Tíminn - 18.02.1979, Blaðsíða 6

4
t.w
Sunnudagur 18. febrúar 1979
r
Útgefandi Framsóknarfiokkurinn
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason. Ritstjórar:
Þórarinn Þóararinsson og Jón Sigurósson. Auglýsinga-
stjóri: Steingrimur Gislason. Ritstjórnarskrifstofur,
framkvæmdastjórn og auglýsingar Sióumúla 15. Simi
86300, — Kvöldsimar blaóamanna: 86562, 86495. Eftir kl.
20.00: 86387. Verö I lausasölu kr. 125.00. Askriftargjald kr.
2.500.00 á mánuöi. . Blaöaprent

J
Eitthvaö býr undir
Vitaskuld er það áróður af óvandaðasta tagi
þegar Þjóðviljinn og þingmenn Alþýðubandalagsins
segja að efnahagsmálafrumvarp Ólafs Jóhannes-
sonar miði að þvi að koma á atvinnuleysi i landinu.
Það er ástæða til að spyrja þessa menn, hvað fyrir
þeim vakir með svo óskammfeilnum áróðri, þegar
það liggur yfirlýst fyrir að i frumvarpinu er gert ráð
fyrir þvi að atvinnuöryggi hafi algeran forgang og
að þegar i stað skuli gripið til aðgerða ef hætta virð-
ist steðja að i þessum efnum.
Sú ógnun sem þjóðinni stafar af hinni nýju oliu-
verðshækkun og horfum um þorskafla ætti að vera
nógu stórkostlega alvarlegt mál til þess að koma
jafnvel Alþýðubandalagsmönnum niður á jörðina.
Annað atriði i hinum andkannalegu viðbrögðum
Alþýðubandalagsins við efnahagsmálafrumvarpinu
er sú ihaldssemi og fastheldni við kerfið, sem fram
kemur i ummælum þeirra um þau ákvæði sem lúta
að framlögum rikissjóðs til ýmissa sjóða og lána-
stofnana. Verður ekki annað séð en ákveðnir aðilar i
sósialistaflokknum séu orðnir katólskari en páfinn i
fastheldni sinni við kerfi sem þarf að aðlaga breytt-
um aðstæðum.
Auðvitað er það bábilja að forsætisráðherra hafi
gert tillögu um að fella niður með öllu framlög til
fjárfestingarsjóða, lánastofnana atvinnuveganna
eða atvinnuleysistryggingasjóðs.
Forsætisráðherra hefur þvert á móti gert tillögu
um það að þessi framlög fari eftir þjóðhagshorfum
og efnahagsástandi hvers árs að mati Alþingis. Lög
og reglur um þessar stofnanir lúta hvort eð er lög-
gjafarvaldi og fjárveitingavaldi Alþingis.
Viðbrögðin við framfaratillögum forsætisráð-
herra, sem fyrst og fremst miða að atvinnuöryggi
og tryggingu kaupmáttar, eru óskiljanleg ef ekki er
um að ræða blinda ihaldssemi og fastheldni við það
kerfi sem nú rikir.
í frumvarpi forsætisráðherra segir svo um þessi
efni:
„Fyrir árslok 1979 skulu ákvæði i lögum, sem
kveða á um skyldu rikissjóðs til fjárframlaga til
sjóða eða einstakra verkefna með föstum, reglu-
bundnum hætti, tekin til endurskoðunar með það
fyrir augum, að framvegis skuli fjárframlög til
þessara þarfa ákveðin með fjárlögum ár hvert”. 1
frumvarpinu er enn fremur kveðið á um að þjóð-
hagsspá skuli sérstaklega lögð fyrir Alþingi og fjár-
lagafrumvarp samið á grundvelli hennar.
Hvaða heilvita maður, sem hefur ögn af þekkingu
á efnahagsmálum og þeim erfiðleikum sem hinir
„eyrnamörkuðu” tekjustofnar geta valdið, getur
snúist gegn þessum tillögum forsætisráðherra — án
þess að þar sé þá um að ræða fyrirfram gerða
ákvörðun um andstöðu hvað sem það kostar — eða
hreina ihaldssemi?
Og hver getur látið sér detta i hug að unnt sé að
hafa hemil á efnahagslifinu ef ekki er mögulegt að
draga saman þegar þensla er of mikil, og að auka
framlögin, þegar atvinnuörygginu er stefnt i hættu?
Það býr eitthvað undir hinum furðulegu viðbrögð-
um Alþýðubandalagsmanna i þessu efni. Þeir eru
ekki einu sinni sjálfum sér samkvæmir. Þannig
stóðu þeir á sinni tið alveg gegn þvi að framlög
rikisins til Byggðasjóðs yrðu ákveðin sem fastur
hluti rikisteknanna.
JS
Erlent yfirlit
Býður Kissinger sig
fram til þings?
Hann er mikið i sviðsljósinu
RAÐHERRAR þeir, sem áttu
sæti i stjórn Nixons og Fords,
eru nií flestir gleymdir, þótt
ekki séu liðin nema riím tvö ár
siðan Ford lét af forseta-
embættinu. Enn frekar gildir
þetta um þá ráðherra, sem sátu
i stjórnum þeirra Kennedys og
Johnsons. Ein undantekning er
hér þó. Þaðer Henry Kissinger.
Hann vekur enn næstum sömu
athygli og áður, þar sem hann
kemur fram, og lætur aldrei
opinberlega svo tilsín heyra, að
fjölmiðlum þyki það ekki eftir-
sóknarvert fréttaefni.
Enn er vart hægt að dæma
um, hvortKissinger hafi haft þá
sögulegu þýðingu, að hann verð-
skuldi slíka athygli. Það verður
verkefni sagnfræðinga siðar að
dæma um það. Kissinger er einn
þeirra manna, sem vekja á sér
athygli og vinna sér álit, án þess
að hægt sé að færa verulega
haldbær rök fyrir þvf, að hann
sé neitt framúrskarandi og beri
t.d. af öðrum, sem gegnt hafa
embætti utanrlkisráðherra'
Bandarikjanna. Hann var hins
vegar heppinn að þvi leyti, að
umtalsverð breyting varð á
sambúð Bandarikjanna og
kommúnistisku stórveldanna i
stjórnartið hans, ensennilega á
sagan eftir að leiða I ljós, að þar
var hlutur Nixons ekki minni en
Kissingers.
En hvað sem þvi veldur, er
Kissinger — ólikt flestum fyrir-
rennurum hans — áfram i sviðs-
ljósinu, þótt hann hafi ekki
gegnt neinum ábyrgðarstörfum
siðustu tvö árin.
KISSINGER þarf ekki aö
kvarta undan þvi, að hann hafi
ekki haft næg verkefni siðan
hann lét af ráöherraembættinu.
Eitt þeirra er að skrifa endur-
minningar sínarfrá þeim árum,
þegar hann var ráðunautur for-
setans i öryggismálum og siðar
utanrikisráðherra. Þettaverður
mikið rit i tveimur bindum.
Bandariska útgáfufyrirtækið,
sem gefur það út, mun greiða
honum eina milljón dollara fyrir
útgáfuréttinn i Vestur-Þýzka-
landi. Þá hefur útgáfurétturinn
verið seldur i mörgum löndum
öðrum. Reiknaö er með að
fyrra bindiðkomi út á þessuári.
Þá hefur Kissinger gert fimm
ára samning við bandariska
sjónvarpsfyrirtækið NBC, um
últekinn fjöldasjónvarpsþátta á
þessu ti'mabili og mun hann fá
fyrir það eina milljón dollara.
Þá hefur hann verið ráðinn
fyrirlesari við Georgetown Uni-
versity i Washington og fær
fyrir það 35 þús. dollara á ári.
Auk alls þessa, er hann svo þátt-
takandi í stjórnum margra
fyrirtækja, sem fást við al-
þjóðamál eða alþjóðaviðskipti,
t.d. Chase Manhattan Bank, og
fær vitanlega laun fyrir það.
Fjárhagslega er afkoma hans
vafalaust miklu betri en meðan
hann var ráðherra. Gizkað
Kissinger vi{
hefur verið á, að hann hafi nú
um 400 þúsund dollara i árs-
tekjur. Frá þessu dregst að visu
kostnaður. Þannig hefur hann
þrjá fasta aðstoðarmenn og
fjórar vélritunarstúlkur i þjón-
ustu sinni. Þá hefur hann
öryggisverði, sem hann verður
aö launa sjálfur, en annað þykir
ekki hyggilegt.
KISSINGER og kona hans hafa
heimili bæði i' Washington og
New York. Þau hafa alloft fá-
menn kvöldboð og eru gestir
þeirra flestir úr hópi fréttaskýr-
enda og blaðamanna. Þá eru
þau ti'öir gestir I ýmsum boðum,
m.a. hjá erlendum sendiherr-
um. Einn þeirra sendiherra,
sem heldur stöðugu sambandi
við Kissinger, er Dobrynin,
sendiherraSovétríkjanna. Hann
býður Kissinger oft til hadegis-
verðar.
Þrátt fyrir þaö, aö Kissinger
haldi þannig áfram að vera i
sviðsljósinu og kunni vel við
það, sem áður, æskir hann þó
vafalitið að geta látið meira
taka til sin. Þannig hefur komið
til orða, að hann reyni að ná sæti
Jacobs Javits i öldungadeild
Bandarikjaþings, ef hann
dregur sig i hlé á næsta ári.
skrifborö sitt.
Javits á i deildinni fyrir New
Javits á sæti I deildinni fyrir
geta orðið sterkur frambjóðandi
þar. Ýmsir fréttaskýrendur
telja þó vafasamt, að Kissinger
geti orðið nógu alþýðlegur til að
reynast góður frambjóöandi.
Frægð hans mun hins vegar
verða honum mikill styrkur. Þá
draga ýmsir i efa, aö hann muni
kunna vel viö sig i öldunga-
deildinni. Hugur hans mun
stefna mest til þess að veröa
utanrikisráðherra aftur. Forseti
getur hann ekki orðið, þar
semhann er ekki fæddur i
Bandarlkjunum.
Fyrst eftir að Kissinger lét af
ráðherrastörfum, sagði hann
fátt um alþjóðamál og lét ekki
uppi álit sitt á utanrikisstefnu
Carters. Þetta hefúr breytztsið-
ustu mánuðina. M.a. hefurhann
gagnrýnt mannréttindabaráttu
Carters eða réttara sagt starfe-
aðferöir hans. Hins vegar hefur
hann aldrei deilt á Vance, enda
eru þeir góðir vinir. Fréttaskýr-
endur, sem nýlega hafa hitt
Kissinger, segja hann vel
hvildan og i góðu skapi. Vel
megi þvi vænta, að hann láti
meiratil sin taka i náinni fram-
tið.
Þ.Þ.
Kissingerhjónin og Walter Cronkite, frægasti fréttaskýrandi Bandarikjanna.