Tíminn - 11.09.1976, Page 11

Laugardagur 11. september 1976.
TÍMINN.
n
hljóðvarp
Laugardagur
11. september
7.00 Morgunútvarp. Veöur-
fregnir kl. 7,00, 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og for-
ustugr. dagbl.), 9.00 og
10.00. Morgunbæn kl. 7.55.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Siguröur Gunnarsson
les sögu sina „Frændi segir
frá” (10). óskalög sjúklinga
kl. 10.25: Kristrn Svein-
björnsdóttir kynnir.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Veðurfregnir og fréttir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.30 Ót og suöur Ásta R. Jó-
hannesdóttir og Hjalti Jón
Sveinsson sjá um siödegis-
þátt með blönduöu efni.
(16.00 Fréttir. 16.15 Veður-
fregnir).
17.30 Ferðaþættir eftir Bjarna
Sæmundsson fiskifræöing
Óskar Ingimarsson les úr
bókinni ,,Um láð og lög”
(4>:
18.00 Tónleikar. Tilkynning-
ar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 Noregsspjall Ingólfur
Margeirsson fjallar um
nokkra viðburði sumarsins I
Noregi.
20.05 óperutónist: Þættir úr
„Orfeus og Evridis” eftir
Gluck Grace Bumbry og
Anneliese Rothenberger
syngja með Gewandhaus-
hijómsveitinni og útvarps-
kórnum i Leipzig. Stjórn-
andi: Valclav Neumann.
20.50 „Oblátan”, smásaga
eftir Hans Bender. Þýðand-
inn, Erhngur Halldórsson,
les.
21.50 Tvö hjörtu i valstakti
Robert Stolz flytur nokkur
laga sinna með hljómsveit.
21.50 „Leyfið okkur aC
syngja” Jón frá Pálmholti
les frumort ljóð.
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Danslög.
23.55 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Laugardagur
11. september
18.00 tþróttir. Umsjónarmað-
ur Bjarni Fehxson.
Hlé.
20.00 Fréttir og veður.
20.25 Auglýsingar og dagskrá.
20.35 Maður til taks. Brezkur
gamanmyndaflokkur. Gott
er að vera gamall. Þýðandi
Stefán Jökulsson.
21.00 Ugla sat á kvisti.
Skemmtiþáttur tileinkaður
Sigfúsi Halldórssyni. Meðal
þátttakenda eru Fjórtán
Fóstbræður, Haukur
Morthens, Björgvin Hall-
dórsson og margir fleiri.
Aður á dagskrá 13. april
1974.
21.50 Brigham Young.Banda-
ri'sk biómynd frá árinu 1940.
Handrit Luois Bromfield.
LeikstjóriHenry Hathaway.
Aðalhlutverk Tyrone
Power, Linda Darnell og
Dean Jagger. Mormónar í
Ilhnois-fylki eru ofsóttir af
kristnum mönnum, og
leiðtogi þeirra, Joseph
Smith, er tekinn af lifi.
Brigham Young tekur við
stjórn safnaðarins að Smith
föllnum, og hann leiðir trú-
bræður sina i vesturátt i von
um að finna land, þar sem
allir geti hfaö i sátt og sam-
lyndi. Þýðandi Jón O. Ed-
wald.
23.40 Dagskrárlok.
rrd í JÖTUNHEIMUAA
FJALLANNA 65
— Já, þú situr þarna eins og steinrunninn og glápir á
mig.
Jónas lét augun hvarf la frá henni. Jæja, glápti hann á
hana! Hann horf ði út í dökkan skógarjaðarinn, og nú datt
honum skyndilega í hug að reyna í henni þolrif in.
— Viltu giftast mér? spurði hann snöggt og ákveðið.
Stúlkunni hefði ekki orðið eins hverft við, þótt hann
hefði dembt yf ir hana fullri fötu af köldu vatni.
— Gi... gifta mig! Stamaði hún.
— Já, fólk er vant að gifta sig, sagði Jónas alvarlega.
Viltu það?
Stúlkan leit niður. Hún hafði aldrei gefið sig að karl-
mönnum. Henni hafði ekki fundizt neinn nógu góður
handa sér, en stöku sinnum hafði hana þó dreymt sína
ungmeyjardrauma. Og svo kom það svona.. bónorð,
þegar hún hafði f rekar átt von á athöfnum en orðum.
— Jæja, hvað verður úr þessu hjá þér?
Stúlkan leit upp, og það var titrandi blik í dökkum
augunum. Hún vildi bæði segja já og nei, en jáið varð
yfirsterkara í hjarta hennar. Hugur hennar hafði oft
stefnt að Marzhlíð síðan í vetur, að Jónas hafði látið
hana kenna krafta sinna.
— Þú segir þetta svo einkennilega, Jónas.
* — Einkennilega, endurtók hann. Ég ætti varla að tala
um bláber eða moltubér þegar mig langar til þess að
vita hvort þú vilt giftast mér!
— Hvenær hef ir þú hugsað þér, að það yrði?
— í haust, þegar presturinn kemur til Fattómakk.
Jónas horfði eftirvæntingarf ullur á stúlkuna. En hann
þóttist vita, hvert svarið yrði. Nei, hún hefði ekki hugsað
sér að giftast og hún kærði sig ekkert um sæg af krökk-
um. Það voru þær vanar að segja.
— Ætlar þú að vera alltaf svona? spurði hún skyndi-
lega.
— Hvernig?
— Að sitja svona eins og drumbur!
— É hræri mig ekki, fyrr^en þú hefir svarað mér!
— Er þetta alvara þín —að —að þú viljir eiga mig?
Jónas hikaði litla stund. Svo rak hann upp hlátur.
— Nei, langt frá því.
Stúlkan greip andann á lofti, og dökk augu hennar
skutu eldingum.
— Það er heldur engin, sem vill þig! hvæsti hún. Þú ert
allslaus aumingi!
Hún jós yf ir hann skömmunum. Eftir orðum hennar að
dæma var hann fyrirlitlegt aflagi. Jónasi var skemmt
f yrst í stað. En allt í einu breytti hann um svip.
— Gættu þess, að ég færi þig ekki úr serknum! sagði
hann.
— Þú ættir bara að gera það, ef þú þorir!
— Víst þori ég það, en ég vil ekki gera það. Þú ert ekki
þannig sköpuð, að ég nenni að haf a f yrir því.
Stúlkunni varðorðfall. Ekki þannig sköpuð! Þetta var
það ósvifnasta, sem við hana hafði verið sagt um dag-
ana. Hún sótti í sig veðrið og ætlaði nú að láta Jónas fá
það óþvegið. En hann var staðinn upp og lagður af stað
burt f rá henni, áður en hún gat komið orðum að því, sem
henni svall í huga.
Jónas var æfur við sjálfan sig,.er hann tók aftur til
vinnu sinnar. Nú hafði hann hlaupið þokkalega á sig!
Það yrðu skemmtilegar sögur, sem kæmust á kreik! Það
gerði í sjálfu sér ekki mikið til, þótt hann bæði hennar,
því að honum var alveg sama, hvar hann bar biður. En
að láta hana hryggbrjóta sig! Og serkurinn! Hún myndi
vitaskuld segja, að hann hefði dregið hann af sér, þótt
hann snerti ekki við honum. Hún þurfti ekki annað en
nefna serk — söguna myndu svo aðrir klæða í viðeigandi
búning. Einn serkur stæði ekki lengi i vegi fyrir mörgum
kúgildum af illviljuðum kjaftatuðrum. Jónas stundi
þungan, er honum varð hugsað til þess orðs, sem hann
fengi á sig. Einhvern tíma frétti Stína það kannske, að
hann gengi um byggðirnar og færði varnarlaust kven-
fólk úr nærklæðunum. Allir gátu svo getið í eyðurnar.
Jónas var líkastur særðu villidýri, það sem eftir var
dagsins. Það var mesta f urða, að hann skyldi ekki stór-
skaða sig á Ijánum.
Viku eftir þennan hvimleiða atburð á tanganum kom
Nikki Brandsson að Marzhlíð. Hann skoðaði hús Hans
Péturssonar vandlega og spurði hvar hægt væri að hitta
eigandann.
A meðan... ^Valda er á- Við verðumTHvað ef það byrjar
r-*byggilega búin að'' að geta okkur; að gjósa úr^
loka öllum útgöngu jv^til! glgunum?
leiöum, Geiri.
§>./

1
Viðlendumýjí
^vEn/ sennilega á
“ jste"
W\
steikarpönnunni
hérna!
Æ