Tíminn - 07.12.1988, Blaðsíða 13

Tíminn - 07.12.1988, Blaðsíða 13
Miðvikudagur 7. desember 1988 Tíminn 13 ■■11 minning illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllillllllllllllB^ Guðný Þórhalla Pálsdóttir Fædd 25. október 1935 Dáin 14. nóvember 1988 Guðný Þórhalla Pálsdóttir kvaddi þennan heim 14. nóv. sl. eftir lang- vinnt veikindastríð. Hún fæddist á Akureyri 25. okt. 1935, dóttir hjón- anna Aðalbjargar G. Jónsdóttur og Páls Bjarnasonar símamanns. Þar ólst hún upp ásamt þremur bræðrum sínum á góðu heimili. Páll faðir hennar, kunnur hagleiksmaður, dó liðlega sextugur og var það mikið áfall fyrir fjölskylduna. Aðalbjörg lifði mann sinn í þrettán ár. Sýndi hún mikið þrek og dugnað og hélt heimili til hinstu stundar. Abba, en svo var Guðný kölluð, lauk gagnfræðaprófi við Gagnfræða- skóla Akureyrar og gekk vel að læra. Hefði hún eflaust getað lært meira en á þeim tíma þótti ekkert sjálfsagt að stúlkur öfluðu sér starfs- menntunar. Þær áttu að giftast og hugsa um sitt heimili. Hún giftist ung Baldri Sveinssyni húsasmið frá Sveinsstöðum í Dala- sýslu. Hann kom úr stórum hópi einkar samheldinna systkina. Börnin urðu þrjú: Aðalbjörg, f. 1956, af- greiðslustjóri, gift Gylfa Skúlasyni byggingameistara. Páll, f. 1957, dá- inn 1986, húsasmiður, og Þóra Björk, f. 1970, nemi í Fjölbrauta- skólanum í Breiðholti. Ég kynntist Öbbu og Baldri fyrst árið 1956 er þau höfðu flust til Reykjavíkur. Þannig stóð á því að hópur ungra karla og kvenna ákvað að eignast eigin íbúðir í fjölbýlishúsi við Bogahlíð 12-18. Það tókst og vorum við nágrannakonur í u.þ.b. sjö ár. Með okkur tókst vinskapur sem hélst alla tíð. Engan gat grunað þau grimmu örlög er biðu þessarar góðu og vönduðu ungu konu. Seinna byggðu þau sér raðhús við Hraunbæ í Arbæjarhverfi af miklum dugnaði. Efnin voru ekki mikil en hjónin voru samhent og hagsýni og reglusemi gætt í hvívetna. Hvorki heyrði ég kvartað yfir peningaleysi á því heimili né öfundast yfir efnum annarra. Abba var einstaklega snyrtileg húsmóðir, gestrisin og flink við mat- reiðslu. Hamingjan virtist brosa við þessari fjölskyldu. Börnin uxu úr grasi og gekk vel í námi og starfi. Enda voru foreldrarnir sívakandi yfir velferð þeirra. Orðið lyklabarn var þá ekki til í málinu. Svo var eins og sólin hnigi til viðar um miðjan dag. Allt breyttist. Dugn- aðurinn og atorkan, sem einkenndi hana áður, voru ekki lengur til staðar. Lífsviljinn þorrinn. Eg vissi seinna að hún hafði orðið fyrir áfalli í einkalífinu sem viðkvæmt geð hennar reis ekki undir. Harðgerðari manneskja hefði hrist þetta af sér en hún gat það ekki. Upp frá þessu seig allt á ógæfuhlið. Hjónin slitu sam- vistir. Þungur harmur var kveðinn að fjölskyldunni er Páll, einkasonurinn, lést skyndilega tæplega þrítugur að aldri. Hafði hann sinnt veikri móður sinni vel. Abba reyndist vera með hina erfiðu Parkinsonsveiki og hrakaði stöðugt. Þótt bæði lærðir og leikir legðust á eitt með að hjálpa henni kom það fyrir ekki. Síðustu fjögur árin bjó hún í Hátúni 12. Naut hún þar hinnar bestu aðhlynningar og eignaðist vini. En þeir, sem kynntust henni þá, geta vart ímyndað sér þá miklu breytingu sem orðin var á henni. Dæturnar reyndust henni vel og gerðu það sem í þeirra valdi stóð til að stytta henni stundir. Barnabörnin þrjú voru henni til mikillar gleði. Nú er hún laus við þjáningar þessa heims. Ég bið algóðan Guð fyrir sál hennar og megi dætur hennar eflast og þroskast af þeim raunum er lagðar hafa verið á ungar herðar þeirra. S.E. Erlendur Árnason Skíðbakka Fæddur 24. október 1906 Dáinn 27. nóvember 1988 „Hann langafi er dáinn, hann fór upp í himininn til hennar langömmu, - hún er að passa hann.“ Þessi orð heyrði ég litlu dóttur mína segja núna nýverið. Já, elsku afi er horfinn af sjónar- sviðinu. Við sitjum eftir með söknuð í hjarta en við vitum að nú er hann alsæil kominn yfir móðuna miklu til konunnar sinnar sem hann missti fyrir átta árum og saknaði svo mjög. Éftir stendur dýrmætt safn af góðum minningum. Það var aldrei nein lognmolla í kringum hann afa minn. Hann vildi alltaf hafa nóg fyrir stafni, enda afkastaði hann miklu á lífsleiðinni. Hann var ákveðinn maður, hreinn og beinn, og trúr sinni sannfæringu. Þannig manni er gott að kynnast og fá að alast upp með. Nú bý ég hér á Skíðbakka, í sveitinni sem honum afa var svo kær, og í húsinu sem hann byggði og bjó í þar til hann fór á dvalarheimilið á Hvolsvelli, fyrir þremur árum. Já, í þessu húsi ólst ég upp með fjöl- skyldu minni og ömmu og afa, minningarnar héðan eru margar og hlýjar. Ég man þegar ég var smá stelpuskott, þá staulaðist ég oft upp á loft til hans afa að biðja hann um að láta mig stafa. Og það var sama hvað hann var mikið upptekinn þegar ég birtist, alltaf náði hann í lestrarbókina upp í hillu og settist með mig. Þetta er bara eitt sýnishorn úr minningasafni mínu. Hann hafði alltaf áhuga á því hvað við barna- börnin tólf vorum að aðhafast í lífinu. Hann hrósaði okkuref honum þótti við eiga það skilið og fann að ef honum þótti eitthvað miður fara. Maður á eftir að sakna heimsókn- anna hans afa, en hann var vanur að birtast af og til með eitthvað gott í vasanum handa langafabörnunum og spjalla við okkur um alla heima og geima. Eg vil með þessum orðum þakka ástkærum afa mínum allar samveru- stundirnar - blessuð sé minning hans. Guðbjörg Albertsdóttir Guðrún Jónína Gunnarsdóttir Fædd 2. september 1899 Dáin 29. nóvember 1988 Þau gerast ekki mörg starfsheitin á íslenskri tungu sem bera með sér jafn mikla fegurð og hlýju og ljós- móðir, konan sem hjálpar okkur allra fyrstu sporin út í heiminn, út til ljóssins. Og í augum okkar barna- bamanna hefur ljóminn sem af þessu starfi stafaði, orðið jafnvel enn meiri en ella vegna þess að hún amma gegndi því, við oft á tíðum þannig skilyrði, að við, sem hinum yngri kynslóðum tilheymm, eigum afar bágt með að gera okkur grein fyrir. Er ekki að efa að hin mikla seigla hennar, jafnvel þrákelkni, hefur mörgu mannslífinu bjargað, þá öll sund virtust lokuð, enda blönduð fágætri trú og kærleika sem alls staðar setti mark sitt á umhverfi hennar hvar sem hún fór, samfara mildi sem allt gat umborið og allt gat fyrirgefið. Þessarar hlýju mildi nut- Ijósmóðir um við barnabörnin hennar í rfkum mæli, við sem áttum þess kost að alast að meira eða minna leyti upp í Bakkagerði hjá henni og afa, Kristni Arngrímssyni, merkum gáfumanni og skáldi góðu þó dult færi með. í Bakkagerði gat það aldrei orðið nema mannbætandi að alast upp í heilnæmu og ástríku andrúmslofti íslenskrarsveitamenningar. Og ann- að en mannbætandi gat það heldur ekki orðið að heimsækja hana ömmu eftir að hún var flutt til Reykjavíkur, eða þá að fá hana í heimsókn og njóta birtunnar frá þessu ljósi sem manni alltaf fannst stafa frá þessari göfugu konu og verðuga fulltrúa þeirrar kynslóðar sem við aldamótin er kennd. Við kveðjum elsku ömmu okkar með virðingu og þökk. Það Ijós, sem slokknaði í aðventubyrjun þegar öll önnur tendrast, hefur þó eflaust annarsstaðar verið tendrað, því „Deyr fé, deyja frændur, en orðstír deyr aldrei“. Reynir, Jóna, Ragnheiður, Arndís og Börkur o A ÍIXlFEMOniR ÍDÍRYIKIKniR Öl, vín, brenndir drykkir og vínblöndur Eftir Hinrik Gudmundsson uerkfrœðing Fróðleg, áreiðanleg og sjálfsögð handbók fyrir alla, sem vilja umgangast áfenga drykki eins og siðmenntaðir menn. í bókinni er rakin saga áfengra drykkja frá öndverðu og m. a. saga elztu ölgerðar í veröldinni, sem hefur starfað óslitið frá árinu 1040. Bókin er skreytt með fjölda litmynda og þar er að finna mikinn fjölda uppskrifta og leiðbeininga um framleiðslu og neyzlu áfengra drykkja, þar sem hófstillingin sýnir menningar- brag Evrópumannsins. Kjörin bók fyrir unga sem aldna. Verð: 3.750 kr. með söluskatti. Hinrik Gudmundsson, sími 34026 &<%<§§&&<§§<§§&&&------------------------------------- Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við fráfall mannsins míns, föður okkar, tengdaföður og afa Haraldar Jónssonar frá Görðum. Gróa Björnsdóttir Guðmundur Haraldsson Kristín Helgadóttir Guðbjörg Haraldsdóttir Jóna Haraldsdóttir Gunnhildur Haraldsdóttir Gróa Haraldsdóttir Hinrik Rúnar Haraldsson Hjálmar Sigurðsson Björn Ingi Bjarnason Guðmundur Thoroddsen Magnús Magnússon og barnabörn BLIKKFORM ______Smiðiuveqi 52 - Sími 71234__ Öll almenn blikksmíðavinna, vatnskassavið- gerðir, bensíntankaviðgerðir, sílsalistar á alla bíla, (ryðfrítt stál), og einnig nælonhúðaðir í öllum litum. Póstsendum um allt land (Ekið niður með Landvélum). Effco þurrkjan gerir ekki við bilaða bíla En hún hjálpar þér óneitanlega að halda bílnum þínum hreinum og fínum, bæði að innan og utan einhver sullar eða hellir niður. En það gerir ekkert til þegar Effco þurrkan er við hendina. Það er meira að segja svolítið gaman að þrífa með Effco þurrk- unni. Því árangurinn lætur ekki á sér standa. Rykið og óhreinindin leggja bókstaflega á flótta. Þú getur tekið hana með í ferðalagið eða sumarbústaðinn. Það er aldrei að vita hverju maður getur átt von á. Oft er svigrúm lítið í tjaldi eða sumarbústað, má því ekki mikið út af bera til þess að allt fari á flot, ef Effco-þurrkan fæst á betri bensínstöðvum __og j/arahlulaverskimun.________________ . Heíldsala HögðUoytír — EFFCO simi 73233 Já, það er fátt sem reynist Effco þurrkunni ofraun.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.