Tíminn - 19.11.1976, Blaðsíða 3

Föstudagur 19. nóvember 1976
3
Fyrirsjáanlegt var, að
ofnar færu sundur á innan
við tveim árum í Hrísey
— en þó var ekki gripið til ráðstafana til að koma í veg fyrir það
HV-Reykjavik — Menn eru, aö
vonum, óhressir yfir hitaveitunni
hér i Hrisey. Efnainnihald hita-
veituvatnsins hefur valdið þvi að
bæði ofnar i húsum og jafnvel
leiðslur I veggjum húsa. hafa
farið i sundur og nokkrir aðilar
hafa orðið fyrir tilfinnanlegu tjóni
af þessum völdum.
Mest tjón hefur orðið i þeim
húsum þar sem ofnar hafa bilað
meðan enginn var heima, og
fólkið hefur komið að öllu á floti,
sagði Björgvin Jónsson oddviti i
Ilrisey, i viötali við Timann i gær.
Áður en hitaveita var tengd i
Hrisey, fóru fram mælingar á
holu þeirri sem hitaveituvatnið er
Ný gang-
brautarljós
i gær voru tengd ný gangbrautar-
Ijós á Hringbraut i Reykjavik á
móts við Umferðarmiðstöðina, en
á þessum stað er ávallt mikil um-
ferð bifreiða og eiga gangandi
vegfarendur oft i erfiðieikum með
að komast leiöar sinnar yfir göt-
una. Ljósmyndari Timans G.E.
tók þessa mynd i gærmorgun er
verið var að tengja þessi nýju
Ijós.
fengiðúr. Mælingar þessarleiddu
i ljós að bæði salt og súrefni var
mjög mikið i vatninu — það
mikið, að ef hitaveitan yrði tengd
beint, eins og áætlað var, án þess
að gerðar væru sérstakar ráð-
stafanir til þess að minnka súr-
efnisinnihald vatnsins, yrði tær-
ing það mikil f ofnum, að þeir
myndu,að minnsta kosti þunnir
stálofnar, tærast i sundur og eyði-
leggjast á innan við tveim árum.
Þrátt fyrir þetta ákvað sveitar-
stjórnin i Hrisey að tengja hita-
veituna beint. — Ég get engu
svarað til um það hvers vegna
ekki var tekið tillit til þessarar
vitneskju, sagði Björgvin Jóns-
son, oddviti, enda var ég ekki
orðinn oddviti hér á þessum tima.
Hins vegar held ég að betra sé að
spyrja sérfræðinga okkar að
þessu, en það var verkfræöistofan
Vermir, sem var ráðgjafafyrir-
tæki okkar i sambandi við þetta .
Timinn náði i gærkvöldi sam-
bandi við Matthias Matthiasson,
tæknifræðing hjá Vermi.
Matthias, sem þá var kominn
heim til sin, baðst undan þvi að
svara spurningum um þetta mál
fyrirvaralaust. Nokkuð væri um
liðið og vildi hann kanna skjöl
fyrirtækisins varðandi þetta
fyrst, til þess að vera viss um að
gefa nákvæm svör.
Vélbóturinn Jón Ágúst:
Steytti á skerí en komst
klakklaust til hafnar
Gsal-Reykjavik — Um klukkan
átta I gærmorgun koin vélbátur-
mn Jón Ágúst GK-60 til hafnar í
Sandgerði — þá orðinn mjög
siginn. og vatn byrjaö aö leka
litillega á milli lestar og lúkars.
A bryggjunni beiö slökkviliöið
og hóf þegar að dæla úr skipinu.
Jón Agúst steytti á skeri norð-
vestur af Reykjanesi, 'Ut af
Hafnarbergi um klukkan sex i
gærmorgun, en losnaði fljótlega
af skerinu fyrir eigin vélarafli.
Mikið gat kom hins vegar á botn
skipsins og flæddi sjórinn inn i
lestina. Skipiö hélt þegar áleiðis
til lands, en bræla var á þessum
slóðum I gærmorgun og þungur
sjór.
Slysavarnafélaginu barst til-
kynning um hvað gerzt hafði i
gegnum Loftskeytastööina i
Reykjavik og var þegar haft
samband viö björgunarsveitina
Sigurvon i Grindavik um að út-
vega bát, sem gæti siglt á móti
Jóni Agústi. Var vélbáturinn
Dagfari ÞH fenginn til þess aö
sigla á móti hinu sökkvandi
skipi, en fyrirfram var vitað að
ekki myndi vera hægt að koma
dælum á milli skipanna. Hins
vegar átti Dagfari að vera til
staðaref eitthvað óvæntgerðist*
Sem betur fór kom ekki til
þess,að Dagfari þyrfti aö koma
skipverjunum á Jóni Agústi til
hjálpar, þvi það tókst að sigla
skipinu til hafnar. Bjargaði það
miklu, að skilrúm milli lestar og
lúkars og lestar og vélarrúms
héldu, en þó var \atn farið aö
seytla inn i lúkarinn er komið
var i Sandgerðishöfn.
Skemmdir voru ekki fullkann-
aðar i gær, en ljóst er þó, að
mikil rifa er á botni skipsins.
Jón Agúst GK-60 er stálbátur
smiðaður árið 1960. Skipið er
gert út frá Sandgerði og var á
linuveiðum er það tók niöri.
Endanleg ákvörðun um hita-
veitutenginguna hefur þó, sam-
kvæmt hlutarins eðli, legið hjá
sveitarstjórn i Hrisey.
Hjá Björgvin Jónssyni í Hrisey
fengust i gær ennfremur þær
upplýsingar að tæringin hefði
unnið á ofnum af flestum teg-
undum. Aðeins gamlir pottofnar
hefðu staðizt hana til þessa og
hafa nú verið gerðar ráöstafanir
til þess að fá nokkuð af slikum
ofnum, notuðum, frá Raufarhöfn,
til uppsetningar i Hrisey.
— Það er unnið að þvi nú að
finna einhverja lausr. á þessu
fyrir okkur, sagði Björgvin, og
hefur mönnum meðal annars
dottið i hug að bæta út i vatnið
einhverjuefnisem minnka myndi
súrefnið i þvi. Það sem okkur
þykir verst i dag er að vita ekki
hvernig ástatt er i dreifingar-
kerfinu sjálfu, þvi ef það þarfnast
mikillar endurnýjunar, þá verður
það stór biti fyrir okkur. —
Tæringin i ofnum og leiðslum i
Hrisey hefur verið mun hraðari
en viðast annars staðar. Ef Dal-
vik er tekin til samanburðar þá
kemur i ljós að pyttatæring er
tvöföld i Hrisey á við pyttatær-
ingu á Dalvik, en jafnatæring allt
að fjórföld.
Tekið skal fram að sú mikla
tæring, sem orðið hefur i leiðslum
i veggjum, var ekki fyrirséö.
Kirkjuþing
kemur saman
í dag....
Nýkjörið kirkjuþing kemur
sainan til fundar I dag. Kirkju-
þing hafa veriö haldin annað
hvort ár s.l. 20 ár, kemur þvi
kirkjuþing saman i 10. sinn. Kjör-
timabil kirkjuþingsmanna er 6
ár.
Kirkjuþing hefst meö guösþjón-
ustu i Hallgrimskirkju kl. 16.00.
Að lokinni guðsþjónustunni
verður þing sett i fundarsal
Hallgrimskirkju, en þar verða
fundir þingsins haldnir aö þessu
sinni. Samkvæmt iögum um
kirkjuþing skal það eigi standa
lengur en tvær vikur, en ekki er
vist hvort þingið muni standa svo
lengi, segir i frétt frá Biskups-
stofu.
RUSSATRUFLANIRNAR Á
FJARSKIPTUM VIÐ SKIP
OG FLUGVÉLAR HÆTTAR
| — að minnsta kosti í bili, segir Stefdn Arndal, stöðvarstjóri í Gufunesi |
HV-Reykjavík — Þessar
púlstruf lanir. sem valdið
hafa okkur vandkvæðum
af og til síðan í maímánuði/
eru nú horf nar, að minnsta
kosti í bili. Við erum að
vona, þar sem þær hafa
verið minnst áberandi, en
þó er það aldrei að vita,
sagði Stefán Arndal, stöðv-
arstjóri í Gufunesi í viðtali
við Tímann í gær.
— Viö höfum enga skýringu
fengið á þessu fyrirbrigði, sagði
Stefán ennfremur, en við höföum
samband við þær stöðvar, sem
við skiptum mest við, i Noregi,
írlandi og Kanada, og kom þá i
ljós, að þeir áttu lika í erfiöleikum
með þessar truflanir.
Truflanir þessar voru á tiðnibil-
inu 2 Megarið til 21 Megariö og
færðust til á því, þannig aö þær
voru aldrei verulega lengi á sömu
bylgjulengd. Norðmenn hafa sagt
okkur að þeir hafi miðað þær út i
Okrainu, nálægt Poltava.
Þessar truflanir hafa veriö
mjög hvimleiðar, því að á þessu
tiönisviði erum við, og flestar
aðrar þjóðir, með öll stuttbylgju-
viöskipti okkar bæði við skip og
flugvélar. Þetta hlýtur lika aö
hafa truflað ákaflega viða, um
alla Evrópu og sjálfsagt viðar en
það,
Auðvitað hefur þetta valdiö
miklum vandkvæðum stundum,
þvi þegar skilyrði hafa verið góð,
hafa truflanirnar verið þaö sterk-
ar, að þær hafa algerlega komið i
veg fyrir viöskipti á þeim bylgju-
lengdum, sem þær hafa veriö á. —
ávíðavangi
1 Alþýðublaðinu I gær er
fjallað um kröfugerð náms-
manna. Blaðið segir:
Kröfur námsmanna
,.Að undanförnu hafa háværir
hópar háskólastúdenta vakið
mcðýmsum tilburðum athygli
á þeirri versnandi aðstöðu,
sem námsmenn hafa til fram-
haidsnáms, ekki sizt þeir, sem
stunda nám sitt við erlenda
háskóla.
Þeir hafa bent á að ekki hafi
verið sinnt kröfum þeirra um
upphæð námslána og endur-
greiðslukjör, svo og að
greiðsla þeirra hafi dregizt
Það er að vísu rétt, aö
námslán eru engan veginn
nægjanlega há til að fram-
flcyta fjölskyldum náms-
manna. Meðan svo er má bú-
ast viö að einhverjir hætti við
nám. um stundarsakir a.m.k.;
og þá eru þeir betur settir,
sem geta sótt lán I vasa feöra
sinna. Slikt er ekki fullkominn
jöfnuður. En það er margs að
gæta.
i fyrsta lagi eru háskólastú-
denlar ekki einir þrýstihópa i
þjóófélaginu, sem veröa að
sætta sig viö það hlutskipti að
fá ekki kröfum sfnum fultnægt
úr sjóöurn rlkisins. Flestir
hópar, sem æskja einhverrar
fyrirgreiðslu, hafa orðið að
nægjast með málamiðlun af
einhverju tagi, sumir hafa
ekkert fengið. Þeir sem um
stjórnvölinn halda reyna aö
miöla af beztu getu án þess að
seilast öllu lengra i skatt-
heimtu til rikissjóðs. Lág-
launahópar hafa slegið af
kröfum sinum I kjara-
samningum, jafnvel meöan
þeir hafa horft upp á betur
launaöa hópa fá riflegri umb-
un.”
Forréttindabarátta
,,1 öðru lagi beinist barátta
háskólastúdenta ekki fyllilega
að jöfnuði. Þeirra er öðrum
þræði forréttindabarátta. Til
dæinis hefur ekki heyrzt á úti-
fundum þeirra nein kröfugerð
um að veitt sé til fullorðins-
fræðslu, né launafólki sé gef-
inn kosturá námslánum, hvað
þá námslaunum, til að mennta
sig eða læra iön.
Þrátt fyrir vigorð um sam-
stöðu verkafólks og náms-
manna, þá örlar ekki á kröfu-
gerð um bætta aðstöðu verka-
fólks eða láglaunahópa til
hliðstæðra tækifæra.
Námsmenn þurfa að gera
sér grein fyrir þvi að þeir eru
ekki eini þrýstihópurinn I
þjóðfélaginu. Það eru ekki
annars vegar þeir, hins vegar
þjóöfélagiö. Þeir eru aðeins
hluti einnar heildar — llkt og
hlekkur f keðju. Að sama
skapi verða þeir, sem ræða
þessi mál að gera sér grein
fyrir þvf, að það er heldur ekki
ætlazt til að þeir, sem stunda
nám verði að búa við miklum
mun lakari lifskjör. Það hefur
verið fundið að þvf að stúdent-
ar noti námslán til að kuupa
sér h Ijóm f lutningstæki,
áfengi- og jafnvel leyfi sér
þann munað að geta og ala
börn! Þarna er skammt öfg-
anna I milli.”
í þjónustu öfganna
„Ljóst virðist vera að hús-
bændurnir i menntamálaráðu-
neytinu og forsprakkar
stúdenta tala ekki með öllu
sama tungumál. Það er for-
senda þess að mál leysist. Úti-
fundir og sirkustilburðir auka
engan skilning, og margt af
þvi, sem talsmenn stúdenta
hafa látið frá sér fara gerir
aöeins illt verra, — og stund-
um er eins og óskað sé þess
eins að um málið sé fjallað af
öfgahópum á báðar hliðar.
Þeir námsmenn, sem gengið
hafa um götur hafa ekki nægi-
Framhald á bls. 19.