Tíminn - 12.03.1982, Blaðsíða 8

8
Föstudagur 12. mars 1982
SIiwiíh
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn
Framkvæmdastjbri: Jóhann H. Jónsson. Auglýsingastjóri: Steingrímur
Gislason. Skrifstofustjóri: Jóhanna B. Jóhannsdóttir. Afgreiðslustjori: Sig-
urður Brynjólfsson. Ritstjórar: Þórarinn Þórarinsson. Elías Snæland Jóns-
son. Ritstjórnarfulltrúi: Oddur V. Olafsson. Fréttastjbri: Páll Magnússon.
Umsjónarmaður Helgar-Timans: lllugi Jökulsson. Blaðamenn: Agnes
Bragadóttir, Bjarghildur Stefánsdóttir, Egill Helgason, Friðrik Indriðason,
‘ Heiður Helgadóttir, Jónas Guðmundsson, Kristinn Hallgrimsson, Kristin
Leifsdóttir, Ragnar orn Pétursson (iþróttir), Skafti Jónsson. Utlitsteiknun:
Gunnar Trausti Guðbjörnsson. Ljósmyndir: Guðjón Einarsson, Guöjón
Róbert Agústsson, Elin Ellertsdóttir. Myndasafn: Eygló Stefánsdóttir. Próf-
arkir: Flosi Kristjánsson, Kristin Þorbjarnardóttir, Maria Anna Þorsteins-
dóttir.
'tðtstjórE, skrifstofur og augtýsingar: Sióumuta 15, Reykjavfk. Sifti:
8Ó3Ó0. Auqlýsingasimir 18300. Kvöldsímar: 88387, 8Ó392. — Verð i lausasölú
6.00. Áskriftargjaldá mánuði: kr. 100.00— Prentun: Blaðaprent hf.,
Nýtt
viðmidunarkerfi
■ I skýrslu rikisstjórnarinnar um aðgerðir i efna-
hagsmálum, sem hún lagði fyrir Alþingi skömmu
eftir áramótin, segir m.a. á þessa leið:
„Rikisstjórnin mun nú þegar stofna til við-
ræðna við samtök launafólks og aðra hagsmuna-
aðila atvinnulifsins um viðmiðunarkerfi, sem
gæti komið i stað núverandi visitölukerfis og
tryggt kaupmátt og jöfnun lifskjara, en væri laust
við höfuðókosti þess kerfis, sem nú gildir. M.a.
verði reynt að finna leið til þess, að ráðstafanir til
að jafna orkukostnað landsmanna valdi ekki auk-
inni verðbólgu.
Þá mun rikisstjórnin hefja viðræður við aðila
að verðmyndunarkerfi sjávarútvegs og land-
búnaðar um breytingar á skipan þeirra mála,
sem stuðlað gætu að hjöðnun verðbólgu, en tryggt
um leið afkomu i greinum þessum.”
í samræmi við þessa yfirlýsingu i umræddri
skýrslu rikisstjórnarinnar hófst hún handa
um þær viðræður, sem þar er gert ráð fyrir.
Það er strax mikilvægur áfangi, að um það hef-
ur náðst fullt samkomulag milli þeirra aðila, sem
standa að rikisstjórninni, að brýn þörf sé fyrir
nýtt viðmiðunarkerfi I stað þess visitölukerfis,
sem nú rikir. Það sýnir bezt i hvilikar ógöngur
það er komið, að um siðastliðin mánaðamót
hækkuðu laun, afurðaverð og ýmis þjónusta sam-
timis og i kjölfarið kemur gengissig. Enginn
græðir á þessu kerfi. Það eykur aðeins verðbólgu
og alla þá erfiðleika, sem henni fylgja.
Eigi að takast að ná fullum tökum á verðbólg-
unni, verður ásamt niðurtalningarleiðinni, að
koma nýtt viðmiðunarkerfi, sem sé miklu minna
verðbólguaukandi en núgildandi visitölukerfi.
Framsóknarfiokkurinn hefur um langt skeið
haldið þvi fram, að núgildandi visitölukerfi væri
orðið úrelt og beinlinis skaðlegt fyrir láglauna-
stéttirnar. Á þessu er nú bersýnilega vaxandi
skilningur.
28 sinnum
minnmg
Baldur
Kristinsson
Fæddur 22. desember
1932
Dáinn 4. mars 1982
Baldur var Vestfirðingur a.ð
uppruna og sleit barnsskónum i
Haukadal i Dýrafiröi.
Foreldrar voru Daðina
Guðjónsdóttir og Kristinn Elias-
son trésmiður.
Baldur var næst yngstur fimm
systkina, en faðir þeirra lést áriö
1945 og fluttist þá fjölskyldan til
Reykjavikur. Baldur hóf nám i
vélvirkjun hér i Reykjavik og
lauk sveinsprófi 1955.
Hann kvæntist eftirlifandi konu
sinni Viktoriu Hólm Gunnarsd. 9.
júni 1957 og eru börn þeirra 6.
Gunnar fæddur 1957 kvæntur
Ingigerði Gunnarsdóttur, íris
fædd 1958 gift Erni Hafsteinssyni,
Erna fædd 1960 gift Smára
Baldurssyni, Birna fædd 1961 og
tviburasysturnar Rut og Eva
fæddar 1964, en þrjár yngstu dæt-
urnar eru enn á heimili foreldra.
Fyrstu kynni okkar Baldurs eru
tengd okkar unga Iþróttafélagi
hér i hverfinu. Það var I svartasta
skammdeginu nokkrum dögum
fyrir jól að Fylkir var með jóla-
tréssölu hér i hverfinu en söluað-
staöan var ekki glæsilég, óupp-
hitaður skúrgarmur og ljós af
skornum skammti, en úti nepju-
kaldi og frost. Synir okkar Bald-
urs þá báöir innan viö fermingu
önnuðust söluna, og að sjálfsögðu
voru þeir ekki sáttir við þessa
vinnuaðstööu og settu fram
kvörtun við formann félagsins.
Ég varð að sjálfsögðu að bregðast
við þessum sanngjörnu kröfum á
jákvæðan hátt, en hver var lausn-
in. Mitt i þegsum raunum birtist
maöur og býður aðstoð sina, sem
vel var þegin, og innan stundar
var jólatrésskógurinn oröinn upp-
ljómaður og nú dreif kaupendur
aö úr öllum áttum.
Þetta atvik hefur oft komiö upp
i hugann þegar viö Baldur höfum
oröiðaö vinna saman á félags-
sviöinu, og raunar finnst mér þaö
dæmigert um viðbrögð og starfs-
hætti Baldurs. Hann gekk að
hverju verki með þeim ásetningi
að ljúka þvi hafandi að leiðar-
ljósi, að erfiðleikar og mótlæti
væri eðlilegur fylgifiskur, sem
þyrfti að sigrast á, en ekki að
mikla fyrir sér. Það stafar jafnan
birta frá vel unnu verki sem lýsir
þeim sem á eftir fara.
í viötali viö Baldur sem birtist i
siðustu leikskrá Handknattleiks-
deildar segir hann aö fyrstu kynni
sin af Fylki hafi verið gegnum
krakkana sina við æfingar og
keppni. En Baldur var ekki lengi
aðeins áhorfandi, hann gerðist
fljótt liðtækur starfsmaður og
leiðbeinandi, sem tók frumkvæðið
i sinar hendur.
Handknattleiksdeild Fylkis, -
sem átti 10 ára afmæli nýlega,
var ekki nema tveggja ára þegar
Baldur gerðist formaður hennar
og siðan hefur hann lagt sig allan
fram til aö stuðla aö framgangi
hennar og öll starfsemi Fylkis
hefur átt hug hans. Ég mun ekki
hér tiunda frekar störf Baldurs
fyrir Fylki, um þau vita allir sem
áhuga hafa á félaginu og með
honum hafa unnið og nafn hans
mun tengjast Fylki um langa
framtið.
En hvernig var svo maðurinn
fyrir utan þann félagslega
ramma sem hér hefur verið af-
markaður, um það tel ég mig
einnig geta dæmt. Hann var
traustur vinur i raun, tillitssamur
og tilbúinn að leysa hvers manns
vanda, ef svo bar undir.
Hann hafði fastmótaðar
skoðanir á þeim málum, sem
hann hafði afskipti af og lét ekki
af sannfæringu sinni, ef I odda
skarst, en þó jafnframt fús til
málamiðlunar, ef það gat leitt til
lausnar. Hann var glaðsinna og
hrókur alls fagnaðar i vinahópi og
þrátt fyrir, að hann eyddi miklu
af sinum fritima til félagsstarfa
þá bar hann mikla virðingu fyrir
fjölskyldulifi og lagði jafnan
áherslu á að tengja fjölskyldu og
félagslif saman. Þaö er mikill
missir að slikum athafnamanni
sem Baldur var, en að sjálfsögðu
er það þó fjölskyldan, sem missir
mest, þegar eiginmaður og faðir
hverfur af sjónarsviðinu á
miðjum aldri. Baldur átti þvi láni
að fagna, að eiga mikilhæfa konu
og mannvænleg börn, og þá má
ekki undanskilja barnabörnin,
sem hann hafði mikið dálæti á,
enda veittu þau honum margar
ánægjustundir siðastliðið ár.
Þessi fjölskylda hefur öll lagt sitt
af mörkum fyrir starfsemi Fylkis
og haldið merki félagsins á lofti
með sæmd.
Ef einhverjum bæri sæmdar-
heitið Fylkisfjölskyldan þá ætti
hún heima i Glæsibæ 3.
Ég votta eiginkonu, börnum og
öðrum nánum ættingjum samúð
mina og minnar fjölskyldu og
óska þeim alls góðs i framtlðinni.
Hjálmar Jónsson
í dag er útfarardagur Baldurs
Kristinssonar. Þaö er mikið áfall
fyrir alla sem þekktu hann að sjá
á eftir honum á besta aldri.
Engum átti þó að koma lát Bald-
urs á óvart vegna þeirrar van-
heilsu sem hann átti við að striöa
að undanförnu.
Okkar leiðir lágu saman þegar
íþróttafélagið Fylkir var i mótun
i Arbæjarhverfinu. Baldur vann
ómetanleg störf i þágu félagsins
bæði sem formaður Handknatt-
leiksdeildar og liösstjóri meist-
araflokks karla i mörg ár. Það
var ekki að ástæðulausu að leik-
menn kölluðu hann „pabba” og
sýndi það vel hvern hug þeir báru
til hans.
Baldur átti fimm dætur sem
allar kepptu með meistaraflokki
kvenna og einn son sem keppir
meö meistaraflokki karla i hand-
knattleik. Baldur hafði óbilandi
áhuga á handknattleik og mætti
ávallt á leiki fram á siðasta dag.
Oft þyngdist brúnin á honum
þegar illa gekk en gleðin leyndi
sér ekki i andliti hans þegar Fylki
tókst vel upp. Mér veröur alltaf
minnisstæður sá atburður þegar
við tókum á móti Baldri og meist-
araflokki karla á Reykjavikur-
flugvelli sem sigurvegurum i II.
deild. Sá sigur ásamt mörgum
öðrum voru ekki hvað sist Baldri
að þakka.
Ég votta eiginkonu, börnum og
öðrum ættingjum dýpstu samúð
og þakka vini minum Baldri
Jón
Þorvardsson
■ Morgunblaðið hefur enn ekki látizt veita þvi at-
hygli, að Sjálfstæðisflokkurinn klofnaði ekki
sjaldnar en 28 sinnum i borgarráði Reykjavikur á
siðastl. ári.
í stað þess gerir það mikið veður út af þvi, að
Eirikur Tómasson áleit rétt að telja nefnd, sem
átti að fjalla um stjórnkerfi borgarinnar, hætta
störfum, þegar ekki tókst að ná henni saman og
ganga frá áliti.
Þessi rösklegu vinnubrögð Eiriks Tómassonar
virðast nú hafa leitt til þess, að málið verður tekið
upp aftur, og ber þá að vænta betri árangurs.
Meira að segja gæti Sjálfstæðisflokkurinn þá orð-
ið fylgjandi umbótum á stjórnkerfinu. Honum
nægir bersýnilega ekki að tapa kosningum einu
sinni til að átta sig á nauðsyn endurbóta i þessum
efnum.
Þ.Þ.
Fæddur 3. ágúst 1891
Dáinn 28. febrúar 1982.
Hinn 3. ágúst 1891 fæddust i
Mið-Meðalholtum i Flóa tvibur-
ar: Jón og Ingvar. Foreldrar
þeirra voru hjónin Vigdis
Magnúsdóttir og Þorvarður Jóns-
son, er þar bjuggu. Bræöur þessir
munu hafa verið þaö.sem kallað
er ,,eineggja”-tviburar enda voru
þeir svo likir að móðir þeirra varð
að merkja þá til að þekkja þá að.
Ganga þessara tveggja bræðra
i gegnum lifið varð talsvert frá-
brugðin þótt báðir eignuðust 7
börn og báðir yrðu 90 ára, létust
báðir á sama aldursári, Ingvar 5.
ágúst 1981 og Jón 28. febr. 1982.
Ingvar lifði i þéttbýli og varð
múrari að atvinnu en Jón i dreif-
býli og varð sveitabóndi.
Jón var, eins og áður segir,
fæddur að Mið-Meðalholtum i
Flóa. Þegar hann var 9 vikna
gamall sótti móðurafi hans,
Magnús Magnússon bóndi að
Laugarvatni, drenginn og hjá
honum ólst Jón svo upp. Þar var
hann heimilisfastur allt til ársins
1918 að hann fluttist með unnustu
sinni, Vigdisi Helgadóttur frá
Miðdal i sömu sveit, inn á Laug-
ardalsvelli til þess að setjast að i
helli i svoúefndum Reyðarmúla
um 5—7 km vestur frá Laugar-
vatni. Þar hafði verið búið fyrir
nokkrum árum. Sá hafði gert þil
framan við hellinn en rifið það
burt en hann flutti þaðan og nú
varð Jón að byrja á að byggja það
upp að nýju. Þau giftu sig 19. jan-
úar 1919. Erfitt mun hafa verið
um alla aðdrætti þarna og t.d.
mun hafa þurft að sækja vatn um
tveggja km. veg. Talsvert af
skepnum höfðu þau, t.a.m. tvær
kýr. Voru sum dýrin i afhýsi til
hliðar við verustaö fólksins en
önnur hafði hann i fjárhúsi, er
hann reisti 15—20 minútna gang
út meö fjallinu. Þarna voru þau
hjónin I 4 ár en sá timi er þau
bjuggu þarna var alveg sérlega
erfiður, bæði hvað veðurfar og af-
komu snerti.
Saga Jóns Þorvarðssonar er
frábrugðin sögu annarra lands-
manna þar eð hann er siðasti Is-
lendingurinn, sem búið hefur i
helliog hefir þeim þætti i lifi hans
verið gerð allgóð skil i útvarps-
þætti, er hinn kunni útvarpsmað-
ur Baldur Pálmason flutti 1963
svo og I blaðaviðtölum. En sú
ákvörðun hans að setjast að i helli
ásamt unnustu sinni — fjarri
mannabyggðum — ber vott um þá
karlmennsku og skapfestu, sem
einkenndi margan aldamóta-
manninn og virðist hafa þroskast
með ungmennafélágshugsjón-
inni, en flest ungmenni i svéitum
landsins hrifust af henni og mót-
uðust af viljanum til að rækta
landið og fólkið, sem það byggir
til stórra og djarfmannlegra
verka.