Tíminn - 24.03.1987, Blaðsíða 8

Tímirm
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason
Ritstjórar: Indriöi G. Þorsteinsson ábm.
IngvarGíslason
NíelsÁrni Lund
Aðstoðarritstjóri: OddurÓlafsson
Fréttastjórar: BirgirGuðmundsson
EggertSkúlason
Auglýsingastjóri: SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími:
18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686306,
íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot: Tæknideild
Tímans. Prentun: Blaðaprent h.f. Kvöldsímar: 686387 (tæknideild)
og 686306 (ritstjórn).
Verð í lausasölu 50.- kr. og 60.- kr. um helgar. Áskrift 500.-
Kosið verður um áf ram-
haldandi framfarasókn
Miðstjórnarfundur Framsóknarflokksins var haldinn á
Selfossi um síðustu helgi. Þar var saman komin framvarða
sveit flokksins úr öllum kjördæmum og ríkti einhugur um að
vinna af hörku að því að hlutur Framsóknarflokksins verði
sem mestur í alþingiskosningunum.
Á það var lögð áhersla að Framsóknarflokkurinn muni
heyja kosningabaráttu sína með tilliti til tvenns: Farsæls
árangurs af starfi ríkisstjórnar Steingríms Hermannssonar og
nýrra baráttumála fyrir næsta kjörtímabil. Framsóknarflokk-
urinn vill verja það, sem áunnist hefur og halda uppi alhliða
framfarasókn á grundvelli þess efnahagsbata sem náðst hefur.
Þá kom fram á fundinum fullt traust á störfum ráðherra
Framsóknarflokksins og að þeir ættu mestan þátt í því hversu
vel hefur tekist til í mikilvægustu þjóðmálunum á stjórnartím-
abilinu. Hjá þeim hefur málefnabarátta setið í fyrirrúmi.
Tíminn tekur undir það, að alþingiskosningarnar hljóta að
snúast um árangurinn af starfi ríkisstjórnar Steingríms
Hermannssonar. Undir hans forystu hefur Framsóknar-
flokkurinn verið leiðandi afl í ríkisstjórninni. Stjórnar-
tímabilið hefur verið eitthvert hið mesta blómaskeið í sögu
landsins.
Án efa er það markverðast og mest einkennandi fyrir
stjórnartímabilið að tekist hefur að vinna bug á óðaverðbólg-
unni og tryggja með því varanlega hagsmuni launafólks og
atvinnulífsins. Launafólkið í landinu og forystumenn þess
hafa tekið af myndarskap undir það sjónarmið að grundvall-
aratriði þess að tryggja kaupmátt launa og vernda lífskjörin
sé að verðlagsþróun sé í samræmi við það sem gerist í
viðskiptalöndum okkar. Sú góða samvinna, sem tekist hefur
um skynsamleg markmið í efnahagsstjórn milli ríkisstjórnar-
innar og launþegasamtakanna er sögulegur atburður. ísland
er ekki Iengur þekkt í heiminum fyrir háskalega verðbólgu
þróun, heldur er litið til íslands sem fyrirmyndar um það
hvernig hægt er að ná þjóðarsamstöðu um verð bólguhjöðnun
án neins konar þrengingaraðgerða að atvinnulífinu, sem
hefði í för með sér samdrátt og atvinnuleysi. Fyrir áhrif
framsóknarstefnunnar og undir einbeittri forystu forsætisráð-
herra hefur verið haldið uppi öflugri atvinnustarfsemi og
nægri atvinnu í landinu. Það hefur heppnast að koma þeirri
stefnu fram jafnframt því sem verðbólgan hefur komist á
viðráðanlegt stig.
Árangurinn af atvinnumálastefnunni og verðbólgu
hjöðnuninni kemur fram í því að kaupmáttur ráðstöf
unartekna launþega hefur aldrei verið meiri. Lífskjörin hér
á landi eru góð og hafa stórbatnað. Framsóknarmenn hafa
tryggt það í stjórnarsamstarfinu að félagshyggja hefur ráðið
gerðum ríkisstjórnarinnar. Framsóknarmenn munu ekki ljá
máls á öðru, hvað varðar þátttöku í ríkisstjórn, en að
félagsleg viðhorf séu virt og að stefnt sé að jöfnuði í afkomu
og lífskjörum almennings í landinu.
Kjarni framsóknar-
stefnunnar
Kjarni framsóknarstefnunnar er félagslegt réttlæti og
jöfnun lífskjara. Framsóknarflokkurinn berst gegn auðhyggju
og mun beita sér þannig í öllu stjórnmálastarfi, löggjafarmál-
um og ríkisstjórnaraðild, að svokallaðri „frjálshyggu"
peningavaldsins og forréttindahópanna sé haldið í skefjum.
Pótt stjórnarsamstarfið hafi reynst farsælt síðustu 4 ár, þá
hefur þurft að beita lagni og festu til þess að svo mætti verða.
Vissulega eru „frjálshyggjuöflin“ áberandi í Sjálfstæðis-
flokknum. Það kostar því einbeitni af hálfu samstarfsflokks í
ríkisstjórn með íhaldinu að halda aftur af þessum öflum.
Það hefur Framsóknarflokknum tekist. Pess vegna er
góður árangur af stjórnarsamstarfinu.
8 Tíminn
Þriðjudagur 24. mars 1987.
GARRI
MURMI
lll!llllllllllllllllll!ll!ll

„Óvinur þjóðarinnar“
Annaö höfuömálgagn Sjálf-
stæöisflokksins og aöalblað frjáls-
hyggjuailanna í flokknum, DV,
gerir landbúnaöarmál aö umtals-
efni í leiðara á laugardag. Það er
Jónas Kristjánsson ritstjóri sem
þar heldur um pennunn.
f leiöara sínum heldur ritstjórinn
því fram að nú sé orðið of seint að
bjarga íslenskum landbúnaði. Aft-
ur á móti hefði það vcrið hægt fyrir
einum fimmtán árum, ef ráðum
rítstjórans hefði þá verið fylgt.
Orðrétt segir hann m.a. um þetta:
„ Vandinn hcfur hins vegar auk-
ist á fimmtán úrum. Bilið milli
markaðshxfni og framleiðslu hefur
hreikkað svo að sambandslaust er
orðið á milli. Vandinn hcfur aukist
svo að almenningur yrði stórauð-
ugur á einu bretti ef hann fengi
aðgang að erlendri búvöru. “
Og leiöaranum lýkur á þessum
orðum:
„Vandinn er orðinn svo hrika-
legur að ekki er fyrirsjáanlegt að
byrði ríkisins af þessum niðursetn-
ingi sínum (þ.e. íslenskum
Itændum, innskot Garra) geti
nokkuð lækkað. Hver króna, sem
fer frá útflutningsuppbótum yfir í
framlciðnisjóð, er notuð til að
haldu í horfinu - huldu óbreyttrí
framleiðslu.
Liðið er fimmtán ára tímabilið,
þegar þjóðin hefði getað lagað
niðursetninginn tiltölulega sár-
saukalítið uð hinum kalda veru-
leika. Nú er það uðeins hægt með
harkalegum aðgerðum - með því
uð skera á hnútinn og friða heil
héruð fyrir bændum og fylgidýrum
þeirra.
Undunhuld forustuliðs lundbún-
aðurstefnunnnr er oflítið og kemur
of seint. Ekki verður komist hjá
uppgjöri þjóðarinnar við óvin sinn
númer eitt, tvö og þrjú. “
Þá liggur landbúnaðarstefna
frjólshyggjuaflanna í Sjálfstæöis-
flokknum á borðinu. Þá vita
„niðursctningar ríkisins" og „óvin-
ir þjóðarínnar númer eitt, tvö og
Albert: Maðurinn sem týndi
hundraðþúsundköllunum.
þrjú“ hvað til þeirra fríðar heyrir.
En Garri segir nú bara rétt eins og
maðurinn í auglýsingunni í sjón-
varpinu um áríð: Það er bara
svona.
0g svo er það Albert
Garri er mikill Albertsmaður
eins og lesendur hans vita, og nú
stendur hann með Alberti í hinni
hörðu baráttu strákanna í Sjálf-
stæðisilokknum gegn honum. Al-
bert hcfur alltaf verið maður litla
mannsins, en nú eru það hins vegar
menn stóra mannsins sem eru að
sækja að honum.
Hér reynir hins vegar á það
hvort Þorsteinn er orðinn sá sterki
leiðtogi sem Morgunblaðið hefur
verið að rcyna að telja bæði Garra
og öðrum landsmönnum trú uni
undanfarið. Eins og menn muna
hafði Morgunblaðið lengi vel held-
ur horn í síðu Þorstcins, en snar-
skipti hins vegar uin tón rétt fyrir
landsfund.
En nú er að sjá hvað Stcini er
sterkur. Það verður spennandi að
fylgjast með því næstu dagana
hvor fellir hinn í glímunni framund-
Jónas: Vill friða heil héruð
fyrir bændum og fylgidýrum
þeirra.
Hundraðþúsundkallar
En annað vefst þó fyrir Garra í
þessu sambandi. Sjáifur er hann
enginn „athafnamaður“ og líkt og
meginþorri þjóðarínnar hefur hann
aðeins launin sín til að lifa af.
Honum brá því dálitið við að
frétta af því að maöur litla manns-
ins skyldi hafa vcrið í þeirri aðstöðu
að hafa haft efni á því að týna og
gleyma nokkrum hundraðþúsund-
köllum, svona rétt eins og við hin
förum nú eiginlega ekki í neitt
kerfi þótt við missum tíeyríng og
fínnum hann ekki aftur. Og er þá
ekki tekið tillit til þess að hér var
um að ræða yfímiann skattamála í
landinu, sem ætti eiginlcga að vera
okkur hinum til fyrirmyndur um
frágang á framtalinu sínu.
En það eru líklega svona menn
sem frjálshyggjuöflin á DV vilja
hefja til skýjanna. Athafnamenn
sem ekkert munar um einn hundr-
aðþúsundkall til eða frá, á meðan
búandkarlar upp til sveita og
„fylgidýr“ þeirra, sem ekki hafa
ráð á að týna hundraðþúsundköll-
um, eru meinvættir sem þarf að
friða heil héruð fyrir.
Garri.
VÍTTOG BREITT
KJARN0RKA 0G
KJARN0RKUV0PN
Yfirgnæfandi meirihluti fslend-
inga er hlynntur því að Norður-
löndin lýsi yfir að þau séu kjarn-
orkuvopanalaust svæði, að því er
fram kemur í skoðanakönnun fél-
agsvísindadeildar. Stjórnmála-
skoðanir þeirra sem spurðir voru
koma málinu lítið við.
Þótt ekki hafi borist fréttir af því
hvort íslendingar séu yfirleitt með
eða á móti kjarnorkuvopnum, má
gera fastlega ráð fyrir að þeir séu
allir sem einn á móti framleiðslu og
beitingu kjarnorkuvopna, og
myndu fagna því að allar slíkar
vítisvélar yrðu eyðilagðar, ef sam-
komulag næðist þar um.
Hugmyndin um yfirlýsingu um
kjarnorkuvopnalaus Norðurlönd
er komin frá Finnum og Svíum,
sem ekki eru í Nato. Aðrar
Norðurlandaþjóðir eru aðilar að
Atlantshafsbandalaginu og hafa
gengist undir samninga og skuld-
bindingar samkvæmt þeirri stað-
reynd. Það er því óhægara um vik
fyrir síðarnefndu þjóðirnar að gefa
einhliða yfirlýsingar um kjarnorku-
vopnaleysi hvernig svo sem mál
æxlast í heiminum.
Þó eru Norðurlandaþjóðirnar
einu aðildarríki Nato sem fyrir
löngu hafa lýst því yfir að á þeirra
landsvæðum séu ekki geymd kjarn-
orkuvopn á friðartímum, ogekkert
þeirra er kjarnorkuveldi. Norður-
löndin eru því kjarnorkuvopnalaus
þótt engin sameiginleg yfirlýsing
þeirra hafi séð dagsins Ijós.
Kjarnorka á
Norðurlöndum
En kjarnorka og kjarnorkuvopn
eru ekki hið sama. Þau Norður-
landanna, sem þrýsta á um yfirlýs-
ingu um kjarnorkuvopnaleysi, eru
kjarnorkuveldi í þeim skilningi, að
þau smíða og reka kjarnorkuver,
og bæði búa þau fyrir mikilli þekk-
ingu um þennan orkugjafa, sem
bæði má nota til góðs og ills.
Hin kjarnorkulausa Danmörk,
sem ekki leyfir kjarnorkuvopn á
sinni grund, hefur gert kröfu til að
stóru kjarnorkuveri í Svíþjóð verði
lokað. Með því vilja Danir tryggja
eigið öryggi, en ver þetta er stað-
sett á ströndinni gegnt mesta þétt-
býlissvæði Danmerkur. Svíar segj-
ast gjarnan vilja loka fyrir verið, en
geta ekki því þá mundi orkuskortur
hrjá þá.
Finnar ljá ekki máls á að loka
sínum kjarnorkuverum og eru að
fjölga þeim.
En reynslan sýnir að kjarnorku-
ver geta ekki síður verið hættuleg
en kjarnorkuvopn. Á því fengu
Finnar og Svíar að kenna í fyrr
þegar stórslysið varð í Sovétríkjun-
Kjarnorkuvopn á
sænskri grund
Mikil kjarnorkuvopnabúr eru í
næsta nágrenni Finna og Svía.
Nágrannar þeirra í austri eru vel
birgir af vopnum sem hvergi fá
landvistarleyfi á Norðurlöndum.
Svíar hafa einnig reynslu af kjarn-
orkuvopnum á eigin landi. Þeir
fundu þau uppi á skeri, rétt utan
við flotastöðina f Karlskrona. En
sovéski kafbáturinn sem hafði þau
innanborðs var dreginn út á Eystra-
salt.
Því hefur verið hreyft að lýsa
Eystrasaltið kjarnorkuvopnalaust
svæði, en svoleiðis þras er kæft í
fæðingunni. Svíar og Finnar verða
því að una við að búa við mikla
kjarnorku á sjó og landi.
Samnorrænt öryggi
Það er stefna Nato að láta ekki
uppi hvar kjarnorkuvopn eru
staðsett. Þó hafa ríkisstjórnir
Norðurlanda fengið að lýsa yfir að
engin kjarnorkuvopn séu á þeirra
yfirráðasvæði. Kjarnorka er því
hvergi á Norðurlöndum nema í
Svíþjóð og Finnlandi.
Þótt öll Norðurlöndin gæfu út
sameiginlega yfirlýsingu um að þau
séu kjarnorkuvopnalaust svæði
breytir það litlu í válegum heimi.
Enginn vegur er að lýsa yfir
kjarnorkuvopnalausu Norður-Átl-
antshafi nema að öll kjarnork-
uveldin standi að því. Norræn
yfirlýsing mundi aldrei ná nema að
fjöruborðinu. Kafbátar, stútfullir
af kjarnorkuvopnum, sveima um
djúpin umhverfis okkur og við
strendur Eystrasaltsríkja. Flugvél-
ar, sem enginn veit hvað hafa að
geyma í sínum skrokki, eru í
sífelldu „eftirlitsflugi“ um háloftin.
Því getur allt verið morandi af
kjarnorkuvopnum umhverfis öll
Norðurlönd, hvað sem sameigin-
legum yfirlýsingum líður.
Ef ekki tekst að lýsa yfir kjarn-
orkuvopnalausum heimi, væri stórt
spor stigið í öryggisátt ef takast
mætti að ná fram yfirlýsingu um
kjarnorkuvopnalausa Evrópu, allt
að Úralfjöllum og þeim höfum sem
að Evrópuríkjum liggja.
En þótt einu kjarnorkulausu rík-
in sem heyra Norðurlöndum til
yfirgefi Nato til þess eins að gefa út
samnorræna yfirlýsingu er meira
en lítið vafasamt að það tryggi
öryggi eins eða neins.
Eyðilegging allra kjarnorku-
vopna og lokun kjarnorkuvera er
sú skýlausa krafa sem allir friðelsk-
andi menn ættu að sameinast um.
OÓ