Fréttablaðið - 11.08.2007, Síða 28

V
algeir Sigurðsson
lítur á sig sem tón-
listarmann fyrst og
fremst þótt hann
hafi aðallega starfað
við hljóðupptökur
síðustu ár, og hann vann náið með
Björk meðal annars eins og frægt
er. Hann flutti í Seljahverfið árið
2000 og kom sér upp hljóðupp-
tökuveri sem hann kallar Gróður-
húsið. Síðustu ár hefur hann unnið
að ýmsum verkefnum og verið
mikið að heiman og ferðast um
heiminn. „Þetta hefur alltaf verið
mitt heima þó ég fari út,“ segir
hann þar sem við sitjum í miðju
Gróðurhúsinu og hlustum á nýju
plötuna hans Ekvilibríum sem
rennur ljúflega í gegn. Fyrir ári
stofnaði hann Bedroom Commun-
ity og nýja platan er þriðja platan
sem Valgeir gefur út. Áður gaf
hann út tónskáldið og undrabarnið
Nico Muhly frá New York sem
flokkast undir nýklassík og Ben
Frost með tilraunakennda raftón-
list. Það á að vera breidd í útgáf-
unni og hún er ekki bundin við
neina eina tónlistarstefnu. En Val-
geir leggur samt áherslu á fram-
sækna og nýjungagjarna tónlist.
„Ég stofnaði útgáfuna meðal ann-
ars til þess að geta komið þessari
plötu frá mér og farið að vinna í
eigin verkefnum. Þessi plata hefur
orðið til meðfram öðru sem ég hef
verið að gera á löngu tímabili en
ég byrjaði ekki markvisst að vinna
í henni fyrr en í fyrra.“
Þó að Bedroom Community sé
íslensk útgáfa er Valgeir fyrst
Íslendingurinn sem hann gefur
út. „Mér finnst ekki skipta máli
hvar tónlistin er upprunnin. Ef ég
rekst á eitthvað áhugavert þá vil
ég vinna með það. Það er alveg á
stefnuskránni að gefa út Íslend-
inga en þetta er engin þjóðar-
stoltsútgáfa. En það er mjög mikil
fjölskyldustemning og persónu-
leg tenging í þessari útgáfu.“ Val-
geir og samstarfsmenn hans í
Bedroom Community fylgja plöt-
unum vel eftir og koma þeim í
dreifingu um allan heim. Ekvi-
libríum kemur út í Bandaríkjun-
um, Evrópu og Japan eftir mánuð.
„Það er mikil vinna að koma plötu
frá sér. Ég hafði lítið komið
nálægt þeirri vinnu áður. Ég hef
unnið fullt af plötum en þá hef ég
klárað plöturnar og skilað af mér
og ekki þurft að fylgja þeim
lengra, bara farið í næsta verk-
efni. Núna þurfti ég allt í einu að
láta framleiða diskana, útbúa
pressupakka, finna tónleikastaði
og spila og allt þetta stúss. Það
var rosalega mikil vinna með
fyrstu tvær plöturnar en núna er
ég búinn að byggja upp ákveðið
ferli sem þessi plata fer í og net
af fólki til að vinna með. Það er
nefnilega ekki nóg að vera bara
með góða plötu. Það þarf að koma
henni áleiðis.“
Valgeir hefur skapað sér gott orð
sem hljóðupptökumaður, en var
það alltaf planið? „Já, ég ákvað það
þegar ég var níu ára. Ég ætlaði
alltaf að vera tónlistarmaður. Svo
komst ég í stúdíóvinnu 17 ára og
varð mjög heillaður af því ferli.
Það að spila í hljómsveit er svo
mikið vesen, og það að vera með
sama fólkinu alltaf í hljómsveit er
mjög mikið vesen, þannig að það er
miklu skemmtilegra að vinna með
alls konar fólki. Vera alltaf kominn
í nýja og nýja hljómsveit og vera í
stúdíóinu þar sem ég get legið yfir
einhverju og gert vel, en ekki vera
alltaf pirraður eftir tónleika af því
að það var ömurlegt sánd. Það
hentar mér rosalega vel og það á
rosalega vel við mig að liggja yfir
smáatriðum. Ég er mikill grúskari.
En þessi blanda, mismunandi verk-
efni, mismunandi tónlist, mismun-
andi fólk hentar mér vel. Þarna sá
ég að ég gæti unnið við tónlist og
haft gaman.“ Valgeir tekur skýrt
fram að hann sé tónlistarmaður
frekar en tæknimaður. „Það er mis-
jafnt hversu mikil áhrif hljóðupp-
tökumaður hefur á tónlistina. Það
fer eftir því hversu mikil þörf er á
því eða hversu opið það er. Aðal-
atriðið í samstarfi er að einn plús
einn verði meira en tveir. Að það
verði til eitthvað kemistrí sem
verður að einhverju nýju eða sterk-
ara.“ Valgeir útskýrir að hann nýti
stúdíóið eiginlega eins og hljóð-
færi. „Ég er tónlistarmaður frekar
en tæknimaður ef maður tekur það
sem andstæða póla, þó það sé mikil
skörun þar. Ég hafði mikinn áhuga
á tækni og græjum en núna er það
meira í blóðinu þannig að tæknin
sjálf er bara áhald til að búa til tón-
list,“ segir hann hugsi. „Þetta snýst
líka um að vinna með fólki og að
vinna með hugmyndir. Það er það
sem heldur mér gangandi frekar
en að sitja einn við græju. Það er
þetta mannlega.“
Valgeir tók núna síðast upp
Sprengjuhöllina, vinsælustu
hljómsveit Íslands, á milli þess
sem hann tók upp nýju plötuna
hans Nicos Muhly. Tónlistin sem
hann fæst við er mjög mismun-
andi og hann reynir að festast
ekki í einhverju fari. „Fólk segir
mér stundum að það heyri að ég
hafi tekið upp plötu. Jú, ég held
það séu einhver fingraför og ég
hugsa að þau séu að verða sterk-
ari með árunum.“ En hvað gerist
þegar þú ræður öllu sjálfur,
semur, tekur upp og próduserar?
„Það er þessi plata,“ svarar hann
og hlær. „Þarna er ég ekki að
vinna með hugmyndir annarra
heldur mínar grunnhugmyndir.
Lögin sem rötuðu á plötuna voru
alveg tvímælalaust mín eigin. Það
sem kjarnar þessa plötu er að öll
þessi tónlist er mjög mikið ég, þó
það séu gestahljóðfæraleikarar
og söngvarar.“ Platan fer um
víðan völl og er ekki bundin við
eina tónlistarstefnu.
„Hún er kannski dálítið saman-
safn af ýmsu sem ég hef fengist
við áður. Ég held hún sé mjög
breið af því að hún er ekki samin
öll í einu. Þetta er ekki konsept-
plata þannig að hún gangi út frá
einhverju einu. Þetta hefur safn-
ast á ferlinum. Ég hef kannski
verið að vinna í einhverri hug-
mynd og beðið þann sem ég er að
vinna með að spila eða hlusta og
fengið einhver viðbrögð, og svo
hefur það legið í frystikistunni.
Svo fór ég að grafa þetta allt upp
og þá kom ýmislegt í ljós.“ En
hvernig tilfinning er það að vera
búinn að hreinsa til? „Það er mjög
góð tilfinning. Þetta er ágætis ferli
að hreinsa svona út. Af því að ég
er alltaf að vinna í tónlist, en ég
hef ekki verið að koma fram undir
mínu eigin nafni. Það safnast upp
alls konar frosin læri, lundir, og
það þarf að matreiða það,“ segir
Valgeir og hlær áður en hann held-
ur áfram með þessa samlíkingu.
„Maður er í einhverju verkefni og
tekur eitthvað stykki með sér
heim fyrir frystinn og svo er allt í
einu kistan yfirfull. Þegar ég byrj-
aði að velja í súpuna þá var úr
nógu að moða.“ Og búið að tæma
frystinn núna? „Já, núna þarf ég
bara að bíða eftir næstu sláturtíð,“
segir hann og brosir. „Það er gott
að hafa kistuna tóma. Það verður
allt önnur súpa næst.“
Næsta spurning segir sig sjálf,
skyldi Valgeir elda oft? „Já, reynd-
ar,“ segir hann og hlær. „Það er
dálítið gott prójekt. Í svona vinnu-
ferli er mjög gott að brjóta það upp
og gera eitthvað annað en hugsa
um tónlist. Þess vegna eru hér oft
stór matarprójekt. Mér finnst mjög
gaman að vinna með fólki sem er
lagið við mat og hefur gaman af
því að elda og borða. Þetta tengist
alveg tvímælalaust.“
Eins og allir tónlistarmenn er Val-
geir beðinn að útskýra hvaðan
nafnið á plötunni Ekvilibríum er
fengið. „Þetta er jafnvægispæl-
ing. Þetta er íslensk stafsetning á
orðinu „equilibrium“ eða jafn-
vægi. Þetta snýst um ákveðið jafn-
vægi sem maður er að reyna ná.
Bæði í svona skapandi vinnu og
svo eitthvað innra jafnvægi. Fyrir
mig, að koma þessari plötu frá
mér, er að ná ákveðnu jafnvægi.
Þetta jafnvægi að gera mína tón-
list líka hefur svolítið vantað í það
sem ég hef verið að gera vegna
þess að ég er alltaf að vinna í tón-
list fyrir aðra.“
Margir góðir gestir koma fram á
plötunni og nýtur hann fulltingis
tónlistarmanna sem hann hefur
unnið áður með. Til dæmis syngur
Will Oldham tvö lög en Valgeir tók
upp síðustu plötuna hans í Gróður-
húsinu. „Þá leyfði ég honum að
heyra þessar hljóðmyndir sem ég
var að vinna með. Ég fékk mjög
jákvæð viðbrögð frá honum sem
kom mér eiginlega á óvart, en
hann var mjög spenntur og valdi
tvö lög. Síðan hittumst við í Kaíró,
það var eini sénsinn fyrir okkur.
Hann var að túra á þessum slóðum
og þetta var eini tíminn fyrir mig
þannig að ég ákvað að fara þangað
með græjurnar. Við vorum þarna
í fimm daga, tókum upp á hótel-
inu, og fórum svo að skoða píra-
mída og eltast við úlfalda. Það var
alveg stórkostlegt.“
Á kirkjulistahátíð í Hallgríms-
kirkju í kvöld, laugardagskvöld,
mun Valgeir flytja titillagið Equil-
ibrium is Restored í annarri
útgáfu en á plötunni, en engir
útgáfutónleikar eru fyrirhugaðir
enn. Valgeir stefnir á tónleika-
ferð um Bandaríkin með Nico
fljótlega og svo verða tónleikar á
Airwaves. „Ég læri mikið á því
flytja plötuna á tónleikum, ég er
eiginlega að enduruppgötva það.
Ég hætti „live“ spilamennsku
fyrir mörgum árum. Ég spilaði
áður til dæmis með Möggu Stínu
og Unun og var túrandi og spil-
andi um allt á tímabili. En svo
ákvað ég að hætta því alveg og
einbeita mér að stúdíóinu. Núna
er ég aftur að taka tónlistina úr
stúdóinu, úr þessu verndaða
umhverfi og vinna með hljóð-
færaleikurum. Það gefur mér
mikið núna og skilar sér aftur inn
í stúdíóvinnuna.“ Þá er platan
búin að rúlla í gegn og best að
slökkva á upptökutækinu. Ég
kveð Valgeir með plötu í fartesk-
inu sem á líklega eftir að vera
föst í spilaranum næstu daga,
vikur og mánuði.
Valgeir
tekur upp
úr kistunni
Valgeir Sigurðsson er þekktur sem einn helsti
hljóðupptökumaður landsins og maðurinn á bak
við Bedroom Community útgáfuna og Gróður-
húsið. Hanna Björk Valsdóttir spjallaði við hann
um fyrstu sólóplötuna, Ekvilibríum.
Ég er mikill grúskari. En þessi blanda, mismunandi
verkefni, mismunandi tónlist, mismunandi fólk
hentar mér vel.