Tíminn - 06.08.1987, Blaðsíða 19

Tíminn - 06.08.1987, Blaðsíða 19
Fimmtudagur 6. ágúst 1987 Tíminn 19 Nú er uppi fótur og fit í Hollywood, því að „sápuóperu-mógúlarnir“ keppast um að ná í einkarétt til að gera sjónvarpsþætti um fallegu og ríku stúlkuna, Nabilu Khashoggi, dóttur hins umtalaða milljarðamærings Adnans Khashoggi. OGUÞRÁÐ- URINN í sjónvarpsþáttunum er á þá leið, að ung og fögur dollara- prinsessa óhlýðnast föður sínum og lætur innrita sig í leiklistarskóla. Henni gengur vel í skólanum, er vinsæl og dáð af skólasystkinum sínum og vinum og það þykir fyrirsjáanlegt að hún verði leik- kona í sérflokki. En einmitt þegar hinir stóru og valdamiklu í kvik- myndaheiminum eru að fá augun upp fyrir því, að þarna sé stór- stjarna á ferðinni þá kemur brestur í fjármálaheim föður hennar og nú verður unga stúlkan að velja: Á hún að halda áfram á framabraut sinni, - eða snúa sér að því að bjarga fjármálunum hjá pabba sínum? en öllum kemur saman um að stúlkan er fjármálasnillingur. Þetta er afar spennandi byrjun á sjónvarpsþáttum, - en það athygl- isverðasta er að söguþráðurinn er sannur! Petta er sagan um Nabilu Khashoggi fram til dagsins í dag. MóðirNabilu, Soraya, varfyrsta eiginkona Khashoggis milljarða- mærings. Hún er mjög fögur kona og Nabila þykir líkjast henni Ætlar Nabila að koma föður sínum til hjálpar ? Adnan Khashoggi hefur flækst inn í íran-vopnasölumálið og verið óheppinn í viðskiptum að undan- förnu, t.d. tók furstinn af Brunei hina frægu skemmtisnekkju hans „Nabila" upp í skuld nýlega. Atriði í Bond-myndinni „Never Say Ne- ver Again“ voru tekin upp í snekkj- unni, en hún er virt á 90 milljónir dollara. Sagt er að Khashoggi hafi nú beðið dóttur sína að snúa sér aftur að fjármálunum og hætta í leik- skólanum í Los Angeles, þar sem hún hefur unnið sér hið besta orð. Nabila er þekkt fyrir fjármálavit sitt, og hún hefur t.d. sett á fót og rekur mjög öflugt tölvufyrirtæki. Sagt er að þeir í DYNASTY séu ólmir að ná í Nabilu til að leika í þáttunum, en hún sá fljótt að ætlunin var að gera hana að sögu- persónu þáttanna frekar en leik- konu í þeim, og dró sig í hié. Síðan hefur Lorimar-fyrirtækið gengið á eftir henni með grasið í skónum (Lorimar er með DALLAS, Knots Landing, Lalcon Crest o.fl.) og einn framlciðandinn sagði: „Mér er alveg saman hvort hún er góð leikkona eða ekki, - það besta sem hún gæti gert væri að leika sjálfa sig.“ Nabila Khashoggi hefurstaðið sig vel I leikskólan- um, og henni standaallardyr opnar til frama 3tó-. DALLAS í hættu fyrir nýju sjónvarpsþáttunum um Nabilu Khashoggi lillllll UMSTRÆTI OGTORG ..", - # I.r I Á -f ;r Kristinn Snæland: || HUNDASKÍTUR því í skap og spurði frúna með Sjálfsagt er það óþarfa smá- munasemi að vera að amast við njólanum sem óáreittur fær að vaxa upp úr gangstéttinni við Lönguhlíð eða tjöru og sandhaug- unum í rennusteinum og á gang- brautum við gatnamót. Ég get þó ekki látið það vera, ekki síst þar sem vélsóparnir sem eru látnir hamast á þessu, (rennusteinadrull- unni) virðast engan veginn ráða við verkefnið, þrátt fyrir jafnvel 4 til 5 umferðir. Hitt er þó enn verra, en svo virðist að ekki sé einu sinni reynt að hreinsa gangbrautir yfir gatnamót árunt saman. Aðeins þessa vegna eru mörg annars þokkaleg gatnamót, óhrjáleg og sóðaleg. Ég verð að játa að ég hitti fólk sem finnst Reykjavík afar hrein og falleg borg. Ég get tekið undir það, að í heild er borgin falleg þó slys hafi h'ent svo sern nýlega með byggingu hinna tveggja forljótu húsa í Sigtúnsreitnum svonefnda en þau munu standa við götu sem heitir Engjateigur. Þó ótrúlegt sé mun Verkfræðingafélag fslands bera ábyrgð á öðrum óskapnaðinum. Sé hinsvegar litið til nýlega verðlaunaðrar bragga- byggingar sem húsa á ráðamenn borgarinnar, þá verður manni víst að skiljast að einkenni nútíma byggingarlistar í Reykjavík sé bragga og skúralagið. Við þetta er svo aðeins því að bæta að lítið er það frumlegt að hverfa til fortíðar- innar í bröggum og skúrum fyrir nú utan það, að til skamms tíma hélt ég að stefna borgarinnar væri sú að útrýma skúrum og bröggum. Reyndar var kosturinn við skúra og bragga fortíðarinnar sá að þeir voru byggðir úr lélegu efni. Nú eru ósköpin sett upp í steinsteypu og gott ef ekki eir líka. Ulu heilli var hundahald leyft í Reykjavík í „tilraunaskyni". 1 stað þess að framfylgja banninu og losna þar nteð við hundana, skít þeirra og hland og auk þess mann sem mörgum ráðamönnum borgar- innar virðist hafa verið í nöp við, þá var gefið eftir og óvinum dýr- anna, hundahöldurum veitt leyfi til þess að kvelja þessi grey með borgardvöl. Svo langt er gengið að sýnt er með tilþrifum í sjónvarpi hvernig hundahaldari tínir skítinn úr dýrinu upp í poka. Eg hefði gjarnan viljað sjá þá aðferð sem hundahaldarinn notar við að hreinsa skítinn, þegar hundurinn er með steinsmugu eða hitt, hvern- ig hundahaldarinn þrífur upp frá hundinum hlandið. Ég varð fyrir því um daginn þegar ég var að snyrta lóðina mína, þeim megin sem að borginni snýr, það er að segja kantinn utan við girðinguna, meðfram gangstétt- inni, að fín og vel klædd frú gekk hjá með hund sinn. Ég hafði safnað grasinu í smá hrúgur með girðing- unni. Við eina hrúguna stansar svo frúin og lætur hundinn míga í grasið. Nú átti ég eftir að koma grasinu frá mér í ruslapoka og hefi hingað til ekki haft til þess önnur ráð en nota hendurnar. Mér rann þjósti. - Hvernig er það, getur þú ekki látið hundinn míga annars staðar en þar sem ég á eftir að vera með hendurnar. Þessi fína frú ansaði mér engu en virti mig fyrir sér af ómældri fyrirlitningu og gekk hnarreist á braut. Ég hef velt þessu svolítið fyrir mér og hef komist að þeirri niðurstöðu að yfirleitt sé hægt að treysta hundum. Þeir gera ekki annað en eðlilegt má telja, utan þess að stundum hafa kvalarar þeirra kennt þeint siði sem þeim eru óeðlilegir. Ég er nú fullviss um að ég hafði rétt fyrir mér þegar bílastöðina mína vant- aði bíl sem vildi flytja hund og ég bauð mig og bíl minn fram, og bætti því við, ég hef nefnilega aldrei kynnst hundi sem brennir innréttinguna í bílnum með reyk- ingum, hellir víni eða öli niður í sætin eða ælir í bílinn. Mér varð svona á að segja sem svo, ég þekki engan hund sem ég mundi ncita að flytja, en ég þekki slíkt fólk. Það skyldi þó aldrei vera að það séu hundahaldararnir sem eru skepnur en ekki hundarnir? Ég get ekki lokið þessurn skemmtilegu skrifum um skít án þess að geta nýjasta skítsins í borginni. Við lauslega athugun virðist mér mál þetta vera þannig. Ein eða fleiri malbikunarvélar borgarinnar hafa í sumar tekið upp á því að skíta, líkt og hross undir böggum, nema það að þar sem vélin fer um, leggur hún skítinn til hliðar. Ég nenni ekki að nefna alla þá staði þar sem ég hef séð malbik- unarskítinn að undanförnu, en meðfram allri Breiöholtsbraut, þar sem vélin var á ferð fyrir nokkru, er nú malbikunarskítur með könt- um götunnar, uppi á því grasi sem verið er að reyna að skreyta borg- ina nteð. Mér finnst að malbikun- armenn ættu að reyna að venja vélina af því að skíta, eða hitt að gera eins og hundakvalararnir, taka skítinn nteð sér heim. Ég vil loks segja þetta, mér- finnst borgin, sá hluti hennar sem borgarstarfsmenn eiga að sjá um ótrúlega drullug og óhrjáleg og það þó sumri sé tekið að halla. Það átti víst enginn afmæli í sumar.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.