Fréttablaðið - 11.08.2007, Síða 22

Nú er ég kominn á lokasprettinn
með bókina mína, ENGLAR
DAUÐANS. Það er komið hátt á
þriðja ár síðan ég byrjaði á fyrstu
drögum. Fjölda vinnustunda hef
ég ekki haldið saman en þær eru
orðnar þó nokkuð margar.
Næði til að skrifa er soldið
ótryggt á fjörugu heimili svo að
frú Sólveig stakk upp á því að við
skildum að borði og sæng til að ég
gæti snúið mér að því að klára
bókina. Þessi tímabundni skilnað-
ur er snilldarhugmynd.
Reyndar er einangrunin rofin
einu sinni á sólarhring því að mér
er boðið að borða kvöldmat með
fjölskyldunni. Í gær rauk litla Sól
þrisvar frá matborðinu til að
sanna fyrir mér að hún gæti staðið
á haus. Það er ekki leiðinlegt að fá
að sitja til borðs með svona dömu.
Þessi verslunarmannahelgi fór
fyrir ofan garð og neðan hjá mér
þótt ég hefði hæglega getað laum-
ast út um kjallaraglugga til að
bregða mér á þjóðhátíð í Eyjum.
Þessa dagana læt ég mér duga
að ferðast í bókum, bæði bókinni
minni, og svo í bókum sem ég er
að lesa. Í augnablikinu er ég að
klára skondinn reyfara sem heitir
Le vol des cigognes eða Flug
storkanna eftir Jean-Christophe
Grangé.
Þar segir frá ferðalagi manns
sem tekur að sér það verkefni að
fylgja farfuglum, nánar tiltekið
storkum, eftir á langferð þeirra
til vetrardval-
ar í miðri
Afríku. Í
kvöld
liggur leiðin til
Egyptalands.
Ferðalög í bókum hafa
marga kosti. Maður ræður sjálfur
ferðahraðanum og þarf ekki að
hafa áhyggjur af vitleysingum
sem stunda framúrakstur og koma
úr gagnstæðri átt. Þægindin eru
mun meiri en á Saga Class far-
rými og engar górillur að leita að
naglaklippum í farangrinum.
Ferðalag gegnum góða bók er
ævintýri – án áhættu.
Að vísu bjóða merkilegar bækur
upp á sálarháska í leit að andleg-
um fjársjóðum – en hver hugsar
um velferð sálarinnar nú á þess-
um tímum gulls og glóðarsteiktra
hamborgara?
Það er smámsaman að renna upp
fyrir mér að það er vafasamur
búhnykkur fyrir dagbókarhöfund
að gerast einsetumaður. Einsemd-
inni fylgir yfrið nóg næði til að
halda dagbók en hins vegar skort-
ir töluvert upp á æsilega atburði
til að fanga athygli væntanlegra
lesenda. Við því er eina ráðið að
sækja atburðina á netið og flytja
þá til sín.
Í fréttum er það helst – fyrir
utan bílslys og líkamsmeiðingar –
að strákur og sextán ára stelpu-
hnokki voru handtekin í Leifsstöð
með hálft kíló af kókaíni innvortis,
snyrtilega innpakkað í álpappír og
smokka. Parið var að koma frá
Venesúelu og hafði fyrir glópalán
sloppið með smyglvarninginn um
Bandaríkin. Þessari heimsreisu
lauk svo með rassaskoðun og
gegnumlýsingu hjá tollinum í
Keflavík.
Ég mun seint mæla því bót að
fólk reyni að smygla eiturlyfjum
til Íslands en við verðum að kunna
að gera greinarmun á glæpamönn-
um sem stunda iðju sína í ábata-
skyni og sjúklingum sem eru und-
irlagðir af fíkn og hafa enga stjórn
á lífi sínu eða athöfnum. Engin
heilbrigð manneskja fer til Suður-
Ameríku og treður hálfu kílói af
eiturlyfjum upp í boruna á sér inn-
vöfðu í álpappír og smokka. Að
sextán ára barn skuli gera þetta
segir manni hversu alvarlegur
þessi fíknisjúkdómur er og erfið-
ur viðfangs.
Úr því að atvinnustjórnmála-
mennirnir okkar aðhafast ekkert í
sambandi við fíkniefnavandann –
annað en að skaffa með semingi
allt of lítið fjármagn til meðferð-
armála – þá er kominn tími til að
fólkið í stjórnmálaflokkunum,
þjóðin sjálf, taki af skarið og segi
þeim fyrir verkum. Alla vega ríkir
„þverpólitísk“ sam-
staða svo maður noti
útjaskað orð um að
okkur langar ekki
að sjá á eftir fleiri ungmennum
í fangelsi, glötun og dauða.
Ágætt væri til dæmis að byrja á
því að gera skýran greinarmun á
sjúklingum og glæpamönnum, sjá
sjúklingum fyrir aðhlynningu og
setja glæpamennina í tukthús.
Sjúklingar stefna lífi sínu í
hættu til að smygla nokkrum
grömmum af vímuefnum milli
landa. Glæpamenn hafa hins vegar
samráð um ólögmætar aðferðir til
að ná fé af heiðarlegum borgurum
með góðu eða illu.
Það voru ekki útúrdópaðir
krakkar sem stálu milljörðum af
þjóðinni með verðsamráði um
olíuprísa. Það voru heldur ekki
eiturlyfjafíklar sem stálu sölu-
skattslækkun upp á milljarða sem
áttu að ganga til allrar þjóðarinn-
ar og stungu í sinn eigin vasa.
Við erum samábyrg fyrir hvert
öðru. Sú ábyrgð gerir okkur
mennsk. Hvenær ætlum við að
axla hana?
Gerði hlé á einangruninni og ætl-
aði að drekka kaffi með mínum
góða ritstjóra, Jóni Kaldal. Við
höfðum mælt okkur mót á bóka-
kaffihúsinu sem til allrar ham-
Um velferð sálarinna
gull og grillaða hamb
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um tímabundinn hjónaskilnað að borði
á sjúklingum og glæpamönnum; fjallað um ferðamáta lestrarhesta; og loks er sagt
ósýnilegum ritstjóra og friði á jörðu.
3
Ná›u flér í Lottómi›a á næsta
sölusta› e›a á lotto.is
lotto.is
firefaldur pottur!