Fréttablaðið - 03.12.2006, Síða 26

3. desember 2006 SUNNUDAGUR26
Ó
lafur segist ekki
hafa hugmynd um
hversu mikið af tón-
list og textum hann
hefur samið í gegn-
um tíðina. „Ég ætl-
aði nú reyndar aldrei að gerast
textahöfundur en það var af ein-
hverri nauðsyn sem það vantaði
endilega texta,“ segir Ólafur og
bætir því við að hann muni meira
að segja hvar og hvenær. „Það kom
hérna danskur kvartett sem hét
„Four Jacks“ og við spiluðum undir
hjá þeim. Þeir tóku meðal annars
lagið „O, Maria, jeg vil hjem til
dig“, sem okkur langaði til að flytja
á íslensku en gátum ekki þýtt það
almennilega því við kunnum ekk-
ert í dönsku,“ segir Ólafur hlæj-
andi en hann gerði textann í
einhverjum galsa á hljómsveitar-
æfingu. „Þetta varð til þess að ég
byrjaði að semja texta.“
Ólafur játar því að textarnir
hans verði gjarnan tregablandnir
enda sé hann mjög rómantískur og
textarnir hans því líka. „Ég er
stundum að reyna að sneiða fram-
hjá því en það gengur ekkert og ég
veit ekki hvers vegna,“ segir hann
brosandi.
Ólafur bendir á að þegar hann
útsetur lög fyrir aðra sé hann að
vissu leyti að semja tónlist líka.
„Stundum er maður að snarbreyta
einhverju og setja við það stór for-
spil og fleira, þá er maður alltaf að
semja. Létt tónlist er í svo fyrir-
fram ákveðnum formum og lengd-
um en ef það kemur eitthvað skrít-
in lengd þá viljum við ekki hafa
það svoleiðis því það verður óþægi-
legt,“ segir Ólafur sem er mikið
fyrir melódíur með fallegum
hljómum undir. „Það er mitt fag.“
Rekinn fyrir að spila djass
Aðspurður hvenær tónlistaráhug-
inn hafi vaknað segir Ólafur Gauk-
ur: „Ég var bara strákur í mennta-
skóla og ætlaði að verða læknir
þegar ég byrjaði að spila tónlist.
Svo fengum við svo mikinn áhuga
á djassmúsík, nokkrir strákar, og
fórum að spila. Við vorum síðan
auglýstir sem Djasstríó Ólafs
Gauks,“ segir Ólafur en uppátæk-
ið féll ekki í góðan jarðveg hjá
rektor skólans. „Ég var kallaður
inn til rektors sem sagði við mig:
„Ef ég sé eina auglýsingu í viðbót,
Ólafur Gaukur, þá ert þú rekinn úr
skólanum.“ Hann þoldi ekki djass
og sagði að djass og búlluvesen á
kvöldin væri ekki fyrir hans nem-
endur,“ segir Ólafur og játar að
foreldrar hans hafi heldur ekkert
verið hrifnir. „Pabbi var magister
í rómönskum tungumálum. Ég skil
ekki enn þann dag í dag af hverju
hann flutti hingað með gráðu í
fjórum rómönskum tungumálum
frá háskólanum í Sorbonne. Hann
var reyndar mikið úti en bjó hér
alla tíð.“
Ólafur segir djassinn hafa þótt
það neðsta sem hægt var að komast
á þessum tíma. „Núna held ég að
það sé hægt að taka próf í þessu í
menntaskóla enda þykir það voða
fínt í dag að hlusta á djass. Þeir
sem það gera þykja mjög fínir í
hausnum og skilja meira en aðrir.“
Það fauk verulega í Ólaf vegna
viðbragða rektors. „Ég var
náttúrulega bara lítill strákur og
gat ekkert gert. Þorði ekkert að
segja eða gera heldur labbaði bara
út með skottið á milli lappanna. Ég
fór beint til félaga míns og bað
hann að auglýsa mig ennþá meira
til þess að hefna mín,“ segir Ólaf-
ur og bætir því við að um vorið
hafi hann síðan fallið í latínu. „Ég
álít að það hafi verið út af þessu en
það er alls ekkert víst.“
Tónlist fram yfir læknisfræði
Ólafur Gaukur gerði þó gott úr öllu
saman og fór í Menntaskólann á
Akureyri. „Þar var skólabróðir
pabba skólameistari þannig að ég
tók síðasta veturinn þar. Það gekk
mjög vel en ég ákvað að spila ekki
mikið þar enda varð ég að lesa rosa-
lega mikið því námsefnið var öðru-
vísi þar en í MR.“ Í MA fékk Ólafur
mjög góða aðstoð frá skólasystkin-
um sínum svo þar gekk allt upp.
„Svo innritaði ég mig í læknis-
fræði og var þá kominn með kær-
ustu og eitt barn. Ég hafði nóg að
gera við að spila og var því bara í
tvö ár í læknisfræðinni. Endaði á
því að mæta illa og óreglulega og
gera ekki neitt.“
Spurður hvort hann hafi þá
verið að elta hjartað þegar hann
tók tónlistina fram yfir læknis-
fræðina segir hann: „Í rauninni
var ég ekkert að elta hjartað held-
ur bara það sem var auðveldara.
Ég er alveg sáttur við það núna og
sérstaklega af því að sonur minn
er skurðlæknir í dag í Bandaríkj-
unum, þannig að hann reddaði
þessu fyrir mig á síðustu stundu.
Hann lét tónlistina ekki trufla sig
en spilar þó reglulega vel á gítar.“
Eftir að hann hætti í læknis-
fræðinni var mikið að gera hjá
Ólafi við að spila með alls konar
hljómsveitum úti um allt land við
góðar viðtökur. „Ég var í plötu-
upptökum í hverri viku á sjötta
áratugnum og spila á mörgum
plötum sem enginn veit um,“ segir
Ólafur Gaukur sem hefur spilað
með flestum þekktustu tónlistar-
mönnum fyrri tíma og nokkrum af
þeim yngri líka.
Þrátt fyrir aldurinn er Ólafur
Gaukur að spila á sýningu á Broad-
way um þessar mundir ásamt
þeim Friðriki Ómari og Guðrúnu
Gunnars. „Við byrjuðum í fyrra
með metsöluplötu fyrir jólin og
gáfum út aðra um mitt þetta ár. Nú
erum við komin með þessa sýn-
ingu út frá efni þessara platna.
Þannig að á einu ári erum við
komin með tvöfalda gullplötu sem
nú er verið að selja saman í einum
pakka.“
Sextíu og eitthvað
Ólafur Gaukur segir að sjálfum
finnist honum það skrítnara en
öllum öðrum að hann skuli vera
orðinn 76 ára. „Ég bara skil það
ekki. Ég þori varla að segja þetta
og segi það ekki í útlöndum. Þar
segi ég bara sextíu og eitthvað.
Mig langar ekkert að segja fólki
að ég sé kominn á grafarbakk-
ann,“ segir Ólafur sem dregur
ekkert af sér í daglegum störfum
sínum.
Ólafur hefur mjög ákveðnar
skoðanir á aðstæðum gamals fólks
á Íslandi í dag: „Aðstæðurnar á
Íslandi eru ekkert sérstakar fyrir
þann sem hefur verið sinn eigin
herra alla tíð og á ekkert í lífeyris-
sjóði nema einhverja smáaura og
ætlar svo að hætta að vinna. Ég
verð annaðhvort að vinna til dauða-
dags eða bara að segja mig á sveit-
ina,“ segir hann. „Við eigum alveg
nóg fyrir okkur, en svona er þetta
bara. Ég myndi reyndar samt halda
áfram þar meðan ég hef orku til
þess og segi þetta bara vegna þess
að þetta hefur verið mikið í umræð-
unni og er svo óskaplega ósann-
gjarnt fyrir þetta blessaða fólk.
Aðbúnaður gamals fólks er svoleið-
is fyrir neðan allar hellur að við
megum skammast okkar,“ bætir
Ólafur við og heldur áfram: Þetta
munar engu. Kannski milljarði eða
tveimur en það er alltaf verið að
tala um hundruð milljarða.“
Ólafur Gaukur segir þetta skýr-
ast af því að þeir sem séu að vinna
með þessi mál séu sjálfir búnir að
koma því þannig fyrir að þeir séu
vel settir þegar þeir hætti sjálfir
að vinna. „Þegar maður er í útlönd-
um mikið þá veit maður að margt
er gott um Ísland að segja en ekki
þetta. Þetta er búið að vera í
umræðunni undanfarin ár en
ekkert gerist þannig að ég býst
ekki við neinum breytingum. Ég
trúi ekki á neitt í sambandi við
gamla fólkið fyrr en ég sé fimm
milljarða minnst,“ segir Ólafur
ákveðinn en sjálfur vonast hann
eftir að geta unnið í mörg ár í við-
bót. „Það getur verið að það sé
vitleysa en þarf ekkert að vera
óraunhæft.“
Öll þróun af hinu góða
Spurður hvort hann hafi lifað fyrir
tónlistina segir Ólafur Gaukur.
„Ég hef að minnsta kosti alltaf
lifað á tónlist en hvort ég hef lifað
fyrir tónlist, það veit ég ekki.“
Hann segist aðspurður einskis
sakna frá fyrri dögum og vera
mjög ánægður með lífið í dag,
hvað varðar tónlistina.
„Ég á mér ekkert uppáhald af
því sem ég hef gert í gegnum tíð-
ina og ekkert skemmtilegra tíma-
bil en annað á ferlinum. Það var
reyndar rosalega skemmtilegt í
tónlistarskólanum í Los Angeles
þar sem ég var í átta ár með hléum.
Skólastjórinn var farinn að segja
við mig: „Nei, ert þú kominn enn
einu sinni? Mér datt ekki í hug að
þú kæmir aftur.“ Alveg þangað til
ég kláraði allt,“ segir Ólafur Gauk-
ur og hlær.
„Íslensk tónlist hefur þróast
mjög mikið frá því ég byrjaði og
öll þróun er af hinu góða. Það
verða að gerast gagngerar breyt-
ingar til þess að ekki sé alltaf farið
í sömu áttina. Það er þannig með
allt. Það þarf að fara í hinar og
þessar áttir til þess að eitthvað
fari að hreyfast og tosast áfram,“
segir Ólafur Gaukur og bætir við:
„Ef ekkert er vikið frá beinu
brautinni verður allt hundleiðin-
legt. Mér finnst sumt gott og sumt
ekki gott,“ segir hann um íslenska
tónlist og bætir því við að hann
eigi sér ekkert uppáhaldslag. „Ég
heyri stundum eitthvað rosalega
fallegt á ljósvakanum, hugsanlega
bara einn frasa sem ég er með í
huganum allan daginn. Ég bara
stirðna upp þegar ég heyri slíkt,“
segir hinn eldhressi og erni
tónlistarmaður Ólafur Gaukur.
Rómantískur og fullur af orku
Ólafur Gaukur hefur verið afkastamikill tónlistarmaður í gegnum tíðina. Hann hefur samið tónlist og texta auk þess að spila á
gítar og útsetja tónlist fyrir sjálfan sig og aðra. Þar að auki hefur hann rekið Gítarskóla Ólafs Gauks í 31 ár. Sigríður Hjálmarsdóttir
hitti Ólaf, sem er orðinn 76 ára gamall en slær ekki slöku við þrátt fyrir aldurinn.
UngUR í anda
Ólafur Gaukur segist sjálfur vera meira
undrandi á því en aðrir að hann sé far-
inn að nálgast áttrætt enda sé hann enn
ungur í anda og gefi ekkert eftir.
fréttablaðið/Gva
Ég verð annaðhvort að
vinna til dauðadags eða
bara að segja mig á
sveitina.