Tíminn - 24.01.1974, Qupperneq 10

10
TÍMINN
Fimmtudagur 24. janúar 1974.
Fátæklingar og þá sérstaklega fátæk og foreldralaus börn, stóðu nærri hjarta Evitu
Hún eyddi gifurlegum fjárhæðum tii að byggja barnaheimili
Ferðalag
látinnar
forsetafrúar

Nú þegar hinn aldni
leiðtogi Juan D. Peron
er aftur seztur i valda-
stólinn i Argentinu, er
það spurningin um hina
látnu eiginkonu hans
Evu Peron sem fyrst
leitar á hugann...
Enn þann dag i dag
eru það 24 millj. Argen-
tinubúa, sem velta þvi
fyrir sér, hvað hafi
komið fyrir lik Evu Per-
on eftir að hún lézt árið
1952. Núna i augnablik-
inu hvilir það einhvers
staðar i Madrid og biður
þess að verða flutt til
Argentinu.
I þau tuttugu ár siðan hún lézt
hefur likið verið flutt milli fimm
Evrópulanda. Lik hennar er ó-
venjulega vel varið — það er sagt,
að það hafi verið roðið á það sama
smyrsli og smurt var á lik Lenins
— en enn hefur það ekki fundið
hvildarstað. En nú er tækifærið,
þegar Peron hefur endurheimt
forsetaembættið. Nú getur kona
hans, sem var dáð af fjöldanum,
— sameiningartákn fólksins, —
verndari hinna undirokuðu, feng-
ið öruggan hvildarstað.
Saga Evu i lifanda lifi var einn-
ig viöburðarik. Hún var fædd utan
hjónabands og móðir hennar rak
litið veitingahús, i smábæ, nokkur
hundruð kilómetra fyrir utan Bu-
enos Aires. Þegar Eva var
fimmtán ára gömul strauk hún að
heiman til azð freista gæfunnar
sem leikkona. Með þvi að leggja
hart að sér i nokkur ár tókst henni
að fá smáhlutverk i kvikmynd-
um. Það var fyrst þegar hún byrj-
aði að vinna hjá útvarpinu, að
lukkuhjólið fór að snúast.
Eva Duarte hafði hlýja og á-
hrifarika rödd. Áður en langt um
leið varð hún landsfræg sem
„Senorita útvarp” og hún átti
heilan herskara af aðdáendum.
Árið 1944 komst hún i kynni við
þáverandi ofursta Juan Peron.
Hann hafði einmitt framkvæmt
vel heppnað stjórnlagarof, og
vildi nú fá „Senoritu útvarp” til
að koma fram i útvarpsþætti og
biðja um hjálp fyrir þúsundir
manna, sem höfðu orðið illa úti i
jarðskjálfta.
Peron ofursti og Eva Duarte
giftu sig skömmu siðar. Til að
byrja með gerði hún ekkert til
þess að láta mikið á sér bera, það
voru hennar eigin hæfileikar, sem
komu henni i þessa valdaaðstöðu.
Hún eyddi öllum sinum kröftum i
þáguhinna fátækari landsmanna,
sem hún kallaði sina „skyrtu-
lausu vini”. í staðinn slógu þeir
skjaldborg um hana og dýrkuðu
hana.
Hún gerði grein fyrir sinni póli-
tisku og félagslegu afstöðu I bók
sinni „La Razon de Mi Vida” —
Bakgrunnur Hfs mins — þar sem
þetta stendur skrifað:
— Ég minnist þess hve það olli
mér mikilli hryggð, að þurfa að
viðurkenna, að i þessum heimi
væri til bæði fátækt og rikt fólk.
En það undarlegasta er, að nær-
vera hinna fátæku olli mér ekki
eins miklum sársauka og fullviss-
an um það, að i næsta nágrenni
við þá byggi ótrúlega auðugt fólk.
Hún sjálf kom á fót Evu Peron-
stofnuninni, sem rétti fátæku
verkafólki hjálparhönd. Þar vann
hún oft til klukkan þrjú og fjögur
á nóttunni. Gegnum þessa stofnun
reyndi hún að hjálpa fólki, sem

Forsetahjónin Ijósmynduö á frumsýningarkvöldi I leikhúsi áriö 1951.
Hún var þá fársjúk og lézt ári sföar.
var i nauðum statt, og fólki sem
kom til hennar og bað um hjálp.
Þvi miður var hún oft að þvi kom-
in að tæma rikiskassann með
peningakröfum sinum.
Evita, eins og hún var kölluð, sá
um að byggja sjúkrahús, barna-
heimili, og útvega fæði og klæði
fyrir þá, sem þurftu þess með. A
hverjum jólum sendi hún þúsund-
ir jólagjafa til þurfandi fólks.
Það er þvi ekki undarlegt, þó að
hinir „skyrtulausu” litu á hana
sem dýrling.
En 29 ára gömul fékk Eva leg-
krabba. Hún gekkst undir marga
misheppnaða uppskurði, en þrátt
fyrirþað tók hún alltaf þátt i hinu
opinbera lifi. Hún sat við hlið
manns sins,þegar hann hóf annað
forsetatimabil sitt. Hún var
sveipuð þykkum pels til að fela
það, að þessi fallega kona, vó að-
eins 49 kg.
Mánuði eftir seinni forsetaeið-
tökuna dó Eva. Hún var lögð á
likbörur og þeim var stillt upp i
stjórnarráðsbyggingunni. I tvær
vikur gengu kilómetra langar
biðraðir fram hjá likbörunum og
fólk beið i marga klukkutima úti i
rigningu til að fá að sjá Evu i sið-
asta sinn.
Allt líf i Argentinu lamaðist.
i