Tíminn - 07.06.1981, Side 14

14
Sunnudagur 7. júni 1981
■ Þarf ekki aö vitna i Tómas á
slikri munúöarstundu, þegar
miöborg Reykjavikur dansar i
sólskini, hitamælar gleöjast, is-
kaupmenn græöa á tá og fingri og
meyjablóminn er ennþá létt-
klæddarien i fyrra. Ég kann bara
ekki aö vitna i Tómas — ,,nú fyll-
ist strætiö af...” Austur-stræti,
sem sumir vilja beturskira
„Langastétt” uppá nýtt, var
vissulega fullt, iöandi af lifi eins
og borgarar og betri borgarar
væru aö fagna nýrri dagsbrún.
Sem er satt: Borgin hefur tekiö
hreinum stakkaskiptum siöustu
árin, hvort sem er nýja borgar-
stjórnarmeirihlutanum og til-
slökunum hans á reglugerðum aö
þakka eöa vaknandi vitund
borgarbúa um aö gamla ládeyöan
væri mannskemmandi.
Unglingarnir, pönkarar og hin-
ir, eru auövitaö upprifnir af
hvitasunnuferðum eða rokkinu i
bænum um helgina. Um niuleytið
i kvöld upphefst æði fjörugt
mannlif gangandi og keyrandi
æskulýðs i miðborginni með Hóteí
Borg, Hallærisplaniö og pulsu-
vagninn sem helstu leiöarsteina.
Otlendingur benti eitt sinn á rúnt-
inn og spuröi mig: „Hvert er
þetta fólk að fara? Látum skáld-
in um aö svara þvi.
Viö Útvegsbankann selur ný-
bylgjufólk — mestanpart kunnir
borgarar af yngri kynslóð — i
leöurjökkum, meö keöjur og sól-
gleraugu, allt sem þarf til að
verða töff á yfirborðinu — merki,
áprentaða boli, páfuglsfjaðrir og
kinaskó, sennilega frá Lúsinni
s/f. Virðulegri borgarar geta
„THIS PLACE IS REALLY BE-
COMING Á SWINGING TOWN”
keypt myndir, bækur, ávexti og
grænmeti, blóm handa eiginkon-
um og ástmönnum. Ferðamenn
lopapeysur og þjóölegar kleinur
— allar heimsins lystisemdir und-
ir beru lofti. Nema ljúfar veigar
sem eru keyptar af rikisvaldinu,
handlangaðar niöri miöbæ og
drukknar þar i trássi við veröi
laganna. Argól — eitt litskrúöugt
markaðstorg hégómans viö sund-
in blá.
A Bernhöftstorfu riöa sólbakaö-
ir englakroppar húsum, eru að
smiöa fornminjar eins og góöur
framsóknarmaður sagði um árið.
Torfan viröist hafa sannaö til-
verurétt sinn i augum Reykvik-
inga, enda gömul hús ofarlega á
vinsældalistum þessa dagana. t
Austurstræti gengum viö fram á
ritstjóra sem hló tryllingslega
uppúr þurru og skundaöi inná
kaffihús á fund gáfumanna sem
láta ekki sólina glepja sig. Arnar-
hóll eins og „fifilbrekka gróin
grund” — afdrep fyrir elskendur i
umgjörð blóma. Andlit á fartinni
flest hver ókunnugleg, enda
blaöamaöur fyrrverandi táningur
og unglingar i stórfelldum meiri-
hluta. Ætli þeir syrgi nokkuð
deyföina á vinnumarkaðnum
þessa siðustu góöviörisdaga.
Kjöftugum feröamanni rataöist
satt á munn i heyrnarmáli viö
mig: „This place is really
becoming a swinging town” —
þetta er sannarlega að veröa bær
meö sveiflu.. Myndirnar tala sinu
máli.
eh.

ÉÉPÍI EVfcl b w
jr

§ ,\ i ■ ■ M