Tíminn - 07.06.1981, Síða 5

Sunnudagur 7. júni 1981
5
finnst dgætt að vera til svo liklega
er það frekar skemmtilegt ’.
Hrafn: „Sennilega verður það
ennþá skemmtilegra eftir svona
20 ár. bá verður maður farinn að
lita á þessi ár i rauða bjarman-
um ”,
Gunnhildur: ,,Mér fannst miklu
B " Ég á mér bara
einn draum í lífinu: að
verða hærri en einn
fimmtíuogfimm!"
skemmtilegra á átta ára timabil-
inu...”
Hrafn: ,,Þeta fer eftir persón-
um. Þeim sem hafa neikvæða af-
stöðu til lifsins almennt finnst
leiðinlegt að vera unglingur og
öfugt”.
— Hlakkiði til að verða „stór”?
Gunnhildur: „Nei! Ég vildi
helst minnka...”
llrafn: „Að vissu leyti. Ég
meina: Ekki getur maður verið
unglingur i' 50 ár. Svo verður
maður heldur ekki frægur meðan
maður er unglingur...”
Snorri: „Ég hef eiginlega
aldrei hugsað úti þetta. Ég held
að unglingar hugsi almennt mjög
litið um þetta”.
Hrafn: Nema þá þeir sem eiga
sér einhverja mikilmennsku-
drauma, eru búnir að marka sér
braut i li'finu. En þeir eru fáir”.
Snorri: „Það er helst meðan
menn eru ennþá yngri. Litlir
strákar vilja verða löggur,
slökkviliðsmenn...”
Gunnhildur: „Eða strætó-
menn”.
Snorri: „eða það. En svo eldist
það af manni”.
Gunnhildur: „Ég á mér bara
einn draum i lifinu: að verða
hærri en einn fimmtiuogfimm!”
— Hvað ætliði að verða, þegar
þið verðið „stór”?
Hrafn: ,,Það verður að
ráðast”.
Gunnhildur: „Tja ha, ætli
maður leggi ekki útá tónlistar-
brautina og verði viðfrægur selló-
leikari... Nei annars, ekki skrifa
þetta”.
Snorri: „Ég stefni nú ekki
hærra en að komast á takkana i
öskunni...”
Hrafn: „Hvaða litillæti er
þetta? Ætlarðu ekki i myndlistar-
skóla?”
Snorri: „Ég læt mömmu um
þetta. Ég verð i sveitinni þegar
þarf að skila umsóknum svo hún
hefur öll ráð min i hendi sér”._
Snorri
■ />Ég læt mömmu
um þetta... Hún hefur
öll ráð mín í hendi
sér."
Hrafn: „Já, ætli ég láti ekki
undan þrýstingi fjölskyldunnar
og fari i menntaskóla...”
— En nú skulum við tala um
unglingasiðuna sem byrjar i
næstu viku. Hvaö ætliði að hafa á
henni?
Snorri: „Hm”.
Hrafn: „Hm”.
Gunnhildur: „Hm”.
Hrafn: ,,Nú við munum reyna
að hafa þar efni sem unglingar
geta hugsanlega haft áhuga á. En
það er erfitt að alhæfa hvað þeir
vilja”.
Snorri: „Unglingavandamál-
ið! ”
Gunnhildur: „Kannski fjöllum
við um herskipabækur...”
Hrafn: „Við munum reifa ýmis
mál”.
— Svosem einsog hver?
Hrafn: „Það viljum við ekki
upplýsa að svo stöddu!”
Gunnhildur: „Fólk á að kaupa
Timann og komast að þvi. Eða er
það ekki?”
Hrafn: „Auövitað er þetta ekki
alveg ákveöið. En við verðum til
dæmis með pistla þar sem ung-
lingar geta skrifað”.
— Og hvað munu unglingarnir
skrifa um?
Hrafn: „Þeir geta skrifað um
nokkurnveginn hvað sem þeim
dettur i hug...”
Snorri: „Ekki kæmi það mér á
óvart...”
Hrafn: „Nei, látið ekki svona.
Það er ekki hægt að segja ná-
kvæmlega á hverju unglingar
hafa áhuga. En þetta verður efni
tengt unglingum”.
Snorri: „Og sumt ansi ná-
tengt...”
Þau Gunnhildur, Snorri og
Hrafn komu sér saman um loka-
orð. Þau fengust aftaná mjólkur-
fernu:
„Gott er að smakka
gómsætt skyr og mjólk.
Af þvf verða krakkarnir
fullorðið fólk”.
Hrafn
■ ,/Ætli ég láti ekki
undan þrýstingi fjöl-
skyldunnar og fari i
menntaskóla."