Tíminn - 22.10.1988, Blaðsíða 18

18 Tíminn
Laugardagur 22. október 1988
Lögfræðingur
Lögfræðingur óskast til starfa hjá skattadeild
ríkisskattstjóra. í starfinu felst vinna við úrlausn
ýmissa verkefna á vettvangi
skattalagaframkvæmdar, meðal annars
úrskurðirum skattaleg málefni, upplýsingagjöf
um lögfræðileg efni varðandi skattamál,
áltisgerðir varðandi skattarétt, svo og
afgreiðsla ýmissa erinda og umsagna.
Nánari upplýsingar um starfið veitir Steinþór
Haraldsson yfirlögfræðingur, í síma 623300.
Umsóknirergreini aldur, menntun, fyrri störf og
annað er máli kann að skipta sendist
skattadeild ríkisskattstjóra, Skúlagötu 57,
Reykjavík, fyrir 7. nóvember 1988.
RSK
R í KISS KATTSTJ Ó RI
FJÓRÐUNGSSJÚKRAHÚSIÐ Á AKUREYRI
Ein staða deildarsjúkraþjálfara er laus til um-
sóknar.
Upplýsingar gefur Jos Otten, sjúkraþjálfari.
Umsóknir er greini menntun og fyrri störf, sendist
Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri, fyrir 30. nó-
vember 1988.
Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri.
Frá Sjúkraliðaskóla íslands
Sjúkraliðar
Fyrirhugað er að halda 4ra vikna endurmenntunar
námskeið ef næg þátttaka fæst.
Upplýsingar á skrifstofu skólans að Suðurlands-
braut 6, sími 84476 alla virka daga frá kl. 9-12.
Skólastjóri.
t
Móöir okkar
Unnur Ingibjörg Sigfúsdóttir
frá Hólmlátri
Miklubraut 76, Reykjavík
andaðist 20. október.
Arndís Styrkársdóttir
Klara Styrkársdóttir
Sigfús Styrkársson
Guðjón Styrkársson
Hjálmar Styrkársson.
t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við fráfall og útför föður okkar,
tengdaföður og afa,
Jóhanns Péturs Runólfssonar
bifreiðastjóra Áiftamýri 46
Þórunn S. Jóhannsdóttir Ólafur Þór Jóhannsson
Hrafnhildur Jóhannsdóttir Magnús Eyjólfsson
Sverrir Jóhannsson Ásta Dóra Ingadóttir
Styrmir Jóhannsson Páll Óskar Jóhannsson Valgerður Hlín Ólafsdóttir
IngvarÞór Jóhannsson og barnabörn
lliíllllllllllllllllll MINNING llllllllli
llllllili
!!!l!!ll!illllli!i!
Arni Tómasson
frá Barkarstöðum
Fæddur 11. nóvember 1896
Dáinn 12. október 1988
í dag verður borinn til hinstu
hvíldar frá Hlíðarendakirkju móð-
urbróðir minn, Árni Tómasson.
Hann andaðist að Vífilsstöðum eftir
fjögurra ára veru á langlegudeild
spítalans.
Árni var fæddur að Barkarstöðum
í Fljótshlíð 11. nóvember 1896.
Foreldrar hans voru Tómas Sigurðs-
son, bóndi þar og hreppstjóri og
seinni kona hans, Margrét Árnadótt-
ir frá Reynifelli. Tómas hafði áður
átt Guðríði Þóru Árnadóttur, systur
Margrétar, en hún lést eftir skamma
sambúð. Þau eignuðust eina dóttur,
er upp komst, Guðrúnu að nafni.
Þau Tómas og Margrét áttu ellefu
börn, þrjú þeirra létust í æsku, en
upp komust sex stúlkur og tveir
drengir. Elst var Guðríður Þóra, þá
Ingibjörg, Árni, Sigurður, Guðrún,
Sigríður, Ánna og Þórunn Marta. Á
lífi cru nú Guðrún og Marta.
Árni ólst upp í glöðum systkina-
hóp. Börnin tóku snemma virkan
þátt í daglegum störfum. Heimiiislíf-
ið var formfast og virðulegt, en þó
kátt og fjörugt. Tónlist var í háveg-
um höfð og lærðu allar systur hans
að leika á orgelharmoníum. Lesnir
voru húslestrar og var trúrækni
mikii.
Á Barkarstöðum var jafnan margt
fólk í heimili. Þar var öllum jafn vei
tekið, vinum sem vandalausum og
ekki farið í manngreinarálit. Þangað
leituðu margir, sem erfitt áttu upp-
dráttar. Gamalt, uppgefið og eigna-
laust fólk átti þar áhyggjulaust ævi-
kvöld.
Tómas, faðir Árna, var dugnaðar-
maður, víðlesinn og vel metinn í
sveit sinni. Hann var iengi hrepps-
nefndarmaður og hreppstjóri í 33 ár.
Hann lést í desember 1923. Margrét,
móðir hans, var vel menntuð til
munns og handa, mikilhæf húsmóð-
ir, hlý og ljúf í framkomu. Er Tómas
féll frá, bjó hún áfram með aðstoð
barna sinna til dauðadags, en hún
lést í ársbyrjun 1935. Tók þá Sigurð-
ur, sonur þeirra hjóna, við búinu, en
hann kvæntist það sama ár Maríu
Sigurðardóttur frá Kársstöðum í
Helgafellssveit í Snæfellssýslu. Árni
var um kyrrt á Barkarstöðum og bjó
hjá bróður sínum og mágkonu.
Mannkostir Árna komu snemma í
ljós. Hann var vinnusamur, trúfast-
ur, glaðlyndur og æðrulaus. Hann
var sterk grein á meiði íslenskrar
bændamenningar, unni landi sínu,
naut útiverunnar í einni fegurstu
sveit landsins. Hann var fjárglöggur
og markaglöggur, svo til var tekið,
enda skilamaður til fleiri ára í ná-
grannaréttum.
Sigurður, bróðir hans, var mikill
félagsmálamaður og gegndi mörgum
trúnaðarstörfum fyrir sveit sína og
sýslu. Hann þurfti því oft að dvelja
fjarri heimili sínu vegna þeirra
skyldustarfa, en gat farið frá búinu
með góðri samvisku, þar sem Árni
var heima og sinnti daglegum bú-
störfum. Þeir bræður voru sem einn
maður, ólíkir mjög, en bættu hvor
annan upp. Á samband þeirra féll
aldrei skuggi.
Þau börn Sigurðar, sem upp
komust, eru fimm, Tómas Börkur,
Daði, Margrét, Inga Sigrún og
Helga. Fyrir ókvæntan og barnlaus-
an mann voru þessi bræðrabörn
Árna sem hans eigin, sólargeislar í
lífi hans, en hann var sérlega barn-
góður. Hann naut því hamingjuríks
fjölskyldulífs og leið hvergi betur en
heima á Barkarstöðum.
Á yngri árum stundaði hann róðra
frá Landeyjum og undir Eyjafjöll-
um, en fór einungis einu sinni á
vertíð til Vestmannaeyja. Hann undi
sér best heima, og þar var lians
starfsvettvangur.
Árni var víðlesinn og vel að sér,
hann sagði mjög skemmtilega frá,
var stálminnugur og athugull. Eru
margar frásagnir hans ógleymanleg-
ar.
Hann tók við formennsku í sókn-
arnefnd Hlíðarendakirkju að föður
sínum látnum 1923, en Tómas, faðir
hans, hafði gegnt því embætti frá
upphafi kirkjusóknar að Hlíðar-
enda. Gegndi Árni því starfi meðan
kraftar entust, eða þar til fyrir um
þremur árum, að Daði, bróðursonur
hans, tók við. Hlíðarendakirkja var
Árna mjög hjartfólgin og vildi hann
veg hennar sem mestan.
Fyrir réttum fjörutíu árum varð
Árni fyrir því siysi, að skothyiki
sprakk í höndum hans. Missti hann
annað augað og þrjá fingur hægri
handar. Náði hann sér í raun aldrei,
en hann tók því af sama æðruleysi
sem öllu öðru. Einnig þjáðist hann
um árabil mjög af asma.
Vegna slyssins og lungnasjúk-
dómsins dvaldist hann langdvölum
til lækninga í Reykjavík á bernsku-
heimili -mínu, og deildi hann her-
bergi með okkur bræðrunum. Var
þessi samvera okkar ómetanleg lífs-
reynsla, og þau tengsl, sem þar
mynduðust, rofnuðu aldrei. Sam-
heldni ættingjanna frá Barkarstöð-
um er mikil og lagði Árni mikla rækt
við frændgarð sinn. Samband hans
við systkini sín var mjög náið og
sérstakt. Það færðist yfir til okkar,
barna þeirra, og til barna okkar.
Ský dró fyrir sólu á Barkarstöðum
hinn 20. apríl 1977, er Sigurður og
María létust í bílslysi. Daði var einn
barna þeirra búandi heima, og voru
þeir Árni þar eftir einir. Höggið var
stórt, og varð Árni aldrei samur
maður eftir, en hann bar sorgina af
sínu alkunna æðruleysi. Daði varð
honum í senn góður sonur, bróðir og
vinur.
Ungu hjónin á Barkarstöðum,
þau Guðrún og Daði, og börn þeirra,
gerðu Árna það kleift að njóta
ævikvöldsins á heimaslóðum, í skjóli
'Þórsmerkur, jöklanna og annarra
tignarlegra fjalla, í faðmi hlíðarinnar
grænu með fossunum mörgu. Sá,
sem átt hefur alla ævi sína heima í
þessari stórbrotnu náttúru, er auð-
ugur maður, og Árni miðlaði af
andlegum fjársjóði sínum tii eftirlif-
andi skyldmenna, og minnumst við
hans af hlýhug og þakklæti um
ókomin ár.
Fyrir um fjórum árum fór Árni til
lækninga að Vífilstöðum, þrotinn
kröftum. Þaðan vildi hann ekki aftur
snúa. Hann naut þar góðrar
umönnunar og ber að þakka hlýhug,
alúð og góðvild starfsfólksins þar.
Hann naut ómetanlegs stuðnings
Margrétar, bróðurdóttur sinnar, og
Einars, eiginmanns hennar síðustu
árin. Þau færðu Barkarstaði til hans
að Vífilsstöðum. Hann kvaddi þenn-
an heim, sáttur og ánægður, í bjarg-
fastri trú á almætti Guðs. Blessuð sé
minning hans.
Pálmar Ólason.
í dag, 22. október, fer fram frá
Hlíðarendakirkju í Fljótshlíð útför
Árna Tómassonar, Barkarstöðum. I
sérhvert sinn, sem við kveðjum ná-
kominn ættingja og góðan vin finn-
um við til trega og eftirsjár. En við
megum heldur ekki gleynta því áð
sérhver kveðjustund í daglegu lífi
okkar getur jafnframt verið sú síð-
asta.
Árni var raunar löngu tilbúinn til
hinstu farar. Hann hafði skilað langri
starfsævi, en nú var líkamskrafturinn
og sjónin farin að þverra, svo og
minnið. Hann var því upp á aðra
kominn með alla umönnun. Það féll
honum miður, því hann var sjálf-
stæður og var vanari að þjóna og
hjálpa öðrum, en láta hjálpa sér. En
sálarró sinni hélt hann til hinstu
stundar.
Árni fæddist á Barkarstöðum 11.
nóvember 1896 og var þriðja af
ellefu börnum foreldra sinna, þeirra
Margrétar Árnadóttur og Tómasar
Sigurðssonar, sem þar bjuggu allan
sinn búskap. Börn þeirra, er upp
komust voru þessi, í aldursröð: Þóra
húsmóðir í Reykjavík, gift Magnúsi
Hannessyni, Ingibjörg húsmóðir í
Vestmannaeyjum, gift Óiafi Sig-
urðssyni, Árni, sem hér er minnst,
Sigurður bóndi á Barkarstöðum,
kvæntur Marfu Sigurðardóttur,
Guðrún húsfreyja í Reykjavík, gift
Jóni Sigurpálssyni, Sigríður hús-
móðir á Þóroddsstöðum í Ölfusi,
gifti Jóni Þorsteinssyni, Anna hús-
móðir í Reykjavík, gift Bárði Óla
Pálssyni, og Þórunn Marta húsmóðir
í Reykjavík, gift Haraldi Guð-
mundssyni. Öll eru þau látin, nema
systurnar Guðrún og Marta.
Samheldni þeirra systkina og fjöl-
skyldna þeirra er mikil og samskipti
öll til fyrirmyndar. Þar þekkist aldrei
neitt kynslóðabil. Sum af systkina-
börnum hans sýndu honum þá rækt-
arsemi að skýra drengina sína nafn-
inu hans. Ekkert gladdi hann eins,
síðasta árið, sem hann lifði, og þcgar
Helga bróðurdóttir hans, lét heita
nafninu hans.
Árni ólst upp í foreldrahúsum á
Barkarstöðum. Og þar átti hann
heima alla tíð. Skólaganga var ekki
löng, en á hans uppvaxtarárum var í
Fljótshlíð farkennsla barna, sem
fram fór á heimilunum til skiptis.
Hins vegar var lestur góðra bóka
iðkaður á heimilinu, svo sem aðstæð-
ur leyfðu. Gestakomur voru tíðar.
Alltaf var hijóðfæri á heimilinu, og
oft sungið og spilað. Söngmaður var
hann. þó ekki syngi hann í kórum.
Og ógrynni kunni hann af rímum,
ljóðum og sálmum. Árni var fjöl-
fróður um samtíma sinn. Átti góðar
bækur og las mikið. Sérstaklega var
þó ættfræði honum hugleikin og
mikill fróðleikur er hann lét í té
þeim sem á vildu hlýða. Það var
alltaf jafn skemmtilegt að heyra
hann segja frá því, sem hann hafði
upplifað. Frásögn hans var hispurs-
laus, iifandi og sönn. En sagna- og
heimildamaður var hann góður.
Á Barkarstöðum átti hver sinn
bústofn. Sigurður átti jörðina, hesta,
kindur og kýr. Árni, Ólafur Steins-
son og Ólafur Bergvinsson áttu sínar
kindur og hesta. Þjóðmála- og aðrar
rökræður voru óþvingaðar og
ferskar. Þar ríkti góður heimilisandi
og allir lögðu sitt af mörkum til þess
að svo mætti vera. Þar var hlutur
húsfreyjunnar, Maríu, ekki lítill.
Hún virti skoðanir þeirra og mat þá
mikils. Og þeir hana, það var
gagnkvæmt. Alla tíð var í heiðri
höfð góð meðferð á búfé og nóg til
af heyjum, svo að stundum þótti
manni um of. Þegar allar hlöður
voru fullar, þá var kannski slegin
einhver brekka með orfi. „En hoilur
er heimafenginn baggi“.
Árni var marka- og fjárglöggur
með afbrigðum og hafði yndi af
smalamennsku og allri umsýslu með
búfé. í áraraðir var hann skilamaður
Fijótshlíðinga íöðrum réttum. Hann
var virkur smali á afréttum Fljóts-
hlíðinga í yfir 70 ár. Kjark hans og
ratvísi var við brugðið. Það var
aldrei kastað höndum til þeirra
verka, er hann tók að sér, þau voru
unnin á ötulan og hljóðan hátt.
Um árabil var hann sóknarnefnd-
arformaður í Hlíðarendasókn, en
við því starfi tók hann af föður
sínum er hann lést 1923, og gegndi
því til síðustu ára. Hagur kirkjunnar