Fréttablaðið - 17.01.2007, Side 16

nær og fjær
„ORÐRÉTT“
Á meiri
möguleika nú
Á Akranesi hefur oft verið sönglað um kátu karlana á
kútter Haraldi. Það skip er þó löngu ónýtt en bróður-
skipið kútter Sigurfari stendur við Byggðasafnið á
Akranesi og þykir bæjarbúum mikilvægt að varð-
veita það. Í gær var undirritaður samningur milli
menntamálaráðuneytis, Akraneskaupstaðar, Hval-
fjarðarsveitar og Byggðasafnsins í Görðum á Akra-
nesi um endurgerð og varðveislu skipsins. Það voru
Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir menntamálaráð-
herra, Gunnar Sigurðsson, forseti bæjarstjórnar
Akraness, Einar Örn Thorlacius, sveitarstjóri Hval-
fjarðarsveitar, og Björn Elíson, formaður stjórnar
byggðasafnsins, sem undirrituðu samninginn.
Gunnar Sigurðsson, forseti bæjarstjórnar Akra-
ness, segir samninginn hljóða upp á 60 milljónir. Þó
sé ljóst að mun meira fé þurfi til að gera kútterinn
sjófæran á ný.
„Svona skip eru gerð til að vera á sjó. Þannig
varðveitast þau mikið betur,“ segir Gunnar. Hann
segir vonir standa til að koma upp veitingastað í
skipinu og búa það nýtískuþægindum en slíkt hefur
verið gert við aldin skip í Færeyjum. „Þannig hald-
ast gömul skip enn í notkun þótt tímarnir breytist,“
segir Gunnar um skipið sögufræga, sem smíðað var
árið 1885 í skipasmíðastöð í bænum Burton-on-
Stather á Englandi.
Vilja kútterinn aftur á flot
Grunnhyggni Gallaður samningur?
Allar þær byggingar sem
forfeður Íslendinga reistu
við landnám og á söguöld
hafa hrunið til grunna. Leif-
ar þeirra eru í landslaginu
og í rituðu máli. Margir vilja
meina að tenging fólks við
hið liðna dvíni ár frá ári.
Jón Ólafsson, kvæðamaður og kaffi-
húsaeigandi í Fljótshlíð, er einn af
þeim mönnum sem telja að tenging
við hið liðna verði sífellt minni. Til
að bæta ástandið hefur hann byggt
hof með gömlum byggingaraðferð-
um. Efnið sem hann notaði við gerð
þess var timbrið úr Tumastaðaskógi
og grjótið úr Fljótshlíðinni. Hofið
sjálft segir hann til heiðurs for-
mæðrum og forfeðrum Íslendinga.
„Þótt hofið sé byggt með þeim
aðferðum sem ásatrúarmenn not-
uðu við húsagerð er það hugsað
öllum, óháð því hvaða trúfélagi þeir
tilheyra“ segir Jón og útskýrir að
sjálfur hafi hann megnasta ímu-
gust á mörgu af því sem trúmál
geta komið til leiðar. Hann telur
ásatrúarmenn hafa verið mun
umburðarlyndari enda fékk fólk
þar að velja sér þann guð sem því
hugnaðist best og mátti jafnvel trúa
á stokka og steina ef svo bar undir.
„Þessi bygging er til minningar
um þá sem bjuggu í landinu á undan
okkur. Þá sérstaklega formæður
okkar sem oft hafa gleymst í með-
förum sögunnar. Ég tel þær hinar
sönnu gyðjur okkar Íslendinga. Án
baráttu þeirra, sem alltof sjaldan
er minnst, hefði landið ekki haldist
í byggð,“ segir Jón, en þegar hefur
hann minnst Hallgerðar langbrók-
ar úr Brennu-Njálssögu með því að
nefna kaffihúsið sem hann og
eiginkona hans reka saman Kaffi
Langbrók.
„Hallgerður var hetja, þótt
margar karlrembur hafi í gegnum
tíðina kosið að minnast hennar sem
skúrks,“ segir hann á sannfærandi
hátt.
Jón segist hafa kynnst byggingar-
listinni af vinnu sinni á safninu á
Skógum, tímann til byggingarinnar
fann hann með því að hætta að horfa
á sjónvarp á kvöldin. Hann hefur nú
borið nokkur tonn af grjóti til hleðslu
og segir að sjálfum þyki sér ótrúlegt
að hann hafi ekki hafist handa fyrr
en síðasta september. „Ég er ekki
frá því að þeir sem áður byggðu
þetta land hafi hjálpað mér því oft
fundust mér steinarnir óeðlilega
léttir,“ segir Jón og býður alla vel-
komna til að nota hofið, svo lengi
sem þeir trúi á hið góða og vilji ná
tengslum við fortíðina.
Reisir hof til heiðurs formæðrum
og forfeðrum Íslendinga
Nóg að gera í bókaútgáfunni