Fréttablaðið - 10.03.2007, Page 84

Þegar ég var að kynna mér „decadent“ lífshlaup drottninganna þriggja
fór ég að velta fyrir mér tískufyrirmyndum almennt. Eru örlög þeirra
alltaf grimm? Verður lífsstíll þeirra og dekadansinn þeim alltaf um
megn? Tískuíkon líkt og Marilyn Monroe, Elvis Presley og Candy Dar-
ling létust öll um aldur fram vegna síns misjafna lífsstíls. Líti maður til
tískuheimsins sést að þar þrífst einnig margt misjafnt. Þau þversagna-
kenndu gildi ríkja oft í fyrirsætuveröldinni að mikilvægast sé að passa
upp á holdafarið og vera eilíft hress fyrir framan myndavélina. Eins
erfitt og þrúgandi og það hlýtur að vera þá verða þær að vera grennri
og grennri en um leið hressari og hressari í einstaklega kröfuhörðu
starfi. Kannski ekki furða að ungar fyrirsætur gleymi sjálfum sér
stundum í skemmtanalífi og vangaveltum um eigin þyngd ... Einhvers-
staðar verður maður að fá viðurkenningu og það þarf alveg sérstaklega
sterk bein í þennan kröfuharða bransa. Því hlýtur maður að fagna þeim
fréttum sem berast utanúr heimi þess eðlis að ýmis evrópsk tískufyrir-
tæki ætli að ráðast gegn ímynduðum, úreltum og allt of lágum þyngdar-
stuðli fyrirsætna. Það er merkilegt hvernig tískuímyndin breytist allt-
af eftir tímabilum. En einnig heimshlutum og var bilið líklega einna
mest og breiðast á áttunda áratugnum. Þá brutust úr austrinu frá Japan
tískuhönnuðir með byltingarkenndar og
magnaðar hugmyndir. Á tískupöllunum
mátti þar sjá „destructive“ hönnun, mód-
elin voru oftar en ekki máluð hvít og virt-
ust veikbyggð, brothætt og vannærð og
tískuhönnun var almennt færð á annað stig.
Nú var tískan ekki aðeins flott og glæsi-
leg heldur var einnig leikið með dekkri og
ljótari hliðar lífsins. Annað var uppi á ten-
ingnum í vestrinu. Bandarískir hönnuð-
ir á borð við Ralph Lauren, Donnu Karan
og Calvin Klein gerðu út á heilbrigt og
„fit“ útlit í tískuherferðum sínum. Módel-
in voru sólbrún, fersk og í formi. Þetta var
áratugur súpermódelanna, Claudia Schif-
fer, Linda Evangelista og Cindy Crawford
lögðu línuna. Svo kom Kate Moss og rugl-
aði öllum ímyndum. En mikilvægast verð-
ur alltaf að muna að rækta sjálfan sig og þá
getur maður leyft sér að dansa dekadans-
inn stöku sinnum.
Grýtt eða greið leið
tískufyrirmyndanna?
Ebay er í uppáhaldi
Hið víðfræga og einstaklega grípandi lag Walk on the Wild Side með Lou
Reed skipar vafalaust sérstakan sess í hugum margra. Það sem hins
vegar kannski ekki allir vita er að textinn í laginu fjallar alls ekki um hin
venjulega dag og veg. Í laginu gerir Reed ódauðlegar merkilegar dívur
nokkrar, nefnilega dragdrottningar og költ
kvikmyndastjörnur sem máluðu New York
borg glimmer-rauða á síðari hluta 7. ára-
tugarins. Meðal þeirra sem Reed syngur
um í laginu sínu er þessi heillandi heilaga
þrenning: Holly Woodlawn sem er sú eina
þeirra sem lifir enn í dag glamúr-lífi sem
leikkona og gaf nýverið út ævisögu, A Low
Life In High Heels; Candy Darling sem lést
langt um aldur fram úr hvítblæði eftir
skrautlegt líf og Jackie Curtis
sem var einnig leikritaskáld
og leikkona. Í háum hælum,
rifnum sokkabuxum, með
skólit í hárinu og ódýran
farða gáfu þær New
York borg hressandi lit
og urðu með tímanum
goðsagnakenndar
tískufyrirmyndir.
Þær voru myndefni
frægustu ljósmynd-
ara þessa tíma,
tímarit eins og
Vogue gripu lúkk
þeirra á lofti og
hjá þeim kynntist
David Bowie
glimmerlúkkinu
sem hann nýtti
svo í gerð Ziggy
Stardust. Þær settu
glamúrsenuna í New
York og engin sönn
áhugamanneskja um
glamúr og bóhem-
glaum verður svik-
in af því að kynna
sér nánar þessar
dúllur.