Tíminn - 30.10.1977, Blaðsíða 33

Sunnudagur 30. október 1977
33
var helkalt á sleðunum.
Berit fannst sem hún
væri stungin i bakið með
oddhvössum isnálum.
Hún átti erfitt með að
ná andanum.
Þegar komið var á
skarðsbrúnina, og litið
niður brekkumar, var
útlitið ekki glæsilegt.
Glerharðar hjarnbreið-
ur huldu hæðir og hóla,
og hver brekkan tók við
af annari niður i dal-
drögin. Varla gátu
hreindýrin fótað sig á
flughálu hjarninu i snar-
bröttum brekkum.
Þau systkinin héldu,
að engin leið yrði að
koma dýrunum og sleð-
unum óskemmdum
niður. En fylgdar-
mennirnir dóu ekki
ráðalausir. Þeir leystu
hreinana frá sleðunum
og festu þau aftan i sleð-
ana. Siðan renndu þeir
þessum þunghlöðnu
sleðum af stað niður
brekkurnar, en hrein-
amir strituðust á móti
og drógu þannig úr
hraðanum. Þeir spymtu
á móti og harðar klauf-
imar mörkuðu spor i
hjamið og viðspyrnan
verkaði eins og lifandi
,,bremsa” « sleðann.
Einn af fylgdarmönnun-
um talaði dálitið rússn-
esku, og sagði ferðafólk-
inu að þvi væri alveg
óhætt að sitja á sleðun-
um. Hættan væri engin.
Sleðarnir myndu alls
ekki velta. Nokkrir
kjarkmiklir karlmenn
sátu á sleðunum, sem i
raun og vem drógu öku-
hreinana niður flughálar
brekkurnar, en Ámi og
Berit og flestir ferða-
mennirnir kusu heldur
að fara úr sleðunum og
höggva sér ápor niður
brekkurnar, þótt það
væri bæði erfitt að sein-
legt. Var ferðafólkið
dauðþreytt, er það kom
niður i daladrögin, en
þar voru sleðamir og
fylgdarmennirnir, og
hafði farangurinn ekki
haggast á neinum sleð-
anum.
Niður á láglendi
komu þau á sömu stöðv-
ar og þau lentu i skógar-
eldunum um vorið. Lá
nú beinn vegur frá fjöll-
unum að borginni
Tukolan. Allt var á
hellugaddi og hvergi
sást fyrir plankabrún
eða vegi, en áhrifin af
skógareldunum voru
allstaðar sýnileg. Á
löngu svæði stóðu hálf
bmnnir og naktir trjá-
stofnarnir meðfram
veginum. Berit athugaði
umhverfið nánar. Þarna
sá á hornið á vagninum,
sem trylltir hestamir
bmtu og slitu sundur og
þarna var brúin yfir
lækinn. sem þær vinkon-
umar skýldu sér undir
meðan skógareldurinn
geisaði. Berit varð
hugsað til þessara vor-
daga. En hvað allt leit
þá illa út. Nu var bjart-
ara yfir framtiðinni.
4
Um kvöldið 24.
nóvember kom ferða-
mannalestin til Tukolan.
Hér ætluðu þau Ámi og
Berit að yfirgefa hópinn
og halda ein i austurátt.
Viðskilnaðurinn við nán-
ustu kunningjana var
mjög sár. Um margra
mánaða skeið höfðu þeir
þjást saman og barist
harðri baráttu. Hver og
einn hafði hjálpað og
hjúkrað, þegar tækifæri
gafst, einkum þegar
böðlarnir höfðu látið
refsiólina dynja og sak-
borningurinn lá blóðug-
ur og stynjandi á jörð-
inni. Gleðistundanna
höfðu félagarnir notið
sameiginlega og reynt
að gleðja hvert annað og
skemmta, þegar færi
gafst. Erfiðast áttu þau
Árni og Berit með að
skilja við Ilja og Tatjana
og Maruschka og
Nikolai.
Berit stakk upp á, að
þau systkinin héldu
áfram með hópnum til
Irkutsk og fæm svo með
jámbrautarlest þaðan til
Vladivostok en þeim var
ráðið frá þvi, og einkum
var það Nikolai, sem
latti þau að fara þessa
leið. Hann sagði þeim,
að þau skyldu ekki láta
sér detta slikt i hug og
ferðin yrði þeim erfiðari
þá leið.
,,En takið þið nú eft-
ir”, hélt hann áfram.
„Ég á systur I Ajan.
Hún er gift kaupmanrii
þar. Þau eiga þar ágætt
heimili og þið getið
áreiðanlega fengið að
hvila ykkur þar og mág-
ur minn mun áreiðan-
lega leiðbeina ykkur
með framhald ferðar-
innar”.
Árna þótti vænt um
þetta og var Nikolai
þakklátur fyrir með-
mælabréfið, sem hann
fékk honum til þeirra
hjóna.
Berit hafði skrifað
Alexej vini sinum langt
bréf og bað Nicolai
koma þvi i póst strax og
hann kæmi til Irkutsk.
Berit hafði áritað bréfið
til Alexej á heimili hans
i Moskvu þvi að hún hélt
að hann hlyti að vera
kominn heim úr sendi-
förinni til Novaja
Semlja. I bréfinu lýsti
Berit rækilega lifsbar-
áttu þeirra systkina i
Verchojansk og hinni
óvæntu frelsistilkynn-
ingu og að siðustu sagði
hún að þau ætluðu að
fara frá Tukolan austur
Siberiu og reyna að
komast i skip austur i
Vladivostok. — Að hugsa
sér ef Alexej yrði stadd-
ur þar. Berit þorði ekki
að láta slikt i ljós i bréf-
inu. Vel gat þó verið að
bréfið frá Alexej gæti
borizt þangað. Beðið
hennar þar á pósthús-
inu. Berit sagði Árna að
hún hefði skrifað Alexej
og byggist við að fá bréf
frá honum i Vladivostok.
,,Þú ert varia með öll-
um mjalla Berit”,
svaraði Árni. „Við
verðum áreiðanlega
komin til Vladivostok,
löngu áður en bréfið frá
þér er komið til Moskva.
En þú getur svo sem
sent bréfið fyrir þvi”.
„Uss þessir strákar”,
tautaði Berit en roðnaði
um leið upp i hársrætur,
„alltaf þykjast þeir vita
allt bezt”.
Um kvöldið fór Árni
að heimsækja lögreglu-
stjórann i Tukolan og
afhenti honum bréfið frá
landsstjóranum i
Verchojansk. Lögreglu-
stjórinn lofaði að gera
allt sem hann gæti fyrir
þau systkinin en hann
sagði að þau yrðu að
stanza i nokkra daga,
þvi að hann þyrfti að út-
vega hesta, sleða og
fylgdarmenn. Hann
bauð þeim að dvelja hjá
sér þessa daga.
„Við þökkum kærlega
boðið”, svaraði Ámi.
Lögreglustjórinn var
maður um fertugt ógift-
ur fáorður og alvar-

Lady sófasettið
Vegna hagstæðra innkaupa og aukinnar hagræðingar
í framleiðslu, getum við nú
boðið þessi vinsælu sófasett
og sófaborð á
neðangreindu verði:
Sófasett meö dralon áklæði kr. 225.000
Skammel meödralonáklæði kr. 28.000
Sófaborð70x140 cm frá kr. 55.000
Hornborð 70x70 frá kr. 40.000
Getum boðið úrval af öðrum áklæðum.
Hringið eða skrifið eftir áklæðapruf-
um.
Eigum einnig fjölmargar gerðir af
sófaborðum úr mismunandi viðar-
tegundum og með ýmsum gerðum af
plötum, svo sem: Eir, marmara,
keramik o.fl. o.fl.
Fæst einnig sem hornsófi á tilsvarandi
verði.
A A
^ SIÐUMÚLA 30 • SÍMI: 86822
Þaátsgd