Tíminn - 08.01.1984, Blaðsíða 18

Nú-Tímamyndir Ari
Mezzoforte.
MEZZOFORTE
■ Á milli jóla og nýárs, þegar færðin
var enn skapleg, brá Nútíminn undir
sig betri fætinum og hélt vopnaður
segulbandi upp í Broadway en ætlunin
var að athuga Mczzofortc árgerð 1984.
Ekki var það nú svo að maður héldi að
„árgerð '84“ væri neitt frábrugðin fyrri
módelum en vissulega hafa orðið
brcytingar á straumlínulöguðu „tæk-
inu“ frá því það sló í gegn á Bretlands-
og Evrópumarkaði og því forvitnilegt
að skyggnast á bakvið mælaborðið.
Þegar Nútíminn skaut sér inn úr
dyrunum á Broadway, svellkaldur og í
sárri þörf fyrir kaffibolla, var eitt
meiriháttar jólaballshúllumhæ fyrir
yngstu borgarana að fara í fullan gang
en Mezzoforte voru upp á sviðinu í
síðustu hljómum hljóðprufunar fyrir
kvðldið. Eftir hæin og jólakveðjurnar
var haldið í leit að hentugum stað til
að grilla þá strákana en hann fannst í
eldhúsi staðarins út við bakdyr. Þar
var Nútímanum komið fyrir upp á
nokkrum boxum undan hátölurum og
sagt að gjöra svo vel.
Hvernig væri að fá lýsingu á einum
svona meðaldegi út í Bretlandi, var hið
fyrsta sem kom upp í hugann.
Jóhann: Þetta er bara PUÐ...
Kristinn: ...vöknum skelþunnir og
förum inn í ísskáp að fá okkur bjór,
síðan er reynt að koma einhverju í
vömbina á sér, vera alveg að kúgast...
Jóhann grípur hér inn í og spyr hvort
maður sé ekki að fiska eftir meðal-
vinnudegi hjá þeini.
Alveg eins.
Jóhann: Þegar við erum á túr er
þetta stanslaus keyrsla. Við förum að
sofa þegar við erum búnir að spila seint
og síðar meir og það er erfitt að sofna
vegna spennu og hávaða. Daginn eftir
er lagt af stað snemma, svona á milli
kl. 8 og 9 og þá oftast setið lengi í bíl.
Þegar á staðinn er komið bíðum við
eftir sándtékki (hljóðprufu) og förum
síðan upp á hótel í bað og síðan beint
út á svið aftur. Þetta er svo svona
kannski 40 daga í röð.
Hvað, er ekkert sukk í þessu?
M: Það gefst enginn tími til þess...
jóhann: Ja ef þú vilt drepa þig þá
geturðu gert það. Við fáum okkur bjór
svona...
Eyþór: ...svona einn til sjö bjóra...
Jóhann: Nei svona einn til tvo fyrir
gig og einn til tvo eftir gig...
Er mikill munur á því að spila fyrir
fólkið úti en hér heima?
Jóhann: Nei, það eru bara allt
öðruvísi aðstæður...
Gunnlaugur: Fólk úti lítur þetta allt
öðrum augum. Hér koma allir með svo
neikvæðu hugarfari á tónleika og
skemmtanir. Það er eins og að fólk vilji
helst að allt fari úr böndunum...
Kristinn: Fólk sest niður hér og
heimtar að því sé skemmt en gerir lítið
í því að reyna að skemmta sér sjálft.
Jóhann: Það er mismunur á því. Það
er mikið meira um það úti að fólk sé
inn í tónlistinni, stórir hópar sem eru
algjörir fanatíkar á svona jazz/rokk/in-
strúmental tónlist. Náttúrlega er æðis-
lega öðruvísi andrúmsloft að spila
þetta fyrir þá en kannski fólk’ sem
hundleiðist þessi tónlist.
Enginn slíkur kjarni til hérlendis?
- Jóhann: Jú vissulega er ágætis kjarni
til hérlendis sem „fílar“ þetta í botn.
En úti erum við að tala um miklu stærri
mannskap.
Er eitthvað um það að ræða að þið
séuð stoppaðir á götu og beðið um
eiginhandaráritanir?
M: Nei það er ekki hægt að segja
það. Það var einn náungi einu sinni
sem hitti okkur í lest...
Kristinn: Þið sáuð nú Hank Marvill
út á götu í Oxford Street og það var
enginn að kássast upp á hann, afhverju
þá okkur.
Jóhann: Það er voðalítið um það í
Englandi að gengið sé á fólk út á götu;
þetta er svo mikill mannfjöldi.
Nú hefur fjölgað um einn í sveitinni,
hvernig kom hann inn í dæmið?
M: Jeroen de Riijk, Hollendingur.
Við hittum hann í Hollandi er við
vorum að spila í Paradiso. Hann var í
upphitunarsveitinni og með okkur
tókst vinskapur og honum leist mjög
vel á að koma með í sveitina, spilaði
fyrst með okkur er við komum fram í
Ronnie Scott klúbbnum og síðan hefur
þetta þróast.
Þið komuð þar fram í eina viku var
það ekki?
M: Jú það var æðislega gaman...
Ein af gengilbeinunum gengur þarna
um og segir hæ og þeir byrja hver á
eftir öðrum
...Hæ
Hæ...
...Hæ
Hæ...
...helvíti maður stenst ekki mátið:
HÆ
M:...við vorum með mun jazzaðra
prógramm þar en venjulega og það
■ Friðrik þenur strengina á gítarnum
■ Kristinn og Jóhann í léttri sveiflu
■ Nýlitiðinn í hópnum, de Riijk
skapaðist oft mjög góð stemmning á
þeim stað. Við blönduðum saman
gömlu og nýju efni og reyndum að taka
það eftir því hvernig stemmningin var.
Hvernig hópur sækir þennan stað?
Jóhann: Það er allskonar lið sem
sækir þennan stað, allt frá Mick Jagger
og niður í kínverska matsölumanninn
frá næsta horni.
En svo við snúum okkur að öðru þá
hlýtur eitthvað skondið að hafa komið
fyrir á þessum tónleikaferðalögum?
M: Já hundurinn sem beit Jóa (mikill
hlátur)
Jóhann: Já það fannst þeim bráð-
fyndið einmitt.
Kristinn: Þetta var þessi svaðalegi
varðhundur sem réðist á Jóa og át af
honum löppina, hér um bil.
Gunnlaugur: Já þetta flykki kom
hlaupandi á móti okkur er við vorum
að fara inn á hótelið og við trylltumst
alveg og hlupum í burtu eins og mý af
mykjuskán.