann gat ekki gert upp við
sig hvaða dýrategund þetta væri.
Þó minnti það bæði á rostung og
sel. Pinheiro nálgaðist dýrið var-
lega greip snögglega i stutta ugg-
ana, en passaði sig, um leið að
vera ekki nálægt kjafti dýrsins,
hvorki með hendur né likama.
Hann snéri dýrinu við, grand-
skoðaði það, en var engu nær.
Hann hafð: h\\.r':i heyrt um eða
séð slikt dýr fyrr. Það hafði at-
hugul áugu, sem fvlgdust með
öllu, sem iram fór. Þegar
Pinheiro gekk nokkur skref aftur
á bak á ströndinni, hreyfði dýrið
uggana ótt og titt, og reyndi að
elda hann, næstum eins og
hundur.
Pinheiro skildist fljótlega að
þetta undarlega dýr var friösamt
og vingjarnlegt, hann hafðieinnig
tekið eftir þvi, að það hafði engar
tennur. Með hjálp tveggja vina
sinna, sem hann náði i, kom hann
þessari undarlegu veru upp á
vörubíl. A leiðinni heim tók hann
eftir þvi, að dýrinu leið illa i sól-
inni og likami þess varö alveg
þurr.
Pinheiro dó ekki ráöalaus. Hjá
vini slnum fékk hann lánaðan
vatnstank, sem hann fyllti af sjó.
Hjálpuðust siðan vinirnir við að
koma dýrinu varlega . fyrir i
tanknum.
Dýrið tók undir eins við sér. Þvi
leið augslýnilega vel i vatninu og
leit þakklátum augum á Pinheiro
og vini hans. Það var eins og það
skildi, aö þeir vildu þvi aðeins vel,
og það buslaði ánægt i vatninu.
En ein gáta var óleyst. Hvers
konar dýr var þetta? Var þetta
einhvers konar fisktegund eða
gæludýr — hvaða fyrirbrigði var
þetta?
Sérfræðingar frá dýragarðin-
um i bænum voru fengnir til að
rannsaka dýrið.siðan sérfræöing-
ar alls staðar að, frá öllu landinu i
fáum orðum — það haföi ekkert
upp úr sér.
Þegar meira en 20 viðurkenndir
sérfræðingar höfðu rannsakað
dýriö, voru að lokum tveir mögu-
leikar: — Pinheiro, hafði annað
hvort fundið afkvæmi sels eða
rostungs, eða þá að þetta var van-
skaplingur.
Ekki einn einasti sérfræðingur
getur sagt um það meö vissu, af
hvaða dýrategund þessi vera er.
Það eina, sem vitað er, er það, að
dýrið er ekki af neinni þekktri
fiska- eða dýrategund.
Bobo, en svo er dýriö kallað,
nærist á mjög óvanalega sam-
settri fæðu. Uppáhalds drykkur
hans er mjólk, en aðalrétturinn er
bananar. Við og við borðar Bobo
fisk, en hann fer ekki dult meö
þaö, að fiskur er enginn upp-
áhaldsmatur hjá honum.
Nei, sykur, konfekt, kartöflur,
kál og eins og áðan var nefnt
bananar, er eitthvað annað en
fiskur. Bobo borðar u.þ.b. 60 ban-
ana á dag, sem skiptast niður á
tvær máltiðir. Hann innbyröir tiu
kiló af káli og álika mikið af kar-
töflum, á dag, sem skolast niður
með 20 litrum af mjólk.
Sérfræöingar segja, að þeir
þekki ékki til neinnar veru með
kalt blóð, sem nærist á hverju
sem er eins og Bobo, niðurstaöan
varð nefnilega sú, að Bobo væri
meö kalt blóð, þó aö mikiö meira
verði ekki um hann sagt.
Bobo er svartur að lit, vegur
234 kiló og hefur hvorki hreistur
né hár. Hann hefur tvo stutta, en
kraftalega ugga. Andlitið likist
sel eða rostung.
Þetta dularfulla dýr þrifst mjög
vel á landi, ef það fær sturtu við
og við. En það kann þvi lika vel
að fá að stinga sér við og við I
sjóvatn. Þetta er vingjarnlegt og
furðulega gáfað dýr.
Pinheiro, sem áður vann sem
vélfræðingur, hefur nú sett upp
búr fyrir Bobo. Þar hefur hatrn
allt,sem hann þarf með, vatns-
tankinn með sjóvatni I, sand
o.s.frv. Lifir Pinheiro nú á þvl að
sýna Bobo, og hvaðanæva að frá
allri Brasiliu streymir fólk til að
siá þetta undarlega dýr. Bobo
nýður þess að vera miðpunktur-
inn og fylgist vel með þvi, sem fer
fram i kringum hann. Auk þess
nýtur hann þess að borða allan
þann mat, sem til hans Derst meo
hinum mislita hópi manna, sem
kemur að skoða hann — og Bobo
boFðar allt.
Pinheiro, sem áður hafði stritað
fyrir hverium brauðbita. bvr nú i
stóra villa og ekur um á splunku-
nýjum bil. 1 framtiðinni mun
hann ekki þurfa að hafa neinar
fjárhagsáhyggjur. — Það er
Bobo, sem hefur fært mér gleði
segir hann ánægöur. Ég hugsa að
sjálfsögðu vel um hann, og gæti
hans eins og sjáaldurs augna
minna. Ég vildi aöeins að ég gæti
náð I kvendýr handa honum segir
Pinheiro þá gæti ég fyrst farið að
græða. En þetta gengur vel. Siðan
ég byrjaði að halda sýningu á
honum, hef ég fengið að meðaltali
70.000—90.000 kr. i aðgangseyri á
dag. Ég vona bara, að hann verði
friskur, svo þetta geti haldið
áfram.
Og á hverjum degi stendur fólk
i biðröð til að sjá þetta undarlega
fyrirbrigði. Er Bobo fiskur eða
vanskaplingur? Kannski finna
sérfræðingar svar við þvi einn
daginn.
Það vitum við ekki, en eitt er
vist, að lukkuhjólið snerist
Alberto Pinheiro i hag þennan
morgun þegar hann gekk eftir
ströndinni. Hann er nefnilega á
góðri leið með að verða milljóna-
mæringur .