Tíminn - 24.03.1974, Blaðsíða 22

22
TÍMINN
Sunnudagur 24. marz 1974.
þylur hann upp setningu úr dag-
bla&i. sem hann er með i höndun-
um:
— Brevtingar á rikisstjórninni
yfirvofandi.
Svo bybur hann góöan daginn
og glettist við ömmu sina. En fað-
irinn tekur orðiö:
— Já. andskotinn mun vofa yfir
þér. ef þú ferð ekki á fætur á
morgnana.
Þannig gengur leikritið áfram.
Þórhallur lpiðbeinir og nemend-
urnir læra: þetta er skóli sam-
taka áhugafólks um leiklistar-
nám.
Ég fæ Ellen Þórisdóttur og
Sigurð Sigurjónsson til að ræða
við mig stundarkorn.
2. bekkur:
..Leikhúsgesíir verða
aðaldómararnir”
Þótt skólinn sé að nafninu til
viðurkenndur af hinu opinbera —
kominn inn i kerfiö — sé á fjár-
lögum —segir Ellen. þá erum við
enn að berjast fyrir tilverurétti
okkar. baráttan er sú sama frá
upphafi. þótt nokkuð miði nú á
rétta braut.
— Við megum ekki láta hér við
sitja, segir Sigurður, næsti liður i
baráttunni er að fá þvi framgengt,
að skólinn haldi áfram að fá
styrki. Við verðum að setja
markið hátt. komast hærra og
hærra. þangað til við náum rétt-
indum á borð við aðrar mennta-
stofnanir.
Að sögn þeirra er takmarkiö, að
skólinn verði heildagsskóli
og nemendur skólans verði viður-
kenndir með próf úr leiklistar-
skóla.
— En i tillögu að reglugerð
samtakanna segir: Við álitum
próf i leiklistarskólum tilgangs-
laus. Uvernig verður þá prófum
háttað?
— Þessi mál hafa ekki verið
rædd að neinu ráði,enn sem komið
er, segir Ellen, en eflaust verður
ekki um bein próf aö ræða. Senni-
lega fáum við samt einhver gögn
um framrr.istöðu okkar, en það er
ekki stefnan að eyða dýrmætum
tima i stanzlaus próf.
Og Ellen heldur áfram:
— Raunar eru próf i hverjum
tima — og það fólk, sem siðar
meir sækir leikhús og sér okkur á
sviðinu, það eru aðaldómararnir.
— Vera má, að prófað verði i
einstökum greinum, segir Sigurð-
ur, en þessi mál eru enn á um-
ræðustigi. Það hefur komið til
tals að setja eitt tungumál inn i
stundaskrána, og kannski verður
„vanjulegt” próf látið þar gilda.
Eins og komið hefur fram i fjöl-
miðlum, hefur verið veitt af fjár-
lögum ein og hálf milljón ti! leik-
listarkennslu. Umsækjendur um
þessa upphæð voru tveir: Leik-
listarskóli SÁL og hinn fyrirhug-
aði skóli leikhúsanna. Fjárveit-
ingarnefnd veitti báðum þessum
skólum fyrrgreinda upphæð með
þvi fororði,að henni yrði skipt eft-
ir þvi starfi, sem hvor aðili um sig
legði fram.
— Miðað við nemendafjölda og
kennslustundafjölda ættum við að
fá 2/3 af þessari upphæð, segir
Ellen.
Siðastliðið haust fékk skólinn
hundrað þúsund króna styrk frá
menntamálaráðherra úr sjóði,
sem hann hefur til úthlutunar.
Kennslugreinar i öðrum bekk
eru: leiktúlkun, leikritunarsaga,
hópaflfræði, raddþjálfun, tónlist
og leikfimi. Þess skal getið, að
leiktúlkun er mjög mikil i öðrum
bekk eða 12 timar á viku. Þórhall-
ur Sigurðsson kennir 8 tima og
Sigmundur Orn Arngrimsson 4
tima. 011 kennsla fer fram i Tóna-
bæ.
f leikritunarsögu, sem Þorgeir
Þorgeirsson hefur umsjón með,
er heimildasöfnun um leiklistar-
sögu tslands og fléttað inn i söfn-
unina völdum köflum úr gömlum
leikritum. Hugmyndin er að gera
úr þessu útvarpsdagskrá eða
fara með verkið i skóla.
Fyrirhugað er, að leiklistar-
skóli SÁL verði 4 ára skóli,og það
ér hugmyndin, að siðasta árið
verði nemendaleikhús ásamt
tæknikennslu.
— Stefnið þið kannski aö stofn-
un nýs leikhúss að námi loknu?
— Þessari spurningu er erfitt
að svara, segir Sigurður, en auð-
vita er það draumur okkar. Það
leikhús væri ekki endilega bundið
Reykjavikursvæðinu. Dreifbýlið
hefur þvi miður setiö of mikið á
hakanum, þó er leiklistarstarf-
semi út á landi viða með ágætum
-&-
„Fantasia fyrir ijósmyndarann” vilja nemendur SÁL-skóians kalla þessa mynd.
og mikið og gott starf hefur verið
þar unnið.
— Það er m.a. ein af mörgum
hugmyndum okkar að teygja
leiklistina inn á fleiri svið, segir
Ellen, reyna að nálgast leikhús-
gesti meira en gert hefur verið.
Og ef þriðja leikhúsið ris upp, þá
komum við til með að hafa upp á
eitthvað annað að bjóða en er i
hinum leikhúsunum. Það á ekki
að kollvarpa neinu, heldur breyta
til og koma nýju blóði i leiklistar-
lif fslands.
SÁL-nemendur hafa áhuga á að
heimsækja leikhúsin næsta vetur.
Þá langar að kynna sér leikhús
borgarinnar, fylgjast með æfing-
um og starfi leikhúsanna.
— Við viljum hafa góða sam-
vinnu við leikhúsin, segir Ellen.
t SÁL-skólanum er haldinn
hálfsmánaðarlega allsherjar-
fundur, sem er æðsta stjórn skól-
ans. Á allsherjarfundi eiga sæti
allir nemendur og allir kennarar
og hver og einn hefur eitt atkvæði
til ráðstöfunar.
— Yfirleitt eru málin rædd það
lengi, að flestir komast að sömu
niðurstöðu, segir Sigurður. Ég
man ekki eftir neinu máli, sem
vannst með naumum meirihluta.
— Ég geri mér grein fyrir þvi,
að atkvæði mitt er mikilvægt,
segir Ellen. Ég get ekki kastað
þvi frá mér, þvi þá bregzt ég
hópnum. Mitt atkvæði varðar
minnst sjálfa mig, hópurinn i
heild skiptir meginmáli: það eru
þessir 35 skólastjórar, sem sitja á
fundinum með mér.
Eina embættið i skólanum er
gjaldkeri, en hann er i 2. bekk. þó
vonast skólinn til þess, að geta
haft mann á launum til þess að
vera „andlit skólans út á við,”
eins og Ellen orðaði það.
— Mér varð það fyrst fullkom
lega Ijóst, þegar ég hafði stundað
nám i þessum skóla um nokkurt
skeið, segir Ellen, aö ég var að
læra fyrir sjálfa mig eingöngu.
1. bekkur:
„Samhuga í verki”
Fyrsti bekkur SÁL-skólans er
kvöld- og helgarskóli i vetur, eins
og i fyrra. öll kennsla fer fram að
Frikirkjuvegi 11, nema leikfimin
er i iþróttahúsi Jóns Þorsteins-
sonar við Lindargötu. Nemendur
i fyrsta bekk eru 13 og kennslu-
stundir 16-20 á viku.
Námsgreinarnar eru: leikrit-
unarsaga, raddþjálfun, hópáfl-
fræði, lestur á leikritum og fram-
sögn, leikfimi, tónfræði og heim-
ildasöfnun.
Heimildasöfnunin er i umsjón
Þorgeirs Þorgeirssonar og efnið,
sem nemendurnir kryfja, er:
Börn. Hver nemandi tekur fyrir
ákveðinn málaflokk og siðan er
hugmyndin að sjóða saman úr
upplýsingunum leikrit.
Ég fékk tvær stöllur úr fyrsta
bekk til að ræða lftillega við mig
og þær heita Lisa Pálsdóttir og
Guðlaug M. Bjarnadóttir.
Sagði Guðlaug, að hennar verk-
efni i heimildarsöfnuninni væri
launamál barna,og það væri m jög
erfitt að gera þvi efni viðhlitandi
skil, þvi vinnudagar barna væru
svo mismunandi langir og mörg
börn vissu ekki hve mikið þau
hefðu i laun á mánuði. Mörg börn
vinna þannig vinnu, að þau fá
mismunandi mikið á hverjum
degi og þvi erfitt að reikna út
heildarlaun fyrir hvern mánuð.
Verkefni Lisu er barnaheimili,
og heimsækir hún heimilin og
ræðir við fóstrurnar og börnin.
Seinna ætlar Lisa að rannsaka
barnabækur og má búast við, að
það verkefni sé bæði erfitt og við-
kvæmt.
Allir nemendur fyrsta bekkjar
vinna með skólanum i vetur.
— Sumir segja, að allir vinni
með skólanum nema húsmæðurn-
ar, segir Guðlaug, en að sjálf-
sögðu er það rangt.
Þegar fyrsti bekkur tók til
starfa i haust,hófu 30nám, en eft-
ir fyrsta mánuðinn hafði talan
lækkað um rúman helming. Og
hver er ástæðan?
— Margir gera sér ekki grein
fyrir, að skólinn gerir miklar
kröfur, segir Lisa, það er mikil
vinna, sem hver einstakur verður
að taka á sinar herðar og i flest-
um tilfellum mjög timafrek
vinna. Þegar þeim verður þessi
staðreynd ljós, er oft ekki um
annan kost að velja en aö leggja
árar i bát.
— Fyrsti mánuðurinn er alltaf
að nokkru prófstéinn á áhuga við-
komandi, segir Guðlaug, og þeir,
sem uppi standa að þeim
tima liðnum, er fólk, er hefur
virkilegan áhuga. Ég vil þó taka
það fram, að sumii; sem hætta,
hafa mikinn áhuga, en þá eru það
aðstæðurnar, sem hefta frekara
nám.
— Við verðum að umgangast
allan hópinn eins og eina mann-
eskju, segir Lisa, þe'gar hitt málið
erútrætt. Galla i fari einstaklinga
innan hópsins verðum við að um-
bera, það eru óskráð lög. Hópur-
inn er alltaf að vinna sem ein
heild og árangur fæst ekki nema
við séum samhuga i verki.
— Kennarnir eru mjög áhuga-
samir, segir Guðlaug, og þeir
vinna sitt starf af áhuga og án til-
lits til launa. Það verður að ját
ast, að laun þeirra gefa oftast
ranga mynd af þeirra vinnu.
— Skólinn er á margan hátt
lifsskóli, segir Lisa, þvi skólinn
byggir öðru fremur á mannlegum
tengslum,og við höfum lært mikið
um samskipti manna: vitneskju
sem var okkur áður óþekkt.
Þær stöllur búast til brottfarar,
en segja þó að lokum:
— Það er allt i lagi að geta
þess, að kvenfólk er i miklum
meirihluta i skólanum,og skólinn
er til orðinn að miklu leyti vegna
kvenframtaks — þótt strákarnir
eigi stóran þátt i þvi lika.
Hér með sláum við botninn i
þessar samræður, þótt ýmislegt
fleira hefði verið hægt að ræða.
Hugmyndabrunnur SÁL-nem-
enda er nokkuð djúpur, og þvi
miður er ekki hægt að gera hon-
um tæmandi skil, en vonandi
gefst okkur tækifæri til þess að
ræða aftur við SÁL-nemendur —
þótt siðar verði.
Ég vænti þess, að lesendur séu
nú nokkru fróðari um starfsemi
SÁL-skólan^ og hann á það virki-
lega skilið, að eftir honum sé tek-
ið.
—Gsal
Þetta er kórinn i Antigónu eftir Sófókles. „Fisklæsir I brugðið net” syngja krakkarnir og á myndinni eru þau að syngja u-ið i brugðið.