Tíminn - 16.03.1984, Page 6

FÖSTUDAGUR 16. MARS 1984
T spegli tímans
John James? kvenna- f
gullið í „DYNASTY“
bar upp „alvörubón-
orð“ í sjónvarpsþætti
■ Margrét drottning í veislu-
fötum.
MARGRÉT
DANADROTTNING
GREIÐIR SJÁLF
STÓRFÉ FYRIR
ORÐUR HANDA
ARABÍSKUM
STÓRHÖFÐINGJUM
■ Þaft verður nokkuð dýrt
ferðalag fyrir Uanadrottningu,
sem þau hjónin, Margrét
drottning ug Henrik prins, fara
i 17. mars n.k. til Saudi-Ara-
bíu. Drottning verður að borga
úr eigin vasa fyrir orðurnar,
sem hún fer með í ferðina til að
afhenda arabískum prinsum og
prinscssum.
Að fá slík konungleg heið-
ursmerki hefur afar mikla þýð-
ingu fyrir fina fólkið í Arabíu,
og danska sendiráðið í Jeddah
hefur fengið langan lista yfir
háttsettar persónur, sem vænta
þess að fá orður þegar hin
konuglega heimsókn verður.
l»au hciðursmerki, sem
þarna koma til greina eru mjög
dýr, því þau cru úr dýrmætum
málmum, sem drottningin mun
greiða úr eigin vasa. I íslen-
skum krónum munu orðurnar,
sem hún fer með í ferðalagið,
kosta nær 800 þús. kr. ísl.
— og hún
■ John James, sem stundum
er kallaður „fallegasti karlmað-
urinn í Ameríku“, kom nýlega
fram í sjónvarpsþættinum Ton-
ight Show hjá Johnny Carson,
eins og fleira frægt fólk. En John
James gerði þar hlut, sem ekki
hafði áður komið fyrir í þessum
frægu sjónvarpsþáttum, þótt á
ýmsu hafl þar gengið. John gerði
sér nefnilega lítið fyrir og bar
upp. bónorð. Hann sagðist vita,
að þetta væri nú algcrlega utan
dagskrár, en hann ætlaði bara að
lýsa því yflr fyrir alþjóð, að hann
elskaði eina stúlku - Marciu Wolf,
- og hann ætti ekki heitari ósk en
að hún vildi giftast sér. „Marcia,
viltu verða konan mín?“ sagði
leikarinn alvarlegur í bragði.
Bónorðið bar árangur, því að
ja!
stúlkan hafði strax samband við
hann og játaðist honum.
John James og Marcia W'olf
höfðu verið vinir um tírna, og
voru talin trúlofuð, en svo hljóp
snurða á þráðinn hjá þeim. Mar-
cia frétti, að John væri að hringja
í aðrar stúlkur og biðja þær að
koma út með sér, eða biðja um
að fá að heimsækja þær. Þessar
sögur voru svo ágengar úr öllum
áttum, að hún fór að trúa þeim.
„Ég vissi ekki neitt um þetta
fyrr en ég kom að Marciu í
taraflóði", sagði John. Þegar
hann lieyrði þessar sögur gerði
hann sér grein fyrir, að þarna var
einhver á ferðinni, sem hermdi
eftir honum i síma. Hann bað
lögregluna að rcyna að komast
að þvi hver væri með þessa
hrekki, en þeir gátu ekkert gert.
Því datt honum í hug að reyna að
gera eitthvað í málinu sjálfur til
að bæta sambandið við vin-
konuna. John datt í hug að koma
með einhvers konar yfirlýsingu í
þessum samtalsþætti, og stóð við
það. Hann lýsti því, hvað þau
Marcia hefðu verið ánægð þar til
hún hermikráka fór að gera þcim
lífið leitt. Hann sagði líka, að
hann iiti svo á að þau væru
trúlofuð, og þvínæst bar hann
upp bónorðið.
Þetta vakti mikla athygli í
Bandaríkjunum, og sumir sögðu
að þetta væri auglýsingabragð til
þess gert að vekja athygli á
leikaranum. „Sama er mér hvað
■ John og Marcia voru hamingjusöm þegar misskilningurinn var úr
sögunni.
sagt er“, sagði John sjálfur,
„þetta hreif og nú er allt fallið í
Ijúfa löð á milli okkar. Það er
fyrir mestu.“
Hundur
étur
hund!
Nei, þetta er ekki eins og
það lítur út fyrir, - þetta
er alls ekki hundaslagur,
heldur er hvolpurinn pirr-
aður yfir því, að mamma
hans skiptir sér ekki nóg
af honum. Tíkinni finnst
hann vera oröinn stór
hundur og hann eigi ekki
að vera með nein hvolpa-
læti, en hann er eins og
hvert annað ungviði,
óþolinmóður og svolítið
frekur. Ef hann gæti
talað, segði hann áreiðan-
lega: „Hlustaðu á mig,
mamma!“ Aumingja tík-
in er þolinmæðin uppmál-
uð og lofar hvolpagreyinu
að japla á eyranu á sér.
vidtal dagsins - ■
— '--——r===r--- .. =•:
FYRSTIISLENSKI FARSINN
— rætt við Brynju Benediktsdóttur um
nýtt leikrit sem Leikfélag
Hornaf jarðar frumsýndi í gærkvöldi
■ Leikritið heitir „Á Elliæris-
planinu", og höfundurinn heitir
Gottskálk og er í felum, þ.e.a.s.
hann skrifar undir dulnefni",
Brynja Bcnediktsdóttir.
sagði Brynja Benediktsdóttir
leikkona og leikstjóri, þegar við
hringdum til henn^r í gær til
Hafnar í Hornafirði þar sem hún
er að setja á svið nýtt. íslenskt
leikrit.
„Þetta er gleðileikur eða farsi
og ef við skilgreinum þetta sem
farsa, þá er þetta fyrsti íslenski
farsinn sem hefur verið skrifað-
ur, hingað til hafa farsar sem
komið hafa fyrir sjónir íslend-
inga verið þýddir úr frönsku,
ensku eða öðrum tungumálum
og síðan kannske verið staðfærð-
ir. En þetta leikrit er sem sagt
skrifað eftir formúlum farsans,
en síðan höfum við hér bætt við
söngvum og höfundurinn hefur
líka tekið tillit til staðarins og
bætt inn í verkið ýmsu, sem
kemur akkúrat þeim við sem búa
á Höfn núna.
Það eru 10 leikarar í verkinu
og ýmsar nýjungar fyrir staðinn
sem leikritið er sýnt í, eða
Sindrabæ, t.d. eru ekki notaðar
sætaraðir í salnum, heldur sitja
áhorfendur við borð og leikið á
gólfinu, þannig að sviðsetningin
er miðuð við að fólki finnist það
statt á skemmtistað en einn þátt-
urinn af þrem, eða miðþátturinn
gerist einmitt í Broadway. Hinir
tveir þættirnir gerast í húsi í
Grjótaþorpinu rétt við Hallæris-
planið, eða Elliærisplanið því
margt í þessu er með öfugum
formerkjum.
Gottskálk býr þá ekki á Höfn?
„Nei, Gottskálk býr í Reykja-
vík og er í símaskránni þar, bara
ekki undir því nafni. En aðrir
sem koma við sögu í uppsetning-
unni að mér undanskilinni eru
frá Höfn. Ég ber ábyrgð á
leikmynd og búningum, en
heimamenn sjálfir hafa smíðað