Fréttablaðið - 17.01.2007, Side 70

Fréttablaðið - 17.01.2007, Side 70
Ingi Rúnar Eðvarðsson, prófess-or við Háskólann á Akureyri, ritar grein í Fréttablaðið sunnu- daginn 14. janúar síðastliðinn, og fjallar um flutning ríkisstofnana. Þar kemur fram að Landmæling- ar Íslands hafi verið fluttar upp á Akranes, Landbúnaðarstofnun á Selfoss og Íbúðalánasjóður og Byggðastofnun á Sauðárkrók, og síðan er leitast við að draga lær- dóma af því hvernig til hefur tek- ist. Það væri synd að segja að þessi greinarstúfur prófessorsins ein- kennist af fræðilegri nákvæmni og er fyrst og fremst samansafn af algerlega órökstuddum fullyrð- ingum. Ekki virðist hann hafa gert neina tilraun til að afla sér upplýsinga hjá þeim sem hann skrifar um. Niðurstaða greinar- höfundar er að starfsemi Land- mælinga hafi gengið erfiðlega í fyrstu á Akranesi, þangað til Hvalfjarðargöngin komu. Þetta er einkennileg staðhæfing í ljósi þess að Landmælingar Íslands hófu starfsemi sína á Akranesi þann 1. janúar 1999, en þá höfðu Hvalfjarðargöngin þegar verið opin frá því í júlí 1998. Hjá Land- búnaðarstofnun á Selfossi kvað ganga bærilega, þó margir starfs- menn séu óhressir með að þurfa að keyra úr höfuðborginni. Flutn- ingi Byggðastofnunar á Sauðár- krók er lýst sem fínni tilraun sem hafi því miður misheppnast. Helst virðist mega ráða af greininni að það sem valdi því sé að illa hafi gengið að finna störf fyrir maka starfs- fólks, einkanlega á þró- unarsviði stofnunarinn- ar. Þá kemur fram að flestar ríkisstofnanir þurfi á sérmenntuðu starfsfólki að halda, störfum fyrir maka starfsmanna, góðum samgöngum við höfuð- borgina og góðri netteng- ingu, og telur prófessor- inn flest af þessu vanta á Sauðárkrók. Þetta er algerlega óskiljanlegt. Raunar er óhætt að fullyrða að á Sauðárkróki vanti ekkert upp á neitt af því sem þarna er upp talið. Síðan klykkir hann út með því að flestir þeir starfsmenn sem hófu störf á Sauð- árkróki eftir flutning stofnunar- innar séu fluttir, ýmist til Akur- eyrar eða Reykjavíkur! Við flutning Byggðastofnunar á Sauð- árkrók voru starfsmenn um 25 talsins. Frá þeim tíma sem síðan er liðinn hefur eftir því sem ég best veit einn starfsmaður flutt til Akureyrar, og einn á höfuðborg- arsvæðið. Þróunarsvið Byggða- stofnunar var flutt á Sauðárkrók árið 1998, og stofnunin öll um mitt ár 2001. Starfsmannavelta hefur verið með minnsta móti. Störf hjá stofn- uninni hafa verið afar eftirsótt, og síðast þegar auglýst var starf sérfræðings bárust stofnuninni rúmlega 60 umsóknir sem telja verður harla gott. Annað í grein próf- essorsins er svo eftir þessu. Nýsköpunar- miðstöð virðist hann vilja hafa á Akureyri, en lendir henni svo suður á Kefla- víkurflugvelli í næstu setningu. Fjölgun opinberra starfa á lands- byggðinni er eitt meginatriða nýsamþykktrar byggðaáætlunar. Flutningur ríkisstofnana, eða opinberra starfa, frá höfuðborg- arsvæðinu á landsbyggðina er ekki íslensk uppfinning. Margar nágrannaþjóðir okkar hafa mjög skýra stefnu í þessum efnum og hafa sumar gengið mun lengra en ráðgert hefur verið hér á landi. Má til dæmis nefna Norðmenn og Íra í því sambandi. Varðandi þau dæmi sem tilgreind eru í grein- inni má fullyrða að vel hafi til tek- ist í öllum meginatriðum. Yfir- veguð og vönduð umræða um flutning ríkisstofnana og/eða verkefna hins opinbera út á land er mikilvæg ef vel á til að takast. Með skrifum þeim sem hér hafa verið gerð að umtalsefni hefur greinarhöfundur dæmt sig úr leik í þeirri umræðu. Höfundur er forstjóri Byggða- stofnunar. Flutningur verkefna ríkisins Ígrein sem Steindór J. Erlingsson, vísinda- sagnfræðingur, skrifaði í Fréttablaðið 21. desem- ber sl. vitnar hann í eina af predikunum undirrit- aðs, sem birtist á „tru. is“, sem ber titilinn „Um heimsendis óvissa tíma“. Hann telur hana m.a. koma í veg fyrir að nýstofnaður samstarfshóp- ur, „Samráðsvettvangur trúfélaga“ fari vel af stað og vísar í stefnuskrá félagsins um umburðarlyndi og virðingu milli trúarhópa. Hvergi er komið nærri því að nefna þessi samtök í predikuninni og fullyrðing Steindórs er því algjörlega út í hött og eingöngu hans eigin túlkun. Hann tekur sem dæmi að í predik- uninni sé því „haldið fram að þeir, sem hafna meintri tilvist guðs kristinna manna séu ‘hluttakendur heimskunnar’“. Þessi setning er frá Steindóri komin, og er ekki mín. Meint tilvist guðs er orðalag sem hvergi er að finna í minni predik- un. „Meint tilvist“ er notað þegar eitthvað er vafasamt eða tortryggi- legt. Hér er laumað inn orðalagi, sem er vægast sagt undarlegt og ekki hægt að sjá, að í orðum Steindórs sé mikið umburðarlyndi auðsýnt fyrir per- sónulegri afstöðu einstaklinga gagnvart guði, hvað þá samráðs- vettvangi trúfélaga Mér fyndist það t.d. ekki mikið umburðarlyndi að tala um meinta tilvist vísinda- sagnfræðings. Tilvist guðs verður hvorki sönnuð eða afsönnuð með slíkum málflutningi. Tilvist guðs er hins vegar fullvissa, og það er í mínum huga afar hrokafull afstaða að gefa annað í skyn. En eigi menn erfitt með það, þá get ég sagt trúar- leg fullvissa. Hún hefur verið við lýði svo lengi sem mannskepnan hefur verið til. Tilvitnuð predikun er mjög per- sónuleg úttekt á því hvað gerist með manninum, þegar áföll og aðrir hörmulegir atburðir gerast í lífi einstaklingsins og er líkt við heims- endi í lífi viðkomandi. Sú mann- eskja, sem skellir í góm og lætur eins og ekkert slíkt komi sér við á enn bágar en hin, sem verður fyrir áföllum, en mætir örlögum sínum af þolgæði, trú og í von um að guð standi með henni og bæti um fyrir henni af miskunn sinni. Sá sem heldur því fram að hann sé sjálfur möndull heimsins, sem allt snúist um er komin í öng, að mínum skiln- ingi, og með slíkri afstöðu verður hann ‘hluttakandi heimskunnar’. Það er niðurstaða, sem ég tel vera rétta, en hef ekki fundið upp, held- ur er það niðurstaða margra kyn- slóða og sögð í einföldu máli a.m.k. á tveim stöðum í sálum Davíðs (Ds. 14:1 og 53:2) „Heimskinginn segir í hjarta sínu: Enginn guð er til!“ Þetta er fullyrðing, sem kallar hvern og einn til ábyrgðar á sjálf- um sér, en gerir ekki kröfur um neitt annað. En Steindór slær líka á létta strengi, sem betur fer, og telur mig t.d. halda því fram að 5 milljarðar jarðarbúa séu heimskingjar, af því þeir séu ekki kristnir. Guð er ekki einkaeign kristinna manna og þeir eru tiltölulega fáir í heiminum, sem eiga sér ekki einhverja guðsmynd í sálu sinni, svo fullyrðing Steindórs er nokkuð fyndin, en fyrst og fremst röng. Spurning um heimsku snýr alltaf að manni sjálfum, þ.e- .a.s. er mjög persónuleg spurning og ef maður finnur eitthvað svar við henni, þá er það einnig mjög persónulegt. Kristnir menn trúa hins vegar á guð fyrir nafn Jesú Krists, þ.e. allur skilningur þeirra á guði og túlkun á hugmyndinni um hann á sér fyrst og fremst stað í orðum Jesú Krists, ævi hans og sögu. Annað hafa þeir ekki til að standa á. Það bannar okkur alls ekki að tala saman, deila með okkur reynslu og skilningi, jafnvel trú. Mestu skiptir að lifa saman í bróð- erni og það skulum við gera. Höfundur er prestur í Hallgríms- kirkju. Meint tilvist Guðs og vísindasagnfræði Ég bíð eftir að sjá slíka yfirlýsingu hjá stjórnmálamönnum sem byrjaðir eru að auglýsa ágæti sitt fyrir næstu alþingiskosningar. Orð eru til alls fyrst er gamalt máltæki. Ég er samt hrifnari af máltækinu látið verkin tala. Nú vil ég að ráða- menn þjóðarinnar drífi sig í að opna eins og eitt hjúkrunarheimili fyrir aldraða, fyrir kosningar. Faðir minn 91 árs liggur á spít- ala eftir að hann fékk fjórða heila- blóðfallið fyrir 2 mánuðum, og er kominn í hjólastól, heyrir illa og er að missa sjónina. Hann getur ekki búið einn í íbúðinni sinni. Undanfarin 10 ár hefur hann gert vistunarmat, en svo fer heilsan. Hvað þá? Hjúkrunarheimili? Nei, það er margra mánaða bið eftir slíku. Það hlýtur að vera hægt að reikna út hvað þurfi hugsanlega mörg hjúkrunarrými miðað við aldur og fjölda. Ég skil ekki þessa frestunaráráttu eða framkvæmdastíflu þegar kemur að þessum málaflokki. Það er til nóg af peningum í landinu. Það þarf bara að forgangsraða rétt. Ég veit það fyrir víst að faðir minn er ekki sá eini sem bíður. Aðstandendur fara ekki varhluta af þessu ástandi. Örvænting þeirra og ótti um ósjálfbjarga for- eldra sem búa einir eru farin að taka toll af þeirra eigin heilsu. Faðir minn upplifir sig sem niður- setning því það er verið að finna leið til að útskrifa hann af spítal- anum. Er ekki kominn tími til að við fjárfestum í fólki? Mér finnst það. Höfundur er leikskólakennari. Stórsókn í öldrunarmálum Tilvist guðs verður hvorki sönn- uð eða afsönnuð með slíkum málflutningi. Tilvist guðs er hins vegar fullvissa, og það er í mínum huga afar hrokafull afstaða að gefa annað í skyn. Nú vil ég að ráðamenn þjóðar- innar drífi sig í að opna eins og eitt hjúkrunarheimili fyrir aldraða, fyrir kosningar. Yfirveguð og vönduð umræða um flutning ríkisstofnana og/eða verkefna hins opinbera út á land er mikilvæg ef vel á til að takast. Verndum bernskuna Ígrunnskólalögumer lagt bann við mismunun nemenda vegna trúarbragða. Þrátt fyrir það hafa skólayfirvöld í Garða- bæ, Álftanesi og Mos- fellsbæ veitt einu trú- félagi aðstöðu innan grunnskóla þar með svokallaðri Vinaleið. Yfirlýst markmið og stefna trúfélagsins, Þjóðkirkjunnar, er trúboð, boðun. Fyrirmyndin til sjö ára í Mosfellsbæ er óneitan- lega blygðunarlaust trúboð. Þó stendur í Aðalnámskrá að skól- inn sé fræðslustofnun en ekki trúboðsstofnun. Bein og óbein skilaboð Vina- leiðar eru skýr: Kristni er eðli- leg, æskileg. Af því leiðir að trú- leysi eða önnur trú hlýtur að vera óeðlileg, óæskileg. Í alþjóða- lögum um borgaraleg réttindi er foreldrum og forráðamönnum barna tryggður réttur til að ala upp börn sín samkvæmt eigin skoðunum í trúmálum. Börn eiga heimtingu á að skóli þeirra sé griðastaður fyrir áróðri, pólitískum, trúarlegum sem öðrum. Réttur þessi er tryggður í Barnasátt- málanum. Stjórnarskráin á að tryggja trúfrelsi en frelsi manna er veru- lega skert ef eitt trú- félag nýtur þvílíkrar sérgæsku og forrétt- inda sem Þjóðkirkjan gerir. Skólayfirvöld hafa í engu svarað ábend- ingum og kvörtunum, það sama má segja um menntamálaráðuneytið. Þjóð- kirkjan kýs að beita blekkingum og fær tæpar fjögur þúsund milljónir á ári úr ríkissjóði. Einkafyrirtæki (Sund h/f) styrk- ir þar að auki Vinaleið. Í ljósi alls þessa óska ég eftir lögmanni til að kanna grundvöll lögsóknar gegn stjórnendum Hofsstaðaskóla, skólayfirvöld- um í Garðabæ, menntamálaráð- herra, sem og „skólaprestinum“, Garðasókn, biskupi og Þjóðkirkj- unni. Vegna tregðu, einþykkju og blindu ofangreindra aðila má búast við að málið þurfi að sækja í héraði, Hæstarétti og allt til Evrópudómstólsins. Vilji fleiri foreldrar eða borg- arar taka slaginn til verndar óhörðnuðum barnssálum eru þeir velkomnir. Jafnframt væri vel þegið ef fjársterkur aðili vildi taka að sér að styrkja þessa baráttu fyrir sjálfsögðum og lög- bundnum réttindum barna og forráðamanna þeirra. Höfundur er sálfræðingur. Börn eiga heimtingu á að skóli þeirra sé griðastaður fyrir áróðri, pólitískum, trú- arlegum sem öðrum. Innritun í símum 588-3630 og 588-3730, eða í skólanum að Síðumúla 17, tölvu- póstur: ol-gaukur@islandia.is Í boði er fjölbreytt nám með vönduðu námsefni fyrir alla aldursflokka, bæði byrjendur og þá sem kunna eitthvað fyrir sér. Nánari upplýsingar um skólann og námsleiðir er að fá á heimasíðunni: www.gitarskoli-olgauks.is eða í skólanum á innrit- unartíma, en innritað er alla virka daga kl. 14:00 til 17:00. ww w.g itar sko li-o lga uks .is Hægt að fá leigða HEIMAGÍTARA kr. 3500 á önn INNRITUN DAGLEGA KL. 14-17 G A U K U R – G U T E N B E R G Heimasíða: www.gitarskoli-olgauks.is 588-3630 588-3730

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.