Tíminn - 19.03.1988, Blaðsíða 19

Laugardagur 19. mars 1988
Tíminn 19
MINNING
Eyvindsdóttir
Maren
Fædd 9. maí 1915
Dáin 26. febrúar 1988
Hún var fædd að Útey í Laugardal
og voru foreldrar hennar hjónin
Katrín Bjarnadóttir og Eyvindur
Eiríksson, sem þar bjuggu. Hún var
elst sex systkina og hefur það verið
glaðvær og tápmikill hópur, sem þar
ólst upp. Bar Maja þess vott hvar
sem hún fór, að ekki hafði hún verið
þústuð í uppvextinum.
Árið 1937 giftist hún Sigurfinni
Guðmundssyni frá Brekkum í
Mýrdal. Fyrstu árin var heimili
þeirra í Reykjavfk og Stokkseyri.
En árið 1942 fluttust þau að Hæðar-
enda í Grímsnesi og bjuggu þar til
æviloka. í>au eignuðust fimm börn
sem eru talin í aldursröð: Svanhildur
Helga, gift Grími Davíðssyni, þau
eiga þrjú böm og fimm barnaböm.
Eyvindur Karl, kvæntur Önnu Garð-
arsdóttur, þau eiga þrjú börn. Guð-
mundur Rafn, ókvæntur. Laufey,
gift Haraldi Haraldssyni, þau eiga
tvö börn. Birgir, kvæntur Maríu
Andrésdóttur, þau eiga þrjú börn.
Fljótlega eftir að þau fluttu að
Hæðarenda hófust þau handa við
óúreksturinn af dugnaði og atorku.
í>að varð fljótt ljóst um alla sveit að
þangað hafði flust dugmikið fólk,
glaðvært og gestrisið. Var ekki síst
rómaður dugnaður húsfreyjunnar og
frjálslegt viðmót, sem gerði henni
létt að umgangast alla, háa sem lága.
Gestkvæmt var á Hæðarenda og
öllum vel tekið. Gestrisni og greiða-
semi virtust vera sameign fjölskyld-
unnar. En óhjákvæmilega mæðir
mest á húsfreyju að sinna þörfum
gesta. Og þrátt fyrir þrotlausar annir
við búrekstur og heimilishald, virtist
Maja alltaf hafa nógan tíma til að
blanda geði við þá sem þar bar að
garði. Mun margur minnast glaðra,
genginna stunda í hópi góðra vina á
Hæðarenda.
En þótt oftast væri glatt og kátt á
Hæðarenda fóru örðugleikar ekki
þar hjá garði. Árið 1956 brann
bærinn, án þess þó að slys yrði af.
Lítið sem ekkert mun hafa bjargast
af innbúi. Þetta var mikið áfall, og
kom sér nú sem oftar vel dugnaður
og bjartsýni húsfreyjunnar. Auk
þess átti hún svo þjála lund að hún
gat óbuguð tekið í þær hjálparhend-
ur, sem þeim voru úr ýmsum áttum
réttar af þessu tilefni. Og er mér enn
í minni þakklæti þeirra hjóna til
þeirra er studdu þau í þessum erfið-
leikum. Aftur var hafist handa við
uppbygginguna og nú voru elstu
börnin komin til hjálpar. Þá er þess
að geta að húsbóndinn var um árabil
sjúklingur. Dvaldi hann langdvölum
á Vífilsstöðum og stóðu honum þar
jafnan opnar dyr. En allt eins oft
kaus hann að vera heima, enda fékk
hann þar þá bestu umönnun sem á
var kosið. Og heima lauk lífi hans
vorið 1984.
Maja bjó áfram á Hæðarenda
með Guðmundi syni sínum, sem frá
unglingsárum hefur verið stoð og
stytta foreldra sinna, og yngsta syn-
inum Birgi, sem nú er kominn með
fjölskyldu. Urðu sonarbörnin ömmu
sinni miklir gleðigjafar, ekki síst litla
stúlkan Maren.
Fyrstu kynni okkar Maju voru á
Héraðsskólanum Laugarvatni, vet-
urinn 1931-32. Að prófum loknum
fórum við hvor í sína átt og vissum
ekki hvor um aðra. En svo rúmum
áratug seinna skolaði okkur báðum
upp f Grímsnes. Tókust þá kynni
okkar að nýju, og varð af vinátta við
nánari kynni. Seinna kom í ljós að
við vorum dálítið skyldar og höfðum
oft gaman af að minna hvor aðra á
frændsemina, sem að vísu var ekki
náin. Ef ég ætti að lýsa henni Maju
veit ég ekki á hverju ég ætti að byrja,
svo margt var það í fari hennar sem
frásagna er vert. Dugnaður hennar
við búrekstur og heimili brást aldrei.
En það var henni ekki nóg. Hún átti
fjölda hugðarefna sem hún lagði
rækt við. Hún var bókhneigð og
þrátt fyrir langan vinnudag mun
oftast hafa verið litið í bók að
honum loknum. Hún hafði gaman af
margskonar handavinnu s.s. mynd-
flosi og leðurvinnu sem hún stundaði
talsvert á tímabili. Hún safnaði
steinum, blómum og ýmsum fáséð-
um munum. Og hún hafði lifandi
áhuga á því að taka myndir. Náði
hún oft mjög góðum árangri, jafnvel
listrænum. Engan áhuga hafði ég á
þessu síðast talda, og skopaðist jafn-
vel af því. En hún mátaði mig þá
með því að senda mér hvað eftir
annað myndir úr ferðum okkar eða
samkomum kunningja. Og um þær
gat ég aðeins notað þetta gamla
orðatæki: „Verkið lofar meistar-
ann“. Ef mér fannst tilveran óþarf-
lega grá var oft nærtækt að hringja
til Maju. Hjá henni var alltaf eitt-
hvað að gerast. Oft benti hún mér á
nýjar bækur sem hún hafði komist
yfir, sagði mér jafnvel megininnihald
í einu símtali. Eða þá að hún var
1 nýkomin „að sunnan" og hafði heilsað
uppá afkomendur í þrjá ættliði.
Alltaf bættist við og hverju nýju lífi
fagnað af alhug og með bjarsýni.
Slík lífstrú hlýtur að hafa bætandi
áhrif á allt umhverfi.
Kærar þakkir sendi ég Maju fyrir
góðar samverustundir og vináttu
alla. Börnum hennar, fjölskyldum
þeirra og öðrum aðstandendum
sendi ég einlægar samúðarkveðjur.
Blessuð verið minning hennar.
Helga Einarsdóttir
Fædd 3. mars 1902
Dáin 5. mars 1988
Síminn hringdi, Elsa frænka var í
stmanum: Fanney mín hún amma
þín er dáin. Nei, það gat ekki verið.
Fyrir nokkrum klukkustundum vor-
um við tvær systurnar hjá henni. Jú,
hún amma er dáin, hún amma á
Baró eins og við kölluðum hana
alltaf.
Helga Einarsdóttir hét hún og var
fædd 3. mars 1902, en hún dó 5. mars,
hún var nýlega orðið 86 ára. Það er
að vísu hár aldur en hann segir ekki
allt, okkur fannst hún ekki gömul,
alltaf var hún svo ánægð að sjá
okkur og tók svo vel á móti okkur.
Okkur systurnar langar að þakka
elsku ömmu fyrir allar indælu stund-
irnar sem við áttum með henni.
Aldrei leið það aðfangadagskvöld
að hún kæmi ekki þar sem fjölskyld-
an var saman komin í það og það
skiptið, kom hún þá með Elsu og
Dóra og alltaf sagðist hún ekki hafa
komist til að kaupa neitt, samt var
alltaf eitthvað handa öllum.
Oft var farið til ömmu uppá Baró,
við systurnar áttum heima upp í
Árbæ og við eldri þurftum að sækja
skóla í bæinn, þá var farið til ömmu
sem var tilbúin með heitt kókó,
brauð og margt annað, og ef við
gátum ekki borðað allt sem hún
lagði fyrir okkur varð hún sár. Það
var sama hvort það voru menn eða
málleysingjar, öllum vildi hún gefa
að borða. Margs er að minnast en
við hugsum það hver um sig og
þökkum henni í hljóði.
Amma hafði gaman af að vera
innan um fólk, en síðustu árin var
hún farin að heyra illa og háði það
henni mjög. Ámma mundi eftir
öllum afmælum og öllu sem til stóð,
alltaf kom eitthvað frá henni til allra
eða hún hringdi til þeirra. Síðasta
daginn sem hún lifði var hún að
spyrja okkur um ferminguna sem
stendur fyrir dyrum í fjölskyldunni.
Við þökkum ömmu aftur allar
stundimar er við áttum saman,
indælt er að hugsa til þess að nú fái hún
að hitta dóttur sína Sillu (móður
okkar) sem dó fyrir 11 árum, aðeins
49 ára gömul, sem hún ávallt saknaði
mjög. Við söknum allar ömmu og
hugsum hlýtt til hennar. Megi góður
guð gefa ykkur eftirlifandi börnum
og öllum ástvinum hennar styrk og
huggun í sorg þeirra, hvíl hún í friði.
Góða nótt þér gefi og frið
Guð úr sínu hjarta
sem gull í huga geymum við
um góða konu og bjarta.
Við sku/um tigna og trúa á hann
í trausti á nóttu og degi
friðarvika frelsarans
sem fjall á /ífsins vegi.
Petta er al/ra endir vor
enginn fœr við snúið
sífe/lt gengin sömu spor
sem enginn getur flúið.
Grímur Aðalbjömsson.
Fanney, Laufey, Eygló
og Anna Björg.
Kristín Guomundsdóttir
Bollastöðum, Hraungerðishreppi
Fædd 13. október 1901
Dáin 10. mars 1988
Mér var mjög brugðið er mér var
sagt að Kristín þessi yndislega kona
væri dáin. Fyrir þremur árum ákvað
ég að fara úr sveit í sveit og var þá
svo heppin að ég kynntist Kristínu
og öllum á Bollastöðum. Ég gleymi
aldrei er ég kom fyrst þangað. Ég
hafði aldrei farið neitt að heiman.
Þarna var ég umvafin og föðmuð
eins og ég hefði þekkt Kristínu og
Guðjón alla mína ævi. Kristín var
mjög fróð kona og þakklát fyrir allt
sem maður gerði fyrir hana. Hún
fræddi mig um margt og kenndi.
Kristín hafði mjög gaman af að taka
á móti gestum enda mjög gestrisin.
Oft hafði ég gleði af Kristínu, því
hún hafði svo mikla ánægju af að
ferðast en fannst verst hvað hún var
orðin gömul og gat lítið farið.
Þau Guðjón eiga 5 börn, mörg
barnabörn og barnabarnabörn.
Margir liafa verið í sveit á Bollastöð-
um og öll höfum við haldið tryggð
við hjónin þar enda eru þau svo
yndisleg. Kristín og Guðjón hafa
verið mér svo góð að ég á ekki orð
til að lýsa því. Síðasta kvöldið mitt
á íslandi fyrir mánuði síðan sagði
Kristín við mig að nú væri hennar
tími kominn en ég sagði henni að
ekki tryði ég því, mér fyndist hún
svo hress. Að lokum kvaddi hún mig
með fallegu ljóði um Holland.
Söknuðurinn er sár, en margur má
vera feginn að deyja í góðri elli án
þess að þjást. Elsku Guðjón og
fjölskylda. Ég votta ykkur mína
samúð héðan frá Hollandi.
Sigurborg Helgadóttir
Starmýrí III
Geithellnahreppi.
Aðalfundir
félagsdeilda
verða sem hér segir:
1. deild
Mánudagur 21. mars kl. 20.30.
Fundarstaður: Hamragarðar, Hávallagötu 24.
Félagssvæði deildar 1: Seltjarnarnes, vesturbær
og miðbær, vestan Snorrabrautar. Auk þess
Hafnarfjörður.
2. og 3. deild
Þriðjudagur 22. mars kl. 20.30.
Fundarstaður: í kaffistofu Afurðasölu Sambands-
ins, Kirkjusandi.
Félagssvæði 2. deildar: Hlíðarnar, Háaleitishverfi,
Múlahverfi, Túnin og Norðurmýri. Auk þess Suður-
land og Vestmannaeyjar.
Félagssvæði 3. deildar: Laugarneshverfi, Klepps-
holti, Heima- og Vogahverfi. Auk þess Vesturland
og Vestfirðir.
6. deild
Miðvikudagur 23. mars kl. 21.00.
Fundarstaður: Þinghóll, Hamraborg 11, Kópavogi.
Félagssvæði 6. deildar: Kópavogur, Garðabær og
Suðurnes.
4. og 5. deild
Mánudagur 28. mars kl. 20.30 (ath. breyttan
fundardag)
Fundarstaður: Kaffistofa á þriðju hæð Kaupstaðar
í Mjódd.
Félagssvæði 4. deildar: Smáíbúðahverfi, Gerðin,
Fossvogur, Blesugróf, neðra Breiðholt og Selja-
hverfi. Auk þess Norðurland og Austurland.
Félagssvæði 5. deildar: Efra Breiðholt, Árbær,
Ártúnsholt og Grafarvogur. Auk þess Mosfellssveit
og Kjalarnes.
Dagskrá samkvæmt félagslögum ásamt umræð-
um um sameiningu KRON og Kaupfélags Hafnfirð-
inga. ___________