Tíminn - 18.03.1984, Qupperneq 23

SUNNUDAGUR 18. MARS 1984
23
öðruvísi
• /
Flokkar ferðalanga
sem fara um fjar-
læg landsvæði eins
og logi yfir akur án
þess að skeyta um
menningu og hags-
I
muni heimamanna
hafa hvatt menn til
þess að hugsa upp
/ 1
nýjan ferðamáta
Leiðbeiningarbækur um óvenjulegar
ferðamannaleiðir má nú sjá í metratal i
í sumum bókaverslunum. Þarna er bent
á ýmis „leyndarmál" og á fjöldi peninga-
plokkara hlut að máli, þegar að því
kemur að láta þau af hendi. Mönnum er
bentáað hafa í föggum sínum hálferma-
skyrtur, til þess að selja á fjarlægum
slóðum, að geyma ferðatékka undir
innlegginu í skónum þeirra og einnig fá
þeir gefin upp nöfn ýmissa innfæddra
manna, sem fyrir lítið hafa hýst menn á
langferðaleiðum.
Þessa ferðamenn má finna í ýmsum
margrómuðum stöðum jarðarinnar, svo
sem á strönd Góa-nýlendunnar, í hengi-
rúmum suður á Gloria-ströndinni við
Mexico og í Inkahéruðum við Machu
Piccu. Þeir líta fyrirlitningaraugum á
peningamennina sem gista á fjögurra
stjörnu hótelunum.
En versta hliðin á þessum hjörðum er
það sníkjulíf sem þær lifa á gestgjafa-
þjóðunum. Er þá sama hvort litið er til
álits umhverfisverndarmanna, þjóð-
fræðinga eða þeirra sem að þróunarhjálp
starfa. Hinir skynsamari nteðal ferða-
fólks þessa og sendifulltrúar á viðkont-
andi stöðum óttast líka þróunina, en
þeir síðarnefndu verða oft að bjarga
fólki sem komist hefur í strand með því
að útvega því vasapeninga og flugfar
heim. Þetta kostar skattborgarann háar
fjárhæðir á hverju ári.
Meðal þessara þjóða eru ferða-
mennirnir sem búa innan landamarka
lúxushótelanna stórum minni skaðvald-
ur en hinir og þar er þó hægt að hafa
yfirsýn um þann óskunda sem þeir
valda. Því mætti segja að sá gerði best
sem leitaði á vit hins ókunna með því að
berja upp á í tyrkneskum sölubúðum
eða þá á næsta gríska veitingastað.
Margir eru því unt þcssar mundir að
brjóta heilann um nýja valkosti við
ferðalög, og eru þeir ræddir í starfshóp-
um ýmiss konar, í vísindaritgerðum og
slíku. Menn vilja finn þá aðferð við að
ferðast, þar sem ekki er skilin eftir sviðin
jörð. •
En ekki hefur þessunt hópum hugsuða
þó enn tekist að koma fram með lausn
sem úr öllum þessum vanda leysir. Það
eina sem þeir hafa sameinast um er það
að ferðast skuli „öðruvísi", - hvort sem
er með leiguflugsþotu, tjaldvagni á
kameldýri eða á tveimur jafntljótum.
„Það skiptir mestu máli með hvaða
hugarfari menn leggja upp í langferð,"
segir formaður samtákanna „Ferðumst
öðruvísi" í Bcrlín. Meðal spámanna
samtakanna er umhverfisverndarmaður-
inn prófessor Jost Kripendorf, sálfræð-
ingurinn dr. Christian Adler og Robert
nokkur Jungk, scm gcfið hefur sig að
spám um framtíðina. Sá síðarnefndi
hefur árunt saman predikað „heilbrigðan
ferðamáta."
Sá sem fer á íjarlægar slóðir ætti að
gefa sér meiri tíma til þess að vanda
umgengni sína við hið ókunna land og
íbúa þess, segja þeir. Hann ætti að hafa
með sér gjafir, verða sér úti unt nokkra
kunnáttu í málinu og kynna sér lífsstíl
þann sem fyrir er í ókunna landinu.
í þessum tilgangi hafa samtök verið
mynduð í þeim tilgangi að hressa upp á
samvisku hins almenna ferðamanns. Þau
nota meðal annars þá leið að dreifa
manna á meðal spurningalista, sem ætlað
er að vekja menn til umhugsunar og á
meðal spurninganna má nefna: „Hverj-
um gagnast ferð ntín og hvern skaðar
hún?“ Einnig: „Á ég að stofna til kynna
við heimamenn?" Eða: „Kann égminnst
200 orð í málinu?" Eða: „Hef ég haft
kynni af fólki þessarar þjóðar í heim-
kynnum mínum, svo sem af stúdentum,
verkamönnum og öðrum?" Sá sem svar-
ar þessum spurningum á að vita það eftir
á hvort hann er verðugur fulltrúi lands
síns á framandi grund, eða eingöngu
afætáfjarlægrar menningarheildar.
Sólarströndin er jafn vinsæl af öllum tegundum ferðamanna