Tíminn - 12.03.1982, Blaðsíða 9

Föstudagur 12. mars 1982
9
menningarmál
Kristinssyni ógleymanlegar sam-
verustundir við sameiginleg
áhugamál.
Theódór óskarsson
Það var haustið 1974 að Baldur
Kristinsson kom til min og spurði
mig hvort ég væri tilleiðanlegur
að taka að mér þjálfun 3. fl. karla
i handbolta hjá Fylki, ég hváöi við
og sagöi eins og satt var að ég
hefði enga þekkingu á handbolta
til að miðla öðrum. Hann sagði að
það skipti ekki öllu máli, við
myndum leysa það mál i samein-
ingu. Þannig hófst okkar sam-
starf að handboltamálum i Ár-
bæjarhverfi, sem staðið hefur
nær óslitið fram á siðasta dag. A
þessum stutta tima sem okkar
kynni voru er margs að minnast
frá sameiginlegu áhugamáli sem
handboltinn var. Mörg mál komu
upp sem þurfti að leysa og var
það oft hlutverk Baldurs að leysa
þau, jafnvel með stuttum fyrir-
vara og má segja að hæfileikar
hans hafi komið skýrast i ljós þá.
Hann var oft i forustuhlutverki
á þessum tima, en það skipti ekki
öllu máli þvi hann var alltaf
boðinn og búinn að leysa þau mál
sem til hans var leitað með og var
það ómældur styrkur fyrir hand-
boltann i Fylki, að hafa mann
sem Baldur var innan sinna raða.
Auk þess að starfa nær linnulaust
frá árinu 1974 að handbolta-
málum Fylkis átti hann sex börn
sem samtimis æfðu og kepptu
með meistaraflokkum félagsins.
Sem dæmi um áhuga hans á
félaginu og þá sérstaklega
meistarafl., er að hann kom til
okkar á æfingu á mánudaginn
fyrsta mars s.l. og hvatti okkur
alla til dáða, en engan okkar óraði
fyrir þvi að þetta yrðu hans
siðustu hvatningarorð til okkar.
Þaö var dæmigert fyrir Baldur
hvernig honum tókst að drifa fólk
með sér að áhugamálum sínum
og gera þau að þeirra.
A timamótum sem þéssum er
okkur sem störfuöum með Baldri
mikill söknuður i huga er við -
stöndum og horfum á eftir góðum
dreng yfir móðuna miklu.
Baldur varö aðeins rúmlega
fjörutiu og niu ára gamall er hann
lést.
Ég vil að lokum færa eiginkonu
hans, Viktoriu Hólm Gunnars-
dóttur, börnum, tengdabörnum
og barnabörnum minar dýpstu
samúðarkveðjur og megi Guð
vera með ykkur öllum.
Jón H. Guðmundsson
Hinn 4. mars slðastliðinn lést
Baldur Kristinsson fyrrv. form.
<27
K \KI.V ROMBAND THE ÉTRUSCANS
R..MOGII.VIE
TflE RoíUN REHilO’
MöiAili Cíö@k®
handknattleiksdeildar Fylkis,
aðeins 49 ára að aldri.
Baldur kom til starfa hjá Fylki
upp úr 1970 og vann mest að mál-
efnum handknattleiksdeildar
félagsins, sem formaður og siðar
liðsstjóri meistaraflokks. Baldur
var þó fyrst og fremst Fylkis-
maður og vildi hag félagsins i
heild sem bestan á öllum sviðum.
En ég leyfi mér aö fullyrða aö
eina ósk átti Baldur ofar öllum
öðrum félagi sinu til handa, en
það er nýtt iþróttahús I fullri
stærð og vænti ég þess að okkur
takist á næstu árum að láta
þennan draum hans og okkar
allra rætast.
Ég veit, að sá róður verður
þungur, en viö munum ná settu
marki, ef við berum gæfu til að
tileinka okkur þá atorku og ósér-
hlifni og þann sanna félagsanda
sem einkenndu öll störf okkar
látna félaga, sem við nú kveðjum
hinstu kveðju I dag.
Um leið og ég þakka honum
frábært starf fyrir Fylki flyt ég
öllum aöstandendum hans sam-
úöarkveðjur félagsins, megi
minningin um góðan dreng verða
ykkur léttir i sorg ykkar.
Með fþróttakveðju
f.h. iþróttafélagsins Fylkis
Jóhannes óli Garðarsson
formaður.
Skólaganga Jóns var, eins og
annarra á þeim timum, stutt og
menntun hans var að mestu leyti
sjálfmenntun. Þó sótti hann
kvöidskóla hér i Reykjavik hluta
úr vetri, þá stundaði hann iþróttir
og læröisund hjá Páli Erlingssyni
sundkennara. Jafnframt bústörf-
unum stundaði Jón ýms önnur
störf. Hann sótti sjó frá Stokks-
eyri og Eyrarbakka og eftir þvi
sem árin færðust yfir, urðu störf-
in þar honum eftirminnilegri og
minningin um félagana kærari.
Hann var um skeið verkstjóri I
þjónustu vegagerðarinnar og þá
um leiö leiðsögumaður margra,
stórra og smárra, er leið áttu
milli Þingvalla og uppsveita Ar-
nessýslu (Gullfoss og Geysis). 1
hellinum eignuðust þau hjónin
þrjú börn, tvær stúlkur og einn
pilt. Yfirsetukonu þurfti að sækja
austur i Laugardal og tók það
nokkra klukkutima. Þegar fyrsta
barnið fæddist, varð Jón að skilja
á milli áður en hann fór eftir ljós-
móðurinni. Það hafa áreiðanlega
verið langir klukkutimar, sem
móðirin tuttugu og eins árs gömul
stúlka þurfti að biða, ein i helli,
fjarri öðru fólki. En Vigdis sagði
siðar að hún hafi ekki verið
hrædd, henni f annst alltaf einhver
vera hjá sér.
1922 fluttist Jón með fjölskyldu
sinni úr Laugardalnum fram i
Flóa. Fór hann fyrst að Vallar-
hjáleigu en siðan að Mið-Meðal-
holtum og við þann bæ var hann
jafnan kenndur siðan. Þar eign-
uðust þau hjónin 4 börn að auki og
voru þau þá orðin sjö. Auk þess
fóstruðu þau að nokkru upp ungan
dreng af Stokkseyri. Arið 1958
fluttu þau svo alfarið til Reykja-
vikur en þangað voru öll börnin
þegar flutt. 1 Reykjavík stundaði
Jón skógræktarstörf hjá Skóg-
rækt rikisins á sumrin og vann
hjá Sláturfélagi Suðurlands á
haustin um tiu ára timabil. Skóg-
rækt var hans aðaláhugamál.
Hann eignaðist smáblett i landi
Hólms hér fyrir innan borgina og
þar dvaldi hann öllum stundum
meðan heilsan leyfði. Vann hann
við trjárækt og kom upp mjög
vinalegum bletti, sem hann um-
gekkst af stakri natni.
Jón var traustur og að ýmsu
leyti fjölhæfur maöur. Hann hafði
gott tóneyra og lærði undirstöðu-
atriðin i organleik þegar ráðinn
var tónlistarkennari að Laugar-
vatni á æskuárum Jóns og siðan
stytti hann sér margar stundir við
orgelið. Hann var viðlesinn og átti
dágott safn islenskra bóka. Eink-
um voru þær um þjóöleg fræði,
enda var hann vel heima i héraðs-
lýsingum, munnmælasögum og
hafði gaman af ættfræði.
Jón hafði ákveönar skoðanir i
stjórnmálum. Hann var fram-
sóknarmaður alla tið og vann
þeim flokki það, er hann mátti.
Hann taldi samvinnuhreyfinguna
nauðsynlegt jafnvægi móti ein-
staklingsframtakinu og kynnti
mönnum gjarnan hugmyndir sin-
ar i þeim efnum. Hann hugsaði
um eilifðarmálin þótt ekki ræddi
hann hátt um. Hann kvaðst ör-
uggur um að á móti sér yrði tekið
þegar hann flytti yfir á annað til-
verustig, fannst hann raunar vita
hvernig sú móttaka yrði. Hérvist-
ardögum hans lauk á þann hátt,
er hann haföi helst óskað sér,
kannski sá hann það fyrir.
Kæri Jón, ég kveð þig með
þeirri ósk að von þin um viðtök-
urnar i hinum nýju heimkynnum
hafi ræst og þú hafir fundið ást-
vini þina eins og þú hugðir. Hafðu
þakkir fyrir þitt stóra framlag til
aukins þroska og bætts mannlifs
hér á jörðu.
E.

I < >vi ana Himnn'orTiif; A\nK.vr WVxíiji
F<MAS\ < ♦ TJir. AV'iFNT \V«J i

Tvö ný-
leg rit
um Róm-
verjasögu
R.M. Ogilvie: Early Rome
and the Etruscans. Fontana
' 1979 (2. útg.). 190 bls.
Fyrir skömmu siðan var
hér i blaöinu fjallaö um nýtt
rit um sögu hellenismans og
þá um leið kynnt ritröö sem
Fontana útgáfufyrirtækiö gef-
ur nú út um sögu fornaldar.
Þessi bók er bindi I þeirri
ritröð og fjallar um sögu
Rómaborgar á timabilinu frá
þvi laust fyrir 600 og fram til
390 f.Kr. Saga Rómar á þessu
timabili er aö mörgu leyti
óljós. Þetta voru átaka timar
og heimildum, sem varðveist
hafa, frásögnum griskra og
rómverskra sagnaritara ber
illa saman um mikilvæg at-
riði.
A þessu timabili laut Róm
Etrúskum, dularfullum en
kraftmiklum þjóöflokki sem
fræðimenn vita þó næsta litiö
um enn sem komiö er. Ekki er
t.d. ljóst, hverskonar mál Et-
rúskar töluðu og mönnum ber
alls ekki saman um, hvaðan
þeir hafi komiö né hvað orðiö
hafi um þá. Hafa sumir getiö
sér til þess, aö Baskar á Spáni
séu afkomendur þeirra og
baskneskan eigi rætur sinar
að rekja til tungu Etrúska.
Höfundur þessarar bókar,
R.M. Ogilvie er prófessor I
fornfræöum við háskólann I St.
Andrews I Skotlandi og hefur
samið allmörg rit um sögu
Rómaborgar og Rómverja.
Hann gerir I upphafi þessa rits
góða grein fyrir heimildum
sinum, bendir á veikleika
þeirra og reynir aö meta sann-
leiksgildi þeirra eftir föngum.
Er það bæöi um að ræða forn-
ar ritaðar heimildir, sem og
nýjustu fornleifarannsóknir.
Árangurinn er sá, aö þrátt fyr-
ir aö enn séu mörg og stór
skörð ófyllt I þekkingu okkar á
þessu timabili, tekst höfundi
að skila lesendum samfelldri,
greinagóðri og skemmtilegri
frásögn, sem ætti að geta sval-
að fróöleiksfýsn flestra um
| mörg atriði, en vekur spurn-
ingar um önnur.
Michael Crawford: The Rom-
an Republic. Fontana 1981 (2.
útg.) 224 bls.
Frásögn þessa bindis rit-
raðarinnar hefst, þar sem þvi,
er getið var um hér á undan
sleppir, og nær hún yfir tlma-
bilið frá þvi um 390 f.Kr. og
fram um miðja aðra öld fyrir
Kristsburð. Þetta timabil, lýö-
veldisöld Rómverja, var mik-
ið uppgangstimabil i róm-
verskri sögu. Þegar það hófst
var Rómaborg sem næst i
rústum eftir innrás þjóðflokka
norðan úr Galliu, þegar þvi
lauk drottnuöu Rómverjar yf-
ir Miöjaröarhafi, Róm var
orðin mesta heimsveldi ver-
aldar.
Michael Crawford segir
. sögu þessa viöburðarika
skeiðs á stórskemmtilegan
hátt og leggur áherslu á að
lýsa þeim þáttum I stjórnar-
fari og skipulagi Rómar, sem
geröu sigurgönguna mögu-
lega. Hann lýsir rómversku
valdastéttinni, hernum,trú og
siðum Rómverja, afstöðu
þeirra til nágrannanna á Italiu
og sigrunum yfir þeim, segir
frá púnversku styrjöldunum
og þvi hvernig Rómverjar
lögðu undir sig og náðu tökum
á Grikklandi og hinum fórnu
menningarrikjum fyrir botni
Miðjarðarhafs.
Þá er einnig afbragösgóður
kafli um þaö, hvernig skipulag
hersihs hvatti rómverska
bændur til þess aö berjast fyr-
ir fööurlandiö. Að unnum sigri
fengu þeir sinn hlut af her-
fanginu, en þegar Róm var
oröin heimsveldi og völd yfir-
stéttarinnar jukust hrifsaði
hún til sin æ rikari hlut og varð
það til þess að bændur urðu
ófúsari en ella til þess að
ganga I herinn. Eftir þaö
byggðist herveldi Rómar á
málaliöum og þegar kom fram
á keisaraöldina höfðu hers-
höföingjar oft hver sinn mála-
liðaher, sem þeir notuðu til
þess að berjast um völdin.
Þetta er stórskemmtileg
bók og fróöleg og mjög skipu-
lega og vel samin.
Jón Þ.Þór
Jón Þ. Þór
skrifar um er-,
lendar bækur