Tíminn - 18.05.1980, Qupperneq 11

Sunnudagur 18. mai 1980
11
Fjallkonan á skólaskemmtun 1934. (Sigrlöur Gisladóttir i skautbúningi
frú Sigriöar.)
af þessum góöu konum og þeirra
mikla starfi uröu mér töluvert
lærdómsrikt. Minnist ég þeirra
allra meö miklu þakklæti, þótt
hér sé aðeins getið nafna þeirra,
er staðnum stýrðu.
Góðar stúlkur, sem
gengu úr hlaði á vorin.
Ég fæ mig ekki til þess að setja
punkt aftan við þennan greinar-
stUf nema segja fáíin orö um neir
enduma. Ég hef kynnst þeim
töluvert mörgum hverjum.
Tuttuguogfimm ára námsmeyj-
um og eldri hef ég mætt viðs veg-
ar um landið. Margar eru búsett-
ar á Austurlandi og fjölmargar i
Fljótsdalshéraði. Þær róma skóla
sinh og eru þakklátar. Min sann-
færing er sú, að þakklæti þeirra
sé verðskuldað, þvi ég sé ekki
betur en þar sem þær eru lofi
verkin meistarann.
Tuttuguogfjögurra ára náms-
meyjar og yngri hitti ég fyrst I
skólanum á formannsárum min-
um. Nærvera min, og einkum við
skólasetningar og skólaslit, geröi
það að verkum, að við eignuð-
umst sameiginleg áhyggjuefni og
lika gleðistundir. Og ég varð oft
vitni að mikilli ástundun og elju-
semi. Ég fékk einnig að sjá vtri
teikn um afrekstur vetrarstarfs-
ins og renndi grun i þann árang-
ur, sem hvorki verður mældur t
einkunnum ne markaður af mun-
um þeim, sem stillt er út á sýn-
ingum, nema þá óbeint.
Ég held flestar hafi þær komið
á haustin með þvi hugarfari að
hafa gagn af skólavistinni. Og
min tilfinning var sú, aö þær
hefðu vissulega haft hennar nokk-
ur not, þegar upp var staðið að
vori. Að það voru góðar stúlkur,
sem þá gengu úr hlaði á Hall-
ormsstað, dró ég aldrei I efa.
Þaö er mitt mat, að kennurum
og nemendum á Hallormsstaö
hafi jafnan verið ósýnt um að
mæla tíma og telja mínútur á
þann hátt, sem kjarasamningar
krefjast nú til dags. Og á hús-
mæðraskólunum yfirleitt hefur
vinnusemin verið höfð I hávegum
og nótt lögð við dag, þegar mikils
þótti við þurfa.
Til þroska og
sálubóta
A afmælum er okkur tamt að
lita um öxl. örðugra er að sjá
fram I timann.
Um þessar mundir er gerð hér
á landi alvarleg tilraun til nýskip-
unar framhaldsskóla. Austfirð-
ingar taka þátt I henni. Samræm-
ing náms, byggðasjónarmið og
efling verkmennta eru gildir
þættir I hinni nýju skólagerð.
Húsmæðraskólanum á Hall-
ormsstað er ætlað hlutverk. Hon-
um er ætlað að verða hlekkur I
samfelldri keðju, og þess vænst,
aö hann veiti þar þýðingarmikla
þjónustu. Mér þykir einsýnt, aö
þetta gangi eftir.
En ef vel á að vera — hann þarf
að verða ofurlitið meira. Skólinn
þarf að byggjast upp sem heimili
i þá veru, að þar sé að finna grið-
land vetur, sumar, vor og haust
fyrir þá, sem þar dveljast lengri
eða skemmri tima. Gildi fastra
punkta I tilverunni er ævarandi.
Skógurinn er samur og fyrr.
Veðráttan sömuleiðis. Og manns-
höndin hefur verk að vinna —
hugur bæði og hönd.
Um þetta skal ekki fjölyrt. En
einboöið virðist mér að fullnýta
beri húsið gamla og góöa og svo
umhverfiö til þroska og sálubótar
sem fyrr, — I samræmi við áform
þeirra, ,,sem reistu bæinn,
byggöu hann.”
Tvær sfðustu forstöðukonur á
Hallormsstað, þær Guðbjörg og
Anna Heiður, hafa staðið sinar
vaktir I miklum veðraham. Þær
hafa orðið að sigla krappan sjó,
en þeim hefur tekist að hálsa
kvikuna og verjast áföllum. Farið
hefur verið inn á nýjar brautir
meðan breytingarnar riöa yfir og
með ágætum árangri.
Nokkrum sinnum hafa valdhaf-
ar gert þvi skóna að taka hús-
mæðraskólann til afnota fyrir
starfsemi, óskylda markmiðum
frumherjanna. Austfirðingar
hafa þá brugðizt hart við og vikiö
til hliöar öllum slikum áformum.
Nú er minnst 50 ára afmælis
húsmæðraskólans að Hallorms-
stað. Enn sem fyrr er fjöregg
hans I höndum Austfirfiinga.
Vilhjálmur Hjálmarsson
Allt á sama stað Laugavegi 118 - Simar 22240 og 15700
EGILL VILHJÁLMSSON HE
Auglýsið
í Tímanum SÍMI 86300