Tíminn - 13.04.1976, Blaðsíða 1

Leiguflug—Neyöarflug
HVERTSEM ER
HVENÆR SEM ER
FLUGSTÓÐIN HF
Símar 27122 — 11422
Aætlunarstaðir:
Blönduós — Sigluf jörður
Búðardalur — Reykhólar
Flateyri — Bíldudalur
Gjögur — Hólmavík
Hvammstangi — Stykkis-
■ hólmur —Rif ,5úgandafjl
Sjúkra- og leiguflug um
allt land
Simar:
2-60-60 &
2-60-66

ÁLFTANES GK 51 SÖKK ÚT AF HÓPSNESI
SEX BJARGAÐ
Gsal-Reykjavlk. Sex skipverjum Aiftaness var
bjargað á giftusamlegan hátt af skipverjum á Hrafni
Sveinbjarnarsyni II GK-10. Þeir, sem björguðust eru:
Magnús ólafsson, tsleifur Haraldsson, Gunnar
Sigurðsson, Reynir Haukur Hauksson. Þorsteinn
Jónsson og Ólafur Jóhannsson.
Alftanes var á landleiö úr róðri, er kröpp alda skall
á skipið um 2,5 sjómilur suðaustur af Hópsnesi við
Grindavlk. Þetta var á fjórða timanum i gær. Aldan
lagði skipið á stjórnborðshliöina og skipti bað engum
togum, að skipið sneri kilinum upp.
Skipverjar á Hrafni Sveinbjarnarsyni björguðu
fjórum mönnum af kilinum og tveimur úr sjónum og
var annar þeirra meðvitundarlaus, er hann var tek-
inn um borð I Hrafn.
4-5 vindstig voru á þessum stlóðum, er slysið varð>
t gærkvöldi hafði fundizt brak úr Álftanesinu á fjör-
um.
Tveirfórust
Gsal-Reykjavlk. Með Alftanesinu fórust tveir menn: Karl
Slmonarson, skipstjóri og Óttar Reynisson, stýrimaöur.
Karl Slmonarson var fæddur 1926. Hann bjó að Borgarhrauni 9
I Grindavik. Karl lætur eftir sig konu og þrjú börn.
Óttar Reynisson var fæddur 1946. Hann bjó með konu að
Meistaravöllum 11, Reykjavik.
Alftanes GK 51. Skipið var stálskip, smlðað I Furstenberg i A-
Þýzkalandi 1957. Eigandi skipsins var Sæborg hf., Grindavik.
Alftanes var systurskip Hafrúnar frá Eyrarbakka, sem fórst á
svipuöum slóðum fyrr á þessu ári.
Gsal-Reykjavik. — Við höföum
það allir á tilfinningunni, aö þetta
væri okkar slðasta, sagði Magnús
ólafsson, einn skipverjanna
á Alftanesinu er blm. Timans hitti
hann og tvo félaga hans, ísleif
Haraldsson og Gunnar Sigurðs-
son að máli I Grindavik I
gærkvöldi.
'Við vorum á landleið úr
róðri, og það er ekki gott að segja
hvað gerðist, en kröpp alda,
getum við sagt, lagði bátinn allt i
einu á hliðina og síðan valt hann
yfir á örfáum sekúndum, sagði
ísleifur.
— Eina hugsunin, sem komst
að var sú, að komast strax út —
og einhvern veginn tókst okkur að
komast út, meðan báturinn var á
hliðinni og síðan fylgdum við hon-
um hringinn. Við komumst f jórir
á kjölinn, en þrir okkar lentu i
sjónum. Skipstjórinn komst hins
vegar aldrei út úr bátnum.
Annar skipverjanna, sem lenti i
sjónum, gat haldið sér á floti á
lestarlúgu, en stýrimaöurinn sem
fórst sást synda i átt að belg, sem
flaut uppi. Magnús ólafsson
hugðist einnig ná belgnum og
synti I áttina að honum, en áttaði
sig fljótlega á því, að belginn rak
hratt frá bátnum, svo að hann
sneri við og komst aftur upp á
kjölinn með aðstoð Isleifs. — Ég
hef aldrei fyrr tekiö eins mikið á,
sagði Isleifur. Raunar má segja,
aö við Magnús höfum bjargað
hvor öðrum, þvi að ég var nærri
fallinn fram af kilinum i eitt
skiptið, en þá bjargaöi Magnús
mér meðþvl aðkasta sér af öllum
þunga á fætur minar.
Skipverjar á Hrafni Svein-
Magnús Ólafsson, Ragnar
Gunnarsson og tsleifur Har-
aldsson ræða við blaðamann
Timans i Grindavfk I gær-
kvöldi. Timamyndir: Gunn-
ar.
bjarnarsyni II létu gúmmibjörg-
unarbát fyrir borð og hugðust
koma skipverjum af Alftanesi i
bátinn, en línan i gúmmi-
björgunarbátnum slitnaði og
hann rak u.þ.b. metra frá Alfta-
nesinu.
— Enginn okkar lagði af staö á
sundii átt að bátnum, sagði tsleif-
ur. — Það hvarflaði að okkur, en
sem beturfer létu það allir ógert,
þvi að það hefði verið ómögulegt
að komast uppp i bátinn, þótt svo
við heföum náð að synda að hon-
um.
Að sögn ísieifs hafði Alftanesiö
nokkrum sinnum fyrr um daginn
lagt eftir ólög, en þá var alltaf
hægt að rétta bátinn við á vélinni.
— Þaö var mikil mildi og raun-
ar furöar mig á þvi, að við
skildum allir nema einn komast
út úr bátnum — en við værum
hins vegar ekki hér, ef Hrafn
Sveinbjarnarson II hefði ekki
verið á eftir okkur, og skipverjar
hansséö atburðinn, sagði isleifur.
Tveir skipverja voru sofandi er
ólagið reið yfir Alftanesiö. Annar
þeirra var Gunnar Sigurösson og
sagöi hann i gær, að þegar hann
hefði verið á leið upp stigann ný-
vaknaður, hefði sjórinn ætt á móti
honum, þegar upp hefði verið
komiö, heföi hann séð lunninguna
hverfa. Þegar Gunnar var kom-
Framhald á bls. 3
Höfðum það á tilfinningunni
að þetta væri okkar síðasta
Skipstjórinn á Hrafni Sveinbjarnarsyni II.:
Allir hefðu farizt ef við
hefðum ekki verið svo nærri
Tveir skipvcrja á Hrafni
Sveinbjarnarsyni II, Ragnar
Gunnarsson (t.v.) og Einar
Jóhannesson. Litli drengur-
inn heitir Arni og er 12 ára
sonur Ragnars, cn hann fór
meö i þessa sjóferð. Dreng-
urinn heldur i hakann, sem
faðir hans notaði við björg-
unarstarfið.
Gsal—Reykjavík — Það vildi svo
til, að við vorum rétt á eftir Alfta-
nesi, um hálfa milu, og sáum þvi
giöggt hvað gerðist, sagði Pétur
Guðjónsson, skipstjóri á Hrafni
Sveinbjarnarsyni II, er Tlminn
náði tali af honum I Grindavik I
gærkvöldi.
— Það kom kröpp alda á skipið,
sagði Pétur og viö sáum hvar þaö
lagðist á hliðina. Það var dckert
aftakaveður, milli 4 og 5 vindstig,
og ég tel, að skipið hafi búið yfir
lélegum skipseiginleikum fyrst
svona fór.
— Viö vorum þrir uppi 1 brú,
sagði hann ennfremur, og höfðum
orö á þvl, hvaö Alftanesið ylti
mikið. Við höfðum varla sleppt
orðinu, þegar þaö fór yfir um i
einni veltu. Flestir skipverjanna
hjá okkur voru i koju og þeir voru
strax ræstiren við keyröum á öllu
útopnuðu i 2-3minútur, þar til við
komum að Álftanesinu. Viðsáum
strax fjóra menn á kilinum og tvo
i sjónum, en þá, sem fórust sáum
viö aldrei.
Við náðum fyrst mönnunum,
sem voru i sjónum, og annar
þeirra var meövitundarlaus,
þegarviðnáðum honum. Svo náð-
um við .mönnunum af kilinum
með þvr að kasta til þeirra
björgunarhringjum og mátti ekki
tæpara standa, þvl Alftanesið
sökk svo að segja i sama vetvangi
og siðasti skipverjinn stökk af
kilinum.
Pétur sagði, að þeir hefðu beöiö
i smástund og leitað þeirra
tveggja, sem fórust, en siðan
hefði Hamravík komiö á staðinn
og þá hefði verið lagt af stað til
hafnar og komiö þangað fimmtán
minútum siðar.
— Já, þaö má segja aö
björgunaraögeröirnar hafi gengið
fljótt og vel fyrir sig, og það er
vist, að það hefðu allir farizt, ef
við hefðum ekki veriö svona
nálægt skipinu, þvi enginn þeirra
var I björgunarvesti, sagði
Pétur að lokum.
Um borö i HrafniSveinbjarnar-
syni II hittiblm. Timans að máli
Ragnar Gunnarsson, matsvein og
Einar Jóhannesson háseta.
— Við vorum ræstir um hálf
fjögur leytið og vissum þá ekki,
hvað var að gerast, sagði Ragnar.
Svo var okkur sagt, að Alftanesið
væri að sökkva. Okkur gafst ekki
timi tilaðfara i neinar yfirhafnir,
og þegar við komum upp sáum
viö fjóra menn á kili bátsins og
tvo menn svamlandi i sjónum.
Annar þeirra var á lestarlúgu og
Framhald á bls. 3