Fréttablaðið - 25.08.2007, Qupperneq 17

Nú eru skólarnir að hefj-ast og eins og á hverju
ári heyrum við að það vanti
marga kennara í leik- og
grunnskóla landins.
Aftur á móti heyrist
aldrei að það gangi erfið-
lega að manna bankana,
Kauphöllina eða verðbréfasjóðina.
Hvers vegna skyldi það vera?
Við viljum öll eiga peninga og
sem mest af þeim. Þeir sem passa
peningana okkar eru oftast banka-
stjórar eða aðrir stjórar í fjármála-
stofnunum. Oftar en ekki eru þeir á
mjög háum launum, svo háum laun-
um að venjuleg manneskja skilur
ekki tölurnar. Sumir fárast út af
þessum ofurlaunum, en flest þegj-
um við, því við fáum víst litlu breytt
um laun þeirra, þeir eru jú að gæta
fjöreggs þjóðarinnar, peninganna
og verðbréfanna. Ekki veit ég alveg
hvernig staðið er að kjarasamning-
um þeirra en ég hef aldrei heyrt að
þeir hafi farið í verkfall, hvað þá sjö
vikna verkfall sem bráðabirgðalög
bundu enda á, án ávinnings eins og
raunin var með grunnskólakennar í
síðustu kjarasamningum. Við vilj-
um flest að fjárfestingar okkar beri
arð og til þess að tryggja það eru
þessir „traustu“ menn ráðnir til
starfans og til að þeir sinni
starfi sínu vel verður að
greiða þeim sómasamlega.
En við eigum líka annað
fjöregg og það fjöregg er
lifandi. Flest eigum við börn
og börnin eru okkar fjár-
festing, fjárfesting í áfram-
haldandi lífi í landinu, vel-
ferð og vellíðan. En hver
gætir þeirra? Það er lögboð-
ið að börnin okkar gangi í
skóla frá 5 ára aldri til 16 ára og
hlutverk skólans er að fræða unga
fólkið og nú orðið líka að ala það
upp. Hverjir sjá um það verk? Jú,
kennarar sem hafa stundað sérnám
í fjögur ár og eru sérfræðingar á
sínu sviði. En hvað fá þeir greitt
fyrir? Sumum finnst að kennarar fái
alveg nógu há laun, þeir fái líka svo
langt sumarfrí og vinni ekki lengur
en til kl. 14 á daginn og þar að auki
sé nú ekki svo erfitt að kenna 20-30
börnum. En hvernig getum við vitað
hversu mikið kennarar starfa? Ekki
fylgjumst við með lífi kennara eftir
að kennslu lýkur ( það er sýnilegi
hluti starfsins), stór hluti kennara-
starfsins fer fram eftir að nemend-
ur fara úr skólanum. Vitum við
nokkuð um hvernig vinnudagur for-
stjóra fjármálastofananna líður?
Hvað vitum við nema að þeir séu
stóran hluta sumarsins í laxi og í
golfi eftir klukkan 3 á daginn? Hvers
vegna hefur viðgengist svo lengi að
almenningur hafi hálfpartinn horn í
síðu kennara og látið sem þeir eigi
nú eiginlega ekkert gott skilið.
Hvers vegna hugsum við ekki frek-
ar um það í hverju starf þeirra felst?
Þeir eru að gæta þess sem okkur
foreldrum og þjóðinni allri er verð-
mætast. Ef hér elst upp kynslóð sem
ekki fær góða kennslu og umhyggju
á grunnstigi námsins, hvernig
getum við ætlast til að nemendur
standi sig vel á alþjóðlegum saman-
burðarprófum eða bara í almennri
umgengni, hvað þá í sérhæfðu námi
er fram í sækir?
Sem betur fer halda margir kenn-
arar starfi sínu áfram, sama hver
launin eru en í góðæri eins og núna
leita æ fleiri kennarar í betur laun-
uð störf. Áhrif þess eru ekki bara að
nemendur missi kennara sína og
skólastjórar hafi áhyggjur af
mannaráðningum, heldur tapast
einnig þekking og reynsla.
Nokkuð hefur borið á greinum frá
kennurum sem vilja vekja athygli á
þessu málefni en furðulegt nokk,
lítið hefur heyrst frá foreldrum. Er
ekki tími til kominn að foreldrar
þessa lands standi saman um hag
barna sinna? Við eigum að krefjast
þess að sem allra best verði staðið
að námi og framtíð barna okkar. Það
er hægt með því að borga kennurum
það há laun að þeir geti nýtt sér-
fræðiþekkingu sína í skólum lands-
ins. Hversu há þau laun þurfa að
vera er svo annað mál. Eða hvort er
okkur mikilvægara peningarnir eða
börnin okkar?
Höfundur er móðir barna á grunn-
skólaaldri og framhaldsskólakennari.
Háskólar Íslands og fleiri ættu að stunda fiskirannsóknir og
allt sem tengist þeim beint og
óbeint. Menntamálaráðherra ætti
að veita stórum
fjárhæðum til
allra einstakl-
inga og skóla
sem vilja rann-
saka fisk. Þess-
ir styrkir væru
alveg frjálsir og
óháðir útgerð,
kvóta og
HAFRÓ. Væru
aðeins leið að
sannleikanum.
1. Sandsíli.
Núna hefur
sandsílið víða horfið. Rannsaka
það, en svara ekki að sjór hafi hitn-
að. Það vita allir að sjór er heitari
nú en áður.
2. Brottkastið. Skrifa mætti í
einu þrjár til fjórar óháðar og sann-
sögulegar bækur um brottkastið.
Best væri að þrír til fjórir höfund-
ar gerðu það óháðir hver öðrum svo
sannleikurinn kæmi í ljós. Ekki fela
neitt lengur. Ekki bíða eftir meira
hruni í þorskveiðum. Fá sannleik-
ann fram óháðan allri útgerð.
3. Framhjá vigt. Mikið er talað
um það, að fiskur fari framhjá vigt
og þorskur sé kallaður steinbítur.
Láta má tvo til þrjá skrifa um þetta
frjálst og óháð hver öðrum og allri
útgerð. Sannleikur bara sannleik-
ur.
4. Grænlandsþorskurinn. Þessa
dagana var þýskur togari í eigu
Íslendinga að landa 700 tonnum frá
Grænlandi af þorskflökum í Hafn-
arfirði. Um leið sagði skipstjórinn
að síðustu tvö árin hefði Græn-
landsþorskurinn ekki gengið til
Íslands eins og áður var. Af hverju
er það? Er efni í rannsókn og góða
bók.
5. Hávaði í sjó. Mikill hávaði
skapast þegar stór trollari fer um
fiskimiðin með trollið úti. Hvaða
áhrif hefur slíkur hávaði á fiska?
Þeir skelfast og fælast.
Margt fleira má skoða. Rannsaka
þarf ótal aðra hluti sjálfstætt og
óháð. Leitum sannleikans.
Höfundur er hæstaréttarlögmaður.
Fiskirann-
sóknir og
háskólar
Eru peningar meira virði en börn?