Tíminn - 29.09.1979, Blaðsíða 7

Laugardagur 29. september 1979
/
7
Vilhjálmur
Hjálmarsson
þjóöarinnar dvelur i „þykjast-
mannalandinu”.
Haltu mér- slepptu
mér.
Ég skal aö lokum nefna enn
eitt dæmi úr „þykjustunni”.
Það er nokkuö afmarkaöra en
þau atriöi, sem hér hefur veriö
drepiö á og varöar eimkum al-
þingismenn og þó sér i landi
ráðherra!
Ég hef sem þingmaöur — aö
sjálfsögöu — kynnst nokkuö
gerö fjárlaga. M.a. I fjár-
veitinganefnd i 3 ár I tíö fyrri
rikisstjórnar Ólafs Jóhannes-
sonar og svo i rikisstjórn Geirs
Hallgrimssonar.
NU eru allir, sem aö þeim
málum vinna, sama sinnis um
þaö, aö æskilegt sé aö fjárlögin
sýni raunsanna mynd af tekjum
og gjöldum rikisins á þvi tima-
bili sem þau spanna. En I bæöi
skiptin þóttist ég veröa var viö
nánast óskemmtilega mikla til-
'hneigingu I þá veru, aö komast
hjá þvi aö meta útgjaldaþörfina
af fullu raunsæi og aö horfast I
augu viö óhjákvæmilega tekju-
öflun.
Ég gæti nefnt einstök dæmi
um þetta mál minu til sönnunar.
En þaö er gersamlega óþarft!
Merkin sýna verkin! 1 tiö þess-
ara tveggja rikisstjórna stofn-
aöi rikissjóöur til 30 milljaröa
skuldar viö Seölabankann.
Ekki eins og aðrir
menn.
Fyrir nokkrum dögum hitti ég
kunningja minn á förnum vegi.
Hann var aö vanda ómyrkur I
máli vægöarlaus I dómum um
valdhafana og afætulýö (!)
sem niddist á þvi góöa fólki,
sem skapaöi verðmætin og ætti
enga sök á veröbólgu og öörum
ófarnaöi. Ekki fór á milli mála
hvorri fylkingunni hanri til-
heyröi!
Sannleikurinn er sá, aö býsna
margir einfalda fyrir sér Hlut-
ina einmitt á þennan hátt. —
Sakammir og brigslanir heims-
ins snerta mig ekki, sagöi Todda
trunta. Og þeir eru ekki fáir,
sem eru svo glaöir i „þykjust-
unni” sinni, aö þeir geta af heil-
um huga tekiö undir þessi orö!
En þaö auöveldar siöur en svo
aö leysa vandasöm viöfangs-
efni.
Mál að halda heim úr
herleiðingunni.
Margs þarf búiö viö. Og þeir
sem stýra landsmálum hverju
sinni. Rikisstjórn, þingflokkar
og aðrir liösmenn veröa margs
aö gæta ef vel á aö fara.
Núverandi rlkisstjórn er
ærinn vandi á höndum, en hún
hefur lika mikla möguleika, þvi
nokkuð stór hluti þjóöarinnar
styöur hana til allra góöra
verka.
Fátt kæmi islensku samfélagi
betur en að viö kæmumst til
sjálfra okkar, stjórnvöld og öll
alþýöa, næöum heim úr herleiö-
ingunni i „þykjastmannaland-
inu” þar sem viö höfum setiö viö
kjötkaclana um sinn.
Vilhjálmur Hjálmarsson.
mmmmmmmmmmmmmmmmmmm^Jf
Þaö væri synd aö segja, aö sú
einkum eigi viö íslendinga upp
til hópa á öllum tlmum og á öll-
um sviöum. — Eftir aö Is-
lendingar fengu aftur sjálfsfor-
ræöi námu þeir land sitt á ný og
viöhöföu engin vettlingatök.
viö margháttaöa uppbyggingu
og þjónustu. — Sama er aö segja
um ríkið sem sér um þætti eins
°g tryggingar, heilsugæslu,
samgöngur og fræöslu ýmist eitt
sér eöa i samvinnu viö aöra
einkum sveitarfélögin. Nálegá
auðvelt sé aö draga saman hjá
hinu opinbera án þess aö nokkur
hafi óþægindi af.
Holur hljómur.
Fátt er þaö I almennri
Þjóð að þykjast
mæti eru á bak viö. M.ö.o. aö
eyöa meiru en aflaö er. En þaö
er einmitt þetta, semflestir
viröast vilja gera.
Alþingismenn og ráöherrar
eru deigir viö aö draga úr þeirri
þjónustu, sem kjósendur þeirra
krefjast, heykjast á þvi aö afla
nægra tekna og reka svo ríkis-
sjóöinn árum saman meö búll-
andi halla.
Bankar hafa lánaö sparifé
landsmanna fyrir litilræöi og
skilaö eigendum þess ónýtum
veröbólgupeningum.
Og einstaklingarnir taka
„llfSgæöin” út á afborgun
sem frægt er.
Alft er þetta mjög veröbólgu-
hverjandi. Og allt er þetta svo
vel kunnugt og ber vott um svo
stórfelldan tviskinnung, aö ekki
er von aö vel fari. — Veröbólga
er alheimsfyrirbæri. Fimm til
tiu prósent veröbólga veldur ná-
lægum þjóöum þungum áhyggj-
um er reynist þeim öröug viöur-
eignar. Veröbólguvandi Islend-
inga er margfalt stærri og verö-
ur óleysanlegur á meöan þorri
Enn er vel unniö á Islandi I
mörgum greinum. Þarf áu staö-
hæfing engra útlistana viö þvi
dæmin eru degirium ljósari.
En á öörum sviöum hafa
menn kosiö að lifa I „þykjust-
unni” um hriö og i svo rlkum
mæli aö meö óllkindum má
kalla.
Samhjálp og
félagshyggja
heiðurstákn.
Fyrir hundraö árum fengu Is-
lendingar á ný eigin stjórnar-
skrá og 70 árum siöar var
lýöveldi endurreist. Merkilegt
kerfi samhjálpar og féiag's-
hyggju hefur veriö byggt upp I
landinu. Frjáls sámtök hafa lyft
grettistökum. Sem dæmi frá
tveimur gerólikum sviöum má
nefna Samband islenskra sam-
vinnufélaga og Samband Is-
lenskra berklasjúklinga. —
Sveitarfélögin og samtök þeirra
hafa þróast og orðiö æ virkari
ön pessi télagslega uppbygging
og skipulagöa samhjálp hefir
oröiö til eftir 1874.
Lýðskrumið< lætur sig
ekki án vitnisburðar.
Eins og nærri má geta kostar
svo vlötæk samhjálp og opinber
þjónusta mikla fjármuni. Þeir
fást ekki úr loftinu heldur eru
innheimtir hjá borgurunum
m.a. I formi margvíslegra
skatta og tolla.
Nálega öll eöa öll hin opinbera ■
þjónusta er þannig vaxin aö viö
teljum okkur ekki geta án
hennar veriö.
Þrátt fyrir þaö hefir nokkrum
lýöskrumurum þótt henta aö slá
sér keilur á þvi, aö krefjast
samdráttar á starfsemi þess
opinbera I þeim „fróma” til-
gangi aö létta álögum af al-
menningi eins og þaö er gjarnan
oröaö.
Mikill fjöldi fólks hefi tekiö
kröftuglega undir þetta I ræöu
og riti. Er þá jafnan fullyrt, aö
pólitiskri umræöu semhefir hol-
ari hljóm en einmitt þetta tal.
Skulu nefnd nokkur atriöi þvi til
staöfestu.
I ótölulegum fjölda blaöa-
greina og I ótal ræöum, sem
hniga I þessa átt er nálega
aldrei nefnd ákveöin og bitastæö
dæmi um hvað leggja megi niö-
ur. Þess I staö er lopinn teygöur
meö almennum orðum um sukk
og óráösiu hins opinbera.
Þrásinnis kemur þaö upp, aö
þeir sem fjöloröastir eru um
sparnaö t.d. hjá rikinu krefjast
jafnframt stórbættrar þjónustu
af rikisins hálfu. Þaö t.d. al-
gengt aö dagblöö fjalli I leiöara
fjálglega um ráödeild og sparn-
að i opinberum rekstri en krefj-
ist á næstu siöu stóraukinna
framlaga til vinsælla og oft
nauðsynlegra athafna. Sama
gildir um heilu stjórnmála-
flokkanna og svo auðvitaö fjöl-
marga einstaklinga.
Fæstir þeirra semgagnrýna
haröast eyöslusemi I opinberum
rekstri hafa nokkuö aö athuga
viö sóun eigna og aflafjár meöal
einstaklinganna.
Allur þessi tviskinnungur
gerir annars nauösynlega gagn-
rýni og aöhald máttlaust og
raunar broslegt eins og jafnan
vill veröa þegar fulloröiö fUlk er
aö þykjast — og mistekst aö
dylja þaö.
Til andskotans með
verðbólguna.
Hrikalegasta dæmiö um
„þykjustuna” um þessar mund-
ir er baráttan (!) gegn verö-
bólgunni. Stjórnmálaflokkar
segja henni striö á hendur.
Stéttarfélögin i sama máta. Og
allur almenningur sótast út i
veröbólguna og segir til and-
skotans meö hana.
Nú vill svo hrapallega til aö
einn öflugasti veröbólguvaldur-
inn er aö hafa meiri peninga I
umferö en raunveruleg verö-
EFLUM TÍMANN
Sjálfboðaliðar hríngi i sima
86300 eða 86538, Siðumúla 15
Reykjavik, á venjulegum skrif-
stofutima.
• • • ••
Þeim sem senda vilja framlög
til blaðsins er bent á að giró-
seðlar fást i öllum pésthúsum,
bönkum og sparisjóðum. Söfn-
unarreikningurinn er hlaupa-
reikningur nr. 1295 i Samvinnu-
bankanum.
Styrkið Tímann
Fyllið út þennan seðil og sendið til Tímans
í pósthólf 370, Reykjavík
Ég undirritaður vil styrkja Tímann með
þvi að greiða i aukaáskrift
j | heila hálfa á llláliuðl
Nafn ' ______________________
Heimilisf.----------------------------------------
Sími