Tíminn - 08.01.1984, Blaðsíða 23

SUNNUDAGUR 8. JANUAR 1984
Mhmmn
23
■ í fjögur ár lá lík Rémy á svefnpoka í einu
herbergja hússins.
■ Hús systkinanna var fullt af óhreinindum og óhroda, sem safnast hafði
fyrir á mörgum árum.
Ester Albuoy fyirgaf ekki umkeiminum þá meðferð sem kún
hlaut á dögum hernámsins í Frakklandi.
Þau bróðir hennar vörðu öllum inngöngu á heimili sitt með
hlaðin skotvopn við hendina
harðlgestar og hlerum skotið fyrir alla
glugga. Aðeins tvisvar í viku fór Rémy
Albouy út í stutta innkaupaferð og kom
við hjá bakaranum, slátraranum og
blaðasalanum, þar sem hann keypti
einkum myndahefti um brjálaða vísinda-
menn og geimferðir.
Systkinin hættu með öllu að greiða
nunnunum leiguna og báru þær því fram
kæru árið 1975. Barst systkinunum
skipun um að flytja úr húsinu. En
Húbert hótaði að skjóta hvern þann er
kæmi nálægt þeim og kvaðst fyrr mundu
ráða sjálfan sig og systkini sín af dögum
en láta húsið af hendi. Var þá gripið til
þess ráðs að taka rafmagnið af húsinu en
láta systkinin í friði að öðru leyti.
Þau höfðu nú orðið sér úti um vopn,
riffil og Remington-byssu, sem ætluð var
til þess, að skjóta stærri villidýr. Nú
gerðist það æ tíðara að nágrannarnir
heyrðu öskur innan úr húsinu og skot-
hvelli.
Svo var að sjá sem hatur Albuoy
systkinanna á umheiminum færi vax-
andi, eftir því sem hann gerði sér meira
far um það að látast ekki af þeim vita.
Hver sem ieið átti fram hjá húsinu mátti
eiga von á því að kallað yrði að honum
ókvæðisorðum eða hann grýttur. Iðulega
var skotið á veggi klaustursins.
Veturinn 1979 hætti Rémy að fara út
til innkaupa. En póstmaðurinn ýtti mán-
aðarlega ávísun á 2000 franka örorku-
styrk undir útidyrahurðina. Um leið tók
hann við seðli sem á var rituð pöntun til
bakarans og kaupmannsins og getið um
hvaða daga pöntunin óskaðist afgreidd.
Þegar sendillinn kom að dyrunum beið
hann uns hönd kom í ljós út um hlera á
dyrunum og drjó inn til sín varninginn.
Samtímis var greiðsla rétt út í staðinn.
Enginn í Saint-Flour virtist kæra sig um
að athuga nánar um hagi þeirra innilok-
uðu.
Það var loks er nýr bréfberi var ráðinn
til starfa, sem veigraði sér við að afhenda
lífeyri Rémy án þess að sjá framan í
viðtakandann og kominn gagnrýnni
embættismaður í þá deild bæjarskrif-
stofunnar sem sá um greiðslu lífeyris að
eitthvað fór að gerast. Nýjar kvartanir
tóku og að berast frá nunnunum í
klaustrinu sem næstum daglega sáu að
mannasaur hafði verið klístrað á grind-
verkið umhverfis klaustrið. Loks hugs-
aði lögreglan sér til hrcyfings.
Þann 19. októbernokkrufyrirbirtingu
kom 19 lögreglumenn sér fyrir umhverfis
húsið þar sem Albouy systkinin bjuggu.
Þeir sprengdu upp dyrnar og náðu að
handtaka bæði systkinin í rúmum sínum
án mótspyrnu, enda notuðu þcir táragas.
Tókst hvorugu þcirra að ná til vopna
sinn, sem stóðu hlaðin nærri þcim.
Gasgrímurnar sem lögreglumennirnir
báru, komu að tvöföldum notum: Bæði
til þcss að verjast gasinu og til þess að
verjast ódæma ólykt þeirri sent var inni
í húsinu. Gólfið var þakið sorpi og
óþvcrra.
Mannverur þær sem þarna fundust
voru scm í brynju af óhreinindum. í
herberginu við hliðina fannst bróðir
þeirra Rémy liggjandi í svefnpoka. Hann
hafði verið steindauður í nær fjögur ár.
Þau Esther og Hubert höfðu skrifað á
rúmið hans. „Rémy Albuoy, myrtur
þann 5. desember 1979 af lögreglunni
með lasergeislum ogeiturlyfjum." Aletr-
un þessi bar vott um áralangan lestur
myndahefta um ýmis furðuvísindi.
Þau systkinin létu mótspyrnulaust
flytja sig á geðveikrahæli. Lögreglu-
mennirnir voru dögum saman að moka
skítnum út úr húsi þeirra. Loks var eins
og fargi hefði verið létt af samvisku
manna í Saint-Flour. Einn eldri borgara
bæjarins sagði: „Nú ættu menn að láta
þennan viðbjóð aftan úr fortíðinni falla
í gleymsku."
■ Myndin sýnir húsið
þar sem systkinin
bjuggu í einangrun.