Fréttablaðið - 27.11.2006, Síða 64

Fréttablaðið hefur á und-
anförnum vikum tekið ítarleg
viðtöl við marga af eftirsóttustu
knattspyrnumönnum landsins.
Tilgangur viðtalanna var að kom-
ast til botns í hinum sérstaka
íslenska leikmannamarkaði sem
enginn veit mikið um. Ekki einu
sinni leikmennirnir sjálfir. Hvað
fá leikmenn í laun? Hvaða lið
borga best? Hvernig samningar
eru í boði hjá hverju félagi?
Hvaða félög brjóta félagaskipta-
reglurnar? Er verið að greiða
leikmönnum „svart“ og hvaða lið
á mest af peningum er á meðal
þeirra spurninga sem Fréttablað-
ið spurði leikmennina að.
Fréttablaðið mun alla þessa
viku birta greinar sem ætlað er að
varpa ljósi á leikmannamarkað-
inn. Þær upplýsingar sem koma
fram í greinunum eru alfarið
fengnar frá leikmönnunum sjálf-
um. Í dag er farið yfir laun leik-
manna.
Það eru ekki mörg ár síðan nánast
einu greiðslurnar í íslenska bolt-
anum voru bónusgreiðslur. Svo er
ekki lengur. Mikið fé er komið í
íslenska boltann og má segja að
sprengja hafi orðið síðustu tvö ár
enda hefur þeim leikmönnum sem
fá vel greitt fyrir knattspyrnuiðk-
un á Íslandi fjölgað verulega á síð-
ustu tveim árum. Fleiri félög en
áður virðast hafa nokkuð fé á milli
handanna.
Þær sögur hafa gengið að marg-
ir leikmenn í Landsbankadeildinni
séu að fá 500-600 þúsund í mánað-
arlaun. Það eru tröllasögur. Slíkar
greiðslur eru samt í gangi en
aðeins allra bestu leikmenn lands-
ins hafa á milli 500-600 þúsund
krónur í fastagreiðslu á mánuði.
Ekki er ólíklegt að sömu leik-
menn hafi fengið væna undir-
skriftagreiðslu á sínum tíma sem
gæti verið í kringum 1 milljón
króna. Þessir leikmenn eru svo
með árangurstengda bónusa. Mjög
fáir leikmenn hér á landi eru í
þessum flokki og klárlega færri
en margur heldur.
Laun „góðu“ leikmannanna
hafa hækkað á síðustu árum og
helsta breytingin er sú að fleiri
leikmenn eru farnir að fá veglega
greitt en áður. Ef leikmenn á annað
borð eru eftirsóttir hér á landi í
dag geta þeir verið að fá 250-350
þúsund krónur í fastagreiðslu á
mánuði. Þeim er mjög sjaldan
boðið minna í fyrstu atrennu.
Ofan á það geta síðan komið árang-
urstengdar greiðslur sem og fríð-
indi. Fríðindin eru þá oftast afnot
af bíl sem og íbúð sem félagið
skaffar leikmanninum. Þau fríð-
indi geta numið allt að 150 þúsund
krónum á mánuði.
Félög hafa einnig farið þá leið
að bjóða leikmanni niðurgreiðslu
af nýrri íbúð hjá ákveðnum verk-
tökum. Þá erum við að tala um
þriggja milljóna króna afslátt.
Sumir leikmenn setja síðan
atvinnu inn í samninginn sinn og
ef leikmenn eru klókir geta þeir
fengið tekjutryggingu og dæmi
eru um slíkt. Þeir halda því
ákveðnum launum þó svo þeir
verði reknir úr því starfi sem
þeim var skaffað. Þessa leikmenn
má einnig kalla atvinnumenn því
sumir þeirra hafa yfir 300-400
þúsund á mánuði og eru líka í
vinnu í einhverjum tilvikum.
Þetta eru heldur ekki ónýt laun
samhliða námi.
Þess má einnig geta í
þessu samhengi að
félög sem hafa
verið á höttunum
eftir atvinnumönn-
um á leið heim hafa
oftar en ekki einnig
boðist til að greiða
fyrir flutning leik-
mannsins til landsins.
Laun „miðlungsmanns-
ins“ hafa einnig hækkað á
síðustu árum. Leik-
menn sem
kannski hafa
lítið gert á
sínum ferli
geta samt
verið að fá
um 150-250
þúsund í
fastagreiðslu á
mánuði.
Það eru fáir
leikmenn til
skipt-
anna á Íslandi í dag og það kemur
„miðlungsmanninum“ til góða því
hann er oftar en ekki eftirsóttur af
þeim félögum sem betri mennirn-
ir vilja ekki spila með.
Slíkur leikmaður fær í flestum
tilfellum einnig árangurstengdar
greiðslur sem og einhver fríðindi.
Þessir strákar geta verið að slá í
300 þúsund krónur á mánuði þegar
vel lætur.
Leikmenn sem eru í leikmanna-
hópi liðanna í efstu deild og eru
líklegir til að spila einhverja leiki
hafa síðan um 50-100 þúsund krón-
ur á mánuði í flestum tilfellum.
Það hefur nokkuð færst í vöxt að
lið séu að hækka greiðslur fyrir
spilaða leiki og eitt lið í efstu deild
hefur tekið stórt forskot á þeim
vettvangi en við greinum frá nafni
þess síðar í vikunni.
Það lið hefur boðið leikmanni
yfir 150 þúsund krónur fyrir
spilaðan leik sem er langt fyrir
ofan það sem önnur lið bjóða. Sig-
urleikur hjá sama liði getur sett
greiðsluna fyrir leikinn í um 170
þúsund krónur sem er ótrúleg
tala. Algengt er að greiðsla fyrir
leik sé á bilinu 30-70 þúsund krón-
ur hjá hinum liðunum í efstu
deild.
Heildarlaun leikmanna geta því
oft orðið ansi há ef vel gengur. Þess
má geta að svartar greiðslur eru á
miklu undanhaldi en heyra þó ekki
sögunni til þó erfiðara sé að fela
svörtu greiðslurnar en áður.
Titlabónusar eru einnig hjá
liðum í efstu deild og eru mjög
mismunandi á milli liða eins og
eðlilegt getur talist. Slíkur bónus
er frá 200 þúsund og upp í
milljón.
Ef við skoðum hegðun félaga á
leikmannamarkaðnum þá kemur í
ljós að ekkert félag sem leikur í
efstu deild fer eftir félagaskipta-
reglunum. Ef liðin brjóta ekki
reglurnar blákalt þá fara þau í
kringum þær á mismunandi hátt.
Algengast er að félög fara í
gegnum feður leikmanna
með sín mál. Það hefur
reyndar komið fyrir að haft
sé beint samband við mæður
leikmanna en það er sjald-
gæft. Það sem kemur kannski
mest á óvart er að leikmenn
eru duglegastir allra í því að
„hlera“ menn sem eru samnings-
bundnir öðru félagi. Þeir
fá ekki greiðslu
fyrir viðvikið en
gera það af
þeirri ástæðu að
sitt lið styrkist
komi ákveðinn
leikmaður til liðs-
ins. Um leið auk-
ast möguleikar
þeirra sjálfra á
frekari árangurs-
tengdum greiðsl-
um.
Það
kemur
örsjald-
an fyrir
að lið
komi
heið-
arlega fram og biðji um leyfi til að
ræða við leikmenn. Slík beiðni er
þó oft eingöngu upp á kurteisina
því öll lið hika ekki við að hafa
samband við leikmann þótt slíkri
beiðni sé hafnað.
Ágengni félaganna kemur öllum
leikmönnum á óvart og það hefur
ósjaldan komið fyrir að leikmenn
hreinlega slökkvi á símum sínum
til að losna við áreitið. Þá grípa
forráðamenn liðanna til þess ráðs
að hringja í heimasíma sem og í
síma foreldra. Forystumenn
íslenskra knattspyrnufélaga eru
mjög fylgnir sér enda stendur
kapphlaupið um bestu bitana oft-
ast stutt yfir.
Þegar kemur að því að halda
„ólöglegan“ fund við samnings-
bundinn leikmann hefur komið
fyrir að lið vilji hittast á skrifstofu
viðkomandi félags að kvöldlagi og
síðan er passað upp á að yfirgefa
ekki húsið á sama tíma. Rétt eins
og í góðri bíómynd. Mörg lið eru
þó kærulaus og kæra sig kollótta
þótt sjáist til leikmanns í „ólög-
legri“ heimsókn.
Knattspyrnumennirnir eru nær
undantekningarlaust hissa á þeirri
umræðu sem oftar en ekki er í
fjölmiðlum um launamál þeirra
því fæstum þeirra hafa verið
boðnar þær upphæðir sem talað er
um. Leikmennirnir tala ekki opin-
skátt saman um launamál sín á
milli og eru hræddir við að gefa
upp laun sín við kollegana.
Flestir knattspyrnumennirnir eiga
það þó sameiginlegt að vera frekar
slakir samningamenn og þeir játa
það fúslega. Þeir taka sér allt of
sjaldan nógu góðan tíma í samn-
ingaviðræðurnar og eru of fljótir að
samþykkja tilboð. Þeir sem minnsta
reynslu hafa fara verst út úr samn-
ingaviðræðunum. Knattspyrnu-
mennirnir eru of linir og gefast allt
of fljótt upp. Það er staðreynd.
Leikmennirnir eru ekki einir
um að vera klaufalegir í samning-
um því félögin hafa ítrekað gert
sig seka um að klúðra samningum.
Það hefur margoft komið fyrir
síðustu árin að þegar leikmenn
hafa gefið gefið munnlegt loforð
um að ganga til liðs við ákveðið
félag þá bjóðast önnur félög til að
tvöfalda þann samning.
Við því hafa leikmennirnir ekki
gengist og er ekki vitað til þess að
leikmaður hafi gengið á bak munn-
legs samnings. Hann hefur samt
líklega blótað félaginu sem var til-
búið að tvöfalda launin fyrir að
hafa ekki verið löngu búið að bjóða
betur því leikmaðurinn hefði
aldrei hafnað slíku boði.
Um þetta eru mýmörg dæmi og
það sýnir að liðin eru til í teygja
sig mjög langt eftir rétta leik-
manninum en halda höndunum allt
of fast að sér í upphafi og missa
því af manninum. Oft fyrir
einskæran klaufaskap. Íslenskir
knattspyrnumenn virðast aftur á
móti vera menn orða sinna og
standa við gerða samninga þó svo
hann sé munnlegur. Nýlegt dæmi
um hið gagnstæða er undantekn-
ing frá reglunni.
Á morgun: Umfjöllun um liðin
sem hafa minna á milli handanna
en risarnir þrír – Valur, KR og FH.
Knattspyrnumenn á Íslandi eru ekki lengur áhugamenn. Miklir peningar eru komnir í knattspyrnuna og þeir sem skara fram úr hafa
það gott. Svartar greiðslur eru á undanhaldi en heyra ekki sögunni til. Athygli vekur að bæði leikmenn og stjórnarmenn eru klaufar í
samningaviðræðum. Fleiri félög hafa fé á milli handanna í dag en áður. Öll lið brjóta reglur um félagaskipti.
Hélt ég myndi missa af öðru stórmóti