Tíminn - 04.07.1982, Blaðsíða 26

SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ 1982
HÆTTA i
Þáttur um Alfreð Alfreðs-
son, kóng í undirheimum
■ Gummi kjút, yfirmaður mótorhjóladeildar lögreglunnar, var í stökustu vandræðum. Elíasi
Bjarkasyni, rannsóknarlögreglumanninum góðkunna, hafði verið rænt og ræningjamir, ókunnir, fóro
fram á að fá 190 kiló af marjúana í lausnargjald. Grasið gréri i kjallara lögreglustöðvarinnar meðan
þráttað var um hvað skyldi gera. Alfreð nokkur Alfreðsson, sem kallaður var „konungur undirheima“,
hafði verið handtekinn og yfirheyrður sólarhringum saman en reyndist svo forhertur að neita að játa,
þótt allir lögreglumenn vissu að fáir voru líklegri til þess en Alfreð þessi í að hafa skipulagt ódæðisverkið*
Og nú var lögfræðingur Alfreðs farinn að hóta málsókn ef skjólstæðingurinn yrði ekki látinn laus
fljótlega. Lögreglan tók hótanir hansf hæsta alvarlega þvi málaflutningsmaður þessi var annálaður
harðjaxl og þaulvanur verjandi afbrotamanna, hét Vöro Klausan.
Þar sem Gummi kjút sat og nagaði á
sér neglurnar inni á skrifstofu var barið
að dyrum.
„Kom inn“, kaliaði Uummi kjút
annars hugar.
Reynir, aðstoðarmaður hins brott-
numda rannsóknarlögreglumannsins
knáa, stakk kollinum inn. Hann skalf
eins og espilauf í vindi.
Mfa/
TRAKTORSGRÖFUR
4ra hjóla drifnar
zíJU.*, *
VEL HANNAÐAR - STERKAR
eru til á lager
Sýningarvélar á staðnum
KYNNIÐ YKKUR VERÐ OG SKILMÁLA
VtlADEILD
Ármúla 3 Reykjavfk S. 38 900
„Þa-þa—það er-er-er-ko—komi-
komið n—n-nýtt-ttt bréééf—“
Gummi kjút spratt á fætur eins og
stálfjöður. Ræningjarnir höfðu látið til
sin heyra. Loksins! Hann hrifsaði
bréfsnepil úr höndum Reynis og las með
erfiðismunum:
„Það eru við sem Höffum Elías
bjarKasson i heldi þettað er ekgerrt
gabb!!!! Við viljumm fá Grasið okkar
Til-baka straksx eða að Elias verður
soleiðis drebin AÐ Hann steindrefst!!!!!
Bráðum Verður hryngt i ukkur með
nánari skylaboðumm. RæninGjadnnir.“
„Reynir, fljótt fljótt,“ hrópaði Gummi
kjút, „láttu undir eins setja græjur á alla
sima svo hægt verði að rekja hvaðan er
hringt! Nú gildir að vera snögg—“
Þá hringdi síminn.
Arfur Kelti tók fyrir nefið á sér og
gerði sig eins skrækan og honum var
mögulegt.
„Erda Gummi? Gummi kjút?“
„Það er hann,“ sagði Gummi óstyrkri
röddu.
„Við höfum Ella!“ tilkynnti Arfur og
þagnaði til að leggja áherslu á orð sín.
Það var dauðaþögn hinum megin.
„Gummi! Gummi, ertu þama?“
„Hér er ég,“ sagði mótorhjólalögregl-
an loks og var röddin líkust hvísli.
„Hurðu, Gummi minn,“ sagði Arfur
fleðulega. „Við viljum fá grasið okkar.
Þið áttuð ekkert með að taka það. Þetta
var okkar gras og þú veist það vel. Við
viljum fá það aftur. Hlustaðu nú vel og
vandlega, gæskurinn, og farðu svo eftir
þvi sem ég segi. Annars verðiði bara að
feisa afleiðingunum. Sko, þið eigið að
„Biddu við! Bíddu við!“ hrópaði
Gummi kjút fram i og virtist öllu
borubrattari. „Hvemig veit ég að þið
emð réttu ræningjarnir?"
„Hva meinaru?“ skrækti Arfur
hneykslaður. „Heldum að við séum
vitlausir? íhihihihihi!" tisti svo i honum.
„Þetta var ekkert fyndið," andvarpaði
Gummi kjút í símann.
„Fannst þér það ekki? Mér fannst
þetta ansi næs djók. En vcistu, ég skal
nú bara sanna það fyrir þér, honni, að
það emm við sem höfum aumingja
Ella.“
Arfur lagði frá sér símtólið. Hann var
staddur heima hjá frænku sinni háaldr-
aðri en henni hafði verið stungið undir
stól meðan Arfur notaði simann.
Húnbogi hafði gætur á henni en
bræðurnir Uxaskalli og Rammislagur
héldu Eh'asi Bjarkasyni i stofusófanum.
Aldinblók stóð vörð við gluggann.
„Komiði með hann strákar," skipaði
Arfur óþarflega valdsmannslega. Bræð-
urnir drösluðu Eliasi Bjarkasyni að
simanum, hann var bundinn á höndum
og fótum og með trefil fyrir augunum.
„Talaðu við Gumma,“ hvæsti Arfur
og brá hárbeittum kuta upp að hálsi
Eliasar. „Og segðu bara það sem við
emm búnir að samþykkja!"
Elias Bjarkason ræskti sig hvað eftir
annað áður en hann gat komið upp orði.
Loks náði hann valdi á raddböndunum:
„Gummi? Gummi kjút?“
„Elías!“ hrópaði röddin úr símtólinu.
„Elías! Ertu þama? Ertu olræt?“
„Nei! Asninn þinn!“ urraði Elías á
móti. „Viljið þið gjöra svo vel að fara
nákvæmlega eftir því sem þessir kúka-
labbar segja, svo þeir sleppi mér
einhvem tima. Ég er orðinn hundleiður
á pönnukökum!"
Gummi kjút leit undrandi á símtólið.
„Pönnukökum?" endurtók hann.
„Hvað áttu við? Heyrðu, já, þetta er
auðvitað eitthvað dulmál! Ertu kannski
í haldi í pönnukökuverksmiðju? Ha?
Elli? Elias?“
En Elías var horfinn úr simanum.
Skræka röddin heyrðist hins vegar á
nýjan leik:
„Jæja, Gummi beibí. Nógu pottþétt
fyrir þig? Og hlustaðu þá. Ég segi þetta
bara einu sinni..“
Félagamir vora komnir aftur í
laufskálann og biðu nætur þegar af-
henda átti eiturlyfin. Þeir vom glaðir i
bragði og sungu og trölluðu. Þá var
hurðinni hmndið upp.
„Alfreð?!“
„Nei, vá, maður slepptu þeir þér?“
„Auda,“ sagði Alfreð sallarólegur og
kveikti sér i einni Camel. „Haldiði að
Vörn Klausan kunni ekki sitt fag? Nú,
eða ég?“
Hann þagnaði skyndilega og leit
illilega á Rammaslag.
„Hvaða gæi er nú þetta? Hvað er hann
að gera hér?“
Uxaskalli flýtti sér að skýra málið,
„Þetta er ann Rammislagur, bróðir
minn, manstu Alfreð, ég var búinn að
segja þér frá honum, manstu sko?“
Alfreð virtist ekkert ánægður á
svipinn en komst ekki til að gera fleiri
athugasemdir. Aldinblók, sem hafði
verið á gægjum úti i dymm laufskálans,
hrópaði nú skyndilega upp:
„Strákar! Hætta á ferðum!"
Hvaða hætta var á ferðum? Fylgist
með i næsta þætti. Það fer hver að verða
síðastur.
Laus staða
Við Fjölbrautaskólann á Selfossi er iaus til umsóknar staða
aðstoðarskólastjóra. Gert er ráð fyrir að aöstoðarskólastjóri verði að
öðru jöfnu ráðinn til fimm ára í senn úr hópi fastra kennara á
framhaldsskólastigi.
Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna rikisins.
Umsóknir með upplýsingum um námsferil og störf skulu hafa borist
menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu 6,101 Reykjavik, fyrir 1. ágúst
n.k. Umsóknareyðublöð fást í ráðuneytinu.
Menntamálaráðuneytið
1. júli 1982.