Tíminn - 11.08.1988, Blaðsíða 19

'Fimmtudágur 11. ágúst 1988
Tíminn 19
SPEGILL
Sinatra-sögur
Frank gamli Sintatra er enn að
koma á óvart. Nú er komið í ljós
að hannn getur fleira en sungið,
hann er prýðilegur listmálari líka.
Á góðgerðarsamkomu um daginn
var boðið upp málverk af eyði-
merkurlandslagi eftir hann og það
fór á vel yfir milljón. Kannske
einhver hafi bara verið að kaupa
nafnið neðst í hægra horninu.
Ekki þarf Frank lengur að bera
þá skömm að vera bara næstbest
launaði listamaður í Bandaríkj-
nunum á eftir Bill Cosby. Nýlega
samdi Frank um fimm sjónvarps-
þætti og fær litlar tíu milljónir
króna fyrir hvern. Það er metið
núna.
Kannske Frank sé farið að finn-
ast að hann eigi stutt eftir. Að
minnsta kosti sóar hann ekki
tímanum í svefn um þessar mundir.
-Ég fer eldsnemma á fætur og
ryksuga húsið, segir hann. -Það er
svo einstaklega róandi verk og
nytsamt að auki. Ef til vill ættu
þeir, sem andvaka eru, að taka sér
hann til fyrirmyndar.
Nú hafa læknar Franks tilkynnt
honum að hann lifi ekki lengi enn
ef hann hætti ekki að reykja. Hann
hefur verið slappur og tekið mikið
af lyfjum. -Ég byrjaði að reykja 10
ára, segir hann, -og hef hætt ótelj-
andi sinnum, bara nokkra daga í
einu. Kannske væri ráð að borða
súkkulaði í staðinn.
Nú segir sagan, að Frank sé
reiðubúinn að greiða litla átta mill-
jarða fyrir aflausn synda sinna.
Mikið hlýtur maðurinn þá að hafa
syndgð. Skilyrðið er að páfi sjálfur
hlusti á skriftirnar. Undanfarið
hefur Frank gengist undir magaað-
gerðir og er augljóslega farinn að
velta fyrir sér, hvað hann eigi langt
ólifað. Peningarnir eiga að renna
til kaþólsku kirkjunnar og sagt er
að þetta nemi um helmingi eigna
hans. Þess má geta að hinir í
Sinatra-fjölskyldunni hafa sitthvað
við þetta tilboð að athuga.
Þrátt fyrir háan aldur og hrak-
andi heilsu, græðir Frank Sinatra
enn á tá og fingri. Hann fékk
nýlega 4 milljónir króna fyrir að
drekka ákveðna tegund af gos-
drykk í ítalska sjónvarpinu. Hann
var í góðu skapi og gaf peningana
til að tveggja ára snáði gæti gengist
undir aðgerð á augum.
Nýlega bað auðugur kaupsýslu-
maður Frank að syngja í einkasam-
kvæmi hjá sér fyrir 15 miljónir
króna. Frank vildi ekki sýnast
vanþakklátur, þegar hann hafnaði
boðinu, en með neitnuninni sendi
hann tvo miða á hljómleika sína.
Kaupsýslumanninum fannst þetta
ekki alveg koma í staðinn.
Allra nýjustu fréttir herma að
Frank sé bálvondur yfir því að
CBS-sjónvarpið er hætt við að gera
framhaldsþætti um ævi hans.
Ástæðan er sú, að enginn vill leika
hann. Bæði Bruce Willis og Robert
deNiro hafa fengið góð tilboð, en
hafnað þeim og svo mun vera um
fleiri þekkta leikara.
Frank Sinatra er bogmaður, fæddur 12.desember 1915.
Clapton er
hugsi, enda
milli kvenna
í svipinn.
Clapton í
klemmu
Gítarstjarnan Eric Clapton hef-
ur löngum kunnað að stilla strengi
sína en eitthvað virðist honum farið
að förlast því nú slær öllu saman.
Konan hans, fyrirsætan Patti
Boyd, skildi nýlega við hann af því
henni líkaði ekki að hann stóð í
ástarsambandi við stúlkuna sem
fæddi honum soninn, sem hann
hefur svo lengi þráð. Raunar skilj-
um við hérna á Fróni ekki, hvernig
hægt er að eignast son án þess að
eiga í ástarsambandi, en Patti veit
kannske betur.
Stúlkan sem um ræðir, er ítalska
leikkonan Lory del Santo. Patti,
sem eitt sinn var gift George Harri-
son, fór fram á skilnað og krafðist
að auki helmings eigna Claptons,
sem taldar eru nema litlum tveimur
og hálfum milljarði. Ekki fylgir
sögunni hvort Clapton hyggst rugla
þeim reytum sem eftir eru, saman við
reytur Lory del Santo.
UM STRÆTI OG TORG

Kristinn Snæland:
■■
Nýlega varð sorglegt slys við
Reykjavíkurflugvöll. Petta slys
hefur vakið upp miklar umræður
og skrif. Það sem mér finnst ein-
kenna þessa umfjöllun er flug-
hræðsla, þ.e.a.s. þeirra sem nú
hamast mest gegn núverandi stað-
setningu flugvallarins. Þessa skoð-
un byggi ég á þeirri staðreynd að
öllum sem leggjast gegn því að
flugvöllurinn verði þarna um alla
framtíð, þykir rétt og eðlilegt að
flytja innanlandsflugið til Kefla-
víkurflugvallar eða a.m.k. suður í
Kapelluhraun. Sú taugaveiklun
sem hefur gripið til dæmis Svavar
Gestsson og einn skrifara Þjóðvilj-
ans Ó.P. bendir eindregið til þess
að mennirnir séu flughræddir en
ekki bílhræddir. Þessir ágætu menn
virðast ekki gera sér grein fyrir því
að á einu ári flytja Flugleiðir 280
þúsund manns um Reykjavíkur-
flugvöll og hin smærri flugfélög
væntanlega einhverja tugi þúsunda
til viðbótar. Aðeins flutningur flug-
vallarins suður í Kapelluhraun
þýddi um eða yfir 10 kílómetrum
lengri akstur að vellinum. Væntan-
lega er þeim flughræddu ljóst, þótt
þeir séu ekki bílhræddir að 10
kílómetra akstur yfir þrjú hundruð
þúsund farþega er afar líklegur til
að kosta einhver mannslíf. Væri
gengið svo langt að flytja innan-
landsflugið til Keflavíkur myndi
það kosta mannslíf öðru hverju, að
flytja allan þennan fjölda svo langa
leið. Nú er það vissulega svo að
engar tölur liggja fyrir um það
hversu margir hafa slasast eða
látist í bíl á leið sinni að Reykjavík-
urflugvelli eða á leið til flugs í
Keflavík. Það liggur hinsvegar fyrir
að flest dauðaslysin í landinu verða
á leiðinni suður í Kapelluhraun og
til Keflavíkur, eða á Arnarneshæð
í Kúagerði og á Fitjum.
Ég er með öðrum orðum sann-
færður um að með flutningi
Reykjavíkurflugvallar, hvort sem
væri suður í Kapelluhraun eða
með flutningi innanlandsflugsins
til Keflavíkur, væri verið að fjölga
dauðaslysum tengdum flugi í land-
inu. Þau slys yrðu vissulega ekki
flugslys heldur bílslys. Þeir sem af
taugaveiklun og flughræðslu krefj-
ast þess nú að flytja innanlands-
flugið brott frá Reykjavík ættu að
hugleiða það vandlega hvort þeir
væru menn til þess að standa undir
þeirri ábyrgð að hafa fjölgað
dauðaslysum í landinu. Varðandi
flugslysin við Reykjavíkurflugvöll,
þá er ekki líklegt að tíðni þeirra
breyttist með nýjum lendingar eða
flugtaksstað, og rétt svona viður-
kenni ég að fremur vildi ég maga-
lendingu í Vatnsmýrinni en Kap-
elluhrauni. Ég vil bæta því við að
jafnvel flutningur Hringbrautar
nær flugbrautarendan er mér ekk-
ert áhyggjuefni. Þar og á Suður-
götu við brautarendann er einfalt
mál að koma fyrir umferðarljósum
sem stjórnað væri úr flugturninum.
Boltamenn
Nokkuð er síðan ég skrifaði um
frísklegan hóp manna sem sinnir
þörf sinni fyrir boltasprikl á flötinni
við Suðurlandsbraut inn við hross
Sigurjóns. Ég fann að því að þessir
eitilhörðu íþróttamenn óku bílum
sínum inn á grasflötina í stað þess
að leggja þeim í malarkantinn við
götuna. Nokkru síðar brá svo við
að blessaðir mennirnir höfðu lagt
bílunum snyrtilega í malarkantinn
og gengið þessa 30 metra inn á
flötina. Mikið var ég ánægður, því
mér þykir talsvert vænt um grasið
í borginni. Mér þykir reyndar líka
vænt um það þegar borgararnir
nota það til að sprikla á því til
heilsubótar eða æfinga. Að aka
bílum um grasflatir borgarinnar
eða skíta malbiki á þær að óþörfu,
þykir mér hins vegar hinn mesti
barbarismi og nú hafa blessaðir
íþróttamennirnir með boltana inn
við Suðurlandsbraut líklega oftek-
ið sig í sumarfríinu, því síðastliðinn
mánudag höfðu þeir allir lagt bílum
sínum langt inn á grasflötina, til
þess að þurfa ekki að ganga þessa
30 metra að flötinni. Ég verð nú
rétt svona að segja það, að þegar
ég sá þá koma gangandi að bílum
sínum eftir æfinguna, þá sá ég alls
ekki þau þreytumerki á þeim, sem
réttlættu það að þeir þyrftu að
leggja bílunum svona nærri æfing-
arsvæðinu, á grasflötinni. Ég segi
samt við þessa blessuðu íþrótta-
menn, strákar, hafið æfinguna ör-
lítið styttri og gangið þennan spöl
frá malarkantinum inn á flötina.
Svo er manni líka sagt að stutt og
snörp ganga sé hið besta trimm,
eða hvað?
Skylt er að bæta því við að
daginn eftir eða s.l. þriðjudag voru
nokkrir bílar enn þarna inni á
grasflötinni en nú voru það verka-
menn sem vinna þarna við fram-
kvæmdir sem stóðu fyrir barbar-
ismanum. Það er mér undrunar og
hryggðarefni hversu margir hafa
litla tilfinningu fyrir grasi og gróðri
og nærfærni í umgengni við hann.
Það er nóg pláss fyrir bíla í malar-
köntum Suðurlandsbrautarinnar.
\