Tíminn - 06.04.1979, Blaðsíða 7

Föstudagur 6. april 1979.
7
liUiIil'Íí
Alþýðuhetja
í bófahasar
Loksins hefur alþýöuhetjan
Vilmundur Gylfason hafið vopn
sin á loft og látiö til skarar
skríða gegn spillingunni og sið-
leysinu. Til þess var hann, að
eiginsögn, kosinn á þing. Hann
minnti stundum á hetjurnar i
(„western” myndunum), sem
komu illa haldnar, skitblankar
og illa riðandi inn i samfélagið,
einhvers staðar utan úr öviss-
unni, og hófu að vinna hreysti-
verk og klekkja á vondum
mönnum. Siðan hurfu þær aftur
út í óvissuna. Vér fátækir og
Ismáir óttuðumst að hetjan okk-
ar væri farin ogvondu mennirn-
ir gætu haldið áfram að mata
krókinn á okkar kostnað. En lof
áé landvættunum, hann er hér
enn.
Hann sem allt vissi og
kunni
Við munum svo velhvað hann
vissi mikið i fyrra um siðleysi
og spillingu á hærri stöðum, um
neðanjarðar fjármálakerfi og
fleiri óaran, sem blómstraði
með þjóðinni. Hann vissi lika
svo vel hvernig ætti að uppræta
þetta allt, svo okkur mætti liða
vel I landinu (og gætum sem oft-
ast sloppiðf rá þvi i sól og vín og
hass og aðrar nauðsynjar, sem
gefa lif inu gildi). Þaö er ekki að
þvi að spyrja: við hengdum
„sherif’stjörnuna á hetjuna,
drógum að okkur andann og bið-
um eftir að hetjuverkin hæfust,
Biðin var löng, en hún var þess
virði.
Bófarnir
Niu manna óaldarflokkur
ruddist um og framdi „óendan-
lega ósvifni” „þykjast kynna
þjóðinni umbótarlöggjöf ”
„glenna sig framan i þjóðina”
„þykjast vera móralskir
meistarar” „koma svo bak-
dyramegin” og „bæta persónu-
leg kjör.” Þvilikur viðbjóður.
Hetjan okkar tæmdi lika sex-
hleypunaí einum hvelli og skaut
bófunum illa skelk i bringu. Oss
er tjáð að a.m.k. einn af illþýö-
inu hafi glúpnað svo andspænis
dáðum hetjunnar aö hann hafi
samstundis látið af allri fúl-
mennsku.
Ósköp algeng viðskipti.
Sé einhver i vafa, er hér rætt
um bilakaup ráðherranna.
Þjóðhagsstofaun reiknaði út að
ódýrasta tiltæk leið til aö koma
ráðherrum milli staða, sé að
greiða þeim fyrir afnot af einka-
bilum þeirra. Þetta sé svo lang-
ódýrasta leiðin, að það borgi sig
fyrir rikissjóð að lána ráðherr-
unum allt aö þrem milljónum
króna hverjum á venjulegum
lánskjörum til bilakaupa i þvi
skyni að greiða fyrir að slikur
samningur komist á. Það er
ekki sjaldgæft að vinnuveitend-
ur aðstoði starfsmenn sina á
þennan hátt, sérstaklega ef þeir
geta notið góðs af þvi sjálfir.
Slik samskipti vinnuveitenda og
launþega þykja eðlileg ogsjálf-
sögð og hróss verð, þar sem
báðir njóta góðs af. Sem sagt:
einn aðili lánar öðrum stofnfé,
til þess að geta svo notið góðs af
viðskiptum viö hann.
Hugmynd: Bifreiða-
stöð rikisins
Allir vita að rikissjóður á ekki
nærri nóga peninga til að gera
Sigurjðn0
Valdimarsson
allt, sem við viljum láta hann
gera. Þess vegna veröur að reka
hann með hagsýni og sparnaði:
fróðleikur, sem við höfum æði
oftheyrt.Þaðer skylda þingsog
stjórnaraðfá sem mestfyrir þá
aura sem I kassann koma.Ein
hugsanlegleiðtil hagræðis, sem
ég veit ekki til að hafi verið
könnuð, er að koma á fót bif-
reiðastöð rikissins. Hún yröi
rekin sem sérstök stofnun, með
eigin bilakosti og aðstöðu til við-
halds og viðgerða og annaðist
alla flutningaþörf rikisins Með
þvf móti fengist stjórnun á bila-
notkunina og meðferð bilanna.
Þá ætti nýting bæði bilanna og
starfemanna sem að flutningun-
um vinna að stórbatna.
Er hetjan meinhorn
En það var ekki sparnaður
rikissjóðs, sem fýrir alþýöu-
hetjunni vakti, enda bar hann
enga sparnaðartillögu fram.
Markmiðið er aö koma i veg
fyrir að nokkur einstaklingur
njóti góðs af sparnaði rikisins,
með öðrum oröum: litilmannleg
meinfýsi. Kannski hefur lika
ráðið miklu að þarna hafi Vil-
mundur Gylfason talið vera
tækifæri til að auglýsa sjálfan
sig ogslá sig til riddara 1 augum
þess hluta þjóðarinnar, sem
þrátt fyrir miklar skólagöngur
gengur um í einhvers konar
hugsanasnauðri vímu og liður
best þegar hann er mataður á ó-
hróðri um þekkta menn.
Þá er þeirri spurningu ósvar-
að, hver það er sem lýsingar al-
þýðuhetjunnar eiga helstviö. Er
jáð ef til vill hann sjálfur, sem
glennir sig framan I þjóðina,
þykist vera móralskur meistari
að kynna þjóðinni umbætur og
kemur þannig meö óendanlegri
ósvifni bakdyramegin að at-
kvæðum til þess aö bæta per-
sónuleg kjör sin?
Hrikaleg sýndar-
mennska?
Var þá upphrópun siðlausra
fúkyrða, af litlu tilefni, úr ræðu-
stól á Alþingi öll baráttan viö
spillingu, siöleysi og neðanjarð-
ar fjármálakerfi? Var þetta þá
allt, Vilmundur? Hafa menn
fyrr heyrt af öllu hrikalegri
sýndarmennsku?
Rúnar Björgvinsson:
Sérkennarar hafa
ekki hærri laun
Launa- og kjaranefnd Sér-
kennarafélags Islands vill leið-
rétta þann misskilning, sem
fram kom i sjónvarpsþættinum
Gagn og Gaman sunnudags-
kvöldið 25. mars s.l. Þar var
staðhæft að starfandi sérkenn-
arar við sérstofnanir fengju
hærri laun en aðrir kennarar.
Þetta eru þvi miður ekki réttar
upplýsingar þvi sérkennarar
þiggja sömu laun og almennir
kennarar, óhaö þvi hver vinnu-
staðurinn er.
Sérmenntun kennara getur
tekið eitt til tvö ár og sú mennt-
un er metin i stigum, en stiga-
fjöldinn er það óverulegur að
kennarar hækka ekki i launum
við þetta viöbótarnám. Kjör
kennara sem afla sér sérmennt-
unar eru þessi:
— læra erlendis
— kosta námið sjálf
— afla reynslu sem ekki
verður metin til starfsaldurs
hér heima
— koma heim að námi loknu
og taka við sömu launum og al-
mennir kennarar.þó hægt sé að
fá helmingi betri laun erlendis.
— lifa á hugsjóninni.
Til þess að geta sinnt börnum
meö sérþarfir þurfa kennarar
að afla sér sérmenntunar.
Nokkrum sinnum hefur verið
gefinn kostur á eins árs mennt-
un hér á landi, en yfirleitt þurfa
kennarar að leita til útlanda eft-
ir menntun sinni og ávallt þegar
þeir hyggja á lengri framhalds-
menntun en eitt ár. Og námsár-
in eru ekki metin sem starfsár.
Tekjutap kennara i tveggja
ára framhaldsnámi nemur nú á
sjöttu milljón króna.
Til að kosta hám sitt þurfa
kennarar að taka visitölubundið
námslán, sem nema nokkrum
milljónum króna. Það væri þvi
raunhæft að telja að kennarar
ættu að fá einhverja fjárhags-
lega umbun til þess að greiða
námslán sin aftur.
Staðreyndin er þessi: öll önn-
ur menntun i landinu er metin
til hærri launa á meðan sér-
kennarar þiggja sömu laun og
áður.
Sérkennarar sem læra erlend-
is hafa einnig oft aflað áér
kennslureynslu þar, að náminu
loknu. Þessi menntun eða
reynsla er ekki metin til starfs-
aldurs hér á landi og lenda þvi
þeir kennarar i lægri launa-
flokki en þeir sem heima sátu og
stunduðu sina kennslu.
Hverjar eru og verða afleið-
ingar þessara kjara. Sérkenn-
urum fækkar stöðugt.Nú er svo
komið að minni hluti kennara á
sérstofnunum hefur sérmennt-
un og mikil vöntun er á sér-
menntuðum kennurum i al-
mennum skólum. Þessi skortur
kemur harðast niður á börnun-
um sem þurfa á sérkennslu að
h.alda og þau fá mörg hver ekki
æskilega þjónustu. Það er
tvennt ólikt að skrifa falleg orð i
lagagrein og aö reyna að gera
eitthvað til þess að hægt sé að
framfylgja þessum lögum. Við
teljum að ekki sé hægt aö gera
ráð fyrir þvi sem visu að það
fyrirfinnist fólk með svo heitar
hugsjónir að það sé viljugt að
leggja á sig og kosta sjálft
tveggja ára framhaldsnám.
Fyrirsjánlegt er að veruleg
fækkun verður i sérkennara-
stéttinni veöi ekki gerð einhver
bragarbót hér á. Sérkennarar
sem nú eru i námi munu liklega
flestir leita fyrir sér erlendis
eftir vinnu, þvi þar fá þeir góð
laun og möguleika á að endur-
heimta eitthvað af útlögðum
kostnði.
Við höfum áður vakið máls á
þessu á opinberum vettvangi og
meðal annars ritað mennta-
málaráðherra bréf i nóvember
1978, en ekki séö nein viðbrögð
ne viðleitnisvott. Það er þvi orð-
in æði áleitin spurning, hversu
lengi sérkennarar halda þolin-
mæðinni.
Jakob S. Þórarinsson:
Bjargið
sem brest-
ur ekki
Nú um þessar mundir eru
liðnir um 8 mánuðir frá siöustu
kosningum. Úrslit kosninganna
voru sem kunnugt er stjórnar-
andstöðuflokkunum i hag, þann-
ig að þáverandi stjórnarflokkar
vorurassskelltir.Þaðsem vakir
fyrir mér meö þessu greinar-
korni er aö minnast rétt á það
öngþveiti og úrræöaleysi, sem
er að gripa um sig i islensku
þjóðfélagi.
Eftir kosningar voru gerðar
margitrekaöar tilraunir til að
mynda rikisstjórn án fram-
sóknarmanna, en án árangurs,
að lokum var svo hinum litla
flokki faliö að reyna stjórnar-
myndun. Eftir nokkurt þóf tókst
svo ólafi Jóhannessyni að
mynda þriggja flokka stjórn,
þ.e.a.s. Alþýöuflokks og Al-
þýðubandalags, undir stjó.rn
Framsóknarflokksins.
Það er ekki hægt aö segja að
þessir mánuöir, sem liðnir eru
frá stjórnarmyndun, hafi verið
tiðindalausir með öllu. Alþýðu-
flokkur og Alþýðubandalag hafa
keppist við að tæta sigurfjaðrir
hver af öðrum. Staöan i dag
viröist þvi sú, að þessir tveir
A-flokkar eru ábyrgir fyrir einu
mesta efnahagsglundri sem
sögur fara af. I stað þess að
vinna af heilindum aö uppbygg-
ingu islensks þjóðlifs þá hafa
A-flokkarnir hvor i sinu lagi
teymt verkalýöshreyfinguna á
Islandi á asnaeyrunum svo
rækilega að engin dæmi eru til
um annaö eins.
Islensk verkalýöshreyfing er
tæki, sem A-flokkarnir hafa og
notað sinum flokkum til stjórn-
málalegs framdráttar. Ekki er
nokkur leið til að finna málefna-
leg baráttusjónarmiö I verkum
þeirra. Það sem þeir segja í dag
er ómerkt á morgun.
Framsóknarflokkurinn einn
islenskra flokka hefur haldiö
fram málefnalegri baráttu
verkalýðs og millistéttarfólki til
hagsbóta, en A-flokkarnir hvori
sinu lagi, leggja sig alla fram
um að eyðileggja þá baráttu.
Sér fólk virkilega ekki I gegn-
um skrumið? Er þoka skrums
og gifuryrða svo mikil aö blindu
slaer i augum almennings, er
það hefur fyrir augum sér
ábyrgðarlaust hjal A-flokk-
anna?
Ég vona — fyrir hönd is-
lenskrar menningar, að kjöl-
festunni I islensku mannfélagi,
Framsóknarflokkunum, megi
auðnast að koma vitinu fyrir
þessa Sturlunga sem geysa
fram eins og gammar og rifa og
tæta niður sjálfstæði Islensku
þjóðarinnar, sem ekki hefúr
veriðmeiri hætta búin um aldir.
Eftir að sálin fór úr Sjálfstæðis-
fldcknum oglikið liggur dautt á
grafarbarminum er ekki mikill-
ar vonar að vænta úr stjórnar-
andstööunni. Húner loftlaus og
með öllu óhæf.
Islendingar, tökum nú saman
höndum og veitum Fram-
sóknarflokknum bæði i ræðu og
riti allan þann stuðning sem við
megum. Hann einn hefur yfir að
ráða mikilhæfu og umfram allt
traustustjórnmálaliði sem mik-
ils má vænta af. Þar er bjargiö
sem ekki brestur á hverju sem
gengur. Það hafa þeir sýnt svo
ekki verður um villst.