Tíminn - 04.04.1982, Blaðsíða 2

2
Sunnudagur 4; aprfl 1982
NOVABALL
BAGGATÍNUR
Vélaborg hf. hefur þá ánægju að
geta boðið bændum þessa frönsku
baggatínu, sem hefur verið
með þeim mest seldu í Evrópu
á síðustu árum.
Vegna hagstæðra samninga,
getum við boðið þessa tínu á
mjög hagstæðu kynningarverði
Kr. 20.500.—
(Gengi 1.4. '82)
Leitiö upplýsinga
Vantar þig
afturbretti á
traktorinn
Vélaborg hf. er tilbúin að gefa
þeim, sem þess þurfa með,
afturbretti á traktora,
meðan birgðir endast.
Með bestu kveðju
VHABCCG
Sundaborg 10 — Simar 8-66-55 & 8-66-80
■ Hassneysla hefur einkum ver-
i6 talin Utbreidd meðal unga
fólksins.En hvaðef þii, ungi maö-
ur, kæmir að mömmu þinni og i
ofanálag afa að reykja hass?
Slikur er einmitt Utgangspúnktur
leikritsins Hassið hennar
mömmu, sem Leikfélag Reykja-
vikur frumsýnir 1 Iðnó annað
kvöld, sunnudagskvöld. Leikur-
inn er kenndur við ærsl og er eftir
Darió Fó.
Darió þessi Fó er aö veröa vin-
sælasti leikritahöfundurinn hér-
lendis, útlenskur. Þegar hafa sex
verk eftir þennan Itala verið sýnd
hér á tslandi — bjófar, lik og fal-
ar konur var sýnt við fádæma
vinsældir I Iönó fyrir rUmum 15
árum, nokkrum árum siöar kom
Sá sem stelur fæti er heppinn i
ástum upp I sama hUsi, Þjóðleik-
húsið vildi ekki vera eftirbátur
Iðnós og sýndi Betri er þjófUr i
húsi en snuröa á þræði fyrir
■ Emil, GIsli og Margrét I hlutverkum sinum. Þau eru að leika ttaia,
eins og sjá má.
Mamma reykir hass!
— og afi líka — Ærslaleikur Fós í Iðnó
tveimur árum, en iðnast hefur Al-
þýðuleikhúsið verið við Darió Fó,
sýnt eftir hann leikina, Við borg-
um ekki, viö borgum ekki, Stjórn-
leysingi ferst af slysförum og
Kona. Nú hassið.
Þarfnast Darió Fó kynningar?
Jæja þá, hann er á sextugsaldri,
hefur lengst af búið i Milanó,
lagði i fyrstu stund á húsagerðar-
list, en sneri sér siðar aö leiklist
eingöngu. Hann er, að sögn,
sannkallaður þUsundþjalasmið-
ur, höfundur, leikari, leikstjóri,
leikmyndateiknari, og semur
jafnveltónlist við sýningar sinar,
ef á þarf að halda. Hann leikur
jafnan sjálfur aðalhlutverkið i
verkum sinum ásamt eiginkonu
sinni Franca Rame. Þau mynd-
uðu sinn fyrsta leikflokk árið 1958,
hafa siðan staöið fyrir ýmsum
leikhópum og ferðast viöa. Fram-
an af takmörkuöust farsar Dariós
| Fós einkum við alkunn minni Ur
! þessum bransa: framhjáhald og
ástardufl, en meö árunum hafa
þau oröið æ pólitiskari og hallast
ákveðið til vinstri. Hann semur
gjarnan verk byggö á raunveru-
legum atburðum (eins og Við
borgum ekki og Stjórnleysingi
ferstaf slysförum) og verkinhafa
oröið hvatning og baráttuafl
italskri alþýðu i baráttu hennar
fyrirbættum kjörum og betra lifi.
Fo hefur löngum veriö mjög um-
deildur i heimalandi sinu og ýms-
um sviöið sárt undan beinskeyttri
ádeilu hans og skopi.
Algert vald á farsanum
En þótt Fó fjalli um ýmis þjóð-
þrifamál, bæði á Italíu og viðar,
myndi það litlu gilda ef hann hefði
ekki vald á miðli sinum, farsan-
um sem réttilega er talinn eitt-
hvert viðkvæmasta form leiklist-
ar. Vald hans er hins vegar algert
og þvi hafa leikir hans orðið al-
þýðunni vopn, en einnig skemmt
fjölda fólks með hreinum og bein-
um ærslum.
Darió Fó hefur á seinni árum
töluvert ferðast um utan Italiu
einkum með einleiksþætti sina og
vakiö óskipta aödáun fyrir
glannalegan og ærslafenginn
leikstil sinn sem er svo hlaöinn
látbragði að engu skiptir þótt
áhorfendur skilji ekki itölsku.
Það var þetta með hassið henn-
ar mömmu. Ungi pilturinn, sem
heitir Luigi, kemur aö móður
sinni og afa á kafi i hassreyking-
um og ekki skánar ástandið þegar
i ljós kemur að þau stunda bæði
ræktun og sölu á kannabisefnum.
Við sögu i leikritinu koma einnig
forfallinn eiturlyfjaneytandi, vin-
ur Luigis, forkunnarfögur ná-
grannakona, fótbrotinn frændi
fjölskyldunnar sem nú starfar i
fikniefnaeftirlitinu, og presturinn
ihverfinuhefur, eins og gjarnt er
um presta, ansi óhreint mjöl i
pokahorninu.
Undirtónninn alvarlegur
Leikurinn fjallar um, má segja,
fikniefnavandamálið en þótt við-
fangsefnið sé alvarlegs eðlis tek-
ur Fó það sinum alkunnu tökum
þannig að Ur verður hin besta
skemmtun fyrir alla fjölskyld-
una, mikill misskilningur og
hamagangur. Undirtónninn er
eftir sem áður alvarlegur og er
sýntfram á skaðsemi og hættu þá
sem stafað getur af ofneyslu
fikniefna.
1 stærstu hlutverkunum eru þau
Margrét ólafsdóttir, sem leikur
móðurina, Gisli Halldórsson sem
leikur afann, félaga hennar i
hassinu, Emil Gunnar Guð-
mundsson, sem leikur Luigi. Aðr-
ir leikarar eru Aðalsteinn Berg-
dal sem fer með hlutverk dópist-
ans, Ragnheiður Steindórsdóttir
sem að sjálfsögðu leikur hina
fögru nágrannakonu, Kjartan
Ragnarsson sem er fótbrotinn
frændi, og Guðmundur Pálsson,
er leikur prestinn.
Þýðinguna gerði Stefán
Baldursson, lýsingu annaðist
Daniel Williamson, leikmynd og
búninga sá Jón Þórisson um og
Jón Sigurbjörnsson leikstýrir.
Hann hefur verið einn af vinsæl-
ustu leikstjórum Iðnós, leikstýrði
m.a. Rommý, Fló á skinni,
Skjaldhömrum og Þið munið
hann Jörund.
Frumsýning er sem kunnugt er
annaö kvöld, önnur sýning á
þriöjudag ogsU þriðja á miðviku-
dag.
„Undirtektirnar
geysilega góðar”
— segir Ólöf Kolbrún Haröardóttir
um tónleika sína í New York
■ Ólöf KolbrUn Harðardóttir
hefurfengiö mikiö lof fyrir tUlkun
sina i Sigaunabaróninum sem Is-
lenska óperan sýnir um þessar
mundir i Gamla biói. Um daginn
þurfti ólöf Kolbrún að bregða sér
frá og tók þá þýsk söngkona að
sér hlutverkiö á meðan, við
spurðum ólöfu Kolbrúnu um
feröalag hennar.
„Ég var að syngja I New
York,” sagöi hún, ,,á kynningar-
kvöldi hjá skandinavisk-amerisk-
um félagsskap. Þetta félag er
ansi viðtækt, skilst mér, og stend-
ur aö skandinavískum kynning-
um viöa um Bandarikin og ein-
beitir sér einkum að menningar-
málum. nú var komið að þvi að
hinn islenski hluti þessarar
nefndar sæi um dagskrá og þá
vorum við Guðrún Kristinsdóttir
fengnar til að koma. Við komum
fram á konsert hjá félaginu og ég
söng bæði ljóð, íslensk, skandi-
navisk og þýsk, og ariur.”
— Voru það einkum Skandinav-
ar i Bandarikjunum sem komu að
hlusta, eða fyrst og fremst
Bandarikjamenn?
„Það var mjög blandað, held
ég. Kynningarnar sem slikar eru
fyrst og fremst fyrir Bandarikja-
menn en þó mætti auövitað fjöldi
Skandinava og heilmikið af fólki
af islenskum ættum, eöa þá Is-
lendingar sem hafa verið búsettir
ytra i mörg ár.”
— Og hvernig lukkaöist þetta?
„Mjög vel. Undirtektimar voru
geysilega góðar og stemmningin i
salnum ákaflega skemmtileg.”
Hætti við aðra tónleika
— Söngstu viöar i Bandaríkjun-
um, en á þessum einu tónieikum.
„Ja, þaö stóð til að við kæmum
fram á konsert hjá ljóðaklúbbi
sem starfandi er i New York og
heldur af og til ljóðatónleika. Hins
vegar ráðlagði ívar Guðmunds-
son, aðalræðismaður Islands i
borginni, okkur að gera það ekki
vegna þess að ekki væri nógu vel
að málum staðiö af hálfu klúbbs-
ins. Undanfarnir tónleikar höfðu
verið illa skipulagöir og nánast
ekkertauglýstir, og þó Ivar gerði
sittbesta til að fá klúbbstjórnina
til að taka við sér, þá gekk það
■ ólöf KolbrUn Harðardóttir.
ekki nægilega vel. Og þvi ákváð-
um við að koma ekki fram, þaö
var ekkert vit i að leggja mikla
vinnu iundirbúning og flutning ef
aðeins mættu nokkrar hræður,
eins og oft er vist raunin.”
— En þú ert ánægð meö ferð-
ina?
„Já, mjög ánægð. Viö fengum
þarnanokkra daga i New York og
reyndum að nota þá sem best, til
aö fara á tónleika og óperur hjá
þessum snillingum sem þarna
koma reglulega fram, og slikt er
alltaf m ikil uppörvun fyrir mann.
Ekki sist nú þegar við stöndum i
óperuflutningi hér heima.
Og móttökurnar i New York
voru mjög góðar, Ivar Guð-
mundsson stjanaði bókstaflega
við okkur.”