Tíminn - 22.02.1976, Page 13

Sunnudagur 22. febrúar 1976
TÍMINN
13
Niki og Mariella virtust hiö hamingjusamasta par. En I raun og veru var þaö ekki
þannig. Hún segir aö i huga hans hafi ekki rúmazt tilfinningar fyrir neitt annaö en bilinn
hans.
Þegar Niki fór aö sjást I fylgd með Marlene Knaus gengu slúðursögurnar fjöllunum
hærra.
Hún var bara fimmta
hjólið undir bílnum
Haustiö 1973, gerðist það að
franski kappakstursmaðurinn
Francois Cevert ók á hliðargrind-
ur i Watkins Glen-brautinni i
USA, þegar hann var að æfa fyrir
heimsmeistarakeppnina og lézt
samstundis.
Fyrsti maðurinn til að aka
þessa braut eftir slysið var Niki
Lauda. Hann ber harður af sér
ásakanir um að hann iáti sér i
léttu rúmi liggja dauða félaga
sins, og segir að i þessari atvinnu-
grein þýði ekkert að vera með til-
finningasemi, þvi að það gæti
kostað mann lifið. Ari siðar
kviknaði i bil Englendingsins
Roger Williamson og brann hann
með honum. Eftir keppnina var
Niki spurður að þvi, hvers vegna
hann hefði ekki stanzað og reynt
að koma Roger til hjálpar, þá
svaraði hann, að honum væri
borgað fyrir að aka en ekki
stanza.
Lauda er kaldlyndastur allra
kappakstursmanna, hann er til-
finningalaus maður, sem metur
allar aðstæður með iskaldri ró og
eyðir helzt öllum tima sinum i að
snúast i kringum bilinn sinn, —
skærrauðan Ferrari með númer-
inu 12 og snúast hugsanir hans
einnig mest um 12 gljáfægða
strokka hans.
Hann var heldur ekkert að flika
tilfinningum sinum, þegar lið
ljósmyndara og kvikmyndatöku-
manna þyrptist að ibúð hans i
Salzburg til að mynda hann. Samt
stillti hann sér upp á litinn sófa
með sambýliskonu sinni Mariellu
Reininghaus. Þau brostu framan
i myndavélarnar og virtust hið
hamingjusamasta par. En ekki er
allt sem sýnist, — hamingjan var
aðeins á yfirborðinu, og nú eru
þau skilin að skiptum.
Þegar sögusagnir fóru að ber-
ast út um aö hin bliðlynda Mari-
ella væri farin frá hinum harð-
neskjulega Niki, þá brást hann
ókvæða við og kvaðst ekkert
skilja i þvi, hvers vegna fólk væri
að þessu heimskulega slúðri. Það
kom samt i ljós, að fyrir þessu
heimskulega slúðri var einhver
fótur.
Þrátt fyrir hve ólik þau voru
entist sambúð þeirra i sjö ár.
Mariella segir þó, að henni hafi
alla tið fundizt hún ókunnug i
heimi kappakstursins, þar sem
vélar væru hærra metnar en
mannlegar verur. Þegar hún er
spurð að þvi hvernig i ósköpunum
hún hafi þolað við svo lengi meðal
óstöðvandi ökumannanna og
sveittra bifvélavirkjanna, segir
hún, að hún hafi af heilum hug
viljað lifa lifinu með Niki þrátt
fyriratvinnu hans og viljað reyna
til þrautar. Nú segist hún hafa lif-
að of lengi fyrir aðra og of litið
fyrir sjálfa sig.
Ákvörðunina um að yfirgefa
Niki, tók hún siðarliðið haust,
þegar hann varð heimsmeistari.
Vikurnar á eftir var hann á stanz-
lausum þeytingi milli mótstaða,
hann brenndi úr einu viðtalinu i
annað og hafði skráðan tima dag
hvern einhvers staðar i Evrópu til
að gefa eiginhandaráritanir.
Vinkonu sina skildi hann eftir
eina og yfirgefna i ibúð þeirra i
Salzburg. Einnig sást hann æ oft-
ar i fylgd með Marlene Knaus,
„fylgdarkonu” leikarans Curd
Jurgens.
En fyrir Mariellu var hvorki
þessi kvenmaður né annar ástæð-
an fyrir ákvörðun hennar. Hún
segir Niki aðeins hafa tilfinningar
gagnvart bilnum sinum, og þar
komist ekkert annað að. Ef vil vill
þarfnast hann núna aðeins ein-
hverrar, sem sér bara heims-
meistarann i honum, þegar hann
vaknar á morgnana. Þetta getur
hún sjálf ekki uppfyllt, til þess
hefur hún þekkt Laud of lengi og
náið.
Ævintýri þetta byrjaði i austur-
riska vetrariþróttaþorpinu Bad-
gastien. Mariella, dóttir auðugs
bjórverksmiðjueiganda, hitti
Nikolaus Lauda, spillt dekurbarn
úr forrikri fjölskyldu frá Vin, þar
við skiðahótel. Þessi dökkhærða
stúlka hefur ekki gleymt fyrstu
viðbrögðum sinum gagnvart hon-
um. — Hann steig út úr bil, sem
var allt of stór fyrir hann. Þarna
stóðu þeir, risastór billinn og
smávaxinn pilturinn. — Ég gat
ekki stillt mig um að hlæja. — Fá-
um vikum siðar sáust þau aftur
og þá heima hjá foreldrum hans.
Minningin frá þeim fundi er held-
ur ekki rómantisk. — Ég horfði á
hann dunda við að þvo bil sinn
klukkustundum saman.
Þegar Niki fór að láta að sér
kveða meðal færustu kappakst-
ursmanna, bönnuðu foreldrar
hennar henni að hafa nokkur
samskipti við þennan ábyrgðar-
lausa unga mann. —
Mariella, sem fram að þessu
hafði verið hlýðin stúlka, enda al-
in upp á klausturskóla, virti bann
foreldra sinna að vettugi og yfir-
gaf heimilið til að fylgja hetjunni
sinni. Þeim mun fleiri sem sigrar
hansá framabrautinni urðu þeim
mun meira einmana varð Mari-
ella. En hún hélt vandamálum
sinum leyndum fvrir Niki. 1 hans
augum var þetta samband ágætt
eins og það var. Hún var aldrei
með neinn uppsteit, truflaði hann
aldrei i vinnunni og fór sjaldan á
mannamót.
Niki hataði ekkert meira en boð
og samkvæmi, en Mariella var
aftur á móti mjög félagslynd.
Hann bannaði henni að fara út að
skemmta sér án hans, og hún
gerði svo sem hann bauð.
Þegar hann svo varð heims-
meistari þýddi það „upphafið á
endinum” fyrir Mariellu. Hún fór
að velta þvi fyrir sér hvort hann
hefði eitthvað til brunns að bera
eftir að hann gæti ekki lengur
sveipað um sig dýrðarljóma
kappaksturshetjunnar, og komst
að neikvæðri niðurstöðu. Hann
notaði heimsmeistaratitilinn eins
og eiturlyf og varð alveg óút-
reiknanlegur. Á endanum voru
þau alveg hætt að geta talað sam-
an. Hún var bara fimmta hjólið á
vagninum fyrir honum. Hún
minnist samkvæmis, sem haldið
var Lauda til heiðurs. „Hann var
miðdepill veizlunnar, ákaft hyllt-
ur af gestunum, — en ég var bara
kærasta ökuþórsins. Þetta særði
stolt mitt og gerði mig óörugga.”
Þegar þau komu upp i hótelher-
bergið sitt, valt hann útaf og
steinsofnaði á svipstundu.
Staðreyndir, sem hún hafði
undirniðri vitað um, en ekki vilj-
að viðurkenna fyrir sjálfri sér
runnu allt i einu upp fyrir henni.
Þetta lif og þessi iþróttagrein.
sem gerir fólk að vélmennum,
var að gera hana vitstola.
Hún fór til vina sinna i Vin þar
sem hún innritaðist við háskólann
á ný, i list og arkitektúr og hyggst
ljúka námi eftir tvö ár. En á sin-
um tima hafði hún hætt i skóla til
að fylgja Niki. Það var erfiðara
en hún hafði haldið að byrja nýtt
lif og setjast á skólabekk aftur en
hún er nú komin yfir mestu bvrj-
unarörðugleikana. Hún uppgötv-
aði aftur sköpunarhæfileika sina.
sem i sjö ára sambúð með Niki
höfðu verið bældir og ekki fengið
að njóta sin. Hún vinnur við það
ásamt öðrum nemendum. að gera
upp gamla borgarhluta i Vin
samhliða þvi sem hún vinnur við
að endurskipuieggja miðbæinn i
austurriskum smábæ og innrétta
ibúðir. Hún segir, að sem betur
fer hafi smekkur hennar fyrir lit-
um og formum ekki glatazt i öll-
um ósköpunum.
tþýtt og endursagt JB)
Mariella Reininghaus hafði andúð á þessari iþrótt, en hún var ætfð við-
stödd og var þá tlmavörður fyrir Lauda.