Fréttablaðið - 29.09.2007, Blaðsíða 62

Mér finnst afskaplega spennandi
að kynnast alveg nýjum menningar-
heimi, heimi sem ég hafði áður
aðeins upplifað í gegnum bækur
eða kvikmyndir.
Ég var ekki búin að dvelja í Kína
lengi þegar ég áttaði mig á því að
ég var Kínverjunum jafnvel enn
meira framandi en þeir voru mér.
Hér í Kína eru vesturlandabúar
vægast sagt öðruvísi og heima-
menn eru ekkert að fela að þeim
finnist það. Í hverfinu sem ég bý í
er lítið um hvítt fólk og þar er
stöðugt glápt á mig. Í lyftunni, í
verslununum, á götunum, hvert
sem ég fer mæti ég fólki með
störu. Það bætir ekki úr skák að ég
er alveg sérstaklega hvít á hörund
(Það þykir þó frekar smart hér á
bæ en er umræða í annan pistil).
Ég held að það sé óhætt að segja
það að ég hef aldrei áður fengið
aðra eins athygli. Ég er farin að
skilja fullkomlega hvernig gull-
fiski í búri líður eða frægu fólki.
En auðvitað er það ekkert skrýtið,
því fyrstu dagana sem ég dvaldi
hérna krossbrá mér sjálfri ef ég
sá aðra hvíta manneskju svo sjald-
gæft var það. Þá verður maður
einnig fyrir ótrúlegri athygli
þegar maður fer að versla.
Fyrst ber að nefna Silkimarkað-
inn, sem er frægur fyrir að selja
eftirlíkingar af þekktum merkja-
vörum. Þar kalla sölumenn og
konur til manns á mjög frambæri-
legri ensku og hvetja mann til að
koma og skoða í básinn þeirra og
ef það dugar ekki til þá grípa þeir
í handlegginn á manni og leiða
mann svo í viðkomandi bás. Þetta
er allt partur af stemningunni því
á markaðnum er prútt í hávegum
haft. Hins vegar þurfti ég að fara í
nokkur skipti í verslanir sem selja
tölvur, myndavélar, síma og aðrar
tæknivörur. Þar kom mér á óvart
hversu aðgangsharðir sölumenn-
irnir eru.
Þetta eru ekkert öðruvísi versl-
anir en BT, Sony eða Apple eru
heima. Ég gekk þarna um eina
hæðina þar sem voru yfir hundrað
básar og hver einasti sölumaður
hrópaði á mig og jafnvel togaði í
mig til að reyna að fá mig til að
kaupa tölvu, myndavél eða GSM-
síma. Ég tók eftir því að ég var
eina manneskjan þarna inni sem
fékk þessa meðferð, væntanlega
vegna þess að ég leit öðruvísi út.
Mig langaði mest til þess að hrópa
á móti hvernig þeim dytti eigin-
lega í hug að það væri nóg að æpa
á mig og toga í mig til að fá mig til
að kaupa tölvu, myndavél eða
GSM-síma. Ég væri eins og annað
fólk og keypti slíkt aðeins ef ég
þyrfti þess með. En það er veru-
lega holl reynsla að átta sig á því
að hinn vestræni maður er ekki
nafli alheimsins og til er fullt af
fólki í heiminum sem finnst maður
stórfurðulegt fyrirbæri.
Úrsvalar bárur féllu fossum inn á
bæði borð og í því drifaveðri stóðu
dæstir drengir við austur dögum
saman og höfðu varla við. Nú mætti
ætla að þessar mannraunir hefðu
stælt Þorvald til dáða, ungan mann
og vaskan, sem vissulega hafði
fyrr komið í mannhættur. En þótt
hann hræddist ekki menn, þá brá
nú svo við að honum féllust hendur
þegar Ægir karl tók höndum saman
við storminn illskufláan, lamdi
skipið allt utan og steypti yfir það
dætrum sínum, kaldlyndum og við-
skotaillum og svo háum að ekki sá
til himins fyrir þeim. Þetta góða og
trausta skip sem hann hafði undir
fótum, allt í einu var það ekki annað
en lítil bytta eða skel sem hent var
til og frá í markleysu.
Árni Bergmann: Þorvaldur
víðförli (1994)
„Bókaútgáfa sögð fordæmd til að
vera basl á svo fámennu málsvæði á
hjara veraldar“, segir í undirfyrir-
sögn hér í Fbl. 2. september, og
hljómar heldur ankannalega. For er
þarna greinilega ofaukið, enda er
síðar haft eftir Halldóri Guðmunds-
syni, að íslensk „bókaútgáfa sé
dæmd til að vera basl...“ Það er eins
og ekkert samhengi sé á milli grein-
ar og fyrirsagnar – og ekki í fyrsta
sinn sem ég rekst á það. Ég á erfitt
með að skilja svona vinnubrögð.
Hélt þessi starfsmaður kannski að
fordæmd merkti fyrirfram dæmd?
Í nútímamáli merkir so. fordæma
yfirleitt að eitthvað sé stórlega
ámælisvert eða svívirðilegt.
Fataverslun auglýsir í Sjónvarp-
inu 2. september: Allar skyrtur –
þrennar fyrir tvennar. Þrennar
skyrtur? Á maður að trúa því að
fullorðin manneskja sem semur
texta fyrir auglýsingastofu fari
sjálf út í búð og spyrji um einar
skyrtur? Eða þá kannski eina
buxu? Eru engin takmörk fyrir
hvað alvöru fyrirtæki, í þessu til-
viki auglýsingastofa, leyfir sér að
bjóða viðskiptavinum sínum og
almenningi? Ekki myndi ég skipta
við fyrirtæki sem afskræmir
málið svona hroðalega.
„Mótórhjólamenn féllu í jörðina“
– segir í fyrirsögn í Mbl. 3. sept-
ember – kannski ofan í jörðina?
Hingað til hefði ég haldið að menn
dyttu af hjóli – eða féllu ef notað
er hátíðlegt málfar, - og er satt að
segja nógu alvarlegt þótt ekki fari
menn á kaf í mold.
Önnur fyrirsögn í Mbl. sama dag
og sýnu stærri, yfir þvera blaðsíðu:
Taka þarf Lækjargötu 2 niður.
Kannast lesendur við það orðfæri
að taka niður hús? Er það hugsan-
lega aulaþýðing á to take down á
ensku? Er hætt að rífa hús? Að vísu
er hér um lagfæringu og endur-
byggingu að ræða, en það réttlætir
engan veginn svona orðalag.
Ég rakst óvænt á eyrarrósabreiðu
utan í grýttri hlíð í þjóðgarðinum í
Skaftafelli:
Eyrarrósin á sér stað í urð og
grjóti,
sveigir höfuð suðrí móti
svo hún birtu dagsins njóti.
Vilji menn senda mér braghendu
eða góðfúslegar ábendingar:
npn@vortex.is
Dregið úr réttum svörum n.k.
fimmtudag kl. 12. - 99 kr. smsið
Þú sendir SMS skeytið
JA LAUSN LAUSNARORÐIÐ
á númerið 1900!
Dæmi hvernig SMS gæti litið út ef svarið er Jón.
Þá sendir þú SMS-ið JA LAUSN JON.
Lausn krossgátunnar er birt að viku liðinni á vefnum, www.this.is/krossgatur