Tíminn - 13.06.1989, Síða 13

Þriðjudagur 13. júní 1989
Tíminn 13
lllllllllllll MINNING llllllllllllllllllllllllll
Gunnlaugur Stefánsson
frá Akurseli
Pað er á vordegi vorið 1975. Það
er nokkuð liðið á morgun og blessuð
vorsólin vermir með heitum kossi
Öxarnúpinn og fja'lahringinn fagra
og víða. Flóinn er lognvær svo að
Mánáreyjar virðast móka í góðviðr-
inu, þær eru varla vaknaðar af
sætum blundi við vornæturskaut.
Félagi minn og ég óðum í morgun
yfir Brunná úr Stóranesi og höfum
safnað gæsaeggjum og orðið allgott
til fanga. Hann hefur boðið mér í
þessa ferð og ég þegið með glöðu
sinni. Nú höfum við tekið okkur
hvíldarstund í vel grónum, melvöxn-
um hól, þar sem hlýtt er og notalegt,
og dregið fram fábrotinn árbít og
snætt hann. Síðan er ætlunin að láta
sér líða í brjóst um stund eftir
hressandi göngu. Þar sem ég nú í
hálfgerðri leiðslu nýt þessarar stund-
ar fljúga um hug mér hugsanaslitur
sem brátt falla í stuðla og hljóðstafi
og hljóða svo, ef ég man rétt:
Enn skrýðir vordísin Öxarfjörð,
ársólin fjöllin roðar.
Þúsundir flytja þakkargjörð
þýðróma vorsins boðar.
ílminn af skóginum blærinn ber,
blandast við hrannar niður.
Hljóðurogseiðandi um hugann fer
himneskur dýrðarfriður.
Ég sendi þessar hendingar hálfhátt
út í gróandi umhverfið og þær ná
næmum eyrum félaga míns, sem
umlar hálfsofandi: „Gott, ég er alveg
sammála," og eftir smástund heyri
ég að hann hrýtur.
Síðan þetta gerðist hefur margt
borið til tíðinda og nú síðast það sem
knýr mig til að rita þessa grein. Þessi
gamli og góði félagi hefur lagt upp í
hinstu ferðina, ferðina sem allra
bíður og enginn veit raunar hvar
endar. Hann hét Gunnlaugur Stef-
ánsson og var frá Akurseli í Austur-
Sandi í Öxarfirði. Hann lést ásjúkra-
húsinu á Akureyri þann 12. maí
síðastliðinn. Þar hafði verið gerð á
honum aðgerð vegna fótameins og
fóturinn numinn af neðan við hné.
Þetta virtist takast vel, en skyndilega
var hann svo allur, enda aldurinn
orðinn ærinn, kominn á níunda tug-
inn og margt tekið að bila, því svo
fara hraustmennin sem hinir veikari
þessa allra leið.
Gunnlaugur var í heiminn borinn
að Skógum í öxarfirði hinn 20.
nóvember 1906. Hann var kominn
af kunnu ágætisfólki. Foreldrar hans
voru hjónin Guðrún Árnadóttir, af
ætt Guðmundar Guðmundssonar frá
Kollavík í Þistilfirði, og Stefán
Björnsson, en hann var af ætt Styr-
bjarnar sterka; bjuggu þau hjón
allan sinn búskaparaldur í Akurseli.
Þau eignuðust fjögur börn: Árna
trésmið, Gunnlaug og Björn og
dótturina Sigþrúði Rannveigu. Að-
eins eitt þessara systkina giftist en
það var Björn- er lengi var bóndi í
Akurseli. Kona hans er Gunnhildur
Bjarnadóttir frá Miðfirði á Strönd
og eignuðust þau tvær dætur. Björn
er nú látinn fyrir fáum árum. Auk
þess ólu þau Guðrún og Stefán upp
stúlkubarn, Huldu Vilhjálmsdóttur
frá Sandfellshaga, sem hefur verið
skoðuð sem systir og þeim systkinum
kær og ræktarleg. Hún er búsett
syðra.
Gunnlaugur ólst upp í Akurseli
við svipuð kjör og bændaböm al-
mennt á þeim árum. Hann var
snemma gefinn fyrir bókina og nam
barnalærdóm að mestu leyti í far-
skóla, sem þá var títt í sveitum.
Hann langaði að læra meira, en það
þurfti meira til þá og varð margur að
sætta sig við það nám. Með lestri
góðra bóka og á samleið með fróð-
leiksfólki var hann orðinn allvel
sjálfmenntaður er hann dreif sig í
gagnfræðaskólann á Akureyri árin
1931-1934. Dvölin þar varð honum
ómetanleg og einsog margir menn
hreifst hann mjög af Sigurði skóla-
meistara. Þótti honum móðurmáls-
kennsla hans afburða góð, enda
unni Gunnlaugur móðurmáli sínu
og þoldi illa að heyra því misboðið,
en oft mátti hann reyna það um
dagana, því miður. Hann átti mjög
létt með að læra tungumál og lagði
sig eftir því og náði ótrúlega miklum
árangri á ekki lengri tíma. Skrifari
var hann ágætur og ef hann vandaði
sig ritaði hann prýðilega snarhönd.
Allt þetta kom honum að góðu gagni
er hann gerðist verslunar- eða úti-
bússtjóri við Kaupfélag N.-Þingey-
inga á Raufarhöfn á árinu 1935 og
var hann síðan við það starf til 1950.
Fórst honum þetta prýðilega úr
hendi, en þetta var á því alræmda
krepputímabili og við marga erfið-
leika að stríða í verslunarmálum. Þá
voru og mikil umsvif í síldinni á
Raufarhöfn og þurfti að útvega og
birgja skipin upp af margskonar
vörum. Var því mikið álag á verslun-
arstjóranum, sem ekki dró af sér en
vann oft nærri nótt og dag. Hann var
þannig gerður að hann treysti sér
best, þó hann hefði gott fólk og
traust sér við hlið. Hans sterka
einkenni var einstök trúmennska og
árvekni í starfi með öllu því er hann
tók að sér og verður vart lengra
komist í því. Mun hann oft hafa
verið orðinn þreyttur er vertíð lauk.
Á Raufarhafnarárum sínum hélt
Gunnlaugur til í Lundshúsi og hélt
hann vinskap og tryggð við það fólk
æ síðan.
Árið 1950 gerist Gunnlaugur
verslunarstjóri við K.N.Þ. á Kópa-
skeri og gegndi því starfi til ársins
1976, en þá var hann orðinn rúmlega
sjötugur. Það er alkunna í héraði að
hann vann það starf með ágætum,1
enda var hagur kaupfélagsins góður
og rekstur hagstæður og kom það ti!
af ágætri stjóm góðra manna á
hverju sviði. Vörurýmun í tíð Gunn-
laugs var ótrúlega lítil og var talið að
hún hefði hvergi orðið svo lítil í
kaupfélögum landsins. Oft vann
hann langan vinnudag og mátti jafn-
an hitta hann á vinnustað löngu eftir
lokun og kom það sér oft vel fyrir
ferðafólk.
Á þessu tímabili vom mikil umsvif
hjá K.N.Þ. og þurfti m.a. að birgja
upp útibúin í Keldunesi og á Gríms-
stöðum með vömm með mörgum
öðmm umsvifum. f innkaupaferðir
til Reykjavíkur eyddi Gunnlaugur
ekki miklum tíma. Mun starfsmönn-
um S.Í.S. oft hafa þótt nóg um
kraftinn á karii er hann var í ham,
en dáðust jafnframt að dugnaði
hans. Það var metnaður hans og
æðsta skylda að kaupfélagið þyrfti
sem minnst að greiða fyrir ferðir
hans.
Skömmu fyrir 1950 reisti Árni,
bróðir Gunnlaugs, íbúðarhús á
Kópaskeri og bjuggu þau þar saman
systkinin, en Árni lést á árinu 1966
og bjuggu þau síðan saman þar,
Sigþrúður og Gunnlaugur, eða til
ársins 1976, að Gunnlaugur hætti
störfum og þau flytjast til Akureyrar
í hús er hann hafði látið byggja sér
þar, en hafði leigt það í nokkur ár.
Á Akureyri gerist svo Gunnlaugur
starfsmaður um skeið við Sambands-
verksmiðjurnar og undi þar allvel
hag sínum. Bjó Sigþrúður þeim
þarna gott og notalegt heimili af
sinni kunnu smekkvísi og myndar-
skap.
Hinn 13. janúar 1976 varð jarð-
skjálftinn mikli á Kópaskeri og þá
skemmdist hús þeirra systkina og
var raunar ekki íbúðarfært um skeið.
Féll Gunnlaugi jarðskjálftinn og af-
leiðingar hans mjög illa, einkum þó
skemmdir þær er urðu á vörum
K.N.Þ. sem þó voru að nokkru
bættar. Mun þetta hafa ráðið því að
hann hvarflaði frá Kópaskeri.
Á þessu erfiðleikatímabili kynnt-
ist undirritaður Gunnlaugi hvað best
þó áður hefðum við unnið saman í
mörg ár. Hann svaf um tíma í húsi
okkar hjóna og þá röbbuðum við oft
um heima og geima og féll vel á með
okkur. Nokkrum sinnum bauð hann
mér með sér á æskustöðvamar og
veiddum við þá gjarna silung. Auð-
fundið var að hann var mjög elskur
að átthögum sínum og var sem
annar maður er hann var kominn í
tengsl við þá. Hann var maður
útiveru og iðkaði mikið gönguferðir
og allskyns leikfimi og átti það til að
kasta klæðum og fá sér hressandi
bað í köldum læk og verma sig svo
við varma sólargeisla. Hann var
hvannbeinn og kvikur í hreyfingum
fram á elliár. Hann var raunar á
undan samtíð sinni í ástundun sinni
á hollri útiveru, en það sem ein-
kenndi hann mest var að þora að
vera hann sjálfur í gegnum allt,
sterkur persónuleiki, óvenj ulegur og
ekki alltaf öllum að skapi, en hlýr
þeim er náðu vináttu hans og trún-
aði. Á efri árum lagði Gunnlaugur
sig mjög eftir ættfræðigrúski og rann-
sakaði gamlar kirkjubækur og hafði
til þess ljóstæki og hann var tíður
gestur á Amtsbókasafninu á Akur-
eyri eftir að hann fluttist þangað; þar
fann hann margt við sitt hæfi. Söng-
maður var hann ágætur, hafði
óvenju fagra og mikla bassarödd og
söng hér í karla- og kirkjukór um
árabil. Nokkru eftir að hann fluttist
burt hringdi hann eitt sinn sem oftar
í mig og sagði mér meðal annars, að
nú fyndi hann það, að hann ætti
heima á Akureyri, því nú hefði sér
verið boðið að vera félagi í karla-
kórnum Geysi og væri sér þetta
ólýsanleg ánægja og eins að taka
þátt í félagsstarfsemi kórsins. Mátti
segja að gamli maðurinn væri þarna
barnslega glaður og lifði upp fornar
og ljúfar stundir er hann átti með
æskuvini sínum og góðum söngvara,
Þórarni frá Skógum, er dó ungur að
árum og hann talaði oft um og dáði.
Einsog áður segir tók heilsu
Gunnlaugs mjög að hraka fyrir svo
sem tveimur árum; bar allmikið á
andlegum truflunum hjá honum.
Mun það hafa valdið systur hans
erfíðleikum, en hún tók því með
stillingu og jafnaðargeði og annaðist
[bróður sinn með prýði fram til
isíðustu stunda og lifir nú ein þeirra
systkina, hress í lund þó árunum
fjölgi. Ég sendi henni og Huldu
kærar kveðjur okkar hjóna með
þökkum fyrir liðin ár.
Ég sagði í upphafi þessara orða
frá samverustund með Gunnlaugi.
Þær urðu fleiri undir svipuðum
kringumstæðum. Ég er þakklátur
fyrir að hafa kynnst svo dugmiklum
og mætum persónuleika sem hann
var og ég veit að margir hér um
slóðir senda hljóðlátar þakkarkveðj-
ur fyrir vel unnin og traust störf hans
í þágu sveitanna hér við Öxarfjörð.
•Gunnlaugur var jarðsunginn að
Skinnastað 20. mat síðastliðinn. Þar
hvíla hans nánustu og þar var honum
áreiðanlega kærast að hvílast að
síðustu. Honum var mjög kært
kvæði Steingríms Thorsteinssonar,
Sveitasæla, ekki síst niðurlag þess,
þar sem segir:....ei má eðli hagga1
er það Drottins gjöf/þar sem var mín
vagga/vil eg hljóta gröf.“ Þreyttur,
gamall maður er kominn heim. Hvíli
hann í helgum friði.
Brynjúlfur Sigurðsson,
Kópaskeri.
Laus embætti er
Forseti íslands veitir
Eftirtalin embætti héraðsdýralækna eru laus til
umsóknar:
1. Embætti héraðsdýralæknis í Gullbringu- og
Kjósarsýsluumdæmi. Umsóknarfrestur er til
10.júlí n.k. Embættiðveitistfrá1.ágúst1989.
2. Embætti héraðsdýralæknis í Strandaumdæmi.
Umsóknarfrestur er til 1. ágúst n.k. Embættið
veitist frá 1. september 1989.
3. Embætti héraðsdýralæknis í Norðaustur-
landsumdæmi. Embættið er laust nú þegar.
Umsóknir um framangreind embætti ásamt upp-
lýsingum um menntun og fyrri störf skulu sendar
til landbúnaðarráðuneytisins, Rauðarárstíg 25,
150 Reykjavík.
Landbúnaðarráðuneytið
12. júní 1989.
Laus staða
Sjávarútvegsráðuneytið vill ráða ritara til starfa
sem fyrst.
Starfsreynsla er nauðsynleg og kunnátta á rit-
vinnslukerfið Word Perfect æskileg.
Laun samkvæmt launakerfi starfsmanna ríkisins.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri
störf sendist ráðuneytinu að Skúlagötu 4,6. h. eigi
síðar en 23. júní n.k.
Sjávarútvegsráðuneytið.
OLL VINNSLA
PRENTVERKEFNA
Við í Prentsmiðjunni Eddu tökum að
okkur hönnun og vinnslu á stórum og
smáum prentverkefnum.,
Höfum yfir 50 ára reynslu í prentverki.
Reynið viðskiptin.
i PRENTSMIÐJAN «
Cl
Smiðjuvegi 3, 200 Kópavogur.
Sími 45000.
t
Móðir okkar
Guðbjörg Jónsdóttir
Eyvindarholti, Vestur-Eyjafjöllum
lést aðfaranótt 11. júní.
Börnin.