Tíminn - 04.11.1973, Blaðsíða 24

24
TÍMINN
Laugardagur 3. nóvember 1973.
ELLEN
DUURLOO:
Geymt
en
ekki
gleymt
16
kennir mér allt sem hún álitur að
ég þurfi aö kunna. — Mér finnst
eiginlega ekki aö ég geti tekið
mér fri i tvær vikur. Pabbi verður
Hka svo einmana, verður þú það
ekki pabbi?”
„Vissulega verð ég einmanna,
þegar þú ert í hurtu, en á hinn
bóginn hefðirðu bara gott af þvi,
að anda að þér fjallaloitinu i tvær
vikur, og þar aö auki getur þú
lært ýmislegt i selinu, eða hvaö
finnst þér?”
,,Já, þú getur lært að búa til
geitaost og gæta kvikfjárins,”
sagði Gurli áköf, sem hálfleiddist
I selinu með vinnukonunni, sem
ekki var alltaf i sem be/.tu skapi.
„Já, en við erum ekki með sel
hér. Okkar fé er i ykkar seli á
hverju sumri.”
„Viljiröu verða góð húsmóöir,
verður þú að kunna það sem gert
er i seli, stúlka min,” sagði Svan-
hildur. Lena maldaði enn i móinn,
en það var ekki af þvi, að hana
langaði ekki til að eyða þessum
tveim vikum uppi i fjöllum ásamt
beztu vinkonu sinni, heldur af þvi,
að henni l'annst það skylda sin að
afþakka þetta boð. Pað tók þó
ekki langan tima að fá hana til að
skipta um skoðun. Ilagurinn var
ákveðinn. Hún átli að fara þangað
með bróður Gurli, eftir um það bil
mánuð. l>egar þetta var klappað
og klárt stakk Gurli upp á þvi að
þær fengju sér göngutúr upp með
ánni og horfðu á sólarlagið. Og
eftir að Martin hafði beðið þær að
vera ekki lengi, lögðu þær af stað
Hjartað barðist um i brjósti
Svanhildar, það var svo sjaldan
aðhún varein með Martin Skogli,
að visu myndi henni gefast ótal
tækifæri eftir mánuð, en hún var
bráðlát og þráði það eitt að sam-
band hennar og Martin Skogli
þróaðist á þann veg sem hún ósk-
aði. Eitt handtak, ein augna’ýr^-'1
var henni nóg taldi hún sjáltri sei
trú um, en á hinn bóginn vildi hún
gjarnan fá staðfestingu þess að
hann þráði hana jafnmikið og
hún hann.
Það gekk eins og bezt var á kos-
ið.
A meðan Gurli og Lena gengu
upp með ánni, þá stóö Svanhildur
viö eldhúsborðið og rúllaöi út
deigi i flatbrauð. Martin Skogli
sat i vinnuherbergi sínu og gat
ekki fest hugann við bókina, sem
hann var að lesa. Hann gat ekki
fest hugann við nokkurn skapaö-
an hlut. Hann tróö í pipuna sina
og hóstaði
„Ég reyki vist alltof mikið,”
hugsaði hann, „og þar aö auki hef
ég sennilega fengið snert af
„prestaveikinni” Ég hef ofreynt i
mér röddina. Mér er illt i hálsin-
um. Ég þyrfti aö fá eitthvað heitt
aðdrekka. Svanhildur á sjálfsagt
eitthvað, sem slær á hóstann....”
Svanhildur!
Hann lagði frá sér bókina. Hann
sá fyrir sér þrýstinn likama
Svanhildar. Fallega þrýstna og
hvlta armana, fallega lagaðan
hnakkann meö stórum hárhnút.
Þrýstin brjóst og mjaömir...
Hann hafði verið ekkjumaður I
næstum fimm mánuöi.
Enginn hefurgott af þvi aö vera
einn.
Nokkrum minútum siöar opn-
aði hann dyrnar út i eldhúsiö.
Svanhildur var ein þar inni. Hún
haföi gefiö Hildi og Rögnu fri.
Hildur átti gamlan og sjúkan föö-
ur, sem bjó á smábæ rétt i nánd
við prestsetrið. Kærasti Rögnu
var vinnumaður á Höydalsheim.
„Farið þið nú báðar tvær og
njótið góða veðursins. Flatbrauö-
ið baka ég sjálf.”
Þegar Martin Skogli kom inn i
eldhúsið,sat hún á hækjum sér og
var að setja plótu inn i bakarofn-
inn. Hún hrökk við, þegar hún
heyrði dyrnar opnast, en hún sneri
sér ekki við. Það var aðeins um
einn að ræða. Þann.sem hún var
að biða eftir.
Hún lokaði bakarofninum, og
reis á fætur. Hún þagði og leit
spyrjandi á Martin Skogli.
Hann ræskti sig og hóstaði svo-
litið. Að lokum sagði hann hásri
röddu, hvort sem það nú stafaði
af ofreynslunni eöa einhverju
öðru:
„Getur Svanhildur ekki gefiö
mér eitthvað aö drekka?, mér er
dálitið illt i hálsinum.”
„Jú, auðvitað...”
Svanhildur mað með ákafan
hjartslátt, en hún lét á engu bera
og sagði.
„Heit mjólk með hunangi, það
er gott fyrir hálsinn. Presturinn
reykir alltof mikið.”
„Er Svanhildi illa við pipuna
mina , lyktin er kannski ekki
alltaf sem bezt?”
„Mér er ekkert illa við hana,
mér finnst lyktin einmitt svo
notaleg. Það er eitthvaö heimilis-
legt við hana,” bætti hún við, en
presturinn þarl að nota röddina
svo mikið, svo hann ætti ef til vill
að reykja svolitið minna.”
„Svanhildur hefur eflaust rétt
fyrir sér, en hvað á einmana
maður eins og ég að gera...?”
Hún gekk framhjá honum i átt-
ina að gamla málaða skápnum,
opnaði hann og tók fram krukku
með hunangi. Pils hennar höfðu
strokizt upp viö hann, og hann
fann daufan ilminn af likama
hennar....
„Nú ætla ég að hita mjólkina.”
Hún gekk aflur fram hjá honum
og i þelta sinn þétt upp við hann.
Eldhúsið var stórt, svo að þetta
var ekki nauðsynlegt, en hún
gerði það samt.
An þess að vilja það eða vita af
hverju hann geröi það, greip hann
i handlegg hennar.
Svanhildur nam staðar og stóð
alveg hreyfingarlaus. Hjarta
hennar baröist um. Skyndilega
dró hann hana upp aö sér og gróf
andlitið við hals hennar. Hún lét
fallast upp að honum. Þannig
stóðu þau auganablik.
Siðan rétti hún úr sér.
„Ég ætla að sjóða mjólkina,”
sagði hún hæglátlega.
Hann sleppti henni.
Þegar Lena kom heim klukku-
tima seinna, leit hún inn i vinnu-
herbergið.
Hér er ég, — hún þagnaði
skyndilega. Það lá eitthvað
annarlegt i andrúmsloftinu,
Svanhildur sat i stólnum, sem
móöir hennar var vön að sitja i.
Hún sat og prjónaöi. Faðir hennar
sat i ruggustólnum eins og hann
var vanur og las þetta var ekki
óvenjuleg sjón. Þó fannst henni
eins og eitthvað væri öðruvisi en
vant var þegar hún opnaöi dyrn-
ar. Hún gat bara ekki áttaö sig á,
hvað það var, fann þetta bara
augnablik, sföan hvarf þessi til-
finning, og hún hélt áfram: ...
og ég er þreytt. Þetta var góð
gönguferö og sólalagið ákaflega
fallegt, en maður veröur svo
þreyttur af vorloftinu, og ég er að
hugsa um aö fara að hátta.”
„Gerðu það, Lena min, sagði
faðir hennar og brosti við henni.
Hún kyssti föður sinn á enniö:
„Góða nótt, pabbi minn.”
Hún sneri sér að Svanhildi.
„Góða nótt, Svanhildur, þú
veröur vist aö ýta rækilega viö
mér i fyrramálið, svo að ég
vakni.”
Lena fór siöan upp til sin og
sofnaöi brátt.
Hún heyröi ekki, aö það brakaði
i stiganum, þegar Svanhildur
læddist upp, klukkutima áður en
timi var komioo til að fara á fæt-
ur.
3
Martin Skogli vissi vel að þvi
var ofaukiö, en honum fannst i
augnablikinu sem hann yrði að
gera eitthvað, ekki segja meira,
bara aðhafast eitthvað, þó svo að
þaö væri ekki nauösynlegt. Hann
athugaöi hvort feröataskan.væri
vel lokuö, hún var það, hann vissi
það, þvi hann hafði lokað henni
upphaflega.
Lena stóð feröbúin á
tröppunum. Hún hafði bundiö
hettuna á lambskinnssláinu sinu
undir hökuna. Það var að visu
bara septembermánuöur, en það
haföi snjóað i fjöllinn og laufið á
trjánum var tekið aö gulna,
Seinni part dags vað að visu hlýtt
I sólskininu, en það kólnaði meö
kvöldinu.
„Hér eru teppin, sagði Svan-
hildur um leiö og hún birtist i úti-
dyrunum.”
Lena ieit á hana, andlit hennar
virtist fölt og magurt undir lamb-
skinnshettunni. Það brá fvrir
fyrirlitningarglampa i augum
hennar.
„Þakka þér fyrir,” sagði hún
aðeins.
1544
Lárétt
1) Dý.-6) Doktorinn,-10) Bor.-
11) Blöskra,- 12) llát.- 15)
Undi.-
Lóðrétt
2) Tré,- 3) Roti,- 4) Vita,- 5)
Veiðitæki,- 7) Gubbaö,- 8)
Lærdómur,- 9) Mann.- 13)
;Leiði.- 14) Taflmaður.-
Ráöning á gátu nr. 1543.
Lárétt
1) Hissa,- 6) Danmörk.- 10)
Dr.- 11) 11,- 12) Amerika.- 15)
Hakar,-
Lóörétt
2) Inn.- 3) Sjö,- 4) Oddar.- 5)
Óklar,- 7) Arm.- 8) Mör,- 9)
Rik,- 13) Eta.- 14) Ima.-
Sunnudagur
4. nóvember
8.00 Morgunandakt. Herra
Sigurbjörn Einarsson
biskup flytur ritningrorð og
bæn.
8.10 Fréttir og veðurfregnir.
8.15 Létt morgunlög.
Sinfóniuhljómsveitin i
Monte Carlo leikur rúss-
neska tónlist, og þýzk
strengjasveit leikur vinsæl
lög siðustu fimmtfu ára.
9.00 Fréttir. Útdráttur úr
forustugreinum dagblað-
anna.
9.15 Morguntónleikar. (10.10
Veðurfregnir). a. Messa i c-
dúr op. 86 eftir Beethoven.
Flytjendur: Jennifer
Vyvyan, Moncia Sinclair,
Richard Lewis, Marian
Nowakowski, Beecham-
kórinn og Filharmóniu-
sveitin i Lundúnum, Sir
Thomas Beecham stj. Guð-
mundur Gilsson flytur for-
málsorð. b. Sinfónia
Concertante I Es-dúr eftir
Mozart. Isaac Stern,
Pinchas Zukerman og
Enska kammerhljómsveitin
leika, Daniel Barenboim stj.
11.00 Messa f Akureyrar-
kirkju.Prestur: Séra Pétur
Sigurgeirsson vigslubiskup.
Organleikari. Jakob
Tryggvason.
12.15 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Brotasilfur úr Búddatrú.
Sigvaldi Hjálmarsson rit-
stjóri byrjr nýjan erinda-
flokk. Fyrsta erindið
nefnist: Konungssonur frá
Kapilvastu.
14.05 Gestkoma úr strjál-
býlinu. Jónas Jónasson
fagnar gestum frá Bfldudal.
15.00 Miðdegistónlcikar: Frá
ungverska útvarpinu.
Flytjendur: Sinfóniuhljóm-
sveit ungverska útvarpsins
og Miklós Perényi selló-
leikari. Stjórnandi: György
Lehel. a Tónlist fyrir
hljómsveit eftir András
Szöllösy. b.Seliókonsert eftir
Witold Lutoslawsky.
15.40 Undankeppni heims-
meistaramótsins i hand-
knattleik. tsland-Frakk-
land. Jón Asgeirsson lýsir i
Laugardalshöll.
16.15 Útvarp frá trimm-
dægurlagakeppni FtH og
iSi á hótel Sögu. Átján
manna hljómsveit leikur
undir stjórn Magnúsar Ingi-
marssonar. Kynnir: Jón
Múli Arnason.
17.05 Veðurfregnir. Fréttir.
17.10 Útvarpssaga barnanna:
„Mamma skilur allt” eftir
Stefán Jóns.son. Gisli
Halldórsson leikari les (4).
17.30 Sunnudagslögin. Til-
kynningar.
18.30 Fréttir. 18.45. Veður-
fregnir. 18.55 Tilkynningar.
19.00 Veðurspá. Leikhúsið og
við. Helga Hjörvar og Hilde
Helgason sjá um þáttinn.
19.20 Bókin um Brynjólf
biskup og Kagnheiði dóttur
hans. Fluttar hljóðritanir
frá miðilsfundum Guðrúnar
Sigurðardóttur á Akureyri
og rætt við sex Akur-
eyringa, sem fylgzt hafa
með fundunum og útgáfu
bókarinnar. A eftir stjórnar
Arni Gunnarsson frétta-
maður umræðum um
bókina.
20.50 Sinfóniuhljómsveit ts-
lands leikur tónlist i út-
varpssal. Hljómsveitar-
stjóri: Páll P. Pálsson.
21.10 Tónlistarsaga. Atli
Heimir Sveinsson tónskáld
rekur söguna með tóndæm-
um (2)
21.45 Um átrúnað. Anna
Sigurðardóttir talar um
fjórtán Ásynjur.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir. Danslög.
123.25 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Mánudagúr
5. nóvember
7.00 Morgunútvarp Veður-
fregnir kl. 7.00, 8.15 og 10.10.