Tíminn - 10.01.1982, Blaðsíða 18

Sunnudagur 10. janúar 1982
Frá Tryggva Þormóðs-
syni,
blm. Timans i Los
Angeles
■ Þaö hefur varla farið fram hjá
nokkrum aö gömlu kempurnar i
Rolling Stones eru núaftur komn-
ar á skriö. Eftir þriggja ára hlé
stendur nú yfir mikil hljömleika-
ferö Rollinganna um Bandarikin
og aösóknin er meiri en dæmi eru
um áður. Sérstaklega vekur at-
hygli aö þaö er ekki aöeins fólk á
fertugsaldri, jafnaldrar Stones,
sem flykkjast á tónleikana, held-
ur er yngra fólk mun meira áber-
andi.alltniðurí 13 til 15ára. Þaö
sýnir aö hljómsveitin kann enn aö
höföa til unga fólksins, þótt marg-
irhaldi þvi fram að hún lifi nú aö-
eins á fornri frægð. Þá héldu
ýmsir aö hljómsveitin væru nú i
raun búin aö leggja upp laupana
og myndi aldrei fara „on the
road” aftur. Sumir hljómsveitar-
meölimanna voru, að þvi er sagt
er, einnig búnir að sætta sig
prýðilega við það hlutskipti, enda
hafa þeir starfaö aö þessu i tutt-
ugu ár samfleytt. Sagnir herma
að bæöi Bill Wyman, bassaleik-
ari, og Charlie Watts, trommari,
hafi verið búnir að fá sig full-
sadda, en svo var það að Keith
Richards, gitarleikari og annar
aöallagahöfunda Stones, vildi fá
félaga sina með sér i hljómleika-
ferö. Sumir þeirra voru tregir, en
tregastur var sjálfur Mick Jagg-
er, en hann á nú skammt i fertugt
og taldi sig ekki i neinu likamlegu
ástandi til aö syngja gömlu (og
nýju) slagarana af sama krafti og
áöur. A endanum sló hann þó til
og gekk i gegnum mikiö endur-
hæfingarprógram, stundaöi lik-
amsæfingar og skokk, og öllum
ber saman um aö hann hafi náö
tilætluðum árangri. Reyndar
segja sumir aö hljómsveitin hafi
aldrei veriö betri en nú en ekki
skal lagt neitt mat á þaö.
95 þúsund miðar á ein-
um og hálfum degi
Þaö var hægara sagt en gert að
nálgast aögöngumiöa hér i Los
Angeles. Miöasala hófst einum
mánuöi fyrir auglýsta tónleika,
og þar sem Stones hugöust aðeins
spila einu sinni hér i borginni var
um aö gera aö hafa hraðann á. 1
þessari tónleikaferð spila Stones
sjaldan fyrir færri en 60-90 þús-
und áheyrendur i einu, og tónleik-
arnir eru haldnir á risastórum i-
þróttaleikvöngum. Hér i Los Ang-
eles seldust 95 þúsund miöar á
einum og hálfum degi, en þar sem
fjölda margir uröu frá aö hverfa
var ákeöiö aö halda aöra tónleika
og aftur seldust 95 þúsund miðar
upp, en nú á fimm dögum.
Dagurinn, sem hljómleikarnir
voru haldnir á, var tekinn
snemma i Santa Barbara, en það
er nokkurs konar úthverfi Los
Angeles. Stefnan tekin á Coloss-
eum leikvanginn inni i borginni
en það var um tveggja tima akst-
ur. Bilastæöi reyndust vera
heldur af skornum skammti og
fylltust þau aðeins tveimur
tlmum eftir aö þau voru opnuö, en
þaö var klukkan sex um morgun-
inn. Þaö kom þó ekki aö sök, hér i
þessari paradis einkaframtaks-
ins, þvi húseigendur i nágrenninu
seldu bilastæöi i innkeyrslum aö
húsum sinum og kostuöu þau frá
tveimur og allt upp i þrjátiu doll-
ara, eftir þvi hvað viökomandi
stæöi var langt frá tónleikahöll-
inni.
Aukahljómsveitirnar
áttu erfitt uppdráttar
Hliöin inn á Colosseum voru
hins vegar ekki opnuö fyrr en
klukkan eitt eftir hádegiö, en þá
var klukkutimi þar til tónleikarn-
ir áttu aö hefjast. Stones sjálfur
áttu þó ekki aö byrja fyrr en
klukkan fjögur en þangað til spil-
uöu aukahljómsveitir. *
Um klukkan hálf þrjú kom fyrri
upphitunarhljómsveitin fram en
hún hét George Thorogood and
the Destroyers. Aumingja menn-
irnir voru allt aö þvi hrópaöir niö-
ur! Og kannski ekki viö öðru aö
búast þvi meginhluti viðstaddra
var farinn aö f jörgast allverulega
af einkennilegum sigarettum sem

4 91
|- II y
wmm iis
voru óspart reyktar af mann-
fjöldanum. George haföi það þó af
aö leika nokkur lög, áður en næsta
hljómsveittókvið. Súhét J. Geil's
Band og var öllu skárri, enda náöi
hún upp ágætri stemmningu.
,,Back up some!”
Svo leiö og leið. Það var ekki
fyrr en klukkan kortér yfir sex aö
tjaldið var dregið fyrir senuna og
Stones kynntir. Er tjaldiö var
dregiö frá um það bil tveimur
minútum siðar og Mick Jagger
hljóp inn á sviðið ætlaöi allt vit-
laust aö veröa. Tónar fyrsta lags
kvöldsins, „Under My Thumb”
drukknuöu aö mestu i fagnaðar-
látum 95 þúsund áheyrenda. Og
var iþróttaleikvangurinn þá orö-
inn fullur upp i efstu sætaraðir af
þessum sérkennilega lyktandi
reyk úr sigarettum fólks.
Jagger fór á kostum á sviðinu,
klæddur i skærgulan jakka og niö-
þröngar buxur. Likamsæfingarn-
ar virtust hafa sitt að segja þvi
þrátt fyrir 38 ára aldur sýndist
hann ekki hafa misst neitt af orku
sinni. Gamli maðurinn dansaði
um sviöiö eins og unglamb og lék
sér aö þvi aö fara i gegnum lög
eins og „Under My Thumb”,
„When the Whip comes Down” og
„Let’s spend the Night Togeth-
er”. Þaö eru breyttir timar. A
sinum tima var siöastnefnda
lagiö bannaö hér I Bandarikjun-
um vegna textans, en þá var hon-
um breytt og á plötum sem seldar
voru hér söng Jagger i þá daga
„Let’s spend Some Time
Together”.
Eftir aö hafa lokið viö lagið
„Shattered” sýndi Jagger vald
sitt yfir áheyrendum. Starfs-
mönnum vallarins þóttu áheyr-
endur vera komnir alltof nærri
sviðinu og höfðu margoft reynt að
fá þá til að færa sig aftar en eng-
inn hlustaði á þá. Þá gekk Jagger
fram og öskraði: „Back up
some!” Og er ekki aö sökum að
spyrja, fólkið hörfaði strax aftur
á bak!
Skókaupmaðurinn Mick
Jagger?
Stones tóku þvi næst lögin
„Neighbours”, „Black Limou-
sine”, „Just My Imagination”,
„Let Me Go” og siðar gömlu lögin
„Time is on My Side” og „Beast
of Burden”.
Þegar hér var komið sögu var
Jagger orðinn mjög vel birgur af
skóm. Aðdáendurnir tóku upp á
þvi að fara úr skónum og fleygja
þeim upp á sviðið og var á tima-
bili orðið svo mikið af skóm á
sviðinu að hann hefði vel getað
hætt að syngja en lagt fyrir sig
skósölu i staöinn! Hann virtist þó
ekki hafa áhuga á þvi og sparkaði
flestum skónum aftur til áhorf-
endanna. Slðan hélt hann hvildar-
laust áfram meö lögin „Waiting
on a Friend”, „Let It Bleed” og
„You can’t Always get what You
want”, sem Ron Wood söng með
Jagger. Þá söng Keith Richards
lagið „Little T 6 A” og með Jagg-
er lagiö „Tumbeling Dice”. Það
vakti sérstaka athygli hvað eldri
lög Stones voru enn áhrifamikil,
fólk söng hástöfum með og dans-
aöi um, aðrir klöppuöu og stöpp-
uöu taktinn.
Þar sem stemmningin var orð-
in mjög góö þá héldu Stones enn
um stund áfram aö spila (islensk-
ar hljómsveitir mættu gjarnan
athuga þetta), og nú voru það aö-
allega lög af nýjustu plötunni
„Tattoo You” en eldri lögum var
skotið inn á milli. Fyrst kom
„She’s So Cold”, siðan „All Down
the Line” „Hang Fire”, „Star/-
Star” og „Miss You”. Er Stones
tóku loks til við lagið „Start Me
Up” ætlaði allt um koll að keyra,
og er Jagger og Richards tóku
„Honky Tonk Woman” strax á
eftir uröu lætin enn meiri. Siðast
kom svo „Jumping Jack Flash”
og er siðustu tónar þess dóu út var
tjaldið dregið fyrir. Hljómsveitin
hafði þá spilað linnulaust i tvær
klukkustundir og fimm minútur,
og höfðu hljómsveitarmeðlimirn-
ir sýnt ótrúlegustu leikfimi.
Hagnaður fjórar mill-
jónir dollara
Ahorfendur voru þó ekki alveg
á þvi aö sleppa þeim lausum
strax og fagnaðarlátum linnti
ekki fyrr en tjaldið var dregið frá
að nýju og tónar lagsins „Street
Fighting Man” fylltu Colosseum.
Aðþvi loknu þakkaði Jagger fyrir
góöar undirtektir og gamla lagiö
hans Jimi Hendrix var leikið af
segulbandi en er þvi lauk upp-
hófst einhver mesta flugeldasýn-
ing sem ég hef augum litið og stóö
stanslaustí um það bil fimm min-
útur. A meðan áhorfendur stóðu
agndofa forðuðu Stones sér i
burtu.
Tónleikum Stones var lokið.
Siöan hefur verið gert opinbert að
hagnaður hljómsveitarinnar á
þessum tvennu tónleikum i Los
Angeles var fjórar milljónir doll-
ara, þar af ein milljón eingöngu á
þvi að selja „T-boli” með áprent-
uðum myndum.
Það var annars ákaflega gam-
an að sjá hvað Jagger passaði sig
vandlega á þvi að æsa áhorfendur
ekki of mikið upp. Gamli maður-
inn er orðinn þaulvanur bransan-
um og hafði einstakt lag á þvi að
æsa fólkið hæfilega mikið upp,
uns svo var komið að búast mátti
við látum, en þá róaði hann fólkið
strax niður aftur annaðhvort meö
rólegum lögum eöa bara með þvi
að tala til fólksins.
Og auðvitað var gaman að
fylgjast með kraftinum sem enn
býr i honum — og þeim öllum.
— TÞ.