Tíminn - 07.09.1990, Blaðsíða 6

6 Tíminn
Föstudagur 7. september 1990
Tímiim
MÁLSVARI FRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU OG FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin [ Reykjavlk
Framkvæmdastjóri: Kristinn Finnbogason
Ritstjórar: Indriði G. Þorsteinsson ábm,
Ingvar Gíslason
Aðstoðarritstjóri: Oddur Ólafsson
Fréttastjórar: Birgir Guðmundsson
Stefán Ásgrímsson
Auglýsingastjóri: Steingrlmur Gfslason
SkrifstofurLyngháls 9,110 Reykjavik. Síml: 686300.
Auglýsingasími: 680001. Kvöidsimar. Áskrift og dreifing 686300,
ritstjórn, fréttastjórar 686306, iþróttir 686332, tæknideild 686387.
Setning og umbrot: Tæknideild Timans. Prentun: Oddi hf.
Mánaðaráskrift kr. 1000,-, verð i lausasölu kr. 90,- og kr. 110,- um
helgar. Grunnverð auglýsinga kr. 660,- pr. dálksentimetri
Póstfax: 68-76-91
Af gámafiski
Það er meginatriði íslenskrar sjávarútvegs-
stefnu að flytja sjávarfang út sem mest unnið í
innlendum fískverkunarstöðvum og fiskiðjuver-
um.
Til þess að halda uppi þessari grundvallarstefnu
eru settar reglur um útflutning fiskafurða, þ. á m.
ísaðs fisks til sölu upp úr skipi á erlendum blaut-
fiskmörkuðum eða úr gámum. Enda fylgir það
ekki umræddri meginstefnu um vinnslu og sölu
afla að bannað sé að selja fisk ísaðan á erlendum
mörkuðum. Þvert á móti hefur verið rýmkað um
þess háttar viðskipti á síðari árum. í rauninni
hefur verið skapað viðunandi svigrúm fyrir sölu
á ísuðum fiski á erlendum uppboðsmörkuðum
og engan veginn æskilegt að auka það meira en
núverandi reglur segja til um. í þeim efnum þarf
að rata meðalhóflð. Þannig verður hinum ýmsu
hagsmunum innan sjávarútvegsgreina best þjón-
að og þess gætt að sinna almennri þjóðhagsþörf.
Með skynsamlegri stjóm aflamiðlunar í samráði
við hagsmunasamtök framleiðenda og verka-
fólks er hægt að ná æskilegu jafnvægi í þessum
efnum. Það er alrangt að þetta fyrirkomulag feli
í sér einhveija ofstjóm ofan frá og síst ástæða til
að ala á slíkri fullyrðingu.
Þess vegna hlýtur það að vekja nokkra furði —
ef ekki óhug um hvar komið sé réttarskilningi
manna — að útflytjendur blautfisks em sagðir
neyta allra leiða til þess að fara sínu fram í út-
flutningsstarfsemi sinni. Samkvæmt upplýsing-
um þeirra sem gerst mega vita um starfsemi
blautfisksútflytjenda, liggja þeir undir grun um
að gefa rangar skriflegar upplýsingar um mikil-
vægustu efnisatriði vömútflutningsins, þ.e. teg-
und vöm og þyngd. Ef gmnur Aflamiðlunar er
jafnmikill og fram kemur í orðum talsmanns
hennar í fjölmiðlum, þá ættu forráðmenn nefnd-
arinnar að manna sig upp í að kæra blautfiskút-
flytjendur fyrir næsta lögregluyfírvaldi og hafa
ekki um það meiri umsvif fyrr en sakaráburður-
inn er upplýstur.
Út af fýrir sig er það fær leið að gámafisksmenn
séu sviptir leyfúm til útflutnings með stjóm-
valdsráðstöfún, en ef þeir liggja undir gmn um
að vera að bijóta þá kafla hegningarlaga sem
ijalla um auðgunarbrot, þá er eftirlitið með þess-
um athafnamönnum komið út fyrir verksvið út-
hlutunamefndarinnar. Þá tekur dómskerfið við.
Vafalaust er umdeilanlegt hver skuli vera hlut-
föll íslegins fisks og unnins og pakkaðs, en sið-
aðir menn jafna ekki slíkan ágreining peð því að
taka lögin í sínar hendur. Þrátt fyrir allt verða
menn að lúta lögum, m.a. hegningarlögum, ef í
það fer. ■ r'
Ekkl geogur það björgulega bjá soiöi rtl stuðnings sér og tir varö ekki má bOast við uppákomum
Alþýðublaðinu um þessar mundir, Pressan, sem enn hefur ekld feng- þegar þeir reka heitu rítstjórnirn-
en þar sltur heilinn á bak við iö neitt Heigarpóstsmál til að ar. Metnaðnr starfsfólks blaöa er
blaðaótgáfu Aiþýðuftokksins og fjalla um, en náð i ðnnor sem mlklil fyrir hönd hvers biaðs og
hcitir Ingótfur Margeirsson. varða heilbrigðisþjónustuna og ónia.Tt það álag, og ekki reiknað tii
Hann hefiir lengi boðað betrí tíð ástanð mannslíkamans, kaups, scm fylgir starfinu. Þetta
hjá Alþýðublaðinu og staðið fyrir Rjfctirtmlna ýt álag og tryggtyndi kemur aldrvi
smávKsgficgum breytíngmm^seru ^ b í ðá b) Úr'r ‘'«8» bókbaldara. I*eir sem
að þeir kegju f elnskonar kratar- miöað vió það verkefni, sem því bara aldreisvona. beir ganga ekki
oti, misstu stjórn á önd og œði, <>g var falið. Þaö græddi penioga ion og reka alla dtstjórnioa upp
geugjo jafnvel fyrir bjðrg tíl handa Alþýðublaðinu, svo Ingóif- úr þurru. Þaö þýðir Ittíð að bera
breyting var ekki fyrr komin af friði fyiir skuldum. AHt i elnu unnið ’fyrir Alþýðublaðlnu yfir
stað en einhverjir bókhaldarar kom aðstoðarmaður utanrikisráð- "
stauda. Ekkí var hœgt að gera unnar að hún væri 511 rekiu, en
mikinn hávaða á Alþýðublaðinu, henni faæri samt að vlnna eou i
en útgáfa kratanna hafði gefiö át þrjá mánuÖL Þetta mun hafa gerst Ekki er ástæöa tfi að fjalla sér-
blóraböggn! tfi að standa undir
herkostnaðinum á AJþýðuhlað-
inu. Nú skyldi bann tekiuo og
ásakaður fyrir að tapa fé fyrir Al-
þýöubiaðinu.
Viftkvæmur tími
ur að leita aö nðrum dlbera.
aMríkisráðherrahjóiianna i flram- tíl síns brúks. Hluið hennar mið-
boði tí) borgarstjómar í siðostu astfyrst ogfremst vjo si>lu,ogeldki
kosnlngum fékk ekki inni i Press- er annað s itað en hún hafi teklst
unni með framtíðarmúsik sína bærilega, þó svn kunni að vera að
vcgna
blaðadtgáfu vita aö Pressan, þ.e. unnar
ræöa. Jóhanna Sigurðardóttir gaí
sér meira að segja fri frá því að
sumartimann mun hafa verið erf-
ht að láta enda ná saman. Það é|
aö leik. Slfltar frásagnir eru
kannski ekki aimennt blaðaefni.

1*11 VÍTT OG BREITT 1S
Þverstæðurnar æpa
í velferðarþjóðfélagi eykst heil-
brigðisþjónustan hröðum skrefum
og verður æ kostnaðarsamari. Reynt
er að spoma við síhækkandi út-
gjöldum án þess að það komi niður
á þjónustunni og gengur brösug-
lega. Kröfur til heilbrigðiskerfisins
aukast jafht og þétt og ffamfarir í
læknisfræði og heilsugæslu valda
þvi að aðgerðum fjölgar og meðferð
sjúklinga verður sífellt umfangs-
meiri. Að sjálfsögðu fjölgar sjúk-
lingum að sama skapi.
Tíminn skýrði svo ffá í gær að 2%
íslensku þjóðarinnar bíði þess að
komast imdir hnífinn á skurðstofum
landsins. Biðtíminn er orðinn allt að
17 mánuðir hjá þeim sem lengst
verða að þrauka.
Hér em aðeins taldir þeir sem
krukka þarf í og ekki komast að.
Allur sá fjöldi sem bíður eftir annars
konar meðferð eða læknadómum er
enn meiri.
Og látlausar umkvartanir dynja yf-
ir um að langlegusjúklingar og aðrir
sem þurfa á sjúkrahúsavist að halda
séu hafðir útundan í hinu mikla og
dýra heilbrigðiskerfi.
Aldrei nóg
Hvenær er nóg nægilegt? er spum-
ing sem seint verður svarað. En
hvað heilbrigðisþjónustuna varðar
verður hún seint eða aldrei fiillnægj-
andi.
Hitt er annað, að eðlilegt er að
miklar kröfur séu gerðar til kerfisins
því miklu er til kostað.
Margt er það sem ekki er nægilega
útskýrt fyrir almenningi varðandi
vandamál heilbriðgisþjónustunnar,
sem af sjálfu sér leiðir að em líka
vandræði núverandi og tilvonandi
sjúklinga.
Eitt er læknaskorturinn og hinn
mikli hörgull á hjúkrunarfólki vitt
og breitt um sjúkrahús og byggðir
landsins yfirleitt.
Hvemig á ég og hún Gunna og
hann Siggi að skilja að það er jöfh-
um höndum offfamboð á læknum
og skortur á læknum. Læknar i
praxís og embættum segja að alltof
margir læknar útskrifist og vilja
fjöldatakmarkanir i læknadeildir og
sýna svart á hvítu að atvinnuleysi
lækna sé yfirvofandi. Einnig er bent
á að hundruðir lækna sem hlotið
hafa nær alla sina menntun á íslandi
starfi í þágu erlendra þjóða.
Á íslandi er sagt að engin störf séu
til fyrir þá og að á Fróni bíði þeirra
ekkert nema atvinnuleysi.
í dreifðum byggðum íslands er
læknskorturinn svo geigvænlegur,
að hann er iðulega nefndur sem ein
af aðalorsökum fólksflótta suður í
spítalabæi.
Læknaskortur og fjöldaatvinnu-
leysi lækna sýnist heija samtimis á
þjóðfélagið og er hámenntuðu heil-
brigðiskerfi ómögulegt að útskýra
þessa þverstæðu á einfaldan og
skiljanlegan hátt.
Fjárpynd og fátækt
Deildum rándýrra sjúkrahúsa er
lokað i spamaðarskyni en sjúkra-
samlög em látin greiða apótekurum
gífurlegar fulgur vegna þess að
sjúklingamir em sendir til þeirra
með uppáskrifaða lyfseðla í stað
þess að láta sjúkrahúsin útvega
þeim lyfin.
Utvegun lyfja og dreifingarkostn-
aður vegna þeirra er kapítuli út af
fyrir sig og er þar á ferðinni ein-
hvers konar samansvarin hringa-
myndun sem sogar ótæpilega til sin
fjármagn og hefur það lið allt komið
sér fyrir i óvinnandi virki og passar
hver upp á annan. Það þarf ekki einu
sinni að gefa sennilegar skýringar á
þeirri fjárpynd sem þar er lögð á
sjúka sem heilbrigða.
Heilsugæslustöðvar hér og hvar
em lítt starfhæfar vegna skorts á sér-
menntuðu fólki. Stórar álmur
sjúkrahúsa standa árum saman lítt
notaðar eða ónotaðar af sömu sök
og undrið mikla er iðulega á sjón-
varpsskermum og fréttamyndum.
Sjúkrastofum er lokað í stórum stil
en sjúklingum hrúgað á ganga spft-
alanna.
Ef þetta er heilbrigðisþjónusta, hvað
er þá heilbrigð skynsemi?
Eða þá sæmilegt hjartalag?
Ef hér er offramboð á læknum og
sjúkrastofum, eins og verið er að
segja manni, hvers vegna bíða þá
þúsundir sjúklinga eftir að komast í
aðgerð og eftir sjúkrahúsavist?
Það er eitthvað meira en lítið að
kerfi sem ekki getur útskýrt hvers
vegna þar rekst allt á annars hom og
þverstæðumar æpa hver á aðra. OÖ
T